Meer dan 80 trainingskilometers deze week
Deze laatste zomervakantieweek heb ik veel kilometers kunnen maken. Daar was voldoende tijd voor, want ik was deze week vrij, hoewel er ook nog heel wat klusjes in en om het huis waren die gedaan moesten worden. Vier duurloopjes tussen de 15 en 20 km en een avond baantraining leverden samen 83 km op. Met de tijdens de vakantie in Zweden opgelopen (lichte) trainingsachterstand en zeven weken vóór de marathon van Eindhoven kan ik deze kilometers goed gebruiken. Een hele lange duurloop zat er nog niet bij, maar op 9 september wil ik de 30 van Amsterdam Noord voor dat doel aanwenden (maar dan wel in wedstrijdtempo). Op de zaterdag daarna staat dan een lange langzame duurloop van boven de 30 km gepland.
Alles is gelukkig blessurevrij verlopen, alleen begin ik weer last te krijgen van een ingroeiende nagel in de rechter grote teen. Dat ben ik nu aan het behandelen met een flesje 'nagelverweker'. Hopelijk werkt dat, want op een marathon zou dit behoorlijk hinderlijk kunnen worden.

Trainen in Zweden

Afgelopen vrijdag zijn we teruggekomen van een twee weken durende rondreis door Zweden. Na een vakantie wordt men geacht uitgerust te zijn, maar voor mij geldt het tegendeel: ik ben ontzettend moe, vermoeider dan op de dag na een marathon. Misschien komt het door de lange terugreis via Oslo (350 km), de daarop aansluitende bootreis naar Frederikshaven in noord Denemarken en daarna nog eens 1000 km naar Haarlem rijden. Het weer tijdens de overtocht was nogal ruw en het schip ging behoorlijk tekeer waardoor we slecht geslapen hebben. In totaal heb ik trouwens bijna 3500 km gereden. Maar ik heb tussendoor ook nog zo'n 80 km looptraining gedaan in de omgeving van de skidorpen waar we bivakkeerden. Allemaal heuveltraining, meestal langs de autowegen van en naar het dorp die een flink stijgingspercentage hadden. De paden door de bossen waren over het algemeen te slecht om te belopen door keien en modder. De langlaufloipen waren echter over het algemeen prima beloopbaar. De hoogte boven de zeespiegel van de verschillende plaatsen waar ik gelopen heb lag tussen de 600 en 1100 meter.

Hardlopen in de uitgestrektheid van de Zweedse bossen is een bijzondere ervaring; op de (soms onverharde) autowegen passeert heel sporadisch een auto en in de bossen zelf kom je geen mens tegen (maar wel rendieren zoals ikzelf). Het was goed opletten om niet te verdwalen want dan ben je nog niet zomaar terug. Twee trainingen heb ik in dichte mist gedaan; volkomen stilte en alleen een stukje weg vóór je met aan weerskanten de in de mist verdwijnende rijen dennen. Als ik de route niet zo goed gekend had van de training van de vorige dag dan zou ik het niet gedurfd hebben. Voor de zekerheid had ik wel mijn mobieltje meegenomen. Hopelijk heb ik op deze manier tijdens de vakantie mijn conditie een beetje vast weten te houden, want over twee weken begint het najaarsprogramma met op 2 september de halve marathon van Haarlemmermeer.
Gisteren heb ik een 15 km loopje door Spaarnwoude gedaan, maar eigenlijk was ik toen nog veel te moe. Eerst maar eens een paar dagen bijkomen! Ik heb nog een weekje vrij en er moeten nog allerlei klusjes in huis gedaan worden.

Goede tijd bij 10 km Polderloop in de Kwakel
En weer heeft de Kwakel gezorgd voor een goede tijd! Het weer heeft daaraan natuurlijk meegewerkt, want in tegenstelling tot voorafgaande jaren was het niet drukkend. Wat echter vooral geholpen heeft is dat ik voortdurend de adem van een in topvorm verkerende Els Raap (de trainster van de Kombijsport lange afstands groep) in mijn rug voelde. Ik kon het in de laatste paar kilometers niet nalaten om af en toe om te kijken en ik zag Els tot mijn ’schrik’ steeds dichterbij komen. Het was een wedstrijd, dus sorry Els, ik heb je geprobeerd voor te blijven (twee jaar geleden ging Els, in een nog mooiere tijd, me vlak voor de finish voorbij).
Als opgejaagd wild kwam ik compleet buiten adem over de finish, ook Els had zo te zien alles gegeven. Een paar seconden boven mijn PR (de te korte Olympisch Stadionloop in 2005 niet meegeteld), maar desondanks ben ik heel tevreden, slechts vijf dagen na de halve in Lauwersoog. De ‘molensteen’ van de marathons begint eindelijk weer van mijn nek los te raken en de snelheid komt langzamerhand weer terug (ongeveer 41:52 bruto als ik me niet vergist heb, officiële uitslag is nog steeds niet gepubliceerd).