Dit jaar waren we voor vakantie een weekje in Schierke. Ik dacht een appartement in Wernigerode geboekt te hebben, maar het bleek dus in Schierke te zijn. En nog wel aan de Brockenstrasse, niet ver van café Winkler, het nachtelijke verzamelpunt na afloop van de Brockenchallenge. Vanzelfsprekend zijn we vanuit Schierke met de Brockenbahn de Brocken opgegaan. Het was mijn 12e bezoek aan de Brocken, maar voor het eerst als toerist. We boften, want het was mooi zonnig weer met aangename temperaturen. Het uitzicht was schitterend.
Toen ik met mijn echtgenote vanaf het station richting het Brockenhotel liep en we de plaats passeerden waar ik 9 maal gefinisht ben in de Brocken Challenge kon ik niet verhinderen dat ik emotioneel werd. De herinneringen aan de aankomsten op het donkere en verlaten Brockenplateau, verwelkomd door het ratelaars draaiende BC team dat kou, sneeuw en windvlagen trotseerde totdat de laatste loper binnen was kwamen allemaal weer boven. Maar hoe anders was het nu! Overal mensen, mooi weer, een heerlijk zonnetje. Als BC deelnemers mochten we indertijd de Goethesaal van het hotel betreden, maar die was nu voor het publiek gesloten. De ‘Brockenwirt’ had buiten houten kiosken opengesteld waar men zich tegoed kon doen aan Bratwurst met frites.
We hadden nu alle gelegenheid om de Brockenkoepel te verkennen en een rondwandeling over de ‘Gipfelrundweg’ te maken, die onder andere langs het ‘Hexenaltar’ uit de Faust, het ‘Brockenuhr’ en de alpine botanische tuin gaat. Ook passeerden we het punt waar je vanaf Ilsenburg tijdens de Brockenmarathon omhoog komt (de Hirtenstieg). De terugweg hebben we lopend afgelegd, het eerste deel langs de Brockenstrasse en vervolgens langs de Alte Bobbahn en de Neuer Weg naar Schierke.
De dagen daarna heb ik in de vroege ochtend twee trainingen van elk ongeveer 13 km gelopen ‘op de flanken van de Brocken’ tussen 600 en ruim 900 meter hoogte. Het was een bijzondere ervaring om daar nu eens niet in georganiseerd verband, maar helemaal vrij, als een ‘local’, te lopen. De eerste route begon met een steile klim naar het station van Schierke (met de Feuerstein op 700 m) en vervolgens via de ‘Bahnparallelweg’ naar Eckerloch (870 m). Dan via de steile en door rotsblokken, stromend water en boomwortels moeilijk te belopen Eckerlochstieg (100 m afdalen binnen 1 km) terug naar de Brockenstrasse en zo naar Schierke.
Bij de tweede route ben ik vanaf station Schierke naar de Ahrensklint gelopen (822 m) die ik ook beklommen heb via de ijzeren trap die daar aangelegd is. Het leverde een mooi uitzicht op. Vervolgens via de Glashuttenweg naar de ‘Brockenkinder’ (933 m) en vandaar via de Brockenstrasse en de Sandbrinkstrasse terug naar Schierke. Deze keer was het regenachtig en kil met mist boven de 900 m. Maar dat leverde wel een mystieke sfeer op.
Alles bij elkaar een mooie voorbereiding op mijn 3e Brockenmarathon die ik op 9 oktober hoop te gaan lopen.