1. Die BC 2010 wird unter den gegebenen Bedingungen extrem anstrengend werden. Wir sehen nach heutiger Lage einer der härtesten BCs bisher entgegen. Vergesst die Frühlingsbilder von der BC 2008. Es werden arktische Verhältnisse herrschen, sowohl vom Untergrund her, als auch in der Atmosphäre. Ostwind (=Gegenwind) bei -10° ist alles andere als Spielkram (windchill!)! Zieht Euch warm an, im Wortsinne ! (Das Wort "Zugspitze" hatten wir bisher bewusst vermieden. Jetzt ist es doch raus. Ihr wisst, wofür es steht ...)
Dazu kommt ein Untergrund, der in größeren Abschnitten derzeit als kaum begehbar, geschweige denn laufbar bezeichnet werden muss. Hier ein Detail-Foto vom 24.01. von Strecken-Km 3 (... den Ihr noch in der Dunkelheit absolvieren müsst ...) :

Was wie Matsch erscheinen mag, ist knüppelhartes Eis, Relief 10 - 20cm, gesamte Wegbreite, d.h. Ihr müsst da durch. Kann sich natürlich alles noch ändern (aber eigentlich nur durch viel Neuschnee ... ). D.h.: Ohne Spikes (IceBugs), YakTrax oder ähnliche Steighilfen und ziemlich feste Schuhe geht im Moment nichts.

2. Es könnte sein, dass Teile der geplanten Strecke nicht begehbar sein werden! Bis Sonntag 24.01. war z.B. der Abschnitt Jagdkopf - Lausebuche offiziell von den Behörden gesperrt ("Lebensgefahr wegen Schneebruchgefahr"). Sollte am Veranstaltungstag ein solches offizielles Betretungsverbot bestehen (was bei Sturm auch unabhängig von der Schneesituation jederzeit möglich ist), werden wir uns selbstverständlich daran halten. Da es im Oberharz, insbesondere zwischen Barbis und Lausebuche keine zumutbaren Alternativstrecken gibt (und dies auch organisatorisch nicht handlebar wäre), würde das ggf. bedeuten, dass die BC 2010 in Barbis (km 42) WENDET und zurück nach Göttingen führt. Die Entscheidung hierüber wird frühestmöglich auf dieser Seite veröffentlicht werden, jedoch nicht vor Donnerstag 04.02. abends.

Verder commentaar lijkt me overbodig, dit wordt een hele zware uitdaging...

Uiteindelijk is het dan toch nog gelukt om een 100-plus week neer te zetten:

Maandagavond:14 kilometer in 1:20. Miezerig en waterkoud. De sneeuw op een paar restantjes na weggedooid. Santpoort, Velserbroek, Spaarndam.

Dinsdagavond: 13 kilometer in 1:15. Via de polder naar Santpoort, met hoofdlamp over de donkere Bergweg en terug via Bloemendaal en Overveen.

Woensdagochtend: 14 kilometer in 1:20. 'Trail' met klimwerk. Twee rondjes over Schoteroog en een lus richting Veerpolder en Penningsveer.

Donderdagavond: 9 kilometer in 1:00. Stavanger, Noorwegen. Koud, moeilijk begaanbare wegen door dikke verijsde sneeuw.
Zaterdagmiddag: 38 kilometer in 3:40. Trail door de Kennemerduinen en over het strand tussen IJmuiden zuidpier en Parnassia. Aanloop via Spaarndam, Velserbroek en Driehuis. Halverwege begon het te motregenen, later ijsregen en natte sneeuw.

Zondagochtend: 22 kilometer in 2:10. Trail door de Kennemerduinen tussen Bleek en Berg en Parnassia. Mooi sneeuwlandschap met een dekje van bijna 5 cm.

Totaal 110 kilometer in 9:45. Linkerknie een beetje gevoelig, vooral bij het aanzetten.

Nog drie weken...

