Flevoland Tulpenroute

Voor iemand die graag trails loopt zijn de polders van Oostelijk Flevoland nu niet direct het eerste waar je aan denkt wanneer je een trainingsloop van dik 40 kilometer aan het plannen bent. Er dringt zich een beeld op van saaie, kaarsrechte, boomloze asfaltwegen langs eindeloze rijen windmolens met hier een daar een modern agrarisch bedrijf en elke twintig kilometer of zo een betonnen woonkern zonder allure. Inderdaad, over zulke wegen heb ik vandaag ook gelopen. En het enige dorp waar ik na 21 kilometer doorheen kwam, Swifterbant, was  oersaai en telde welgeteld één snackbar waar een kop koffie te krijgen was. Toch is het lopen door zo’n gebied een indrukwekkende ervaring. Een enorme vlakte, één en al horizon onder een lucht die zo laag hangt dat je voortdurend de neiging voelt om je te bukken. Nederigheid is op zijn plaats in dit Nederland van Nederland. Een lange trail door bergen en bossen zet je als mens op zijn plaats, maar deze uitgestrekte monotonie overweldigt op een onvergelijkbare wijze. Je loopt, maar er komt geen eind aan, er is geen eind. Een nieuw land waarvan de golven van de Zuiderzee de enige historie zijn.

Maar in het voorjaar wordt deze zeebodem omgetoverd in een kleurig palet. Wit, oranje, vuurrood, paars, geel. Tulpen. Veld na veld, net zo eindeloos als dit land eindeloos is. Letterlijk een zee van bloemen. Toegegeven, eind april is dit fenomeen al over zijn hoogtepunt heen, veel tulpen zijn dan al gekopt. Maar er waren er nog genoeg over. Speciaal voor deze gelegenheid heeft men een ‘Tulpenroute Dronten’ gemarkeerd. Delen daarvan heb ik al hardlopend en fotograferend gevolgd en dat was zeker de moeite waard. Veel velden kun je betreden en, neergehurkt tussen de banen met bloemen, jezelf een schipbreukeling wanen op een vlot in een oceaan van geur en kleur.
Het was tamelijk bewolkt en fris, maar af en toe scheurden de wolken en trok er een bundel van licht over de velden die hen deed opgloeien alsof ze brandden in een geheimzinnig vuur.


Op een tocht als deze mag ook een blik op de voormalige Zuiderzee niet ontbreken en daarom heb ik op de terugweg naar Lelystad de IJsselmeerdijk gevolgd. De door de noordwesten wind opgezweepte golven spatten uiteen op de basaltblokken en door een gordijn van opstuivend water was in de verte Urk te zien. Alles is hier ver.


Een verrassend mooie loop was het, met zware benen. Die waren nog moe van de onlangs gelopen reeks wedstrijden. Regelmatig kregen ze echter rust als ik weer eens stopte om een foto te maken of een tulpenveld te betreden. Want op een dag als deze ben ik net zozeer toerist als hardloper.

Tulpenroute Oostelijk Flevoland
28 april 2017
45,5 km
5u:15m netto
Route
Foto album

Pim Mulierloop

En weer een mooie wedstrijd door het Nationaal Park Zuid-Kennemerland. Afgelopen maandag de Lions Heuvelloop en dan nu de 10EM van de Pim Mulierloop. Voor mijn doen geen grote afstanden, maar door het looptempo toch behoorlijke inspanningen die echt in de benen gaan zitten. Het was alweer de 77e editie van deze, door AV Suomi georganiseerde, ‘oudste wedstrijdloop van Nederland’. Met start en finish op de atletiekbaan doorkruist het parcours in westelijke richting de volledige breedte van het duingebied tot aan de strandopgang bij het Strandvonderspad. Daar slaat men rechtsaf om vervolgens via de Koningsweg terug te lopen. Een zeer pittige route, die een beetje doet denken aan de traillopen door de Engelse moors. Behoorlijk wat hoogtemeters (meer dan 200), zand- en modderpassages. Het eerste stuk van de Koningsweg zit vol met oneffenheden en steenpuin, waardoor je goed moet oppassen waar je je voeten neerzet. Ik ken natuurlijk elke meter van het gebied door mijn trainingen daar, en dat is een voordeel bij het verdelen van de energie. De inspanning wordt beloond met mooie landschappen. Schitterend is het uitzicht op de stuifduinen aan het eind van de Zeeweg, een felwitte muur die  als een reusachtige golf nadert onder een blauwe hemel. Het was prima loopweer, met wel wat tegenwind op de heenweg maar bij een aangename temperatuur van net onder de 10 graden goed te doen.

