Zo te zien was de dip hier in volle gang

Dit ziet er alweer wat beter uit

En weer lag er een PR voor het grijpen! Als mijn arm 674 meter lang was geweest dan had ik het nog te pakken gehad ook. Na de 62,5 km gedurende de eerste 6 uur van wat twee weken geleden een 100 km had moeten worden leek een afstandsverbetering tijdens de 6 uur van de Haarlemmermeer voor de hand te liggen. Ik hoefde mijn krachten tenslotte over 'maar' 6 uur te verdelen en niet over 100 km.
Ik had er echt zin in. Een mooi parcours, lekker dicht bij huis en goede herinneringen aan vorig jaar. De Zuid Tangent zou mij na een ritje van 20 minuten pal voor de Expo op het voormalige Floriadeterrein afzetten. De chauffeur zat kennelijk te slapen en negeerde het rood oplichtende STOP signaal nadat ik op het knopje had gedrukt. Hij stoof de halte bij de Expo voorbij (volgens hem stapt daar bijna nooit iemand in of uit en had ik hem van tevoren even moeten waarschuwen. Tsja, die Zuid Tangent toch, de krant staat er vol van). Dus moest ik bij de volgende halte 10 minuten wachten op de bus uit de tegenovergestelde richting. Gelukkig had ik tijd genoeg. In die bus werd ik begroet door Els Annegarn en Jean-Pierre Gendrault (die beiden hoog genoteerd staan in de Marathon en Ultracup en daarom wel aanwezig moésten zijn; niet dat het overigens een straf was voor deze bijna-alles lopers. Ze hadden met Pinksteren nog de 115 km lange Piste des Seigneurs in de Ardennen gelopen, petje af!).
In de enorme Expohal trof ik Paul Kamphuis aan die ik ontmoet had bij de Highland Fling. Voor hem zou het een training worden voor de komende West Highland way race over 153 km. Ja, in vergelijking met al die kanonnen ben ik maar een heel bescheiden ultralopertje... Overigens maakte Paul op zijn 'training' een mooie 62 km vol. Ook Rinus was er, op de motor uit Heemskerk gekomen en eigenlijk nog aan het herstellen van zijn ruim 150 km tijdens de 24 uur van Steenbergen. Rinus heeft zichzelf overtroffen met een mooie 60 km (inclusief omweg naar het toilet aan de andere kant van de hal).
In tegenstelling tot vorig jaar vonden de doorkomsten in het overdekte gedeelte van de hal plaats, omdat de mensen van de organisatie toen erg veel last hadden van de tochtige wind onder het open afdak aan de buitenzijde van de hal. Ook dit jaar stond de wind weer stevig door, nu echter uit de tegenovergestelde richting. Het was geen ideaal loopweer; hoge luchtvochtigheid en vanaf 12 uur snel oplopende temperaturen. In de zon en met wind mee toch al gauw boven de 20C. Tijdens het lopen voelt dat aan als 25C. Gelukkig waren er op het mooie, afwisselende rondje van 2240 meter ook meer beschaduwde stukken waar de wind over het water van de plassen streek. In dat rondje zaten drie stukken waar geklommen moest worden: een gemeen bruggetje, de aanloop naar de Big Spotters Hill en de opgang naar de Expo. Vooral het tweede klimmetje was stevig; daar moest ik na 50 km dan ook steeds even op wandeltempo overschakelen.
Zoals gezegd is het nipt geen PR geworden. In de eerste 4 uur liep ik al ruim 44 km vol, dus dat zag er veelbelovend uit (eerste 10 km in 11,5 km/uur gemiddeld). Toen sloeg de warmte toe. IK KAN GEWOON NIET TEGEN WARMTE. Of ik nou veel of weinig drink en eet, het maakt allemaal niet uit. Zodra de gevoelstemperatuur in de buurt van de 23C komt voel ik mijn krachten wegebben. Geen idee waar dat aan ligt. Dus ging na vier en een half uur lopen het lichtje uit. De 50 km liep ik nog in 5 uur, maar de pauzes werden steeds langer (ik ben net als Rinus naar het toilet geweest; in mijn geval omdat daar zo'n heerlijk koel waterkraantje was; dat echter twee keer en dat kostte weer zo'n 5 minuten en 200 meter). Ook heb ik mezelf een paar minuten op mijn rug uitgestrekt, buiten het zicht van de lopers en het publiek in een schaduwrijk bosje. Niets hielp. Ik had zelfs de hoop om de 60 km te halen al opgegeven; zo rond de 52 km was het dieptepunt. Toen kwamen de langverwachte fronten van een naderende Schotse depressie mij te hulp (leve het Highland Fling T-shirt dat ik droeg). De zon verdween achter de wolken en de wind trok aan. En wég was mijn dip: alsof de boosters aangezet waren kon ik zomaar weer een tempo van 11 per uur oppakken en haalde ik Rinus die me tijdens de dip ruimschoots gepasseerd was, weer in. In de laatste twee ronden kon ik zelfs mede-Haarlemmer en CnR-er Henk Derks, die afstevende op een prachtige tweede plaats en 72 km, in het kielzog blijven. Ja, als, als... Als die opleving maar iets eerder was gekomen dán zou het een PR geworden zijn. Maar ach, ook zonder dat PR kan ik toch met een tevreden gevoel terugblikken. Het te boven komen van een dip voelt toch altijd een beetje als een overwinning.

