Over de dijk naar een zee van heide

Vanaf de site van Mudsweattrails kun je een aantal GPX trailroutes downloaden die het voordeel hebben dat ze beginnen en eindigen bij een NS station. De DAT (Deventer-Arnhem trail) is mijn favoriet. Ik heb hem afgelopen winter een keer gelopen in besneeuwde condities en nu was het de beurt aan de zomerversie. De heide op de Loenermark en de Posbank staat prachtig in bloei en daarom heb ik het laatste deel van de officiële route aangepast zodat hij niet naar het westen afbuigt, richting Arnhem, maar zuidwaarts doorloopt tot aan NS station Rheden. Afgelopen winter ben ik via het Rozendaalse veld naar station Velp gelopen.
Het mooie van dit traject is dat het zo gevarieerd is. Het eerste deel is vrijwel vlak en volgt de oude dijken van de IJssel. De dijken langs de Voorster Beek en allerlei kleine binnenmeertjes hebben kennelijk hun oorsprokelijke functie verloren want ze zijn grotendeels overgroeid door bomen en struiken waar tussendoor een smalle zanderige trail loopt.
Het dorpje Klarenbeek op circa 20 kilometer fungeert als tussenstop en bevoorradingspunt. Er is hier een restaurantje met goede koffie en een Plus supermarkt. Even bijtanken is wel nodig, want de volgende bijna dertig kilometer voeren door de bossen en over de heidevelden van de zuidoost Veluwe. Ik was blij dat ik een extra fles mineraalwater-met-citroensmaakje had gekocht, want in de middag werd het op de zandgronden behoorlijk warm (25C) en de lucht was vochtig. En dan is een halve liter water op bijna 50 kilometer toch te weinig...
Al klimmend volgt de route eerst gedurende bijna vijf kilometer de Vrijenbergerspreng, een gekanaliseerd beekje met kunstmatige watervalletjes. Vervolgens gaat het met een grote lus rondom het Ereveld Loenen waarna er op de Loenermark kilometers lang over smalle zandpaadjes door een paarse zee van stugge struikheide gemanoeuvreerd moet worden. Spannend wordt het nog even als een groepje nogal agressief snuivende Hooglanders absoluut geen zin heeft om voor mij het pad vrij te maken. Kennelijk zijn ze hier minder gewend aan passanten dan de tammere exemplaren bij ons in de duinen. Via de weidse vlakten van het Rozendaalse veld wordt dan de Posbank bereikt die doet denken aan een golvende oceaan van bloeiende heide. Hier is het echter zo fenomenaal druk (auto's, toerfietsers, motoren), dat ik al snel de afdaling naar Velp ingezet heb.

Een mooie loop, waarvan het laatste deel dat geleidelijk klimt naar 100 meter hoogte, best wel inspannend is. Hier heb ik een kilometer of twee gewandeld omdat ik weer last had gekregen van benauwdheid, een kwaal die me ook tijdens de strandloop hinderde. Zodra de temperatuur boven de 20 graden komt begint het. De symptomen lijken een beetje op inspanningsastma, maar toch denk ik niet dat dat het is omdat het ook na uren lopen aanhoudt en zelfs nog erger wordt. Na afloop, in de trein terug had ik er nog bijna twee uur last van. Het zou ook een soort allergie kunnen zijn, omdat het begint met het dicht gaan zitten van de neus. Als het zo blijft ga ik mijn longen toch eens laten nakijken of sportmedisch laten keuren.

29 augustus 2015
Individuele loop Deventer - Rheden
48 km, 245 phm
Bruto 6:30 netto ca. 6:00
Route
Fotoalbum

F... die strandloop!

