Wat een standaard loopje naar IJmuiden had moeten worden werd al na enkele kilometers een pijnlijke onderneming. De rechter Achillespees begon op te spelen. Doorlopen lukte nog wel, maar de zeurende pijn hield aan. Een slecht teken. Bovendien moest ik de Brederodeberg nog over en daarna nog het hobbelige stuk door het Grote Bos aan de oostrand van Duin en Kruidberg voordat ik een minder belastend deel van het parcours zou bereiken. Met af en toe rekken, strekken en stukjes wandelen bereikte ik min of meer heelhuids de Heerenduinweg bij IJmuiden. Toen had ik al besloten om niet linksaf richting de pier te gaan maar rechtdoor te steken naar de sluizen en dan rechtsaf langs het Noordzeekanaal over de oude spoorbaan terug naar de pont bij Velsen-Zuid. Daar zou ik dan op de bus naar Haarlem kunnen stappen. Het goede nieuws was dat de koffietent aldaar weer open was. Het slechte nieuws was dat er om de een of andere reden geen bussen reden. Dus zat er niets anders op om met die pijnlijke hiel voorzichtig langs de kortste route naar huis terug te lopen. Ook onderweg geen enkele bus, wel een mooi pad naar Santpoort-Noord en Santpoort-Zuid. Daar trof ik mijn zoons aan die weer aan het laminaat leggen waren zodat ik met hen terug naar huis kon rijden. Ruim 20 kilometer gelopen en een behoorlijke blessure.
Wat is er aan de hand? Op 16 april, na een ‘marathontraining’ van 42 km, speelde die rechter Achilles ook al op. Na een paar dagen rust was het weer OK maar nu is het probleem dus terug. Indertijd weet ik het aan een plotselinge verandering in de loopfrequentie doordat ik vanwege de Corona-crisis thuis ben gaan werken en daardoor veel vaker aan lopen toekwam (korte loopjes aan het eind van de middag in combinatie met de langere duurlopen, tot wel zes keer per week). Nu heeft het waarschijnlijk met een andere vorm van overbelasting te maken vanwege het klussen bij mijn zoon die verhuisd is naar Santpoort. Zwaar werk, behang afweken, muren schilderen, laminaat leggen. En dan ga ik er hardlopend naar toe en weer terug. Kennelijk heb ik daardoor te veel van mijn lichaam gevergd. Tja, 66 jaar is niet meer zo heel jong.
Een dag later heb ik nog een testloopje gedaan van 1 km. Nou, dat voelde nog niet lekker! Vervelend, maar desalniettemin is de maand Mei afgesloten met een totaal van 330 km, inclusief een (trainings)marathon op de 6e. Een goed resultaat.