Nur bergab!

‘Einzige Laufveranstaltung über den höchsten Punkt Kölns, einen der bekanntesten Berge NRW’s, den Monte Troodelöh. Von einigen geringfügigen Steigungen abgesehen nur bergab’.

Zo stond het op de site van de Königsforst Marathon (ja, alwéér een!) ten oosten van Keulen. Wat vreemd, dacht ik. Twee ronden van 21,1 km over het tectonisch hoogste punt van de omgeving en dan (nagenoeg) alleen naar beneden? Hoe doen ze dat daar in Duitsland? Maar gelukkig: ook bij Keulen gelden (behalve tijdens het Carnaval dan) de natuurkundige wetten, dus moesten we elke ronde net zoveel meters klimmen als dalen. Dat maakte het toch wel tot een zwaar parcours dat geheel door de bossen van het natuurbeschermingsgebied Königsforst liep. Nou moeten we ook weer niet overdrijven, want Monte Troodelöh is 118 meter boven de zeespiegel! De nacht ervoor had het hard geregend, dus weer veel modder op en onder de schoenen, maar de dag zelf was het prima. Mooie opklaringen, droog, 10 graden en in het bos nauwelijks wind. Op de hele waren er 250 deelnemers, op de halve 800, waardoor het tijdens de eerste ronde best wel druk was op de smalle bospaadjes. De start was pas om 2 uur ’s middags, zodat het bij de finish al tegen zes uur liep. De verzorging was goed, alleen de douches waren ver te zoeken. Daarom, en omdat bijna 300 km terugrijden toch wel wat veel was na deze inspanning (een beetje ver van huis om een rondje door het bos te lopen) ben ik maar in een hotelletje gekropen (om daar tot 5 uur in de ochtend mee te mogen genieten van de uitzinnige klanken van een oer-Kölnische Tanzparty op de benedenverdieping). Ja, je moet het er allemaal maar voor over hebben…. Gezien het parcours ben ik tevreden met de 3:45:45 bruto (3:45:06 netto). En het ging ook best wel goed. De steiging in de tweede ronde heb ik, gezien de grafiek, met minder tijdsverlies overwonnen dan in de eerste ronde. Tijdens de eerste ronde werd er alleen sportdrank uitgedeeld, in de tweede ronde kwamen daar gelukkig de wonderen volbrengende stukjes banaan bij. Dat kon toen ook wel, omdat de halve marathon lopers toen van het parcours af waren. Een echte natuurmarathon, een beetje te vergelijken met de DFW, hoewel minder afwisselend.

03:45:45.2 über 42.195 KM
05:21,0 Minuten pro KM
66. Platz in der Gesamtwertung
7/34 Platz in der AK-M50
ZwischenZeit / Platz 01:53:18 (bruto) / 102

Behalve de twee pittige klimmetjes in de eerste 5 km van elke ronde is het verder alleen maar bergop, dus in totaal ruim 30 km omhoog lopen!!

Noorse sneeuw

De lente is al begonnen, maar de meeste sneeuw viel vandaag! En wel in Stavanger, Noorwegen, waar ik twee dagen op dienstreis was. Toen ik om half negen 's ochtends vanaf het hotel met de taxi naar de Noorse Hydrografische dienst reed waar ik besprekingen over een softwarepakket zou voeren, hing er in het westen een loodgrijze lucht die niet veel goeds voorspelde met temperaturen van een paar graden onder nul. Ook in Nederland is het de koudse Pasen in 40 jaar geweest, en hier was het al niet veel beter. Stavanger, een havenplaats in het zuiden van Noorwegen, heeft een zelfde soort zeeklimaat als Nederland. Dus gematigde zomers en regenachtige winters. Meer naar het noorden en op de bergen in het binnenland is sneeuw een normaal verschijnsel, maar in Stavanger niet. Daarom was iedereen verbaasd dat het die dag van negen uur 's ochtends tot twee uur 's middags onafgebroken sneeuwde, gepaard gaande met een ijzige noordwesten wind. Vervolgens brak de lucht open en maakte ruimte voor een zonovergoten sneeuwlandschap met een laag van 5 á 10 cm sneeuw. Zoals altijd had ik mijn hardloopoutfit meegenomen, en toen we om vier uur klaar waren met de besprekingen en een taxi ons over glibberige wegen (er was nog nauwelijks gestrooid, maar iedereen rijdt op winterbanden, dat is daar verplicht) naar het hotel had gebracht schoot ik snel mijn spullen aan en ging naar buiten.
Het was moeilijker dan ik had gedacht. Stavanger ligt op sterk geaccidenteerd terrein en het was hier en daar ontzettend glad, zodat ik echt moest oppassen om niet onderuit te gaan. Maar het geschuifel werd beloond met prachtige uitzichten op de besneeuwde bergen aan de overkant van de fjord. Mijn route voerde me over drie grote bruggen, waaronder de 1067 meter lange en 26 meter hoge Stavanger City Bridge over de Strømsteinsundet, die redelijk sneeuwvrij gehouden waren naar eilandjes (Grasholmen, Pyteneset, Buoy) in de baai. Ook op de bruggen was het uitzicht op de stad met de witte daken van de houten huisjes prachtig. Het was best griezelig lopen op die bruggen, want het gedeelte voor voetgangers en tweewielers bestond uit roosters waardoorheen je zo in de diepte onder je voeten keek. Ik heb maar strak voor me uitgekeken en gehoopt dat geen van die roosters het zou begeven door de kou... Na gekeerd te zijn op een heuveltop op Buoy waarop een soort uitkijktoren stond ben ik dezelfde weg terug gegaan. Het was nog kouder geworden, vooral het stuk langs de oude haven (Bryggen) waar de ijswind me pal in het gezicht stond. In totaal heb ik 9 kolometer afgelegd in ruim een uur. Wat heerlijk was toen die warme douche in het hotel!

