Zondag 7 mei 2006

Net terug van een kort duurloopje Spaarndam v.v. Hiermee is de volumetraining voor de Hoorn Marathon afgesloten. Gisteren 28 km bij 22C (puf!), eergisteren 16 km, dus 51 km in drie dagen. De afgelopen drie weken heb ik op 70 km of meer per week gezeten en ik heb bovendien de nodige wedstrijden gelopen. Het schema klopt niet helemaal, want eigenlijk had ik vorige week de volumepiek moeten hebben en niet deze week. Maar vorige week ging de lange duurloop niet door omdat ik met mijn moeder, die weer gevallen was, plotseling naar de EHBO moest. Gelukkig is ze er met wat lichte kneuzingen en een schaafwond vanaf gekomen; nu resteert bij haar nog de schrik en het geschaadde zelfvertrouwen. Komende twee weken ga ik het volume afbouwen om bij de start van de marathon zo weinig mogelijk vermoeid te zijn. Ik heb veel aan Bernadette te danken, want naast het lopen heb ik niet veel energie voor andere zaken getoond. Een marathonvoorbereiding is een egoïstische bezigheid en als je partner er geen begrip voor heeft kom je niet ver! Maar de komende twee weken, en vooral in de weken na de marathon, zal ik er weer meer voor haar proberen te zijn. Net vandaag heb ik een iets verdikte plek achter mijn linkerknie, net bovenaan de kuit, en doet het pijn wanneer ik probeer met mijn linkerbeen te 'hakkebillen' (met je eigen voet tegen je bil tikken, als trainingsvorm). Oppassen, want het kan een eerste teken van overbelasting zijn. Misschien als gevolg van de erg zware heuveltraining bij de Sloterplas afgelopen donderdag. Maar het kan ook komen doordat ik vanmiddag met Bernadette een fietstocht van 20 km heb gemaakt (op een fiets die niet helemaal op mijn maat was afgesteld). Vlak voor marathons doe ik altijd domme dingen, zoals voetballen in de duinen.
En het is 'zomer'! Vandaag was het al de vierde dag op rij met temperaturen van bijna 25C. Gisteravond hebben we voor het eerst weer bij Parnassia aan het strand gezeten en vanmiddag dus gefietst. De bermen zijn omhooggeschoten, het Fluitekruid en de Smeerwortel staan overal in bloei en ook de Meidoorns doen hun best.
O, die marathonspanning toch! Elk uur moet ik er aan denken. Het is ook zo'n delicaat proces, even niet opletten en het gaat mis. Het is balanceren op de rand van je fysieke kunnen.
Naar boven

Zaterdag 27 mei 2006

Inmiddels heb ik, na de prima verlopen Marathon van Hoorn (afgelopen zondag, zie verslag) de draad weer opgepakt in de vorm van duurloopjes van maximaal een uur en met een dag rust tussendoor. Hoorn is in alle opzichten een succes geworden. Een mooi PR, een evenwichtig afgelegd parcours zonder dips of wandelonderbrekingen, behalve dan wat rek- en strekpauzes vanaf de 35e kilometer. Overigens waren die ook niet echt nodig, want ik had geen last van kramp of uitputting. Dat het tweede gedeelte 12 minuten meer tijd kostte dan het eerste heeft voor een deel dan ook te maken met deze onderbrekinkjes van 1 á anderhalve minuut. Voor het overige deel is het de tot krachtig aantrekkende ZZW-wind geweest, die op sommige gedeelten van de dijk recht of schuin van voren kwam. Zonder deze factoren wordt een tijd onder de 3:30 dus zo langzamerhand een reëele optie. Misschien komend najaar. Ik heb al een beetje zitten fantaseren over een mogelijk strijdtoneel. Dat zou Amsterdam kunnen zijn. Maar ik wil - deo volente - in elk geval de IFF marathon op 10 september in België lopen. Dat is een loop-in-lijn, van Nieuwpoort naar Ieper. Dit wil ik vooral doen vanwege het mooie en gedenkwaardige parcours (WO-I memorial). Op de IFF wil ik daarom geen PR in gedachten hebben; daarop wil ik me ruim een maand later in Amsterdam wel richten.
Maar goed, de actualiteit is dat ik eerst het herstelproces moet afwerken en dit langzaam moet ombuigen naar de volgende opbouwfase. Het eerste richtpunt is de Marquetteloop (21,1) in Heemskerk op 25 juni. Leiden (18 juni) sla ik voor het erst na jaren over; dat valt te vroeg. In juli en augustus zijn er dan weer de zomer 10-km's (Velserbroekloop en de Kwakel). 27 augustus denk ik aan een 10EM (een afstand die ik al lang niet meer gelopen heb en die dus vrij gemakkelijk een PR kan opleveren).
Het belangrijkste is echter dat ik in mijn enthousiasme niet weer doorsla zoals in 2005 en rustig van stapel loop. De Achilles heeft zich tijdens en na Hoorn weliswaar heel goed gedragen, maar tijdens de rustdagen begin deze week voelde ik hem wel chronisch opspelen. De korte duurloopjes hebben echter weer tot een vermindering van de klachten geleid. Toch attent blijven, overbelasting ligt altijd op de loer.
Mijn moeder is weer goed hersteld van haar tweede val (zie vorige item) en is gelukkig ook weer over de schrik heen. Na twee zomerse weken in de eerste helft van mei is het nu alweer twee weken koel, winderig en regenachtig; de bekende westcirculatie. Door het vele regenwater is de natuur nu krachtig en groen. Het Fluitekruid is alweer over zijn hoogtepunt heen, sommige bermen zijn al gemaaid. De sloten zijn nu prachtig met de gele bloemen van de lisdodden tussen het kroost. Tussen het gras staan talloze boterbloemen, waardoor de polder een gele uitstraling heeft. Het geblaas van de ganzen die hun (alweer flink uit de kluiten gewassen) jongen beschermen tegen die vreemde hardloopmeneer is niet van de lucht. Voorjaar in Holland dus. Terwijl de polders geel kleuren, kleuren de straten oranje, want het WK is op komst!
Naar boven