Ingeschreven voor de 50 van Assen op 20 augustus en de Monnikentocht op 3 september. Twee wat kortere ultra's, de eerste met wedstrijdkarakter en de tweede een ontspannen landschapsloop. Mooie stepstones om de zomer door te komen. Daarna zien we wel weer verder. Er zijn genoeg aantrekkelijke loopjes, maar een opvallend richtpunt kan ik vooralsnog niet op de diverse kalenders vinden.
Gisteren, tijdens de wekelijkse lange duurloop langs het strand bij IJmuiden de blauwe zeedistel gespot. Prachtige plant, die geheel in een mistig blauwe wolk gehuld lijkt te zijn.
16 juli 2011
Een midzomernachtsdroom?
Een paar dagen geleden stak ik nog een verhaal af dat ik door al het ultralopen een 'langzame' loper geworden ben, die blij mag zijn met een gemiddelde van 9 á 9,5 m/uur. En dan loop ik op een totaal verregende zomeravond in Diever ineens een marathon in 3:38:08! Dat is de snelste in drie jaar. Geen PR natuurlijk, want dat staat op 3:31:54, ook in Diever gelopen trouwens. Maar als ik er de WAVA leeftijdscorrectie op toepas is het zelfs mijn snelste marathon ooit! Op dertigjarige leeftijd zou ik er onder verkelijkbare omstandigheden 3:07:49 over gedaan hebben. Eerlijk is eerlijk, hoewel ik altijd verkondigd heb dat ik niet meer zo met tijden bezig ben en het zelfs een secundair aspect van de loopervaring vind, geeft dit toch wel een kick!
Maar ach... Plotseling wordt je wakker en dan blijkt het een mooie droom geweest te zijn. Vanwege de Hamlet van Shakespeare in het aangrenzende openluchttheater was de route omgelegd. Aan het eind van de Steenakkerweg niet linksaf maar rechtsaf, en dan via de camping terug naar de Bosweg. Volgens afstandmeten.nl zo'n 180 meter korter, dus ruim 700 meter in totaal. Op het internet inmiddels diverse berichten van lopers die een Garmin bij zich hadden: 41,2 kilometer. Eén kilometer voor Shakespeare. Kijk, daarom heb ik nou zo'n hekel aan dat gegoochel met tijden. Lekker lopen, daar gaat het om.
Hoe dan ook, alles is relatief. Iedereen heeft dezelfde afstand gelopen. En wat levert deze vergelijking op? Dat ik eerste was bij de M50 (11 man)!
Ook mijn gevoel zegt me dat het buitengewoon goed ging vandaag. De voortdurende regen was geen beletsel, integendeel, hij bracht veel zuurstof in de lucht en heerlijke verkoeling. Toen het nog droog was, bij de start, was de luchtvochtigheid en daardoor de gevoelstemperatuur hoog. Door de regen en de opstekende wind werd het een stuk draaglijker. Bovendien loop ik beter bij slecht weer dan bij zon en warmte.
Zelfs met die kilometer er bij zou het vandaag toch nog zo'n 7 minuten sneller zijn gegaan dan vorig jaar. De 'benchmarktest' is dus positief uitgevallen: het zit wel goed met de vorm. De frustratie van de twee DNF's van dit jaar als gevolg van het niet halen van de tijdslimiet is weggenomen.
Laten we maar zeggen: een beetje revanche op het gesomber van de ultraloper in mij.
Midzomeravondmarathon Diever
16 juli 2011
42,2 (41,4?) km
3:38:08
11,61 km/u
Overall 26 van 78
M50: 1 van 11
Startnummer 432
Het gaat dit jaar niet goed met het lopen van landschapslopen van 100 km of langer. Limburgs Zwaarste: na verdwaald te zijn met toestemming van de organisatie de laatste drie kilometers gelift om nog op tijd binnen te zijn. Kintyre Way Relay: na 75 km uit de wedstrijd gehaald in verband met tijdsoverschrijding. Gran Trail Penalara: idem dito, na 18 km al (!). Trouwens, ook de (warme) 60 van Texel ging maar nipt binnen de vereiste 7 uur.
Dat geeft stof tot nadenken. Ligt het aan de leeftijd? Eenzijdige training? Overtraining? Motivatie? Moeilijk te zeggen. Er zijn genoeg lopers van mijn leeftijd en ouder die dit soort lange trails wel volbrengen. Met ruim 2000 kilometer training, vooral trails in de duinen, het ik in het voorjaar toch echt niet te weinig getraind. Het parcours in de duinen en over het strand zorgt voor voldoende variatie. Het voortdurende klimmen en dalen in de duinen zorgde voor een natuurlijke vorm van intervaltraining.
Met vrijwel elk weekend minimaal een trail-duurloop van 3 uur of meer is ook de duurconditie in voldoende mate geoefend. Misschien ontbreken de 'dubbeldekkers' of moet ik eens een meerdaagse ultra gaan lopen.