Vitamientjes

Zojuist bij de Etos geweest en een weerstandskuurtje en een pot vitaminepillen gekocht. Hopelijk helpt dat in de strijd tegen het hardnekkige virus dat mijn ingewanden al een paar dagen teistert. Het heeft veel van mijn energie opgeslorpt wat goed te merken was bij het duurloopje vanmiddag. Het rondje van 10 km kostte enorm veel moeitje, het leek wel op de laatste 10 km van een marathon bij warm weer. Ik was blij dat ik na 55 minuten weer thuis was en na de douche gelijk op mijn bed kon vallen. De Spaarnwoudeloop van morgen (ik had me in een doldrieste bui ingeschreven voor de 30 km, een week na Diever...) laat ik maar aan me voorbijgaan (volgens de verwachting wordt het bovendien waarschijnlijk een verregende boel daar). Nu is zo veel mogelijk rust nodig, weer op krachten komen en af en toe hooguit een kort duurloopje tussendoor. Hopelijk ben ik dan weer net op tijd geprepareerd voor de Königsforst marathon op 29 maart.

Moe, moe, moe

De afgelopen dagen ben ik alleen maar moe, lusteloos zelfs. Veel behoefte aan slaap, geen zin om iets op te pakken. De dagen op mijn werk lijken wel eindeloos.
Boontje (Boompje) komt om zijn loontje, zal menig lezer wel denken. Zes marathons in het afgelopen half jaar en allemaal onder de 3:45. Nu een 3:31, twee weken na een 1:29 op de halve. Tsja.
Er zit wat in. Toch denk ik dat er daarnaast ook een sluimerend venijnig grieperigheidje meespeelt. Dat hangerige en slappe gevoel en die buikkrampen lijken wel heel sterk op de klachten van een aantal van mijn collega's die zich ziek gemeld hebben.
Heb trouwens via Chat'n'Run een paar leuke foto's van de DFW gevonden (Simon Blaauw, Simonsfotos.tk) na een tip van een (niet zieke) collega die ook een vervent loper en chatter is.

Diever revisited

De DFW (Drents Friese Wold) marathon die ik vandaag gelopen heb, is een echte natuurmarathon. De hele route, een grote lus door de boswachterijen Smilde en Appelscha met start en finish in het alom bekende Diever, gaat door bos en over heide en langs de oevers van stille vennetjes. Ik vond het landschap fenomenaal mooi. Het was echt genieten met als hoogtepunt het Aekingerzand of Kale duinen waar je tussen de schaapskudden door loopt over een van horizon tot horizon glooiend heidegebied. Ook de ondergrond is afwisselend: bospaadjes met verraderlijke boomwortels, grindpaden, stukjes geasfalteerd fietspad en modderpoelen. Misschien kwam het door de Friese bodem, maar ik kreeg opeens een associatie met de Elfstedentocht, waarbij de spleten in het ijs vervangen waren door boomwortels. Het is nergens vlak, maar echt zwaar zijn de klimmetjes niet. De wisselingen in tempo en looptechniek als gevolg van het voortdurende klimmen en dalen zijn juist goed voor de spieren.
Ook het weer was uitstekend; droog, af en toe een zonnetje maar wel vrij veel wind op de open stukken.

Voor de marathon waren 60 wedstrijdlopers en 100 recreanten gestart; de 28 km lopers startten ook tegelijkertijd. Natuurlijk waren de getatoeëerde Brian Mills en Ineke Scheffer van de 100 marathonclub er ook weer. Een qua bezetting kleine marathon, en al snel was de groep helemaal uit elkaar gevallen. Alleen op de grote eenzame heide dus! Ik was van plan er een lange duurloop als voorbereiding op Roterdam van te maken, maar zoals altijd lukte het me niet om het tempo voldoende te drukken. Ik bleef vrij constant een fractie onder de 12 p/u zitten. Vanaf 25 km kon ik zelfs nog wat versnellen en dit leverde tot mijn verrassing een nieuwe beste marathontijd op van 3:31:54. Daarmee is mijn bestaande PR (Amsterdam 2006) met bijna 1 minuut verbeterd. Als ik niet twee sanitaire stops had moeten maken en niet af en toe ruim de tijd had genomen om mijn bekertje thee, sportdrank of cola met koek of banaan te nuttigen dan was ik waarschijnlijk héél dicht bij de 3:30 uitgekomen. Het biertje na afloop in het Dingspilhuus liet zich dan ook extra goed smaken. Bij deze mijn complimenten aan de organisatie voor dit uitstekende marathonevenement!

Het was de derde keer dat ik in Diever, het Nederlandse Walhalla voor de liefhebbers van rustige natuurmarathons, gelopen heb. Dit keer voor het eerst een hele marathon; in 2005 en 2006 heb ik er de 32 km afstand van de Midzomeravondmarathon gelopen.

10/21 plaats M50
22/63 overall M+V

Mooi vlak gelopen

Op naar Athene!

Dear ANDRE BOOM,

We inform you that your registration has been COMPLETED successfully.
Race: Marathon with commemorative gifts package First name: ANDRE Last name: BOOM
We are looking forward to seeing you in Athens and we remain always at your disposal.

Athens Classic Marathon.

Dus als het allemaal een beetje mee wil zitten loop ik op 9 november van Marathon naar Athene!