Deze keer een duurloopje van 'maar' 24 kilometer. Maar wel in een iets hoger tempo van 5:29 min/km (10,9 km/u). Het grootste deel van de route volgde weer het 'Rondje Haarlem'. Dat gedeelte volgt de duinrand en bevat veel klimwerk. Na 18 kilometer ben ik via de Elswoutlaan weer terug noordwaarts gegaan om uiteindelijk via Overveen en Bloemendaal weer huiswaarts te keren. Gisteravond is het nogal laat geworden (om 2 uur in bed na een verjaardagspartijtje) en dat voelde ik toch wel een beetje. Het ging niet zo gemakkelijk als de lange duurlopen van de afgelopen twee weken. Maar misschien kwam het ook wel door de snelheid die bijna 1 km/uur hoger lag. Als je weet dat de afstand wat korter is ga je automatisch sneller lopen. Vreemd was dat ik ook nu weer van die schuurplekken onder mijn oksels had, terwijl ik toch niet met het rugzakje liep. Zou het aan het thermoshirt liggen? Ik had trouwens deze keer maar twee laagjes aan, het langmouwige thermoshirt en een windjack. Verder lange tights. Het was duidelijk warmer dan de afgelopen keren: 10 graden op de thermometer! Als nou ook eens het zonnetje zelf er bij wilde komen dan zou het echt voorjaar zijn! Langs de route staan al zeeën van bloeiende sneeuwklokjes en crocussen.
Hiermee sluit ik de februarimaand af met een kilometertotaal van 322 (ruim 80 per week). Dat is een nieuw maandrecord. Het vorige dateert al van augustus 2006 (312 km). En dat terwijl februari de kortste maand van het jaar is!

Afgelopen zaterdag 21 februari heb ik in het kader van de voorbereiding op de ultraloop in maart weer een duurloop van 5 uur gedaan. Dit keer heb ik voor de route gebruik gemaakt van het Fietsroutenetwerk Noord-Holland‘Fietsroute knooppunten netwerk Noord-Holland’. Dat is een topologisch netwerk van knooppunten die door fietsroutes met elkaar verbonden zijn. De routes tussen de knooppunten volgen over het algemeen fietspaden door landschappelijk of historisch interessante gebieden. Dus je ziet ook nog eens wat onderweg. Er is een internetsite beschikbaar waarmee je achter je PC van tevoren de hele route kunt samenstellen, visualiseren en uitprinten. De totale afstand wordt berekend. Je kunt knooppunten toevoegen of weer verwijderen totdat je het gewenste traject en afstand hebt. Voor deze training had ik een route van bijna 50 km samengesteld ten noorden van het Noordzeekanaal. Het leuke is dat er bij de meeste knooppunten plattegronden staan opgesteld die een overzicht tonen van alle knooppunten in de omgeving en de afstanden daartussen tot op tienden van kilometers. Je hebt dus onderweg altijd een beeld van waar je zit en je kunt de route onderweg aanpassen (verlengen of inkorten). De routes tussen de knooppunten staan bij elk kruispunt goed aangegeven. Leuk voor fietsers, maar zeker ook voor ultralopers. Vroeger heb ik in dit gebied veel ge(race)fietst en had daardoor regelmatig een déjà vu. Dat klimmetje waar ik vroeger op de pedalen moest gaan staan, dat lange rechte stuk waar de wind altijd tegen stond. De grenzen tussen fietsen en lopen vervagen, ik draag mijn eigen fiets met me mee in de vorm van mijn lichaam. Deze vorm van lopen is een vorm van zwerven. Elk kerktorentje aan de horizon kan je volgende doel zijn. Snelheid is niet essentieel, regelmaat wel. Etappetjes van een half uur en dan drie tot vijf minuten rusten. Even op een bankje gaan zitten mag best. Een paar rek- en strekoefeningen, een stukje banaan uit de rugzak, een paar slokjes sportdrank en daar gaan we weer. De halfuurtjes vliegen voorbij en rijgen zich aaneen tot uren. Onderweg even stoppen om een fotootje te maken. Het mag allemaal. Tijd verdwijnt in trance. Je wordt één met het landschap, de lucht, de wind, de zon. Je bent alleen. Vind ik dit eigenlijk niet veel leuker dan wedstrijden lopen? Ik wíl helemaal niet snel terugzijn bij de finish. Ik wil opgaan in wat ik doe, het lopen zelf, en niet in gedachten alleen maar bij het einde, de finish zijn. Duur, eindeloosheid, geduld en volhouden. Dat is het mooie, waarom zou ik versnellen?

