2008. Het was een bijzonder loopjaar. In 1954 geboren en dit jaar dus 54 geworden. 2008. Het jaar waarin ik er in geslaagd ben om 15 marathons te lopen plus op de valreep nog een ultra. Eigenlijk was elke marathon bijzonder. Om er toch een paar met name te noemen: De Louis Persoons Memorial in januari, waarbij ik de eer had om de nacht ervoor de kamer te delen met Horst Preizler, de man die meer marathons heeft gelopen dan wie ook. De Drents Friese Wold marathon in maart, met een onverwacht PR van net onder de 3:32. De Königsforst marathon in Keulen, Troodelöh! Enschede in april, na afloop waarvan ik door de hitte onwel werd en bijkwam op een brancard. De zwoele duisternis tijdens Nacht van West Vlaanderen in juni. De loodzware trailmarathon van Monschau in augustus. De Meermarathon, ook in augustus, waar ik door de hitte moest opgeven. Hilvarenbeek, de 25e!!! En het onbetwiste hoogtepunt van 2008, de klassieke marathon van Athene, een eerbetoon aan Pheidippides, vlak voordat daar de onlusten losbraken. De finish in het mooie marmeren stadion aan de voet van de Acropolis ga ik nooit meer vergeten.
Blessures heb ik ook gehad. Twee weken in april en gedurende de hele maand oktober. In beide gevallen de ganzenvoet pees aan de rechterknie. Volgens de fysio (en ik heb een goeie, Peter Zonneveld bedankt!) kon ik er mee door blijven lopen als ik maar voldoende begeleidende oefeningen en zelfmassage deed. Heb ik gedaan en de blessure is vrijwel helemaal verdwenen.
In totaal heb ik 2759 kilometer gelopen waarvan 715 tijdens wedstrijden. De ratio trainingskilometers/wedstrijdkilometers is 2,9 op 1. Dat is laag, maar veel van de 'wedstrijden' waren eigenlijk trainingen omdat ik ze niet voluit heb gelopen. De afstanden worden langer, de snelheden lager. Het is een keuze, maar het past bij mij. In mijn wielrenperiode heb ik het wereldrandonneursbrevet gehaald (Parijs-Brest-Parijs 1280 km). Met het lopen wil ik ook wel randonneur worden. In dit verband spreekt men echter over 'ultralopen', maar eigenlijk vind ik dat niet zo'n mooi woord. 'Ultra' klinkt een beetje als 'extreem', 'buiten de perken'. Randonneren klinkt transcenderend, meditatief. Dat raakt beter aan mijn gevoelens bij de lange lange afstand.
Hoe dan ook, ik wil dit jaar afsluiten met het uitspreken van mijn dankbaarheid dat ik dit alles in gezondheid en vrede heb mogen en kunnen volbrengen.
Allemaal een prettige jaarwisseling en de beste wensen voor 2009!

