Wie zou dat gedacht kunnen hebben! Al een jaar of zo - sinds de ultra-aspiraties de kop begonnen op te steken - schuim ik sites als Ultraned.org, Ultraplatform.nl, Endurancelife.com en de UK marathon calendar af op zoek naar een mooie trail. Ik heb nog nooit de knoop kunnen doorhakken om er een te gaan lopen. Te ver, te extreem, te veel verplichte inventaris om met je mee te sjouwen. Maar gisteren liep ik over de Bergweg in Santpoort en passeerde ik ingang 'Beek en Berg' van het Nationaal Park de Kennemerduinen. En waar ik altijd mijn weg rechtdoor richting Bloemendaal placht te vervolgen koos ik er nu impulsief voor om rechtsaf te slaan. Goede keuze. Want meteen na de ingang (gratis entree!) stonden een paar wandelroutes aangegeven waarvan die met de rode paaltjes ('rondwandeling strand Parnassia, 11,5 km, 4 uur') met het meest aansprak (was natuurlijk ook de langste route). Er ging een wereld voor me open. Een heuse trail van bijna 12 km lang, met veel mul zand, langs stille duinmeertjes, stevige klimmetjes die werden beloond met schitterende vergezichten over Haarlem aan de ene kant en de Noorzee aan de andere kant. Vlakten met stuifzand waar je tussen de grazende Schots Hooglanders liep, hobbelige bospaden bedekt met een laag houtsplinters. En wat te denken van namen als de Starreberg, Spinnekoppenvlak, Ogenkuil, De Oude Schoen, het Dooie Bos en de Bruid van Haarlem? In een flits zag ik de uitgestrektheid van Connemara weer voorbijkomen. Nu ben ik onlangs 55 geworden en loop ik al zo'n 12 jaar in de omgeving van Haarlem... maar hier was ik nog nooit geweest... Ja, de polders rond Spaarnwoude, die ken ik op mijn duimpje en het Visscherspad van Kraantje Lek naar Zandvoort en het Duinpieperpad van Zandvoort achter het circuit langs naar Bloemendaal aan Zee ook wel. Maar dat zijn (vrij druk bereden) fietspaden en niet te vergelijken met de ongerepte natuur die je op de wandelroutes tegenkomt. In elk geval heb ik een ontdekking gedaan. De Kennemerduinen ga ik lopend helemaal uitkammen. De wandelkaart heb ik al gekocht en daar staan een heleboel veelbelovende paden op die op verkenning wachten. En dan is er nog het Hollands Kustpad, een lange afstands wandelroute die zich dwars door dit gebied heen slingert... Wie had gedacht dat dit alles bijna in mijn achtertuin ligt (of eigenlijk eerder de voortuin). In vogelvlucht slechts 3 km. Kortste looproute 4 km naar Beek en Berg. Vijfentwintig minuten. Niet te geloven.
Alles bij elkaar heb ik gisteren ongeveer 27 km in 2:50 uur gelopen met het rugzakje op de rug. Ongeveer de helft daarvan was 'trail', de andere helft ging langs het traject van het 'Rondje Haarlem' tussen Spaarndam en Santpoort Zuid. Bij Parnassia aan Zee heb ik 10 minuten op het terras gezeten en een Cappucino gedronken. Het was goed toeven in het zonnetje dat aan een vrijwel onbewolkte hemel stond. Voor de terugweg heb ik de blauwe route gevolgd, richting uitgang 'het Koevlak' aan de Zeeweg. Het ging me makkelijk af. Vandaag nog 13 km als toegift gelopen in Spaarnwoude. Het lijkt er op dat ik na een volle maand bijna volledig hersteld ben van de longontsteking en dat de conditie weer begint terug te keren. Ik heb nu wel vertrouwen in de marathon van Hank, komende zaterdag.

Na afloop van de Connemara ultra was ik niet eens zo moe. De terugreis was voorspoedig verlopen (met minder oponthoud dan tijdens de heenreis) en ik was maandagavond om een uur of negen thuis. De volgende ochtend ben ik wel wat langer in bed blijven liggen, maar 'na de files' ben ik naar mijn werk gegaan. Ook daar ondervond ik niet veel problemen.
Maandagavond rustig aan gedaan en dinsdag weer gewerkt. 's Avonds geen training om nog wat verder te herstellen. Woensdagochtend had ik zoals gewoonlijk vrij en 's middags heb ik thuis gewerkt. Die ochtend heb ik een rustige duurloop van 12 km gedaan en ook dat ging uitstekend. Wel had ik een merkwaardig 'licht' gevoel, alsof ik veel minder woog. Het weer was niet geweldig, veel wind en motregen. Toen ik halverwege even stopte om wat te rekken en te strekken voelde ik me opeens koud. Maar thuis, na een warme douche, ging het weer prima.