Laat ik maar zeggen dat het aan het weer lag. Kon geen adem krijgen. Warme zomeravond, hoge luchtvochtigheid en met een aflandig zuidoosten briesje bleef de spreekwoordelijke verkoeling vanaf zee uit. Neus zat dicht, rugzak drukte op de longen, happen naar adem. Dat ging niet lekker.
Maar daarmaast ook weer die zingevingsvraag. Is dit nou leuk om te doen? Is dit genieten van een nachtelijk strand onder een hemelkoepel vol sterren? Dacht het niet. Als je die ervaring wilt dan moet je op je rug in het zand gaan liggen en omhoog staren. Strandlopen in de zomer betekent echter vooral omlaag staren. Overal kuilen, greppels en ruines van Germaanse zandkastelen. Voor je het weet lig je op je snufferd. Sterren waren er trouwens toch niet te zien; de dikke sluierbewolking van een kleverig warmtefront hield ze op afstand.

Toch ging het aanvankelijk wel redelijk. Ik liep in een klein groepje en kwam best aardig vooruit. Het nieuwe strand tussen Petten en Camperduin deed me echter de das om. Een desolate zwarte vlakte met veel ondiepe plassen en ribbelig zand. Zwart, heel zwart. Nieuw terrein en ik raakte volledig gedesoriënteerd. Dacht op een gegeven moment over een smal bospad te lopen met links en rechts een ondoordringbaar woud. Erger nog, ik zág de bomen en het pad echt en zocht op een bepaald moment de bosrand op in de hoop even onder de bomen te kunnen gaan liggen en wat te rusten. In plaats daarvan liep ik zo de zee in. En mijn rugklachten begonnen weer: eerder deze week was ik door mijn rug gegaan en de pijn die eerst helemaal onderin zat begon langzaam maar zeker omhoog te kruipen in de richting van mijn toch al zo geplaagde longen.

Toen was het genoeg. Ik ben de zeewering (of wat vroeger de zeewering was) opgeklommen en tot mijn verrassing was daar nu een prachtig fietspad op aangelegd. Zo ben ik, feitelijk al uit de wedstrijd, naar Camperduin gelopen. Inmiddels was het een uur of twee. Doorslaggevend voor mijn beslissing om op te geven was het feit dat ik bij dit warme en vochtige weer heel veel moest drinken. Ik werd geplaagd door een ontzettende dorst en ik had nog maar een halve liter sportdrank over. Te riskant om daarmee de resterende 20 kilometer naar Castricum langs het strand te gaan lopen. Want pas bij Castricum waren door de organisatie (Rinus) een aantal flessen cola en water in een kist verstopt.

Er stond een wit bordje met een rood fietsje er op: Alkmaar 14 kilometer. Het besluit was in een flits genomen: via de fietsroute naar Alkmaar en daar op te trein. En zo geschiedde. Omdat de eerste trein pas om 6 uur vertrok kon ik het erg rustig aan doen. Het was heerlijk om door de donkere en stille landerijen te lopen. Stukjes wandelen afgewisseld met af en toe rennen. Ja, en zelfs de hemel brak open en toen ben ik op mijn rug op een bankje gaan liggen, een beetje doezelend en af en toe dromerig omhoog starend naar de sterrenhemel. F*ck die strandloop, dacht ik en moest toen ineens heel hard lachen, daar op op dat bankje midden in die verlaten polder om vier uur 's nachts.

Besluiten zijn dingen waar je je aan moet houden. Daarom ga ik nu niet in het openbaar de uitspraak doen dat ik nooit, nee nooit meer een nachtelijke loop van Den Helder naar IJmuiden ga doen. Maar het voelt stiekempjes wel lekker om met die gedachte te spelen...

Naschrift zondag 23 augustus Ja, en daar zit je dan op een mooie zaterdagmiddag met de jetlag van een doorwaakte nacht en een ochtend zonder slaap. De beste remedie om dan de draad weer op te pakken is om een stukkie te gaan lopen. Zo iets als het biertje the morning after the party. Zo gezegd, zo gedaan: lekker 14 kilometer gefartlekt in de Kennemerduinen. Loslopen heet dat. Het was warm en het lijf protesteerde. Maar het hoofd wilde. Voeg daarbij nog de polderloop van vandaag en dan komt er zowaar een schone 80 kilometer voor dit weekend te voorschijn. Ach, lopen is heerlijk zolang je het maar niet te gek maakt.

