Griep! De griepoctopus heeft met één van zijn tentakels ook mij te pakken gekregen. De afgelopen jaren was dat geen enkele keer gelukt maar nu is het prijs. Woensdagmiddag 28 februari: loom gevoel, logge en ongehoorzame ledematen tijdens de duurloop rondom de Westerplas. 's Avonds lusteloos, moe en om half elf naar bed. De hele nacht liggen woelen tussen waken en slapen in. Zwaar gevoel op de maag. Donderdagochtend een poging gedaan om op te staan om te gaan werken. Tijdens het aankleden draaierigheid gevolgd door overgeven. Snel mijn bed weer in. De hele donderdag en vrijdag op bed doorgebracht met enige verhoging (37,5-38). Geen eetlust, erg moe, tot niets in staat. Op zaterdag ging het weer iets beter; ik ben het bed uitgekomen, heb me opgefrist aangekleed en... heb de schuur leeggehaald. Onzinnig natuurlijk zo'n zware buitenklus als je nog niet hersteld bent, maar ik kon er niet omheen omdat anders de verbouwingswerkzaamheden deze week niet kunnen starten. Er komt namelijk een keukenuitbouw tussen woning en schuur en daarvoor moet de schuur helemaal leeg zijn. Zaterdagavond heb ik acte de présence gegeven bij het optreden van de Funkabilities in het Patronaat in Haarlem. In die band speelt mijn zoon Edward als gitarist en die avond vierden ze de release van hun eerste studio-CD. Leuke avond, mooie muziek. Vandaag (zondag) voel ik me echter weer helemaal brak. Geen koorts meer, maar wel ontzettend moe en lichthoofdig. Zou dat nog wel wat worden met die DFW marathon aanstaande zaterdag? Het stemmetje dat 'nee' zegt begint steeds luider in mijn oor te klinken...
Naar boven
Dinsdag 6 maart
Inmiddels zit ik alweer bijna een week thuis. Uitzieken heet dat. De echte griepverschijnselen zijn zo goed als verleden tijd, wat rest is een snel opkomende vermoeidheid waardoor ik elke paar uur even een uiltje moet knappen. Wellicht ga ik morgen weer eens een duurloopje uitproberen - mijn lichaam 'snapt' er niet veel van dat het al zeven dagen niet heeft hoeven hardlopen. Je zou verwachten dat er door al dat rusten een flinke energiereserve moet zijn opgebouwd, maar het herstel heeft natuurlijk veel gekost en pas sinds een dag of twee ben ik weer een beetje normaal gaan eten. Wat dat allemaal betekent voor het uithoudingsvermogen is een (nog) niet te beantwoorden vraag. Ik elk geval is er vóór a.s. zaterdag geen gelegenheid meer om daar iets aan te veranderen. Het zal moeilijk worden om de knoop wel/niet Drenthe door te hakken. Daarbij komt ook nog dat mijn moeder (78) afgelopen zondagavond met longklachten in het ziekenhuis is opgenomen. Ik ben er tot één uur 's nachts bijgebleven en moest er de volgende ochtend weer vroeg heen om een aantal logistieke zaken te regelen. Mijn eigen griepverschijnselen heb ik daarbij vanzelfsprekend eventjes genegeerd waardoor ze nog hardnekkiger geworden zijn. Al met al geen veelbelovend vooruitzicht voor komende zaterdag.
Naar boven
Donderdag 8 maart 2007
Vanmiddag heb ik voor het eerst sinds 7 dagen weer een duurloopje gedaan (50 min, 10 km). Wat ging dat moeilijk zeg! Fysiek was de conditie nog redelijk, maar mijn bewegingen waren loom, log, moeilijk en stijfjes. Het slijm in mijn luchtwegen zat een gemakkelijke ademhaling in de weg en ik transpireerde veel meer dan nodig was. Ik heb nu definitief een streep door de DFW marathon gezet, ik mag al blij zijn als ik eind april weer fit aan de startstreep in Enschede sta! Jammer, maar zo is het. Op 25 maart is de Spaarnwoudeloop (30 km) het volgende richt- en testpunt.
Maar bovenstaande mijmeringen verbleken bij het feit dat afgelopen woendagochtend mijn moeder, die met longklachten in het ziekenhuis was opgenomen, toch nog onverwacht overleden is. Om half twee 's nachts werden we uit bed gebeld met het slechte nieuws. Sindsdien hebben we nog nauwelijks tijd gehad om het verlies te verwerken door alle drukte in verband met het regelen van de uitvaart die a.s. maandag zal plaatsvinden.
Het is duidelijk dat mijn aandacht nu niet op het lopen gericht is. Vanmiddag was het echter prachtig weer en het duurloopje was een probaat middel om me even geestelijk te ontspannen.
Naar boven
Zaterdag 17 maart 2007
Het is ontzettend druk geweest de afgelopen dagen. Afgelopen maandag 12 maart is mijn moeder begraven, een indrukwekkende en ontroerende gebeurtenis die werd omlijst door stralend zonnig lenteweer. Natuurlijk was het een heel werk om dat allemaal voor te bereiden en samen met de emotionele verwerking heeft het veel energie gekost zodat het herstel van de griep niet vlotjes is verlopen. Op dit moment ben ik wel weer aan het werk, maar heb ik nog steeds last van een vervelende vastzittende hoest. De energievoorraad is echter weer redelijk op peil zodat ik sinds een week weer langzaam aan het terugwerken ben naar mijn vroegere niveau.
Inmiddels is het tweede deel van de verbouwing van het huis gestart: een keukenuitbouw en renovatie van de bergschuur. Dat gaat waarschijnlijk tot half april duren, want ook de keuken moet in dat kader nog gerenoveerd worden.
De DFW marathon is door alle omstandigheden natuurlijk voor mij niet doorgegaan. Wel jammer, want ik had het leuk gevonden om eens met startnummer 1 (dat mij was toegewezen!) een wedstrijd te lopen en het was die dag nog mooi weer ook! Ook mijn deelname aan de 'Slufterloop', een op mijn werk (Havenbedrijf Rotterdam) jaarlijks georganiseerde loop van ca. 6 km rondom het baggerslibdepot op de Maasvlakte, ging helaas niet door. Gelet op de gelopen tijden zou ik, mits fit, een goede kans hebben gemaakt om winnaar in de 50+ klasse te worden, oftwel een lintje met de fraaie tekst 'Hufter van de Slufter 2007' opgespeld hebben gekregen!
Morgen is de Louis Vinkloop (10 km) in Amsterdam. Ik heb me daarvoor ingeschreven en wil hem ook gaan lopen. Een aansprekend resultaat verwacht ik niet, temeer daar er ook nog eens heel slecht weer wordt verwacht (N-NW 8 met winterse buien, brrr...)
Naar boven