80e Pim Mulierloop

Dus is het er toch van gekomen. Deelname aan de Pim Mulierloop van AV Suomi in Santpoort. Eerst zag het er naar uit dat het niet door zou gaan vanwege de kuitblessure (kneuzing) die mij sinds 9 mei plaagde. Na ruim een week absolute rust nam de gevoeligheid af en ging gewoon wandelen en traplopen weer steeds beter. Daardoor begon het toch te kriebelen hoewel er voor het herstel van een dergelijke blessure eigenlijk drie á vier weken staan. Maar goed, op 18 mei heb ik een testloopje van 5 km in de buurt van huis gedaan en dat ging best redelijk. Toen heb ik besloten om de inschrijving voor de 10EM te laten veranderen in 10 km. Dat ging gelukkig heel gemakkelijk via een mailtje aan de organisatie. Op vrijdag 20 mei heb ik een tweede testloop gedaan, deze keer van 8 km. Toen ook dat zonder noemenswaardige problemen mogelijk bleek te zijn heb ik het licht voor de deelname op 22 mei op groen gezet.

Ik heb er geen spijt van gehad. Het was een sfeervolle loop met een leuk parcours en schitterend maar enigszins warm weer. Na afloop was het erg gezellig op de atletiekbaan. Er heerste een feestelijke sfeer met muziek en gratis Italiaans ijs, hoewel ik van dat laatste heb afgezien vanwege de ingewanden. Omdat ik het rustig aan wilde doen ben ik achterin gestart na eerst op de baan warmgelopen te hebben. De eerste kilometer was de kuitspier inderdaad nog een beetje stijf maar daarna geen last meer gehad. Na vijf kilometer durfde ik wat te gaan versnellen en begon ik steeds meer lopers te passeren. Uiteindelijk finishte ik onder de 55 minuten, een resultaat waar ik gezien de voorgeschiedenis helemaal tevreden mee ben.

De mooie medaille was gedateerd op 2020, omdat toen deze 80e editie eigenlijk had moeten plaatsvinden, ware het niet dat de corona pandemie daar een stokje voor gestoken had.

80e Pim Mulierloop
00:54:07
11,09 km/u
56 van 118
M 49 van 85

 

Lopen (of toch even niet?)

Na de valpartij van vorige week ben ik weer aan het opkrabbelen. Afgelopen zaterdag weer 21 km gelopen richting Zandvoort. Ging redelijk. Wel met een paar Paracetamolletjes vanwege de gekneusde rib. De schaafwonden aan het linker been worden ook minder pijnlijk. De vermoeidheid als gevolg van de Harzquerung neemt ook af. Als dit zo doorzet dan durf ik me wel in te schrijven voor de 80e Pim Mulierloop op 22 mei. En dan niet weer gaan struikelen…

Aanvulling 9 mei: Vandaag tijdens een kort duurloopje ‘zomaar ineens’ een flinke kuitblessure aan het rechterbeen. Klachten lijken op een zweepslag, maar kwamen niet zo plotseling op. In elk geval was verder hardlopen onmogelijk. Kon gelukkig met OV naar huis. Volgens de fysio een indirect gevolg van de val een week geleden. Dus die Pim Mulier lijk ik wel te kunnen vergeten…

Zaterdag leek het allemaal nog OK met een 21 km loop door de duinen

Aanvulling 11 mei: Kuitspier blijkt verrekt te zijn, is waarschijnlijk niet gescheurd. Klachten zijn gestabiliseerd en blijven beperkt door lichte trekkende pijn bij het wandelen. Kleine stukjes wandelen kan, maar loop wel mank. In rust geen pijn. Traplopen is echter lastig, moet voetje voor voetje naar boven of beneden schuifelen. Hardlopen is niet mogelijk. Gekneusde rib laat zich ook nog steeds voelen, vooral op de rug tussen de schouderbladen. Herstel schaafwonden lijkt nu door te zetten.

Aanvulling 18 mei: Vandaag een testloopje gedaan in de buurt van huis langs het Spaarne heen en weer. 5 kilometer in 30 minuten. Ging niet slecht, maar blessure was nog wel merkbaar door lichte gevoeligheid in de regio onderkuit/achilles rechts. Na afloop ICE en vooralsnog geen napijn. Morgen weer een rustdag en dan vrijdag wellicht weer zo’n loopje. De 16EM wedstrijd van zondag is van de baan. Om de deur voor deelname toch nog op een kiertje te houden heb ik de organisatie gevraagd om mij over te zetten naar de 10 km. Heel misschien kan ik die als duurloop lopen. De limiet is met 90 minuten behoorlijk ruim.

De week van de Harzquerung. Misschien toch een beetje overbelasting…?