Nee, dit wordt geen verslag van een vakantiereis naar the Great Plains USA waar ik tussen de Indianen en de Cowboys een ultra van 100 miles over de prairy heb gelopen. Het Woeste Westen is een natuurspeeltuin in het Westerpark, een stukje groen dat aan alle kanten omgeven wordt door de infrastructuur van Amsterdam Sloterdijk: spoorwegen, tramlijnen, busbanen, autowegen en bedijfsterreinen. Het Westerpark zelf wordt grotendeels in beslag genomen door volkstuintjes en, iets ten noorden daarvan een grote begraafplaats, St. Barbara. Dan lijkt geen gemakkelijke opgave om daar een mooi hardloopparcours uit te zetten met een lengte van 4,38 kilometer. Toch is Bob Bock daar heel goed in geslaagd. Driekwart van de route die 10x gelopen moest worden bestond uit mooi parkgebied, met slootjes, vijvertjes, kunstobjecten, mooie begroeiing en een stukje 'off the road' over grasvelden en langs een hobbelig pad vol kuilen. Bob had zelf een stukje vals plat gevonden waar we ook nog eens in de volle zon liepen en met de wind mee, dus dat viel niet mee. Tegen het eind van elke ronde, die volgens Bob het profiel van een duikboot had, werden we aangemoedigd door de drie aartsengelen van Sint Barbara, Gabriël, Michaël en Rafaël, door Henk Spreeuwenberg uit metaal vervaardigde beelden.
Deze loop, de Bokemei Run, werd dit jaar voor het eerst georganiseerd. De opbrengsten komen geheel ten goede van de Stichting Bokemei. Het was een prettige en gezellige happening, mogelijk gemaakt door een paar enthousiaste vrijwilligers. Het kwam ons lopers aan niets te kort, want na elke ronde, bij Speeltuin het Woeste Westen, stonden er in een grote tent heerlijke en versterkende hapjes en drankjes klaar. Ook het sportieve aspect kwam goed aan bod: de tien rondjes over het gevariëerde parcours resulteerden in een pittige 'marathon+', die mede door de toenemende warmte voor de deelnemers een behoorlijke uitdaging vormde.
Van de 21 lopers die zijn gestart hebben er 2 zoals van te voren aangegeven vijf ronden gelopen. Van de resterende 19 hebben er 14 alle tien ronden voltooid.
Ik heb de loop zonder al te veel problemen volbracht in een vrij constant tempo. Niet te snel begonnen en in de laatste ronden proberen goed door te blijven lopen. Dat is gelukt, waardoor ik een aantal sneller gestarte lopers die ik eerst heb laten gaan later weer voorbij ging. Dat is meestal een goed teken. Het stukje vals plat in de volle zon was ook voor mij het lastigste gedeelte, voor het overige bracht het groen en een lekker briesje uit het westen voldoende verkoeling. Na afloop heb ik samen met Pieter den Edel, die ik ken van Chatn'Run, in het Woeste Westen nog een heerlijk raketje in de mond laten smelten.
Bokemei Run
28 juli 2013
43,8 km
4:08
10,6km/u
overall: 9 van 19
Voor de vierde keer heb ik op een zomeravond in Diever de vier rondjes gelopen, de marathon dus. De laatste tijd loop ik niet zo heel veel marathons. Dit jaar tot nu toe 3, vorig jaar geen een, in 2011 slechts twee, evenals in 2010. Dat is wel wat anders dan in bijvoorbeeld 2008, toen ik er maar liefst 16 liep. De reden is simpel: ik loop voornamelijk ultra's.
Met inbegrip van de DFW marathon en de Boscross marathon was dit de zesde marathon in Diever. Als ik 2005 en 2006 meetel, toen ik drie ronden liep (32 km), heb ik acht wedstrijden in Diever gelopen.
Diever is gewoon leuk. Rustiek, landelijk, pastoraal, gemoedelijk, kleinschalig, ontspannen, persoonlijk. Of je er nu 1, 2, 3 of 4 rondjes loopt: bij de finish wordt je altijd door de speaker op een voetstuk gezet. Mijn eindsprint om onder de vier uur te blijven werd enthousiast becommentariseerd. Prachtig toch?