Vandaag heb ik een voorzichtige eerste stap over de ultra-lijn gezet. Tenminste, als je alles wat langer is dan een marathon ultra wilt noemen. Dat vond ik een mooie afsluiting van het 'marathon-jaar' 2008 en misschien ook wel een opmaat naar 2009. Het toneel was de 6-uursloop op de baan in Heerde, bij Zwolle. Niet direct een gemakkelijke entree in de ultrawereld, want het vroor dat het kraakte ondanks het zonnetje dat, zolang het boven de horizon was althans, ongehinderd straalde.
Bij de meeste wedstrijden klinkt er aan het begin een (start)schot. Bij een 6-uursloop klinkt er echter ook aan het eind een (eind)schot. Dan moet iedereen die dan nog loopt op de plaats stilhouden en wordt er met een meetwiel de baan rondgelopen om de afstand die iedereen sinds de laatste doorkomst nog heeft afgelegd precies op te meten. Want terwijl het er bij de meeste wedstrijden om gaat om zo kort mogelijk over een afstand te lopen gaat het er bij een uursloop om dat je in een vastgestelde tijd zoveel mogelijk meters aflegt oftewel een zo hoog mogelijke gemiddelde snelheid. Je kunt dus best een rondje tussendoor gaan wandelen of even aan de kant blijven staan, maar dat gaat ten koste van je meters.
In Heerde had atletiekvereniging de Gemzen een 6-uurs ultraloop op de 400m tartanbaan georganiseerd dus dacht ik, waarom dit (te) gekke loopjaar ook niet met iets (te) geks afsluiten? Bij de start om kwart over één (kwartiertje te laat door problemen met de chipmat) was het lekker zonnig met een graadje vorst zodat de baan die helemaal wit berijpt was wel op een ijsbaan leek. Er deden ongeveer 40 individuele lopers en loopsters mee en een aantal estafettelopers. Omdat het een officële KNAU wedstrijd was, waren er ook een paar internationale kopstukken van de partij. Niet te geloven in welk tempo die mannen en vrouwen zes uur lang hun rondjes draaien! De individuele lopers hadden de buitenste twee banen ter beschikking zodat één rondje 417 meter 'lang' was. Er was warme thee, koude cola, banaan en sinaasappel beschikbaar, welke laatste twee na een uur bevroren waren. Het bevroren fruit kon je in je mond laten ontdooien met de warme thee! Eigenlijk viel het best wel mee, al die rondjes. Je komt in een trance terecht waardoor de tijd ongemerkt wegtikt. Het was niet eens saai want er gebeurt van alles om je heen. De klanken van de top 2000 hielden je gaande.
Na elk uur werd de tussenstand (aantal ronden) omgeroepen zodat je een idee had waar je ergens binnen het poloton uithing. Ik liep steeds 10 rondjes door en nam dan weer wat proviand. Omdat ik rustiger dan normaal (marathon) ben gestart kwam ik op ongeveer 4:05 over de marathonstreep (101 rondjes en een paar meter). Daarmee was meteen de 30e marathon binnen. Omdat het tegen die tijd donker was geworden en dik onder nul (min vijf) begon het wat zwaarder te worden. In het zonnetje had je toch getranspireerd en het vocht dat in de kleding zat begon te bevriezen. Ik wilde vanwege mijn gebrek aan ervaring met ultralopen nog niet meteen de volle 6 uur doen en besloot daarom dat ik 5 uur zou volmaken. Dat is al lastig genoeg want het is ruim een uur langer dan wat ik gewend ben van de marathons. Na ongeveer vier en een half uur ben ik een minuutje of vijf de kantine ingedoken om even wat warme chocola te drinken en wat te ontdooien. Maar toen ik daarna weer buiten kwam voelde het eigenlijk nog veel kouder aan. Niet zo slim dus.
De laatste rondjes waren daardoor niet meer zo gemakkelijk maar even voor kwart over zes kwam ik voor de 116e keer over de chipmat en toen was het met ruim 48 km wel mooi geweest. Nog net geen vijftig, maar dat wordt de uitdaging voor volgend jaar. De brug naar het ultralopen is nu geslagen. Na het douchen en de erwtensoep heb ik samen met Jos Cornelissen (misschien bekend van de Kombij baanlopen) nog even het eindschot afgewacht en dat was dan tevens het eindschot van het loopjaar 2008.

Afstand: 48170 meter
Gemiddelde: 9,652
Tijd: 4:59:26
Rondes: 116
Plaats overall: 32/45
Plaats M50: 6/7
Startnummer: 949

Inclusief de Purmerbos marathon van vorige week zondag is het kilometertotaal van de afgelopen 7 dagen uitgekomen op maar liefst 92 km. Dat is een 'persoonlijk record' voor een periode van één week, hoewel ook weer niet zo bijzonder, want in 2006 liep ik al een paar keer 90 km binnen zeven kalenderdagen, op 7 mei 2006 bedroeg het 7 dagen totaal zelfs 91 km. Maar goed, toch bijzonder, zeker omdat er ook een marathon in zit. Ja, hoezo herstel? Van dinsdag t/m zaterdag heb ik iedere dag gelopen, waaronder twee keer op het tartan en één keer op het verende zand van het strand. Gisteren was wel grappig. Van ons werk hadden we een kerstuitje bij de Vechtsebanen in Utrecht. Voorafgaande aan de borrel en het etentje moest er eerst een uur geschaatst worden. Nou kan ik best wel een beetje schaatsen maar dit keer had ik er geen zin in, bang als ik de laatste tijd ben voor het oplopen van onverwachte blessures. En een val op het ijs is zo gemaakt en het zou toch jammer zijn als dat ten koste zou gaan van mijn loop-ambities. Met al die marathons dit jaar zijn spieren, banden, pezen en aanhechtingen behoorlijk belast en dus kwetsbaar. Daarom had ik mijn tas met hardloopkleding met voorbedachten rade meegenomen en ben ik, terwijl de meeste anderen gingen schaatsen, lekker in het aangrenzende sportpark gaan lopen. Mijn collega's keken niet eens vreemd op, die zijn inmiddels allemaal wel vertrouwd met mijn loop-uitspattingen. Tot mijn niet geringe vreugde lag er pal naast de ijshal een mooie 400 meter tartanbaan waarvan het toegangshek uitnodigend open stond. Er was verder niemand en in het ondergaande zonnetje heb ik er heerlijk 20 rondjes gelopen. Hoe zou het zijn om op zo'n baan eens honderd plus rondjes te lopen als een alternatieve marathon? Na afloop kon ik genieten van een kleedkamer en warme douche in het ijsbaancomplex terwijl mijn collega's al ruim aan de glühwein zaten. Maar het kerstmaal liet zich prima smaken. Mede door die extra 8 km op vrijdag is het weektotaal zo hoog opgelopen. Morgen maar weer eens een rustdagje nemen.

