Hardloop logboek

André Boom


Dagboek
<-- tot hier kopieëren -->
<-- Vanaf hier kopieren -->

Dinsdag 31 januari 2006

De eerste maand van 2006 zit er op. Een maand die wat het lopen betreft geheel in het teken van het herstel van de blessure stond. Uiteindelijk heb ik toch nog bijna 130 km gelopen, en dat had ik aan het begin van de maand volstrekt niet gedacht. Geen wedstrijden, maar wel 17 duurlopen. Vanavond heb ik weer de eerste 'baantraining' gedaan. Hoewel, niet op de baan, maar op de openbare weg (viaduct de Aker, 20 maal 200 meter op en af). En nu hoop ik dat ik voldoende rekening heb gehouden met mijn kwetsuur, want uiteindelijk liep ik toch weer voorop... Het was dus een echte tempo-loop en het ging me best goed af. Inmiddels, na flink ice-en, voelt het redelijk goed aan. Nee, nu niet de maand afsluiten met een verknoeide boel, zeg...
Naar boven

Zondag 30 januari 2006

Met die Russische koude-inval is het wel meegevallen. Wel is het al geruime tijd winters, met veelal NO-wind, 's nachts vooral in het binnenland matige vorst en overdag rond 0. Het is droge vorst, zonder sneeuw en met regelmatig wat zon. Dit weekend is het echt mooi winterweer, met een strakblauwe lucht, een krachtige NO-wind (inderdaad!) en zwart transparant ijs op de sloten. De grotere wateroppervlakten, zoals Spaarne en Mooie Nel zijn echter grotendeels ijsvrij. Ook op de ijsbaan van Nova Zembla bevindt zich nog een windwak. Jammer voor de schaatsers, want het zou een fantastisch schaatweekend hebben kunnen zijn. Maar niet jammer voor de lopers, want het is uitstekend weer voor de duurloopjes. Gisteren een 13-km'er, vandaag 8. Het gaat goed. Afgelopen week leek het er op dat de peesontsteking weer begon op te spelen (ik zit qua opbouw tegen het randje, met bijna 40 km per week inmiddels), maar twee dagen rust, verwarmende spierzalf en dagelijkee icing hebben heilzaam gewerkt. Met vier looptrainingen, drie 'rust'-dagen waarop ik wel wat krachttraining doe, is er een goede balans bereikt voor verder aansterken. Natuurlijk ben ik voorlopig nog niet op wedstrijdniveau, maar als het zo blijft kan ik komend weekend hopelijk weer een keer als 'recreant' gaan meedoen. A.s. zaterdag staat de Midwintermarathon op het programma (waarvoor ik al ingeschreven had), en het lijkt me wel leuk om daar één van de kortere afstanden mee te doen, misschien de 'mini-marathon', maar dan wel in duurlooptempo. De zondag daarna is de Kombij Midwintertrimloop, waar ik bijvoorbeeld de 5 km zou kunnen lopen. Keuze genoeg dus!
Naar boven

Zaterdag 21 januari 2006

Het eerste sneeuwklokje! Bij een boerderij in Spaarndam. En dat op een moment dat er een kille Noordwester om de Stompetoren waait en er een Russische koude-inval op komst is (het is daar in het oosten al een paar dagen tussen de -20 en -30!)
Naar boven

Donderdag 19 januari 2006

En ik dacht dat ik een rustig duurloopje liep! Maar op de terugweg van Spaarndam naar Haarlem, langs het donkere Spaarne en met wind tegen (een zachte en vochtige wind, want de vorst is weer even helemaal uit de lucht - maar belooft eind volgende week weer terug te keren) liep ik op het grootste gemak een andere, eveneens in een groen reflecterend hesje gehulde, loper voorbij. Oeps, oppassen, niet forceren, dacht ik nog, maar het kostte zo weinig moeite! Gisteren overdag heb ik na tijden weer het retourtje Stompetoren (11 km) gelopen, dus zonder voorbarig te willen zijn durf ik toch weer een beetje aan mijn terugkeer op het loopfront te denken. Niet dat ik al blessurevrij ben, want laag in de hiel blijft overdag (vooral bij het autorijden met de voet op het pedaal) toch een zeurderig gevoel merkbaar.
Vanavond ben ik eerst nog even op de club langsgeweest in de hoop om een baantraining mee te kunnen maken. Maar toen de baan vanwege de regen van vandaag onbeloopbaar bleek en men op het viaduct een heuveltraining wilde gaan doen heb ik maar besloten om thuis zelf een duurloopje te doen. Wel heb ik weer wat loop-collega's gesproken. Op dit moment heeft iedereen het alweer over de voorjaarsmarathons (met name Utrecht blijkts 'in' te zijn); dat doet wel een beetje pijn, want ik had daar ook graag aan meegedaan. Doch dat doet niets af aan het opgeluchte gevoel om weer te kunnen duurlopen. Ik ben van plan om de komende tijd niet de afzonderlijke afstanden te verhogen, maar om het ritme van 4 loopjes per week weer op te pakken, zodat het weekvolume toeneemt. Als dat helemaal probleemloos gaat en zonder nadelige nawerkingen, ga ik pas een 15 km loopje proberen. Nu moet ik stoppen, want het was een lange en stressvolle werkdag, en de RSI gaat weer opspelen.
Naar boven

