Een marathonjaar
Wat het hardlopen betreft is het meest opvallende de zes marathons die ik dit jaar gelopen heb. Twee ervan, de Eindhoven marathon en de marathon van Etten-Leur heb ik zelfs binnen twee weken gelopen. Lees verder in het jaarverslag 2007.

Wintersport
De 2-uur duurloop van vanmiddag voerde mij door uitgestrekte sneeuwvelden en bossen die geheel leken te bestaan uit bomen die waren geblazen uit fijn doorzichtig glas of gesponnen uit zoete suikerdraden. Winter! Het hele polderlandschap rond Spaarnwoude was bedekt met een laagje van zo'n 2 centimeter sneeuw; of eigenlijk was het geen sneeuw maar gedurende de afgelopen nachten neergedwarrelde bevroren mistdeeltjes die zich ook hadden vastgezet aan de takken van bomen en struiken en aan bladeren, rietpollen en gras. Het zag er schitterend uit in de laagstaande zon en tegen de lichtblauwe, onbewolkte lucht. Toen de zon bijna onderging kleurden de berijpte boomtoppen rozerood. Toen begon het ook kouder te worden; na anderhalf uur lopen begon ik me toch wel koud te voelen, ondanks de vier laagjes kleding, handschoenen en ijsmuts. Het heeft al een week lang 's nachts licht tot matig gevroren (overdag temperaturen rond het vriespunt) waardoor ook de sloten en kleinere plassen dichtlagen. Zelfs op de Mooie Nel dreven grotere ijsvelden waar kolonies meeuwen op zaten. Op de ijsbaan van Nova Zembla werd geschaatst, maar op open water nog niet. Bovendien gaat het de komende dagen weer dooien.
De Linschotenloop heb ik maar laten varen, ik was vanochtend te moe na het laat geworden kerstfeest gisteravond met mijn collega's. Bovendien voelt mijn rechtervoet weer niet lekker aan, het probleem met de ontsteking onder de kapsels is na Ameland (los zand, boomwortels) weer gaan opspelen. Daarom het ik vandaag maar weer met een bandage gelopen.

Jaarrecord verbeterd!
Vanavond een duurloopje van 9 km gelopen. Normaal gesproken niets bijzonders, maar deze keer het vermelden waard, want hiermee is het jaartotaal (trainingen + wedstrijden) op 2781 km gekomen, een nieuw record. Dat stond op naam van 2006 met 2779 km. Met nog 11 dagen te gaan zal het totaal dit jaar waarschijnlijk boven de 2850 km uitkomen.
Inmiddels is het volop gaan winteren. Vanavond was het 3 onder nul met een oostenwind die wolken neerdwarrelende poedersneeuw in het licht van de lantaarns en kerstverlichting deed dansen. Hier en daar was het ook al glad, want er lag een dun laagje verse sneeuw. De Kolk van Spaarndam was nog feërieker dan vorig jaar, nu de daken van de huizen en het plaveisel rond de met vele lichtjes getooide ophaalbrug en scheepsmasten met een wit laagje sneeuw bedekt waren. De isbaan van Nova Zembla strekte zich als een witte vlakte in het donker uit, maar het ijs is daar nog te dun op te kunnen schaatsen. In het oosten van het land is dat hier en daar wel mogelijk.
Zal ik zaterdag de halve van Linschoten gaan lopen? Ik heb er wel zin in, maar zal dan wel de gok moeten wagen of er nog startnummers beschikbaar zijn bij de na-inschrijving. Vorig jaar heb ik daar nog een PR gelopen ondanks de val die ik toen maakte. Dit keer zal dat wel niet lukken, een week na Ameland en met al die marathons nog in de benen. Maar het is wel een parcours waar ik altijd relatief snelle tijden heb gelopen.

Op avontuur op Ameland
Vandaag was ik bij de Adventure Run, de Amelandse variant op de halve van Egmond: bos, duinen, schelpenpaadjes, 7 km noorderstrand en terug over de hoge waddenzeedijk tussen de schaapjes door. Het was voornamelijk een Fries ‘onderonsje’, hoewel er ook wel enige deelnemers uit zuidelijker oorden gesignaleerd werden. Voor de gerenommeerde atleten uit het noorden van het land blijkt deze loop zo vlak voor kerst een soort reünie te zijn. Ondanks wat de naam doet vermoeden was de sfeer eerder gemoedelijk dan avontuurlijk en ook het parcours was minder zwaar dan waar ik op gerekend had. Wat klimmetjes in de duinen, boomstronken in het bos en een goed beloopbaar, hard en breed strand. Het weer was uitstekend voor deze tijd van het jaar: droog, een paar graden boven nul, een flets zonnetje en een niet buiten de perken gaande oostenwind die we op het strand wél merkbaar tegen hadden.
Gezelligheid in de restaurantjes en cafétjes en veel, heel veel, lichtjes en kerstbomen in Nes. De sfeer op zo'n eiland is heel anders, intiemer en knusser, dan op het 'vasteland'. Heerlijk rustige nachten met vrijwel geen autoverkeer, alsof je een paar honderd jaar terug in de tijd bent gegaan. Met mijn finishtijd van 1:34:48 kon ik het eiland goedgemutst, maar wel met enige weemoed, verlaten. Hopelijk volgend jaar een 'reünie' met Ameland!