De noodzakelijke motivatie om heel lange afstanden te kunnen volbrengen is er op dit moment niet; het vertrouwen dat het nu echt een keer gaat lukken is een beetje zoek. Ik heb eventjes aan Winschoten gedacht, maar 100 km rondjes lopen door de straatjes van een dorpje in Groningen trekt me eerlijk gezegd ook niet zo aan. Bovendien voel ik me altijd een beetje opgejaagd als er zo veel publiek langs de kantlijn staat. En ik zag de foto's: dranghekken! Lopen tussen dranghekken, het lijkt wel een stadsmarathon...
De symptomen van de huidige 'dip' wijzen het meest in de richting van overtraindheid. Het aantal kilometers (ruim 4000 in 2010 en zoals gezegd ruim 2000 dit voorjaar) ligt aan de hoge kant, maar is voor iemand die 100-plussers wil lopen niet extreem. De oorzaak van de overtraindheid ligt vooral in het voortdurend maar doorgaan, het ontbreken van rust. Een golvende beweging van intensieve en minder intensieve maanden is beter dan het constant handhaven van een bepaald niveau gedurende anderhalf jaar. Dus niet elke maand 350 km, maar schommelen tussen zo'n 200 en 400 km per maand en de pieken dan afstemmen op belangrijke wedstrijden. Dat zou beter zijn... Probleem is alleen dat ik de wekelijkse lange trainingen in de duinen minstens even leuk vind als de wedstrijden zelf. Ik train in het algemeen niet om te kunnen presteren in bepaalde wedstrijden, maar omdat ik nu eenmaal graag lang en veel loop. De trainingsbasis die ik op die manier leg is daar als het ware een vanzelfsprekend uitvloeisel van. Focussen op een wedstrijddoel ligt mij niet. Geen enkele wedstrijd is het mij waard om, als tapering vooraf en herstel achteraf, minder te trainen (te lopen). Als ik tijd en gelegenheid heb voor een ultralange duurloop, dan ga ik. Lopen om te lopen. Het zijn helemaal geen trainingen maar evenementen op mijn jaarlijke (ultra-)loopkalender.
Waarom trouwens mega afstanden? Na vijftig á zestig kilometer is de lol er voor mij meestal af en wordt het overleven, doorbijten, afzien. Veel (ongepland) wandelen, weinig (gepland) hardlopen. Natuurlijk staan mega afstanden leuk op je CV als ultraloper en voel je je stoer als je ze volbracht hebt. Maar het is zeker niet zo dat het gevoel van voldoening na een 100 km loop kwalitatief altijd hoger ligt dan dat na een goed (regelmatig) gelopen 50 of 60 km. Hoe lang je ook kunt lopen, ergens zul je toch een grens moeten trekken. Neem nou zo'n 24 uursloop. Ongeveer honderd in de eerste 12 uur en daarna nog eens 12 uur liggen, wandelen, kruipen en weer opstaan om nog eens amper 50 km af te leggen. Was je ultraloop dan 100 of 150 kilometer? Wat is trouwens de 'loopafstand'? Eigenlijk zou je moeten zeggen: de afstand die je redelijk constant en met behoud van reserves kunt lopen: dat is je persoonlijke ultra-afstand. Afwisselen met rust- of wandelperiodes is op zich prima, mits je daarna zonder al te veel problemen weer in staat bent om je basistempo op te pakken. Als ik na vijf uur in de duinen zo opgebrand ben dat ik daarna nog twee uur moet wandelen om de resterende 10 kilometer naar huis af te leggen, dan was mijn 'ultra' eerder 50 dan 60 kilometer. Bij het beklimmen van bergen of op moeilijk begaanbaar terrein kun je wandelen, mits je op de beter beloopbare, vlakkere gedeelten weer in staat bent om met een zekere souplesse weer hard te lopen. 'Hard' is daarbij overigens ook een persoonlijke maat. Voor de één is dat 14, voor de ander 8 km per uur. Met 'Hard' lopen bedoeld ik dus niet in de eerste plaats snel rennen, maar de specifieke loopbeweging waarbij de voeten los van de grond komen ('Running' instead of 'Walking').
Wat voor een ultraloper ben ik dan als ik uitga van het bovenstaande concept? Wat is 'mijn' ultra afstand'? Op basis van de resultaten die ik tot nu toe behaald heb kom ik uit op 60 á 80 kilometer. In dat kader vallen bijvoorbeeld de 6-uurslopen die ik gedaan heb en de halve JKM van 80 kilometer in 2010.
Dus wat nu? Geen plannen vastleggen voor een mega-afstand. Wel onderzoeken hoe het er nu écht mee staat. Daarvoor is vergelijkingsmateriaal nodig. Benchmarks. Komt het even goed uit dat ik over een week de Midzomeravondmarathon in Diever ga lopen! Het resultaat en het gevoel kan ik dan mooi vergelijken met dat van vorig jaar. Een volgende, 'ultra'-benchmark zal de Monnikentocht zijn op 3 september. Dat is en landschapsloop van 50 km die ik twee jaar geleden ook heb gelopen. En misschien in Augustus nog eens wat experimenteren ergens tussen Hoek van Holland en Den Helder. Ben benieuwd.
Ingeschreven voor de 