Zaterdag 14 januari 2006

Een mijlpaal! Na ruim zes weken (begin van de blessure) heb ik weer een 'normale' duurloop gelopen, dat wil zeggen zonder wandelonderbrekingen en helemaal in duurlooptempo. Weliswaar niet langer dan 40 minuten (7 km), maar als mijn hiel dit houdt is hiermee wel de basis gelegd voor een reguliere trainingsopbouw. Natuurlijk moet ik wel voorzichtig blijven en de lat niet te hoog leggen, want ik zit nog steeds in de herstelfase. De komende twee weken wil ik proberen op te werken naar een 10 km duurloop. Als alles goed blijft gaan en er geen terugval optreedt, kan ik wellicht in februari weer eens naar een georganiseerd loopje uitzien (Kombij Midwintertrainingsloop op 5/2)?
(En voor degene die weet wie ik bedoel: Gefeliciteerd!)
Naar boven

Donderdag 12 januari 2006

30 Minuten duurloopje van Haarlem (Jan Gijzenbrug) naar de ophaalbrug bij de sluis van Spaarndam v.v. Helemaal op duurlooptempo, met een korte rust bij het keerpunt. Ging prima. Maar wat is de vorm afgenomen zeg, zelfs 30 minuten over 5 km voelt al als een behoorlijke inspanning aan! Natuurlijk heel tevreden dat het weer mogelijk blijkt om een gewone duurloop te doen. Ook dit is een teken dat het herstel goed verloopt.
Naar boven

Dinsdag 10 januari 2006

'Verlichtingstraining' bij Kombij. Dit jaar geen Verlichtingsloop, maar een Verlichtingstraining in spelvorm. De baan was weer mooi verlicht met waxinelichtjes en vuurpotten. Iets minder uitbundig dan vorig jaar, toen er ook veel lichtsnoeren e.d. waren aangebracht. De koek- en zopie tent maakte het extra gezellig, de warme chocolademelk was een goede remedie tegen de waterkoude wind. Voor mij was het weer het eerste bezoek aan Kombij sinds begin december. Opvallend dat maar weinig mensen op de hoogte waren van mijn blessure of er naar informeerden. Dat zal ook wel komen omdat ik mezelf van nature ook niet zo actief binnen de groep profileer. Ik heb een tiental rustige rondjes gelopen op de lekker zachte baan, onderbroken door een korte rust of wat wandelen. Het heeft mij goed gedaan, want het hielp tegen de gevoeligheid bij de peesaanhechting aan de hiel , die sinds gisteravond weer iets is toegenomen. Toch een beetje te ijverig geweest van het weekend of misschien een gevolg van de krachtoefeningen die ik nu af en toe doe? In elk geval lijkt de ontsteking iets hoger op de kuit nu wel genezen te zijn. Het was een vreemde ervaring om de verhalen over Egmond aan te horen, nu ik er zelf voor het eerst sinds zeven jaar niet bij was. En dan het verhaal van Ruud dat hij in 1993 zes maanden nodig heeft gehad om te herstellen van zijn achillespeesblessure...
Naar boven

Zondag 8 januari 2006

Vanmiddag heeft de Halve van Egmond plaatsgehad. Veel clubgenoten hebben weer meegedaan. Door mijn blessure heb ik dit jaar verstek moeten laten gaan. Inmiddels verloopt het herstelprogramma goed. Na gisteren een duurloop van 7 km (met wandelonderbrekingen) gelopen te hebben, kon ik vanmiddag een duurloopje van een half uur met slechts één wandelonderbreking van 2 minuten lopen. Als er geen terugval plaatsvindt, komt in de loop van deze week de eerste ononderbroken duurloop weer in zicht. Het is net als een filmopname van een beginner, die het lopen helemaal van onderaf moet opbouwen en er daarbij steeds op moet letten om zijn belastingsgrens niet te overschrijden. Het enige verschil is, dat ik deze film in een versneld tempo afdraai...
Naar boven

