Mag je op een ultraloop ook wandelen? Zeker wel, geen ultraloper zal zich ervoor schamen om de looppas af te wisselen met een wandelpas. Tijdens de Ronde van Amsterdam heb ik dit wel heel resoluut in praktijk gebracht: Eerst 40 kilometer hardlopen en vervolgens 21,5 kilometer wandelen. Prachtige training op een prachtig parcours. Want wandelen betekende in dit geval stevig doormarcheren met de ervaren langeafstandslopers van S.V. de LAT, zo'n 6 km/uur gemiddeld.
Wat was hier aan de hand? Om te beginnen was dit de 20e editie van deze lange afstand wandeltocht rondom Amsterdam, ten noorden en ten zuiden van het Noordzeekanaal. En het was de 6e keer dat hier ook ultralopers aan mee konden doen. En het werd warmer en warmer. Ononderbroken zonneschijn, vrijwel geen wolkje aan de lucht en een temperatuur die richting de 25 graden kroop, voor het gevoel met wind mee nog veel hoger. Het motto van deze door Willem Mütze in samenwerking met de LAT georganiseerde tocht was: 'Een rustige natuurloop zonder al te grote tijdsdruk. Geen gejaag op een bepaalde eindtijd maar gewoon genieten van de natuur, op tijd een pauze bij een goede verzorging en dan weer rustig verder'. Het klopte allemaal. Wat heb je nog veel mooie natuurpaden zo dicht bij Amsterdam, wat waren de 'wagenrusten' en 'caférusten' prima verzorgd en hoe rustig heb ik gelopen! Op een bepaald moment was ik zelfs de laatste van de 22 ultralopers die nog op het parcours zaten. Uiteindelijk finishte ik als 19e. Daarbij inbegrepen het oponthoud voor een reuze Cappucino in de restauratie van station Sloterdijk (10 minuten drinktijd!) en 10 minuten wachten voor de pont over het Noordzeekanaal en nog een pontje bij Landsmeer. De start was om 9 uur in Diemen nadat er een groepsfoto was gemaakt en Willem ons de regels van het spel had uitgelegd. Rustig aan doen, veel drinken, zeker in verband met de te verwachte temperatuur. Het was het begin van een echte hoogzomerse vakantieloop waaraan ik mooie herinneringen heb overgehouden. Via Diemen, Duivendrecht, Amstelveen, Amsterdamse Bos, het Nieuwe Meer, Sloten, Osdorp, Sloterdijk, Zaandam, Oostzaan, het Twiske, Landsmeer, Zunderdorp, Ransdorp, de brug bij Schellingwoude en weer naar Diemen. En dat voor 90% door de natuur!
Willem Mütze, die de hele ronde op de voorgaande dag al voorgelopen had, reed nu met zijn auto voor de lopers uit. Op onverwachte plaatsen verraste hij ons met een fotosessie, een klaptafeltje met lekkernijen en een aanmoediging. Voordeel hiervan was ook dat je het niet in je hoofd haalde om een stukje mee te liften met het openbaar vervoer of zo, want je wist nooit waar Willem met zijn camera stond! Na een paar uur lag het loperspeloton echter zo ver uit elkaar dat het geen doen meer was om iedereen op te wachten. Met het pontje er bij was ik pas om half twee op het 40 km punt in het Twiske. Oeps! En omdat ik door zoutgebrek behoorlijk slap op de benen stond heb ik toen de knoop maar doorgehakt en heb me bij de LAT wandelaars aangesloten die ik daar aantrof.
Dat leverde een compleet nieuwe ervaring op, want denk maar niet dat het meevalt om zo'n 22 km stevig door te wandelen als je al een kleine marathon in de benen hebt zitten! Via de Nesciobrug keerden we rond half zes weer op het startpunt terug, zongeblakerd en behoorlijk afgepeigerd na een loop/wandel dagmars van acht en een half uur en drie kilo lichter. Een tijdsduur-record, zullen we maar zeggen (om het wandelen toch niet te veel tot een gewoonte te maken heb ik me zondag maar 'bestraft' met een gewone duurloop).
De ontvangst in activiteitencentrum de Schakel was ook voor de latere binnenkomers prima geregeld. De bar was nog open met koffie, thee en zo meer. Tot mijn grote verrassing kreeg ik van Willem na vijf minuten een geplastificeerd certificaat overhandigd met daarop persoonlijke foto's die hij tijdens de loop gemaakt had. En nog een mooie LAT medaille. Klasse! Over 'minpuntjes' mag je bij zo'n loop eigenlijk niet spreken. Als ik er dan toch een moet bedenken dan zijn het wel de op de weg geschilderde witte LAT routepijltjes (een 'L' met een pijtje eraan). Deze waren vaak piepklein en weggesleten door de 'tand des tijds' en ontbraken op sommige kruisingen helemaal. Sommige deelnemers zijn daardoor regelmatig verkeerd gelopen. Maar we hadden een gedetailleerde routebeschrijving mee gekregen, dus zodra je het gevoel had verdwaald te zijn hielp die je weer op het juiste spoor (behalve degene die ook zijn routebeschrijving verloren was en naar eigen zeggen het gevoel had wel 75 km gelopen te hebben...).

En dan is het nu vakantie en staan er voorlopig geen georganiseerde lopen meer op het programma. Maar het trainen gaat natuurlijk onverminderd door. Deze week komt de teller uit op 100 kilometer in 12 uur. Maar Winschoten? Ik twijfel er aan. Half september kan het nog behoorlijk warm zijn... En dat ik daar niet tegen kan behoeft na vandaag geen betoog meer!