De Purmerbos marathon wordt georganiseerd door AV NEA ‘Volharding’. Die laatste toevoeging duidt niet op de volharding die nodig is om 10,5 keer hetzelfde rondje van 4 km door het Purmerbos te lopen en bij passage van de tent met warme erwtensoep toch maar weer door te lopen voor het volgende rondje, nee, het duidt op de volharding die iemand nodig heeft die de euvele moed heeft om mee te willen doen. Want de startlocatie was nergens te vinden. Op de site stond alleen 'aan de Westerweg richting Ilpendam ter hoogte van postcode 1445 KA'. Dus reed er langs die o zo lange Westerweg een kolonne auto’s steeds maar heen en weer, zoekend naar een bordje met die postcode 1445 KA er op. Maar zulke bordjes staan er niet in Nederland. In het Purmerbos zelf zag ik alleen maar honden met hun uitlaters. Op de parkeerplaats van de voetbalclub de 'Werevogels' aan het begin van de Westerweg stonden diverse auto's geparkeerd waar nog mensen in zaten, zo te zien met trainingspakken aan. Dan daar maar aan vragen, misschien weten die het wel, dacht ik. Maar neen hoor, ook zij bleken op zoek naar de start van de Purmerbos marathon, en waren na vruchteloos zoeken daar moedeloos neergestreken. Toen we de moed al bijna opgegeven hadden zagen we een eenzame hardloper langs de Westerweg lopen. Eerst dachten we dat de marathon al begonnen was en dat er maar één deelnemer was die bovendien te vroeg gestart was. Zou zo maar kunnen daar in de Purmer. Toen we hem aanhielden (hij schrok eerst alsof we hem wilden beroven, zo dreigend keken we) stamelde hij, wijzend in de richting van Ilpendam: ‘nog een heel eind die kant op, dan zie je het vanzelf’. Wij met de moed der wanhoop (we hadden nog maar 10 minuten) die kant op. Opeens zagen we een bordje met de tekst ‘Pas op, overstekende atleten’. Nou, dat kon niet missen dachten wij. Dus de auto’s (iedereen reed om de een of andere reden nu achter mij aan) aan de kant gezet en wij het bos in.
En jawel hoor, achter een groep bomen stond een tent en een caravan en een Runnersworld opblaasboog en een groepje mensen er om heen met duidelijke hardloopbedoelingen. Ik herkende tussen hen Jack Hendrickx en Ineke Scheffer. Gevonden! Het mopperen op de organisatie (hoe konden zij nou weten dat zo’n kennelijk voor de 'locals' opgezette marathon van heinde en verre van die marathonspaarders aantrekt…) was verder niet meer nodig want toen we er eenmaal waren werden we in de watten gelegd tot aan de warme snert toe. Het ging prima, zo’n marathon zonder kilometerbordjes lijkt veel korter. Nog maar drie rondjes denk je op km 30 en dat klinkt veel beter dan ‘nog 12 kilometer pffft…. Mooi parcours door bos en weide (schaapjes tellen!) tussen Purmerend-Oost en de IJsselmeerdijk. Deels over asfalt, deels over bevroren en hobbelig bospad. Heel afwisselend hoewel je alles natuurlijk 10x zag. Mooi winters weer ook, beetje frisjes en hier en daar verraderlijk glad door opgevroren rijp. Dertig deelnemers op de marathon, dus je bent altijd bij de eerste 30 als je hem uitloopt. In de uitslagen bleek mijn 3:43:44 zelfs voldoende voor een (onofficiële) eerste plaats bij de vijftigers!

Purmerbos marathon 2008
voorloop 10:30
1e ronde 20:00
2e ronde 21:59
3e ronde 21:41
4e ronde 21:54
5e ronde 21:16
6e ronde 21:05
7e ronde 21:02
8e ronde 21:20
9e ronde 21:28
10e ronde 22:31
Half 1:51:35
Finish 3:43:44 (11,32 km/u 5:18 min/km)
Overall 11 van 24
M50-59 1 van 8
Startnummer 44