Het toeval wilde dat we voor een korte vakantie in Heino, tussen Zwolle en Raalte, verbleven. Dan kan je het toch niet laten om even naar Diever op en neer te rijden? Mijn eigen (lease) auto heb ik onlangs moeten inleveren, samen met mijn ICT baan. Eventjes in de WW, maar gelukkig is er op termijn weer zicht op nieuw werk. Een Greenwheels autotje bood echter uitkomst, want het was vrijwel niet te doen om na afloop (ca. 2130) nog met het OV van Diever naar Heino terug te reizen.
We beleven een echte hoogzomerperiode met warm en zonnig weer, er zit mogelijk zelfs een hittegolf aan te komen. Gelukkig was het op deze zaterdag net een paar graadjes minder warm, maar toch nog zo'n 24C bij de start. De eerste kilometer tussen de mais en korenvelden is altijd behoorlijk heet, maar daarna duik je het Drents Friese Wold in, waar het tussen de loof- en naaldbomen veel beter toeven is. Bovendien begint de temperatuur na een uur of zeven 's avonds merkbaar te dalen zodat de tweede helft van de maraton goed te doen is. Volgens de eerste berichten hebben er toch nog veel lopers last van de warmte gehad zodat ze een rondje minder dan gepland hebben gelopen. Maar ook dat kan allemaal in Diever, je wordt dan gewoon opgenomen in de uitslagenlijst van die andere afstand. Zoals mij in 2006 is overkomen.
In de tweede ronde heb ik wat te snel gelopen (maar het voelde zo goed), waardoor ik in de vierde ronde een beetje in de problemen kwam op het valse plat in de eerste helft van het rondje. Lopers die ik eerst was gepasseerd begonnen weer terug te komen. Gelukkig kwam ik in een groepje terecht dat mij zonder kleerscheuren over het lange smalle bospad met de fraaie naam 'Studentenpad' loodste. De laatste vijf kilometer gingen weer een stuk beter.
Tot mijn eigen verrassing ging ik toch nog mooi onder de vier uur over de finish. En dat is voor het eerst sinds juli 2011, ook in... Diever.
Tot Sloterdijk ging het prima. De eerste 30 kilometer van de door Willem Mütze en SV de Lat georganiseerde Ultraloop Rondom Amsterdam werden zonder problemen met voeten getreden. Diemen, Duivendrecht, stukje langs de Amstel, Buitenveldert, de Bosbaan, het Nieuwe Meer, Sloten, Osdorp (lelijk stukje), Geuzenveld, Station Sloterdijk en dan de florissante mobiele drankpost van Willem aan de Westhavenweg. Het was precies 12:00. 30 kilometer in 3 uur, niet slecht. Vlak na mij volgde een groepje dames, waaronder Jet Klomp, Leonie van der Haak en Claudia Wesselman. 'Slecht nieuws, dames', riep Willem vanuit zijn camper, waar hij net weer een pak heerlijke koele vanillevla uit de koelkast haalde. 'De volgende pont gaat over 20 minuten. Dus of een sprintje van 3 kilometer, of 20 minuten extra wachten'. Dat laatste was een zeer verleidelijke optie, want er stond een uitgebreid assortiment lekkernijen uitgestald op het tafeltje voor de camper, en in het gras waren klapstoelen uitnodigend neergezet. Maar de dames kozen voor het sprintje en zo nog een paar anderen. 'Bekijk het maar', dacht ik, en begon aan een beker van die heerlijke koele vla. Maar toen die op was gaf ook ik het paard de sporen, en met ruim 11 kilometer per uur stormde ik achter de rest aan. Ik had ze zó ingehaald en was als eerste bij de pont, die net kwam aanvaren. Vervolgens bleef die rustig nog een paar minuten liggen (hoezo al die haast?), maar om 12:23 werden de trossen losgegooid. Het overtochtje over het Noordzeekanaal op de plek waar vroeger de Hembrug had gelegen duurde slechts een minuutje of vijf, maar het was zó heerlijk koel en verfrissend daar in het windje voorop die pont dat het wat mij betrof nog wel wat langer had mogen duren. Ik zat heerlijk met gestrekte benen te relaxen tegen de verschansing naast Monica Hille, die ook zat te chillen.
