De koude oostenwind doet het anders voorkomen, maar toch begint over vijf dagen de meteorologische lente. Het voorjaar komt er aan en we zullen weer afscheid moeten nemen van de winter. Altijd weer een beetje jammer, want het lopen onder winterse omstandigheden is als een warme jas tegen de kou: je voelt je er behaaglijk in, terwijl de sneeuw om je oren jaagt. Ook zullen we weer afscheid moeten nemen van de huiselijke intimiteit, het knusse naar binnen gericht zijn.
Straks gaan de ramen weer open en bloeien de bloesems aan de bomen. Straks wuift het riet langs de waterkant en zijn we blij met de donkere koelte van het bos. 's Avonds lopen in de warme duinen bij een laagstaande zon, de bloemenpracht in de bermen, de wind langs je blote armen en benen.
Het is minder ver weg dan je zou denken. Ook de loopkalender van dit voorjaar begint vorm aan te nemen. Hij ziet er toch weer tamelijk ambitieus uit, terwijl ik het juist wat rustiger aan wilde gaan doen. Ok, geen Spartathlon voor mij, maar wel weer de nodige lange ultra's. We zullen het wel zien.
Dit zijn de plannen:
23 maart: Gooi en Meer ultra (60km)
1 april: De 60 van Texel
13 April: Castricum Ultra loop (60km)
20 April: Limburgs Zwaarste (100km) :-)
18 Mei: Cateran Trail, Schotland (88km)
16 juni: Rondje Voorne (60km)
29 juni: 6 uur van de Haarlemmermeer
6 juli: Rondom Amsterdam (61km)
?? Summer DCURBN (50km)
Een flinke lijst, ik schrik er zelf van...
9 februari 2013
High tea op de Jagdkopf
Midden in de Harz, een eenzame plek temidden van uitgestrekte dennenbossen. Het is hartje winter, een paar graden onder nul en er ligt zo'n 25 centimeter zachte sneeuw. Rond een paar houten sleetjes staat een groep mensen. Dikke kleding, mutsen, handschoenen. Op een gasbrandertje staat een ketel met water te pruttelen. Wat doen die mensen daar? Waarom zijn ze zo uitgelaten?
Antwoord op de eerste vraag: ze drinken thee en eten koekjes.
Antwoord op de tweede vraag: ze hebben net de 'Entsafter, Teil einz' overleefd en bereiden zich nu voor op 'der Entsafter, Teil zwei'.
O ja, natuurlijk, zult u denken. En wanneer worden deze malloten daar door de politie weggehaald? Nou, de politie blijft liever achter het warme bureau zitten of heeft vrij genomen om 'Vastenavond' te vieren. En ehhhh..., hoezo malloten? Deze mensen hebben er net 54 kilometer over beijsde en besneeuwde wegen en 950 stijgingsmeters op zitten en zijn zich aan het verheugen over de resterende 26 kilometer met nog eens 950 stijgingsmeters en nog veel meer sneeuw. En dan lekker finishen in mist en duisternis bij negen graden onder nul. Ja, wie zich daar niet op verheugen kan had niet moeten starten in deze tiende editie van de Brocken Challenge.
De dikke, vers gevallen sneeuwlaag maakte het ook dit keer weer behoorlijk zwaar. De voeten schoven alle kanten op en de steeds verzwikkende enkels hadden het flink te verduren. Wandelen was geen optie. Met een lichte hardlooppas kwam je onder deze omstandigheden gemakkelijker vooruit dan met wandelpassen. Wat waren we jaloers op de langlaufers die in hun mooie, gladde sporen schijnbaar moeiteloos voorbij gleden. Entsafted, uitgeperst als sinaasappels, wist toch 94% van de 183 gestarte deelnemers het hoogste punt van de Harz te bereiken.
Waarom er relatief weinig uitvallers waren? Daar zijn verschillende redenen voor te bedenken:
1. Het vooruitzicht om op de Brocken te finishen geeft zo'n kick dat je als door een magneet die kant op wordt getrokken
2. De omgeving is zo betoverend mooi dat alle sombere gedachten over opgeven worden uitgewist
3. De verzorging is zo goed en culinair verantwoord dat het vooruitzicht om anderhalf uur door de sneeuw te moeten baggeren om de volgende bevoorrading te bereiken voor niemand een probleem lijkt te zijn
4. Op een drietal buitenlanders na waren het vooral 'Die Mannschaft' die meededen. En ja, van het voetballen weten we dat die niet zo snel de handdoek in de ring gooien :-)
5. Dit was een bijzondere editie, de 10e van deze in Duitsland steeds geliefder wordende ultra. Bij hoge uitzondering mochten er 220 lopers starten, het werden er uiteindelijk 'maar' 183. En die wilden allemaal de speciale geborduurde herinnering bemachtigen, wat 172 van hen gelukt is
6. Halverwege de Entsafter, op de Jagdkopf, betekent uitstappen dat je achterop een sleetje, getrokken door de dames van de high tea, uit de gevarenzone weggesleept moet worden. En wie dát als fantasie koestert, ja, die is ehhh... echt een beetje een malloot.
Waren er dan helemaal geen minpuntjes? Zeker wel.
Want de Brocken, het magische einddoel, heb ik niet gezien, alleen maar gevoeld. Een half uur voor ik daar arriveerde werden de gordijnen dichtgetrokken. Een plotseling opkomende, dichte, ijzige mist nam alle uitzicht weg. De vreugde van het finishen was er echter niet minder om.
Voor wat mij persoonlijk betreft: een extra feestelijk tintje omdat dit mijn 50e (georganiseerde) ultra was. Het debâcle van de strandloop kan ik er weer een beetje door vergeten.
Brocken Challenge
9 februari 2013
80,5 km, ca. 1900 phm
12:04
6,67 km/h
Overall 128 van 170
Startnummer 173
6 februari 2013
Sprokkelwintertje
Nog drie dagen en dan is het weer zo ver: de Brocken.
Juist nu we, na een relatief zachte periode, een 'Sprokkelwintertje' gaan beleven. Een weekje met lichte tot matige vorst in Februari. Vanochtend vijf centimeter verse sneeuw in de duinen, een strakblauwe lucht, de net opgekomen zon die de beijsde dennen deed flonkeren als kristallijn. De witte heuvels die weerkaatst werden in de donkere spiegels van glasheldere duinmeertjes.
Zo mooi...
En dan de Brocken:
Die Wetterentwicklung hat sich weiter stabilisiert auf:
- durchgehend leichte Minusgrade (Startzeit: -3°, Mittag Harzrand: -2°, Gipfel: -8°/-10°)
- durchgehend leichter/mittlerer Schneefall im Harz die Woche über (aktuell: Brocken =38cm, Braunlage/Oberharz = 24cm, Göttinger Wald = 1cm) und am Lauftag
- schwacher NW-Wind (=schräg von vorne im Harz) am Lauftag, am Gipfel starker Wind aus Nord, was gefühlt unter -20° entsprechen wird!)
Damit steht wohl die 2.kälteste BC (seit Dokumentationsbeginn 2007) ins Haus!