Zaterdag 7 januari 2006

Licht winters weer met een aarzelend zonnetje, droog, een zwakke ZO-wind, 's nachts rond het vriespunt en overdag een paar graden erboven. Het typische, weinig enerverende Nederlandse winterweer. Alleen de sneeuwresten die langs de noord-randen van de sloten liggen en het vliesje ijs hier en daar op het water doen nog herinneren aan het wat serieuzere winterweer van vlak voor de jaarwisseling.
Vandaag, een maand nadat ik de Achillespeesblessure opliep, heb ik weer eens een volledige duurlooproute kunnen afleggen, namelijk Haarlem-Spaarndam v.v. (7 km). Weliswaar nog niet de hele afstand in looppas, maar met na elke vier minuten in langzaam duurlooptempo een onderbreking in de vorm van twee minuten wandelen (5 à 6 km/h).
Toch beschouw ik het als een mijlpaal omdat ik nu de volgende fase in kan gaan: toewerken naar een volledige ononderbroken langzame duurloop. Dat wil ik proberen te doen door de intervallen in duurlooptempo geleidelijk steeds langer te maken. Spannend! Komende dinsdag (Verlichtingstraining en Kombij nieuwjaarsreceptie) ben ik van plan om ook weer voorzichtig de baantraining op te gaan pakken; statische warming-up, rustig een paar rondjes lopen, afgewisseld door wandelen en daarna cooling-down. Nog geen loopscholing, versnellingen en intervallen!
Afgelopen woensdag heeft de fysio me 'ontslagen', met de afspraak om over vier weken af te stemmen hoe de vorderingen zijn. Hij was heel tevreden over het verloop van het genezingsproces.
Het verkoudheidje van begin deze week heeft maar twee dagen geduurd, maar het was wel een lastige week met psychische startproblemen in de trant van 'weer zo'n heel jaar datzelfde werk...'. Het is wel aanleiding geweest om volgende week weer eens met mijn werkgever om de tafel te gaan zitten om te bespreken of het na 7 jaar niet eens tijd wordt om wat anders te gaan doen dan het ICT-project in Rotterdam.
Naar boven

dinsdag 3 januari 2006

Verkouden! Na gisteren een dagje gewerkt te hebben ben ik vandaag maar thuis gebleven met een dichtzittend hoofd. Het is maar een lichte verkoudheid, zonder koorts en zonder keelpijn. Hopelijk kan ik over een paar dagen weer aan de slag. Sinds het 'duurloopje' van afgelopen zondag heb ik niet meer gelopen. Deels als gevolg van de verkoudheid - met name de wandelintervalletjes zijn slecht daarvoor -, maar ook omdat mijn achilles na het loopje van een half uur toch door middel van een doffe irritatie aangaf dat hij weer even met rust gelaten wilde worden. Het is een hardnekkige klacht die veel voorzichtigheid vraagt.
Naar boven

Zondag 1 januari 2006

De beste wensen en een gelukkig en 'goedlopend' 2006 toegewenst!
De jaarwisseling heb ik rustig thuis doorgebracht met de familie om de tafel, Riverdance op de TV en de Top 2000 op de radio. Child in Time had van mij nummer één mogen staan!
Vandaag heb ik het loopjaar geopend met het eerste 'echte' duurloopje sinds mijn achillespeesblessure: van Haarlem (Jan Gijzenbrug) naar Spaarndam en terug, langs het Spaarne. Niet meer dan vier kilometer, maar wel in looppas, zij het dan nog héél voorzichtig. Het is steeds aftasten waar de grens ligt en daar nooit overheen gaan. Ik heb vier intervallen van vijf minuten in het langzaamste duurtempo gelopen, afgewisseld door wandelperioden van 2 minuten. In totaal dus bijna een half uur. Gisteren heb ik dat ook gedaan, maar toen nog met intervallen van maximaal 3 minuten in dribbeltempo. Ik ben wel voortdurend waakzaam dat ik geen stekende pijn in mijn hiel voel, want dat is het signaal om direct te stoppen en te gaan wandelen. In elk geval ging het goed, en vanavond voelt het allemaal nog steeds goed aan. Niet helemaal gevoelloos overigens, dus om nu niet weer overbelast te raken zal ik morgen een rustdag nemen en het dinsdagavond, na het bezoek aan de fysio, opnieuw proberen.
Wel een beetje jammer van de Egmond komend weekend, vooral omdat er uitzicht is op winters weer wat een extra accent kan gaan opleveren. Maar ik zal al heel blij zijn als ik de komende weken weer 'gewoon' kan gaan duurlopen!
Naar boven