Maar voor we het wisten kwam aan de cruise een eind en moesten we ons weer overeind hijsen. Oei, dat was zwaar... En toen moesten we verder, door het inmiddels bloedheet geworden Zaandam Zuid richting Oostzaan. Het lukte niet meer om het goede ritme te vinden. Iedereen had er last van. Die oversteek met de pont was het breekpunt. In Oostzaan werd het me te veel. Op de Kerkbuurt dook ik een cafétje binnen waar ik me eerst lekker opfriste onder de koude kraan in het toilet en vervolgens onverstoord een heerlijke, pittige cappucino nam. Dat kostte een minuutje of 10, maar het voordeel was dat ik daarna weer lekker door kon lopen tot aan de 'wagenrust' bij de ingang van het Twiske. De 40 kilometer had ik, inclusief de oversteek met de pont en de pauze in het café in 4:15 overbrugd. So far, so good. Moeilijker werd het pas weer in Landsmeer, na zo'n 45 kilometer. Nu was het de hitte die mijn grootste vijand werd. Bijna 25 graden in de thermometerhut, maar met de wind mee lopend voelde het aan als 30 graden. De drie kilometer naar het tweede pontje, bij de Kanaaldijk, werd me te veel. Ik moest gaan wandelen. De volgende 13 kilometer heb ik wandelend afgelegd, waarbij ik van het ene groepje De LAT wandelaars naar het andere hopte. Want ik kwam in een goed wandelritme terecht, waardoor ik 'slechts' 2 uur nodig had voor die 13 km. Moordend heet was het tussen de met gemaaid hooi bedekte velden. Strakblauwe, wolkenloze hemel. Zonkracht 7. Termieterweg, Termietergouw, Zunderdorpergouw. Ja, en dan komt daar mijn loopmaatje, Tom van der Veldt, die de pont gemist had, me ook nog eens fluitend voorbij... Ik kon het nog opbrengen om een paar honderd meter met hem mee te rennen, maar moest daarna weer snel overschakelen op de wandeltred.
De ene zinderende kilometer na de andere trok onder mij voorbij. De natuur was schitterend, ik had alles onder controle en had al berekend dat ik, als het zo door ging, ruim binnen de 8 uur zou finishen. Daar zou ik tevreden mee zijn, want dat zou altijd nog meer dan een half uur sneller zijn dan tijdens de smeltend hete editie van 2009. De 7:15 van vorig jaar kon ik wel vergeten. Na een laatste wagenrust op 55 kilometer kwam de Schellingwouderbrug in zicht. Wat een kluif was dat nog zeg! Eindeloos vals plat op zinderend staal. Na het drukke en lelijke stukje aan de voet van de brug (wachten, wachten en nog eens wachten voor de oversteeklichten) volgde een mooie route over de Diemerzeedijk (euforie, mooi uitzicht, we zijn der bijna!) en de Nesciobrug (pfff, wat een puist is dat!). En toen stond ik weer in Diemen. Ja, en dan gaat het hardlopen ook ineens weer, dus korte tijd later, na 7uur en 43 minuten hardlopen en wandelen, zat ik weer in Verenigingsgebouw de Schakel. Heerlijk, koffie, sportdrank, biertje, douche. Wat een feest.
Ach, misschien geen grote sportieve prestatie, maar Rondom Amsterdam heeft zijn reputatie van warme zomerultra weer helemaal waargemaakt. Ik was blij dat ik er ook dit jaar weer bij was. De vakantie kan beginnen.
Rondom Amsterdam
6 juli 2013
62,3 km (extra lang ivm wegomleggingen)
7:43:41
8,1 km/u
