Vandaag hardgelopen door Jan Bas z'n Tuintje. Nee, dat is niet het gazon van mijn buurman maar een stuifduin halverwege tussen Schoorl en Bergen. Want Jan Bas was een oud-opzichter bij Staatsbosbeheer die probeerde een tuin aan te leggen in het Schoorlse duingebied (hoe kom je op het idee?). De natuur was daar natuurlijk helemaal niet van gediend, dus die veranderde het prieeltje al snel in een stuifduin. Gelukkig maar, want nu is het een schitterende plek geworden met parelwit zand, paarse heidepollen en zwartgroene vliegdennen.
Jan Bas z'n Tuintje was één van de highlights van de trailrun die ik vandaag als training door de Schoorlse Duinen heb gelopen. Niet dat ik nu direct een training nodig had, ik heb al zo veel gelopen de afgelopen tijd. De voornaamste reden dat ik daar liep was de heide die daar in deze tijd van het jaar zo mooi in bloei staat.
Ik ben gestart in Aagtdorp en heb delen van de rode (20km), paarse (10 km) en witte (10km) route gevolgd. Behalve Jan Bas waren er nog veel meer highlights: de onbewolkte hemel die boven het felwitte zand een bijna alpine donkerblauwe kleur had, de aangename temperatuur van zo'n 23 graden, de uitzichtpunten op wat letterlijk de hoogste duintoppen van Nederland zijn (50 meter plus), woeste door wortels overwoekerde bospaden, de heidevelden, de dennenbossen op de bruinrode hellingen.
Bijzonder was dat het vandaag exact vier jaar geleden is dat er in dat gebied een voor Nederlandse begrippen enorme bosbrand woedde. De gevolgen daarvan zijn nog overal te zien. Er is zelfs een speciale wandelroute aangelegd door de afgebrande gebieden: de roetroute.
Het lopen zelf ging niet zo vlotjes. De vermoeidheid die al langere tijd in mijn lijf zit speelde mij ook vandaag weer parten. Het is geen conditioneel probleem, ik train genoeg. Het voelt eerder aan als een soort oververmoeidheid, overtraindheid wellicht. Niet zo gek na vier jaar lang elke maand zonder onderbreking meer dan 300 kilometer gelopen te hebben.
Daarom heb ik het na 30 kilometer voor gezien gehouden en ben ik vanuit Schoorl met de OV weer naar huis gegaan. Nu eerst maar eens twee weken lekker vakantie vieren. Maar of dat ook betekent dat ik in die weken niet ga lopen?
8 augustus 2013
Trainingsdag en Koningin Emma
Een leuke trainingsdag vandaag. Inderdaad, geen loop maar een dag waarin lopen en reizen per openbaar vervoer elkaar afwisselden. Het idee werd geboren toen ik in Google Maps een klein stippellijntje zag lopen vanaf de Kop van de Haven in IJmuiden naar de overkant van het Noordzeekanaal aan de voet van de Noordpier. Interessant. Een short-cut richting Wijk aan Zee? Dat wist ik niet, want ik loop altijd om over het sluizencomplex en achter de Hoogovens (Tata Steel) langs naar Wijk aan Zee. De scheepvaartdynamiek bij de sluizen vind ik wel mooi om van nabij te zien, maar voor het overige is het een lelijk en vervelend stuk lopen voordat je aan de andere kant van het Noordzeekanaal weer op het strand bent.
Al snel kwam ik er achter dat dit stippellijntje de vaarroute aangaf van de Watertaxi IJmuiden. Een fors uitgevallen boot met de vorstelijke naam 'Koningin Emma' die gebruikt wordt voor rondvaarten door de haven van IJmuiden en over de Noordzee. In het zomerseizoen vaart hij ook vier keer per dag als 'pontje' het Noordzeekanaal open en neer. Leuk, dat moet ik eens proberen, voor het prijsje van 4 Euro (inclusief eventuele retourvaart) hoefde ik het ook niet te laten. Het vaartochtje bleek nog leuker te zijn dan het stippellijntje van Google Maps deed vermoeden, want de boot maakte een complete lus om de westzijde van het Forteiland heen, zodat hij midden tussen de pieren de havenmond passeerde. Dat leverde een aantal mooie fotomomenten op.
Na de oversteek met de Watertaxi ben ik naar de kop van de Noordpier gelopen. Daar was ik nog nooit geweest. Hij is iets korter dan de Zuidpier, maar met zo'n 3 kilometer lengte nog lang genoeg. Aan het eind staat net zo'n bonkige vuurtoren als op de Zuidpier, alleen is die groen en deze rood. Veel sportvissers en wederom mooie uitzichten op de Noordzee en de haven. Door het heldere weer was de vuurtoren van Egmond aan Zee, 18 kilometer naar het noorden, goed te zien als een kleine witte vinger. Maar zo ver zou ik niet gaan lopen. Over het strand, dat mooi vlak en breed was, ben ik naar strandafgang Heemskerk gelopen (ca. 6 km) en daarna door het Noordhollands Duinreservaat naar Castricum. Totaal zo'n 35 kilometer, die ik in een gemoedelijke vier uur netto heb afgelegd.
Met de trein naar Haarlem? Nee, niet helemaal. Ik wilde vandaag de marathonafstand vol maken en ben daarom in Santpoort Noord uitgestapt. Met een stukje trail door Duin en Kruidberg en nog wat asfalt in Haarlem kwam ik uit op 43 kilometer in een uurtje of vijf lopen (netto, met aftrek van de tijd in boot en trein).
Inderdaad een leuke en afwisselende trainingsdag. Alleen een beetje jammer dat de linker Achilles de laatste tijd zo aan het mopperen is.