De route verliep ongeveer als volgt. Vanaf huis langs de kortste weg richting de pont van Velsen, ongeveer 8 kilometer. Ik mikte op de pont van 12:40. Rekening houdend met 50 minuten over 8 kilometer moest ik dus om 11:30 van huis. Iets over half één was ik bij de pont en twintig minuten later stond ik aan de overkant van het Noordzeekanaal. Op de pont heb ik mijn eerste proviand gebruikt. Bij knooppunt twee (pontsteiger) begon de route pas echt. Via Beverwijk langs het Corusterrein ging het richting Wijk aan Zee over licht geaccidenteerd terrein. Een wat rommelig stuk van het parcours. In Wijk aan Zee, bij de ingang van het Noordhollands Duinreservaat, heb ik de tweede korte eet- en drink pauze gehouden. Het traject noordwaards door het reservaat was prachtig. Heuvels, bos, vlakten met wilde pony’s en kudde’s Schotse Hooglanders. Op het meest noordelijke punt, net onder Castricum, de derde pauze op een bankje aan de bosrand. Daarna oostwaarts richting Heemskerk, nog steeds omhoog en omlaag en zigzaggend door het bos. Meeuwenweg, Schapenweg, Zwarteweg. Twee tegemoetkomende fietsers, waarvan ik er één hoorde zeggen: ‘Zeker een ultraloper’. Waarschijnlijk doelde hij op mijn rugzak, want wie neemt er nou een rugzak mee voor een duurloop van een uurtje. Veel lopers kwam ik in de duinen trouwens niet tegen. Dat werd anders bij de uitgang Kruisberg. Ook een heel mooi gebied. Daar ineens talloze wandelaars en hardlopers, waarschijnlijk afkomstig uit het nabijgelegen Heemskerk. Daar moest ik ook doorheen, via een minder fraai gedeelte langs door de industrieterreinen langs de A9. In de buurt van het centrum in een parkje weer even gestopt. Nu was ik ongeveer halverwege. De gemaakte kilometers waren voelbaar, maar vormden geen belemmering. Na het passeren van het viaduct over de A9 boog ik weer zuidwaarts af, door de Zaanstreek richting de pont van Buitenhuizen. Vlak gebied nu en wind tegen. Die was best wel voelbaar, vooral op de verhoogde dijk in het laatste gedeelte. Maar mooi… Zonnetje brak door, boerderijtjes, dijken, in de verte Krommenie en Assendelft. Het gaf me een enorme kick. Nu tikten de halfuurtjes bijna ongemerkt weg en ik moest mezelf dwingen om deze af te wisselen voor een korte ‘bananenpauze’. Tussen knooppunt 39 en 7 begon het toch wat stroever te gaan. Het tempo van 6 min/km kon ik goed vasthouden, maar de beenspieren (knie, kuit) begonnen een beetje te protesteren. De hoge dijk richting de pont (4 kilometer met wind tegen) was pittig, maar ik bleef lopen. Al de klok richting de vijf uur gaat merk ik dat ik meer moet gaan werken. De flow wordt trager, ik denk vaker aan de heerlijke rustpauze als ik bij de pont ben. Gelukkig, nog één rotonde en was daar het pontje van Buitenhuizen als een o zo welkom oponthoud. Een heerlijk alibi. Aan de overzijde van het Noordzeekanaal heb ik zelfs een lekkere sterke cappuccino genuttigd in het cafetaria. Daarna nog een kilometer of zeven richting huis via Spaarndam. Maar o, wat ging het weer gemakkelijk nu ik op bekend terrein was. Ik had nog wel een uurtje door kunnen gaan zo. Hoewel... De volgende dag voelde het aan alsof ik een stevige marathon gelopen had. Stramme spieren en vooral een enorme vermoeidheid. En dan moest ik ook nog drie uur langs de route staan van de carnavalsoptocht in Kruikenstad!