21-22 augustus 2015
Nachtloop
DCURBN Den Helder-Camperduin 32km
Camperduin-Alkmaar 16km

Bunkerroute IJmuiden

Als voorbereiding op de strandloop van Den Helder naar IJmuiden, de 'Summer Dutch Coast Ultra Run by Night' zal er toch wat extra getraind moeten worden. Door de drukte op het werk is er geen tijd om écht lange duurlopen te doen. Dus moet er tussen de bedrijven door volstaan worden met 'korte' duurlopen, waarvan ik er dan maar iets meer dan anders loop. De 'vuurtorenloop' van huis uit door de Herenduinen naar de seinpost van IJmuiden en terug is met zijn lengte van 31 kilometer een mooie training die nog wel in te passen valt. Een bijzonder gedeelte van deze loop is de zogenaamde bunkerroute. Het is een pad van ongeveer 2,5 kilometer dat langs een aantal indrukwekkende geschutsbunkers voert die behoren tot de ‘Batterij Heerenduin en Olmen’. In de Tweede Wereldoorlog stonden in deze bunkers kanonnen opgesteld met een kaliber van 17 cm. Deze kanonnen konden geallieerde schepen, die tot 22 km uit de kust voeren, onder vuur nemen. De kanonnen zijn verwijderd, maar de van schroefdraad voorziene bevestigingsbouten steken nog uit het beton. Je kunt de bunkers ook binnengaan. In de met grafitti opgesierde donkere binnenruimten hangt een bedompte, claustrofobische en sinistere sfeer. Het zijn de overblijfselen van een onprettig verleden. De donkere binnenzijde van de bunkers staat in scherp contrast met het pad zelf, dat hoog over zilverwitte duintoppen voert met een fraai uitzicht op de Noordzee en de pieren van IJmuiden. Ik ben diverse bunkers binnengegaan, maar het was telkens weer een verademing om weer buiten te staan. Je zal er maar gelegerd zijn geweest! Aan het einde van het Bunkerpad klim je de Noordpier op, gaat via een trap omlaag en komt dan op de Seinpostweg. Na een klimmetje sta je dan onder de vuurtoren van het Lage Licht van de lichtenlijn, ter hoogte van de seinpost. Ook daar weer een mooi uitzicht, dit keer op het forteiland en het sluizencomplex. Daar was de 'Pre-Sail' gaande, de IJmuidense ouverture van Sail Amsterdam 2015. Of het wat gaat worden met de DCURBN moeten we maar afwachten. Door de hogere temperaturen, het minder harde strand en het ontbreken van een tussenpost bij Castricum vind ik het eigenlijk een zwaardere loop dan de wintereditie. Vorig jaar heb ik zelfs nog onderweg enige tijd liggen slapen...
10 augustus 2015
Pittig weekje Nou, dat was met recht een pittig weekje. 70 uur gewerkt (maandag t/m zondag) aan een ICT project en daarnaast (of daartussendoor eigenlijk) toch noch vijf keer gelopen; in totaal bijna 9 uur en 81 kilometer, veelal in de duinen. Ja, dat voel ik nu best wel, en er volgen nog een paar van zulke dagen...
4 augustus 2015
Avondstemming In Augustus zijn het alweer de laatste avondtrainingen met zonlicht. De herfst nadert. Wat mooi kan het zijn. Wegtrekkende onweersbui bij laagstaande zon. De terp 'Stompetoren' bij het dorpje Spaarnwoude. Voorlopig kan ik alleen overdag lopen, want ik moet de komende twee weken elke ochtend en avond werken binnen een groot ICT migratieproject. Het lopen zorgt gelukkig voor de broodnodige mindfullnes en ontspanning.