Uitgaande van het resultaat van de Lions loop (15km in 1:13:30) hoopte ik een beetje op een tijd onder de 1u20. Door de zwaarte van het terrein (en helaas drie sanitaire stops) is dat niet gelukt, maar met 1:21:32 mag ik als M60 loper eigenlijk best tevreden zijn. Het voelde trouwens ook een beetje alsof de Spaarnwoudeloop, de Ultraloop Castricum en de Heuvelloop nog niet helemaal uit de benen waren. Gek hè? Met vier wedstrijden in vijf weken is het nu dan ook wel even mooi geweest. De training zal zich weer moeten gaan richten op een lager tempo met het oog op de komende marathon en ultralopen.

Pim Mulierloop
23 april 2017
16,1 km, >200 phm

1:21:32 netto
11,85 km/u
40e van 136 overall
Mrecr 35e van 99
M60+ 2e van 8
10EM rangschikking: 9e van 15

Lions Heuvelloop 2017

Vandaag werd de 60 van Texel gelopen maar de 60 km vind ik daar te druk en voor de 120 km was ik niet gekwalificeerd. Gelukkig maar, want het was een zware editie met Noord 5 á 6 tegen op het strand in de tweede ronde. Ik zou de krappe cut-off tijd van 13 uur nooit gehaald hebben.

Maar niet getreurd, want ik heb vandaag met grote voldoening de Lions Heuvelloop van 15 kilometer in Overveen gelopen. Ultralopen doe ik nog steeds, maar sinds enige tijd ben ik weer in de ban geraakt van de kortere afstanden, dankzij mijn zoon Edward met wie ik daar samen aan de start sta.
Het is vrijwel exact 10 jaar geleden dat ik voor het laatst een 15 km als wedstrijd liep.  Dat was de Nescioloop in Diemen op 15 april 2007. Die kostte me toen als 53 jarige iets meer dan 6 minuten minder dan vandaag. Een verval van van 6 minuten in 10 jaar is toch echt niet veel. Als ik de op de tijd van vandaag de WAVA leeftijdscorrectie toepas dan komt dat uit op 59:01. Die Nescioloop komt op uit op 58:52 WAVA. Oftewel: helemaal geen verval ondanks die meer dan 100 tussenliggende long-slow ultra’s en het sinds jaren ontbreken van snelheidstrainingen op de baan. Ik beschouw deze loop als een mooie snelheidstraining als voorbereiding op de Leiden marathon op 21 mei.

De Lions Heuvelloop heb ik ook gelopen in 2003 (15km, 1:10:45) en in  1998, 2001,  2002 en 2005 (allemaal 10 km). In die tijd was de start bij Hockeyclub Bloemendaal en bestond het parcours uit 1, 2 of 3 ronden van 5 km met in elke ronde het Kopje van Bloemendaal en de Hoge Duin en Daalse weg. Toen was het nog een échte heuvelloop.
Nu is de start in Sporthal Tetterode in Overveen. Een mooie accommodatie die veel beter geschikt is voor de deelnemersaantallen die karakteristiek zijn voor huidige loopevenementen. De 5 km gaat nog over het Kopje, maar de 10 en 15 liggen voor het grootste deel in het Nationaal Park Zuid-Kennemerland. De 15 doet daar 2x dezelfde lus, de 10 1x. Ik ken dat gebied op mijn duimpje van alle trainingen aldaar, maar toch zat er in de route een gedeelte dat normaal gesproken niet toegankelijk is. Een leuk stukje dat langs de schaapskooien voert en waar de Schotse Hooglanders tussen de lopers door proberen over te steken. Dat laatste ging trouwens maar net goed. De ondergrond was grotendeels onverhard met hier en daar kuitenbijtende zandpassages. Een mooi landschap, zeker met die blauwe luchten en witte wolkjes erboven. Niet erg warm, zo’n 9 graden met een frisse noordenwind. Prima loopcondities dus. Maar die heuvels? Ik heb ze wel gezien, zoals de Konijnenberg en de Lichtbakkeet. Maar we hoefden er niet overheen. Misschien maar goed ook, want dan zou ik vast niet zo’n mooie tijd gelopen hebben. Edward was trouwens ook dik tevreden met een verscherping van zijn PR op de 10 km.
Het was al met al  een leuk evenement.