Vandaag als voorbereiding op de ultra een extra lange duurloop gelopen van 45 á 46 km in 4:50 (LSD). Inclusief de korte rustpauzes na elk half uur lopen komt dat neer op een gemiddelde van ongeveer 10 km/uur. Ik heb het parcours van de uitgepijlde fietsroute 'Rondje Haarlem' gevolgd waarvan ik alleen in de buurt van mijn huis iets ben afgeweken. Het bleek een mooi en afwisselend parcours te zijn dat zich uitermate goed leent voor de training voor Connemara. De route volgt namelijk gedurende zo'n 15 á 20 kilometer de duinrand, waadoor er heel wat klimmetjes in zitten zoals de Bergweg tussen Santpoort en Bloemendaal en het gebied rond het Kopje van Bloemendaal (Carmelweg, Midden- en Hoge Duin er Daalse Weg). Van huis uit ben ik naar Spaarndam gelopen, waar ik de route heb opgepakt. Van daar uit ben ik langs Velserbroek naar Santpoort gelopen en verder over de Bergweg en het Kopje van Bloemendaal naar Overveen. Vervolgens via Middenduin naar Kraantje Lek, dan richting Vogelenzangseweg. Via Leyduin, Vinkenduin en Oud Woestduin naar de Herenweg richting Bennebroek. Om de Linneaushof en Groenendaal heen en weer terug richting de Glip en Heemstede. Van daar naar Schalkwijk en langs de Molenplas. De Ringvaart van de Haarlemmermeer en het Liewegje gevolgd naar Haarlemmerliede. En uiteindelijk langs de A200 en de Waarderpolder naar huis. Het gedeelte langs de Herenweg en de Glipperdreef vond ik een beetje tegenvallen, voor het overige was het een prachtige loop. Een hele reis, dat wel, maar ik heb het geen moment echt moeilijk gehad. Door het gewoon rustig aan te doen en elk half uur een paar minuutjes te rusten (bankjes genoeg langs de route) had de afstand nauwelijks impact. Ok, het laatste half uur viel een beetje tegen, maar dat is psychisch. Het is maar net waar je je op instelt.
Voor het eerst liep ik met een rugzakje met daarin: een grote fles Extran, twee bananen, twee plakken peperkoek en een Squeezie. Elk half uur nam ik een paar minuten om wat uit de backpack te consumeren. Alles is opgegaan, behalve één plak koek (voor de eendjes) en de Squeezie (voor de volgende keer). Het weer was prima. Licht bewolkt, 2-4 graden en weinig wind. Het streven was om 50 km te lopen. Dat is het net niet geworden, maar de omvang was voldoende.
(Naschrift zondag 15 februari) Vandaag geen klachten na de lange duurloop van gisteren. 's Middags nog een kort duurloopje van 11 km gedaan. Ook dit ging prima. Aandachtspuntje was wel dat ik aan het eind wat stekerigheid in de knieën had. Met wat rekken en strekken was dat weer snel verholpen. Maandag een rustdag.

De inschrijving voor de Connemara marathon (Connemarathon) op 22 maart in Ierland heb ik omgezet in een inschrijving voor de ultraloop. Deze is 63,3 km lang (hele marathon plus een halve) en loopt door het onherbergzame gebied van het Connemara natuuurreservaat aan de Ierse westkust. De zware klim aan het eind heeft de vrolijke bijnaam 'Hell of the West'. The Twelve Pins en Devil's mother dragen ook niet echt bij tot een geruststellend gevoel. Voorwaar geen makkie dus, maar wel een hele mooie entree in de ultrawereld. Maar ik moet het eerst nog wel even doen. Dat betekent: long slow distance training de komende weken. Afgelopen weekend was daarvoor de opstap met op zaterdag een duurloop van 21,5 km in 2 uur 10 en op zondag de Midwintermarathon in 4 uur 03. Beide met een ijskoude Oostenwind. Ireland here I come!
