Woensdag 1 maart 2006

Maart lentemaand? Nou..., nee. Wat vanochtend begon als de routinematige bezigheid van een regulier woensdagochtendloopje liep uit op een arctische expeditie. Ik had gewaarschuwd kunnen zijn, want boven Nederland hangt een luchtmassa met in de hogere niveaus temperaturen van onder de -40C. Aan de grond is de temperatuur net boven nul, veel 'warmer' dus met als gevolg een verhoogde buienkans. Gisteravond was er al voor gewaarschuwd, maar bij de baantraining was er niets aan de hand, op af en toe wat sneeuwvlokjes na. Ook gedurende de nacht was het rustig.
Om 11.30 ging ik van huis en eenmaal buiten de bebouwde kom viel me de dreigende lucht in het noordwesten al op. Ach, een hagelbui ziet er wel vaker dreigend uit, en meestal valt het dan wel mee en klaart het daarachter weer fel op. Deze keer liep het anders, want ter hoogte van het keerpunt bij Stompetoren begon het eerst hard te hagelen en daarna stak er een gigantische sneeuwjacht op. Het zicht was teruggelopen tot maar een paar meter. Ik moést echter wel teruglopen naar Haarlem (6 kilometer), omdat ik tijdens schuilen teveel zou afkoelen en ik bovendien 's middags nog naar mijn werk moest. Dus ben ik er maar pal tegenin gegaan. Als snel bleef de aanvankelijk natte sneeuw liggen en veranderde ik door de plaksneeuw in de Verschrikkelijke Sneeuwman. Om niet verblind te raken moest ik steeds één gehandschoende hand boven mijn ogen houden; dat hielp nauwelijks tegen de gemene steken van de hagelkorrels die tussen de door de windvlagen horizontaal voortgedreven vlokken zaten. Het enige wat ik zag was de meter wegdek vlak vóór mijn voeten. Gelukkig liep ik op een rustig en verlaten (gek hé...) fietspad door de polder richting Spaarndam. Ondertussen rommelde ook nog eens de donder en was het circus compleet. Na een eindeloze twee kilometer bereikte ik de dorpsrand en nam de intensiteit van de sneeuwbui langzaam af. Alles om me heen (en ikzelf) was prachtig wit geworden. Toen het eindelijk droog werd vormden de laatste paar kilometers richting Haarlem geen probleem meer omdat de sneeuw weer snel wegsmolt. En mijn werk? Nou, ik moest met de auto naar Zeist. Heen ging prima, maar terug stond ik twee en een half uur in de file op de A9 door nieuwe intensieve sneeuwval.
Naar boven

Maandag 20 maart 2006

Nieuwe hosting (www.doteasy.com) en een nieuw domein: www.boomathome.net
Het vorige domein liep al geruime tijd tegen de grens van 25Mb aan. Nu heb ik 100 Mb ter beschikking en kan ik met name veel meer foto's plaatsen. Dus komende tijd zal deze site flink gaan uitbreiden!
Naar boven

Dinsdag 21 maart 2006

Net terug van een kort duurloopje Spaarndam v.v. Komend weekend begint de zomertijd, dus dan hoeven we 's avonds niet meer in het donker te lopen. Vanavond dus afscheid van het zwarte lint van het Spaarne, de lichtjes in de verte langs de Vondelweg, de oranjegele floodlights op de oude visserswoningen in Spaarndam, de verlichte Bavo die net boven de donkere heuvels bij de waterzuiveringsinstallatie uittorent. Tot eind oktober geen reflecterende hesjes meer. Maar waar blijven de lenteboden? De gemiddelde temperatuur over de eerste drie weken van maart is landelijk 1,2C en behalve een paar groepjes sneeuwklokjes en veldjes met stijf in de knop staande krokussen is het een kale boel. Het gras groeit niet, de knoppen in de bomen zijn nog klein. Zelfs het Klein Hoefblad lijkt zich wel weer verstopt te hebben. Noordenwind, Oostenwind, matige nachtvorst, kurkdroog en overdag een paar graadjes boven nul: we zijn er aan gewend geraakt. Vorig jaar rond deze tijd was het hier en daar al 20 graden!
Maar het lopen stoort zich er niet aan, ook al blijven de beentjes nog warm ingepakt, de handschoentjes aan en de pet of zelfs ijsmuts op het hoofd. Twee PR's achter elkaar! Vorige week Zaterdag op de 20 van Alphen en afgelopen Zondag een super-PR van bijna 4 minuten op de 30km afstand van de Spaarnwoudeloop (zie de verslagen). De door de blessures afgedwongen rust heeft, nu de trainingsachterstand is weggewerkt, alleen maar mijn prestaties verbeterd. Nu wel oppassen voor overbelasting; de wonderlijk snel genezen rechter Achilles moet ik niet te véél op de proef stellen.


Naar boven

maandag 27 maart 2006

De zomertijd is ingegaan en tegelijkertijd is het een stuk zachter geworden met dagtemperaturen rond de 16C. 's Nachts blijft het ruim boven de 10C. De winter heeft lang genoeg geduurd, vooral de maartkou duurde eindeloos, hoewel dat voor de looptraining geen probleem vormde. Afgelopen zaterdag heb ik een lange duurloop van 25 km gelopen en dat ging prima, hoewel de hiel de dag erna wel stijf aanvoelde. Zaterdagavond hebben Bernadette en ik samen met Margot (mijn vroegere kunstdocente) en Jos gedineerd in de Waaghals in Amsterdam (een uitstekend en betaalbaar vegetarisch restaurant). Zondag was een rustdag; ik was echt moe en bovendien vond ik het hoog tijd om me weer eens op andere (spirituele) zaken te richten. Want ik wil niet het gevoel krijgen dat de wereld uit lopen en nog eens lopen bestaat. Regelmatig besef ik wat het eigenlijk een geschenk is dat ik dit mag en kan doen; eerder een geschenk dan een prestatie. Hoeveel mensen hebben, om welke reden dan ook, niet eens de mogelijkheid of de gelegenheid om dit te doen? Hoezeer lijdt een groot deel van de wereld niet onder werkelijke pijn en ongemakken, waarbij het 'afzien en stukgaan' tijdens sportbeoefening niet meer dan een egocentrisch spelletje is? Zelfgerichtheid en eenzijdigheid liggen op de loer. Tijdens het etentje, zaterdag, bedacht ik me dat ik graag weer wil gaan schilderen, maar dat de tijd en de energie naast werk en sport eenvoudigweg te beperkt zijn. Om maar niet te spreken over de tijd die voor het gezin overblijft. Zo bezien kun je ook je vraagtekens plaatsen bij de tijd- en energie consumerende voorbereiding voor een marathon. Maar vanavond, opboksend tegen een stormachtige zuidwester langs het Spaarne, uitziend op de langzaam wegschemerende westelijke horizon, was het lopen toch weer een mooi, kwetsbaar en onbevangen zich wegschenken aan de elementen.
Naar boven