Na een maand met vorst en sneeuw heeft de dooi toegeslagen. Een harde, waterige zuidzuidoosten wind, een paar graden boven nul en de regen van vanavond hebben snel afgerekend met de sneeuwresten in de straten. Menig hardloper en niet-hardloper zal de weersverandering toejuichen, maar of dit al de komst van het voorjaar gaat inluiden ...
In elk geval was er vanmiddag in de duinen nog weinig van te merken. Op de 'gele route door het Kraansvlak', mijn favoriete home-trail, lag de opgewaaide sneeuw hier en daar nog tot boven de enkels. De dooi maakte het parcours zwaarder dan ooit. Met name op plaatsen waar veel gewandeld was lag een glibberige prut van half gesmolten sneeuw vermengd met zand. Als er iets glad én nat is, dan is het dat wel. Hier en daar kwam de groene bodem weer door de sneeuwlaag tevoorschijn. Je zou bijna vergeten dat het duinlandschap ook nog andere kleuren dan zwart, grijs en wit heeft! Fijn om weer eens over het mos te lopen, hoewel de bodem nog hard bevroren was.
Kortom, het was zwoegen. Ondanks dat toch 35 kilometer in een mooie 3 uur en 20 minuten (exclusief de 10 minuten rust bij Parnassia). Zestien kilometer daarvan was de aan- en terugloop langs de openbare weg, negentien kilometer waren duinen en strand. Met name op het strand was het nog bitter koud door de harde tegenwind (gevoelstemperatuur tijdens het lopen -7). Maar goed dat ik vier laagjes kleding aan had. De 'sneeuwkettingen' waren hard nodig in de duinen, maar op de openbare weg heb ik ze uitgedaan: ze blijken op sommige plaatsen al bijna doorgesleten te zijn.
Het was weer een heerlijke, afwisselende training waaruit bleek dat conditie en vorm op dit moment prima zijn. Het plan om als voorbereiding op de Brocken een ultra-duurloop te doen (5 uur plus) is mede door de weersomstandigheden niet gelukt, maar de 80 km per week onder deze zware omstandigheden zijn hopelijk ook wel voldoende. Laat ik het hopen, want ik vind het lopen van lange(re) ultra's leuk, mits de trainingsinspanningen niet zodanige vormen moeten gaan aannemen dat ze niet meer harmonisch bij de rest van mijn leven zijn in te passen. Een duurloopje van drie á vier uur op zaterdag is acceptabel, maar elk weekend van 's ochtends vroeg tot tegen de avond lopen voelt niet meer goed aan.
De linker knie is een beetje zorgelijk. Tijdens het lopen geen last, echter wel bij het aanzetten vanuit stilstand. De pijn, een beetje stekerig, zit soms net boven, soms net onder de knieschijf. Gisteren liep ik op mijn werk met een laptopkoffer in de hand de trappen af toen het ineens zó in mijn knie schoot dat ik moeizaam strompelend de trap af moest. Daarna was het ongemak weer helemaal verdwenen. Wat zou dit zijn? Waarschijnlijk veroorzaakt door het onwennige lopen op de sneeuw, waarbij regelmatig onverhoedse bewegingen gemaakt worden. Vanmiddag nog tijdens de training trapte ik met mijn rechtervoet in een dichtgesneeuwd diep gat, waardoor ik zomaar voorover sloeg. Gelukkig werd ik opgevangen door de zachte sneeuwlaag en kon ik er wel om lachen... Moest echter meteen weer denken aan Olna-Spa-Olne, toen ik aan een val een knieblessure (ontstoken schaafwond) overhield. En dat kunnen we nu niet gebruiken. Nog drie weken...

Das Brockenwetter am
Dienstag, 12.01.10, 18:00 Uhr
Temperatur: -11.0 °C
Sichtweite: 100 Meter
Windgeschwindigkeit 54 km/h
Schneehöhe 80 cm

Qua lopen stond de afgelopen week in het teken van ploeteren door 10 á 15 cm dikke, verse sneeuw. Nog nooit heb ik zoveel kilometers door de sneeuw afgelegd. Ja, het begint zelfs gewoon te worden. Het accent lag op twee barre tochten van 24 respectievelijk 20 kilometer door het duinlandschap. Hoewel ik daar inmiddels vrijwel elk paadje en konijnenspoor ken, ben ik er nu toch een paar keer verdwaald. Geen wonder, want de paden en de routepaaltjes zijn vrijwel niet te zien in de witte, toendra-achtige uitgestrektheid. Het gaat ook allemaal een stuk zwaarder: om met een gangetje van 8 á 9 km per uur vooruit te komen moet er behoorlijk gezwoegd worden. Vrijdag ben ik al om kwart over acht 's ochtends gestart voor de 24 km. Min zes graden en niemand tegengekomen, op twee langlaufers na bij Parnassia. Een bijzondere ervaring, vooral toen er een omnevelde zon boven de bossen opkwam. Met vier (!) laagjes kleding had ik het eerder warm dan koud. Zaterdag de 20 km, waarbij het door een krachtige NO-wind veel kouder aanvoelde. De wind loeide door de dennenbossen en joeg de sneeuw in dichte witte gordijnen van de boomtoppen. Dikke klodders sneeuw vielen met plofgeluiden voor en achter me op het pad. Een ree vluchtte tussen de stammen weg. Links en rechts klopgeluiden van de spechten.
Zondag ook een tamelijk barre tocht van 12 km door Spaarnwoude in de opstuivende sneeuw. De mooie Nel lag er bij als een witte vlakte met plekken donkergrijs ijs, op Nova Zembla werd geschaatst en op de golfbaan waren langlaufloipen uitgezet. Wat een winter!
Totaal deze week 6 trainingen, waarvan twee op woensdag. Totaal 87 kilometer en bijna 10 uur 'sneeuwpret'. Zou onder 'normale' omstandigheden goed geweest zijn voor zo'n 100 km.