Maar nu weer even lekker met beide voetjes op de vloer en aan de slag (hoewel... als je hardloopt heb je één of geen voetjes op de vloer).

Ik dacht dat ik na de marathon van Genk (start bij 8 onder nul) wel wist hoe kou aanvoelde. Nou nee dus. Vandaag bij de Midwinter was het echt koud. In België was de temperatuur lager maar verder was het zonnig en vrijwel windstil. Tijdens de Midwinter (tsja…) vroor het hooguit één of twee graden (de sportdrank was deze keer ‘On the Rocks’ met échte ijsklontjes er in, maar dat kon je variëren met hete thee zodat de barsten in je tanden sprongen). Maar de vlagerige Oostenwind was 5 Beaufort en dan is de gevoelstemperatuur als je er met je eigen snelheid tegenin loop tegen de -10 (volgens de weervrouw van RTL4 nieuws). Vooral het stuk langs de Amersfoortse weg richting de Julianatoren was bar. Ondanks de bril die ik droeg kreeg ik door de koude wind een waas voor mijn ogen en praten ging net alsof ik bij de tandarts zat met een verdoving. Later hoorde ik dat er zelfs mensen behandeld zijn voor bevriezingsverschijnselen aan de ogen. Maar afzien kan ook mooi zijn en na de finish ben je er toch weer een beetje trots op dat je het allemaal doorstaan hebt.

Deze marathon stond helemaal in het teken gezet van de training voor de Connemara ultra op 22 maart in Ierland. Om aan die afstand (63,2 km) te komen heb ik zaterdagmiddag eerst een langzame duurloop van 21 km gedaan en vandaag dus 42 km gelopen á 6 min/km. De totaalafstand van 63 km zal ik tijdens de Connemara ultra in één keer moeten afleggen... Dit weekend heb ik er in totaal 6 uur en 13 minuten over gedaan, maar op 22 maart zal er geen nachtje slapen tussen zitten!!! Het goede nieuws is echter dat het me gemakkelijk afging en dat ik er vooralsnog geen klachten, zelfs geen stramme spieren aan heb overgehouden. Na de 21 km duurloop, langs open water en met veel koude wind, begon de ganzenvoetpees van mijn rechterknie weer op te spelen. De nacht vóór de marathon was hij nog steeds gevoelig, maar tijdens en na de Midwinter helemaal niet. Ja, vermoeidheid, dat natuurlijk wel. Maar het belette me niet om gewoon maandagochtend om zeven uur naar mijn werk te gaan.
Ik vond het nog best lastig om de discipline op te brengen om me aan die 6 min/km te houden, en gelet op mijn eindtijd (4:02:58 officieus) is dat niet helemaal gelukt. Een 'negative split' van bijna 9 minuten was daar de schuld van. Het is best lekker om in zo’n opgelegd laag tempo te lopen, want je hebt steeds energie over om om je heen te kijken en met anderen een gesprekje te voeren (weliswaar vrijwel onverstaanbaar door die verdoofde lippen). Sinds kort zit ik ook op ChatnRun.nl en ik heb veel van de chatters daar ontmoet, zoals Eric *Hol-lander*, Jan *MiepMiep* en Bjorn Paree. Jammer genoeg heb ik Jan en Gilles van Kombijsport niet gezien. Dat had dan bij de start moeten gebeuren want daarna zullen ze mij wel ver vooruit zijn gesneld…
Het weektotaal in week 5 is uitgekomen op 93 km (record), het weekgemiddelde over de afgelopen 5 weken is 70,2 km.
netto 4:02:59
bruto 4:04:08
eerste helft 2:05:54
tweede helft 1:57:05 (- 8:49)
10,42 km/h
5:45 min/km M50 92/133