Donderdag had ik op mijn werk een uitgeput gevoel en had het afwisselend warm en koud. Ik had mijn spullen bij me om 's avonds naar de clubtraining te gaan. In de loop van de middag ging het weer harder waaien en regenen. Ik voelde me een beetje lusteloos en twijfelde. Maar ik ben toch gegaan. De aanwezige clubgenoten verwelkomden me met een applaus. Dat deed me wel goed. Op de winderige en regenachtige baan (in plaats van dat de regen wegtrok zoals voorspeld nam de intensiteit alleen maar toe) ging het echter steeds minder. Ik kreeg koude rillingen en ben na een uurtje snel naar huis gegaan. Daar heb ik goed gegeten en warm gedouched, maar de koude rillingen werden steeds erger. Ik begon letterlijk te klappertanden. Dus maar met een kruik om tien uur het bed in. In de loop van de nacht kreeg ik 38,5 koorts maar de dag daarop nam die weer sterk af zodat ik zelfs weer wat kon rondlopen. Dat patroon herhaalde zich op vrijdag, zaterdag en zondag. Zondagavond (29 maart) schoot de koorts opeens uit naar 40,9 waarop ik me naar de huisartsenpost heb laten brengen. Daar werd een beginnende longinfectie geconstateerd. Ik kreeg antibiotica en die sloegen gelukkig aan zodat de koorts na een uur of twee weer naar 38 daalde. Maandag was ik koortsvrij en dat bleef zo. Wel had ik nog een paar dagen last van hevige transpiratie waardoor het hele bed steeds doorweekt was. De rest van de week heb ik voornamelijk op bed gelegen, maar op donderdag en vrijdag was ik voldoende hersteld om (het was mooi weer) een paar korte wandelingetjes te maken. De week daarna heb ik om en om een dag gewerkt en op woensdag ben ik weer (ook om de dag) voorzichtig gaan trainen.

Vandaag en gisteren heb ik zelfs een duurloop van 2 uur gelopen (met schitterend weer, ruim 20 graden!). Toch merk ik dat ik nog voorzichtig moet zijn want het ademen gaat nog steeds niet helemaal zonder weerstand en ik ben erg snel moe. Op zich logisch want tien dagen geleden had ik nog bijna 41 koorts. De adviezen zijn echter tegenstrijdig. De stelregel is dat je voor elke dag koorts twee dagen na het verdwijnen van de koorts niet mag trainen. Voor mij dus 8 dagen. Die heb ik aangehouden, want de laatste koorts was op 30 maart en pas op 8 april ben ik weer gaan trainen. Over het herstel na een longinfectie is moeilijker advies te vinden. Volgens een arts die ik sprak is het beter om twee weken geen grote fysieke inspanningen te doen. De duurlopen (met op vrijdag veel klimwerk in de duinen) hadden dus eigenlijk tot volgende week moeten wachten...

Dit soort acute infecties heb ik, voorzover ik me kan herinneren, niet eerder gehad. Twee jaar geleden had ik, ook in maart, wel een flinke griep met koorts waardoor ik twee á drie weken uit de roulatie was. Vermoedelijk is mijn weerstandsniveau door te weinig herstel tussen de marathons door flink gedaald zodat de infectie een kans kreeg. De ultra deed de emmer blijkbaar overlopen. Ik kan me herinneren dat ik twee weken ervoor al met verkoudheidssymptomen te maken had die ik onder controle probeerde te houden door juist gewoon door te blijven trainen. Zo iets van: 'lopen zet het lichaam op scherp waardoor het sterker in de strijd staat tegen de ziektekiemen'. Nou, dat is gelukt, want ik heb de Connemara ondanks alles gelopen. Maar daarvoor moest ik deze tol betalen. O, ja. Enschede laat ik maar schieten. Ik ga nu focussen op 2 mei, loopevenement Hank. Heb ik een opbouwweekje extra. Aanstaande woensdag ook nog maar even een check-up bij de huisarts inplannen. Want die longen moeten wel echt helemaal infectievrij zijn voordat ik me weer aan het echte (ultra) werk durf te gaan wagen.