Lions Heuvelloop Overveen

Michiel, Edward, André

17 april 2017
1:13:30 netto (chip)
12,24 km/h
M recr 46e van 102
M60 recr 1e van 7
M60 overall 2e van 12

Ultraloop Castricum

Voor de 6e keer heb ik deelgenomen aan de door Willem Mütze in samenwerking met wandelvereniging de LAT georganiseerde ‘Ultraloop Castricum’. Wanneer je deze loop van 62 kilometer ‘zwaar’ noemt dan overdrijf je niet. Het parcours loopt nagenoeg alleen over natuurpaden en bevat strandpassages, talloze duinen en veel, heel veel zand. Vanuit Castricum (met het eerste ‘klimduin’ al na een paar honderd meter) loop je naar Castricum aan Zee, dan via een stukje strand en het duingebied naar Egmond aan Zee en vervolgens over het strand naar Bergen aan Zee. Daarna een grote lus door de Schoorlse  Duinen, waarbij de Schoorlse Nok (een bijna 50 meter hoog en steil duin), het Klimduin en ‘Jan Bas zijn Tuintje (zandverstuiving) hun herinnering nalaten in je kuiten. Daarna gaat het via de oostelijke rand van het duingebied weer helemaal terug naar Castricum. Ook dit is geen gemakkelijk stuk, met wederom diverse zandpartijen maar ook mooie uitkijkjes over de in bloei staande bollenvelden.

Jan Bas zijn Tuintje

Al dit afzien wordt echter verzacht door de van alle geneugten voorziene verzorgingsposten : 2x de camper van Willem en Annemarie in Bergen (boterham met gebakken ei, beker vla) en 3x ‘wagenrusten’ van de LAT (koffie met melk en suiker!!). Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik op die 5 posten in totaal 20, misschien wel 30, minuten heb verwijld. ‘Ultraloop Castricum’ staat dit toe, want het is nadrukkelijk  geen wedstrijd, maar een vriendenloop. Hoewel… na afloop is er een oorkonde met in vette letters je gelopen tijd er op en op de website en Ultraned staat een uitslagenlijst.

Duinen tussen Bergen en Egmond

Dus toch een beetje een wedstrijd, maar voor al een rendez-vous voor de ‘wat oudere’, ervaren en gelooide ultraloper. Het zal dan ook niet verbazen dat diverse deelnemers op Tweede Paasdag de 120 van Texel lopen en dat  de verhalen over nog véél langere afstanden en de horror-stories over degenen die daardoor blijvende blessures hebben opgelopen niet van de lucht waren. Maar gelukkig was die lucht vandaag wel onbewolkt en zonovergoten.

Castricum Ultraloop
8 april 2017

62 km
7uur 44 min
20e van 40 finishers
Route

55.000.000 meter

Dit weekend blijk ik een mijlpaal bereikt te hebben. Met de duurloop van vandaag (1 april!) heb ik het totaal aantal hardloopkilometers van 55.000 overschreden. Nog 5000 erbij en ik ben anderhalf keer de aarde rondgelopen langs de evenaar. Wie weet gaat dat nog lukken.

In het najaar van 1996 ben ik met hardlopen begonnen, dat is nu 20 jaar en een half geleden. Gemiddeld bijna 2300 km per jaar. Meer dan de helft (29759km) van die 55.000.000 meter is gelopen in de 7 jaren van 2010 t/m 2016. In die periode kwam ik elk jaar dik boven de 4000 km uit.

Als ik deze aantallen zie word ik er zelf bijna moe van. Vooral wanneer ik bedenk dat ik vóór 1996 een nog veel groter aantal kilometers op de racefiets heb afgelegd.

Maar de ambitie om te lopen zal er niet minder door worden, integendeel!