In deze bizarre, door het Corona-virus geteisterde tijd waarin de hele samenleving min of meer tot stilstand is gekomen, is hardlopen een van de weinige mogelijkheden die de mensen hebben om nog iets aan sport te doen. Zolang er een afstand van minimaal anderhalve meter wordt aangehouden en je het individueel doet is het toegestaan. Ja, het had weinig gescheeld of we hadden ons alleen nog maar mogen verplaatsen naar de dichtstbijzijnde supermarkt en weer terug. In sommige Zuid-Europese landen is dat al zo.
Maar hardlopen mag in Nederland nog en veel mensen, meer of minder geoefend, doen dat dan ook, zeker nu we een periode van prachtig zonnig weer meemaken. Het is een aparte ervaring, want je moet voortdurend zigzaggen of in de berm springen om tegenliggers en wandelaars op afstand te houden. Er rijden nauwelijks auto’s en er vliegen geen vliegtuigen waardoor de omgeving een onnatuurlijke (of misschien juist wél natuurlijke) rust uitstraalt. ’s Avonds zijn de straten spookachtig en verlaten en dan zijn er ook geen hardlopers te zien. Iedereen moet thuisblijven of thuiswerken, dus door het wegvallen van de reistijd is er aan het begin of eind van de dag altijd wel een uurtje te vinden om te gaan rennen. ’s Avonds is het een beetje ‘spooky’, het nodigt niet uit om naar buiten te gaan.
Alle horeca is dicht, dus bij een lange duurloop is er onderweg geen koffie te verkrijgen. Rugzakje en voldoende water meenemen dus. De duinen zijn (nog?) toegankelijk maar het is ‘not done’ om daar massaal heen te gaan. Dit alles heeft ertoe geleid dat mijn loopgewoonten veranderd zijn. Geen extreem lange duurlopen meer (er zijn geen trainingsdoelen, alles is afgelast) maar wel veel meer kortere loopjes van een uurtje of zo. Op woensdag en zaterdag soms wat langer, een uurtje of drie. En net als vroeger weer vaker de polder in, waar het ruimer en rustiger is dan in de natuurgebieden.
Geen marathons dus in de afgelopen maand, maar door het vaker lopen wel een kilometrage van boven de 350 kilometer. Dat is voor het eerst sinds december 2018. En een totaal van 21 loopjes, dat is het hoogste aantal in één maand sinds meer dan 10 jaar (januari 2010).
Maar goed, het is allemaal betrekkelijk in deze tijd waarin we elke dag weer nare berichten horen. Hoe lang de beperkende maatregelen zullen duren en of ze mogelijk nog verder aangescherpt zullen worden zal afhangen van hoe de situatie rond het virus zich de komende tijd ontwikkelt.
We moeten ons maar taai zien te houden en ons er doorheen slaan.