De 'sneeuwkettingen' onder de schoenen (voor 18 Euro gekocht bij Bever Zwerfsport) bevallen prima. Ze geven een uitstekende grip, wat in de verse sneeuw misschien overbodig is, maar op de gladgetreden of -gereden stukken onontbeerlijk. De nieuwe Rocklite 315 schoenen geven met hun noppenprofiel weliswaar een uitstekende grip op modder en klei, maar het is absoluut ondoenlijk om er mee op een verijsd wegdek te lopen. Dat bleek op dinsdagavond toen de traditionele Kombijsport verlichtingsloop plaatsvond. Er was een parcours uitgezet in Badhoevedorp omdat de baan door de sneeuw onbeloopbaar geacht werd. Na tien meter en twee bijna-valpartijen moest ik echter al afhaken. Ik heb mijn heil gezocht op de 'onbeloopbare' en onverlichte atletiekbaan. Daarop lag inderdaad 10 cm verijsde sneeuw, maar dát ging mij juist weer wel goed af! 22 rondjes heb ik gelopen voordat de clubgenoten terugkwamen en we aan de nieuwjaarsreceptie konden beginnen. De donkere baan was tevens een mooie gelegenheid om mijn Petzl hoofdlamp te testen. Al met al was deze week een uitstekende voorbereiding op de Brocken. De Brocken....??? Zou dat nog wel doorgaan nu de winter ook in Duitsland extreem is?

Van de Brocken site het volgende hoopgevende nieuws:

06.01.2010 Heute morgen 09.00: -17.1° C an der Wetterstation Göttingen (171m NN), der Brocken-Gipfel hatte da nur -10.1° C.

03.01.2010 Gesundes und Gutes Neues! Bei km 3 liegen auf der Strecke derzeit so ca. 28cm Schnee, aber diese Info ist sozusagen auch schon wieder Schnee von gestern, denn es schneit ja immer noch ... Sieht fast so aus, als ob uns eine White Challenge bevorstünde ...

21.12.2009 Am kürzesten Tag des Jahres weiß man: Jetzt geht es wieder aufwärts - z.B. mit der Schneehöhe am Brocken (47cm, steigend). Euch allen Frohe Weihnachten und ein gesundes, erfolgreiches Jahr 2010 !

Vandaag van huis uit een duurloop van drie uur (30 km) gelopen door de besneeuwde Kennemerduinen. Van Bleek en Berg naar Parnassia, over het strand naar Zandvoort en via het Kraansvlak en het Visscherspad terug naar Kraantje Lek. Ik had mijn camera meegenomen, zie hier het fotoverslag.

Oh ja, en de nieuwe schoenen hebben ook deze test goed doorstaan!

De eerste stap in 2010 is gezet. Het was ook de eerste stap voor mijn nieuwe Inov-8 Rocklite 315. De besneeuwde Kennemerduinen waren het testgebied. Na een uurtje lopen kan ik alleen maar zeggen: TOP!!. Aanvankelijk was het even wennen aan de veranderde voetafwikkeling. Doordat er bespaard is op dempingsmateriaal staat de hiel wat lager op de grond dan ik gewend ben. Eventjes vreesde ik voor mijn achilles, dat die misschien te veel gerekt zou worden. In het begin leek hij een beetje gevoelig. Maar dat was snel voorbij, en wat resteerde was tien kilometer lang genieten van een ongekend gevoel van vrijheid, lichtvoetigheid en wendbaarheid. Alsof ik van Noren overgestapt was op hockeyschaatsen. Het is een feest om met deze schoenen door de sneeuw te dansen, scherpe bochten naar links en rechts te draaien, over boomwortels te springen, te versnellen en te remmen. En geen spoortje vermoeidheid aan de voeten na afloop. Ook op asfalt heb ik ze getest en ook daar geven ze dat veilige gevoel van stevig op de voeten te staan en tegen een stootje te kunnen. Het enige minpuntje, als je het zo mag noemen, is dat de zolen als gevolg van het wat grovere profiel bij het neerkomen op het asfalt wat meer geluid maken dan reguliere schoenen met veel demping. Van enig nadelig effect van de geringere demping heb ik eigenlijk niets gemerkt. Kortom: geen enkele spijt van deze aankoop. Later op de dag heb ik ze weer aangetrokken, maar nu voor een wandeltocht door het besneeuwde bos. En ook daar blijken ze prima geschikt voor. Nu nog testen op een echt lange duurloop.
Ik wens alle bezoekers van mijn site een voorspoedig en 'goed lopend' 2010 toe!