|
Vreemde doelen
 Je hebt goede doelen en je hebt vreemde doelen. Beide soorten doelen behoeven elkaar niet uit te sluiten hoewel het goede in de beide vreemde doelen waar ik het nu over wil hebben niet het eerste is waar je aan zou denken. Sterker nog, om ze te realiseren moet je een behoorlijk sterk ego hebben en ook een behoorlijk beetje autistisch zijn. Want om ze waar te maken moet je het leuk vinden om je uit de wereld van huis en familie, ja uit de samenleving, terug te trekken en om uren en nog eens uren alleen te zijn. Het hele jaar door doe je met vaste regelmaat je ding, ziek of niet ziek, weer of geen weer, tijd of geen tijd, zin of geen zin, verslaafd of vrijwillig, geblesseerd of fit, bij nacht en ontij, uitgerust of doodmoe, met welbevinden van de partner of zelfs zonder dat. Het 'ding' dat je doet bestaat uit langdurig, monotoon, zonder gedachten en zonder haast looppasjes maken over meestal bekende paadjes en weggetjes. Bij voorkeur op natuurlijke ondergrond. In de duinen, door de polders, over het strand. Elke week zo'n 80 kilometer aan duurloopjes en één of twee keer per maand, als het zout in de pap een marathon of ultraloop in Nederland of in het buitenland.
Zo'n vreemd doel verzin je niet van tevoren. Ik niet althans. Het is meer zo dat je er op een dag achter komt dat je al vier jaar lang tussen de 300 en 400 kilometer per maand hebt afgelegd. En dat daar geen enkele maand tussen zat met minder dan 300 kilometer. Dan ga je rekenen. Als ik dat ook in 2014 elke maand volhou, dan levert dat 60 van zulke aaneengesloten maanden op. Dat is een mooi getal in het jaar waarin je 60 geworden bent.
En dan zul je altijd zien dat het juist op het moment dat je je zo iets voorneemt mis dreigt te gaan. Op 1 januari van dit jaar stortte ik me vol jeugdige overmoed omlaag vanaf het steilste gedeelte van het hoogste duin van Kennemerland: de Brederodeberg. De snelheid die ik ontwikkelde was enorm. Groot genoeg om de controle te verliezen, te struikelen en een paar keer kopje over te gaan. Het geluk was dat ik geen enkele dennenstam geraakt had. De pech was dat ik een ei aan mijn enkel had. Zware verstuiking. Meestal betekent dat een paar weken rust. Maar voor mij hield het in dat ik in januari toch nog 312 kilometer heb afgelegd. Vanwege het vreemde doel natuurlijk. Ondanks dat herstelde de enkel en kon ik gedurende de rest van het jaar verder werken aan het behalen van het doel. En ja, het is gelukt, ook al 'moest' ik daarvoor op momenten hardlopen dat het eigenlijk helemaal niet ging, kon, mocht, paste of op te brengen was.
En zo beluit ik dit jaar met een heleboel cijfertjes om aan te tonen hoe 'enorm' het allemaal was. Maar belangrijker dan al die cijfertjes is dat ik het steeds met plezier gedaan heb en dat de geestelijk en lichamelijk 'zwaar' op de proef gestelde gezondheid het toeliet.
En dat mijn vrouw het toegelaten heeft...
Alle volgers en belangstellenden van mijn loopperikelen wens ik een voorspoedig, gezond en evenwichtig 2015 toe! GO ON!
De cijfertjes van doel 1 (60x300):
De cijfertjes van doel 2 (4x4000):
|
|
