Na de valpartij van vorige week ben ik weer aan het opkrabbelen. Afgelopen zaterdag weer 21 km gelopen richting Zandvoort. Ging redelijk. Wel met een paar Paracetamolletjes vanwege de gekneusde rib. De schaafwonden aan het linker been worden ook minder pijnlijk. De vermoeidheid als gevolg van de Harzquerung neemt ook af. Als dit zo doorzet dan durf ik me wel in te schrijven voor de 80e Pim Mulierloop op 22 mei. En dan niet weer gaan struikelen…
Aanvulling 9 mei: Vandaag tijdens een kort duurloopje ‘zomaar ineens’ een flinke kuitblessure aan het rechterbeen. Klachten lijken op een zweepslag, maar kwamen niet zo plotseling op. In elk geval was verder hardlopen onmogelijk. Kon gelukkig met OV naar huis. Volgens de fysio een indirect gevolg van de val een week geleden. Dus die Pim Mulier lijk ik wel te kunnen vergeten…
Zaterdag leek het allemaal nog OK met een 21 km loop door de duinen
Aanvulling 11 mei: Kuitspier blijkt verrekt te zijn, is waarschijnlijk niet gescheurd. Klachten zijn gestabiliseerd en blijven beperkt door lichte trekkende pijn bij het wandelen. Kleine stukjes wandelen kan, maar loop wel mank. In rust geen pijn. Traplopen is echter lastig, moet voetje voor voetje naar boven of beneden schuifelen. Hardlopen is niet mogelijk. Gekneusde rib laat zich ook nog steeds voelen, vooral op de rug tussen de schouderbladen. Herstel schaafwonden lijkt nu door te zetten.
Aanvulling 18 mei: Vandaag een testloopje gedaan in de buurt van huis langs het Spaarne heen en weer. 5 kilometer in 30 minuten. Ging niet slecht, maar blessure was nog wel merkbaar door lichte gevoeligheid in de regio onderkuit/achilles rechts. Na afloop ICE en vooralsnog geen napijn. Morgen weer een rustdag en dan vrijdag wellicht weer zo’n loopje. De 16EM wedstrijd van zondag is van de baan. Om de deur voor deelname toch nog op een kiertje te houden heb ik de organisatie gevraagd om mij over te zetten naar de 10 km. Heel misschien kan ik die als duurloop lopen. De limiet is met 90 minuten behoorlijk ruim.