60640 meter
6:00:00
10,151 km/uur
M50 10e van 26
Individueel overall 16e van 42
Startnummer 54 (!)

Langs de vijver in het zonnetje

Het klimmetje naar de Expo

Toch kan er nog wel een lachje af

Want de motor is weer aangeslagen

Aan het eten lag het niet

Winnaar Martijn Biesmans

Ik heb vandaag weer veel geleerd.
1. Aan een 100 km moet je alleen beginnen als je 100% 'determined' bent. Anders kom je niet door de onvermijdelijke inzinkingen heen. Vandaag was ik helaas maar 73% determined.
2. Je moet, wil je een 100 km uitlopen, niet en passant een officieus PR op zowel de 50 km als op de 6 uur gaan binnenslepen.
3. Dat het niet lag aan het ontbreken van support. De organisatie was onwaarschijnlijk enthousiast, bij elke doorkomst werd je met applaus verwelkomd. De zaterdag-traininingsgroep van Kombijsport onder leiding van Els Raap heeft me een hele ronde vergezeld. Jannet Lange en Selim Ilkin hebben geprobeerd om mij door mijn 70 km dip heen te slepen, maar het mocht niet meer baten. Net als een ezel: hoe harder je er aan gaat trekken, hoe steviger hij zijn hoeven in de grond drukt.
4. Het parcours van de Self Transcendence 100km loop in het Amsterdamse Bos is echt schitterend en het Sri Chinmoy marathonteam van Nitish Zuidema is echt super.
5. Op 25 september ga ik de Self Transcendence 6 uursloop op hetzelfde parcours doen.
6. Ik ga die 100 km een keer volbrengen, maar dan wel in een grote landschapsloop.
7. En dan niet nadat ik de maand ervoor twee 80-plussers heb gelopen.
8. Stuk gaan en Self Transcendence staan elkaar niet in de weg; sterker nog: de eerste is een voorwaarde voor de tweede.

Naschrift 16 mei: vandaag was ik weer voldoende 'determined' om er toch nog een '100km weekend' van te maken. Met een stevige duurloop van 30km in 3 uur door o.a. de Kennemerduinen heb ik de ontbrekende kilometers van gisteren aangevuld. Na een week met 124 kilometers is het nu tijd voor een paar rustdagen, want de arme beentjes doen erg zeer en ik heb een flinke blaar.

73,1 km
7:40
9,53 km/uur
Marathon afstand in ca. 3:50
50 km in ca. 4:36 (officieus PR)
ca. 62,5 km in 6 uur (officieus PR)
Na 73,1 km uitgestapt
Heren 3e van 5
Startnummer 144