Linschotenloop

Het was op 23 december 2006 dat ik tijdens de Linschotenloop mijn PR op de halve marathon liep: 1:30:02. Dat had nog best onder de 1 uur 30 uit kunnen komen als ik niet enkele kilometers voor de finish door een loper achter mij op de hiel werd getrapt waardoor ik lelijk ten val kwam met een gekneusde rib als gevolg. Ik ben weliswaar snel overeind gekrabbeld en met pijnlijke borst verder gerend maar kon die magische grens net niet meer halen.

Dit jaar, 16 jaar later dus, lag die ‘magische grens’ op de 2 uur. Ook deze keer heb ik die weer net niet gehaald (2:01:15). Daarmee werd het mijn eerste halve marathon van boven de 2 uur. Dat werd nu gelukkig niet veroorzaakt door een valpartij. Dat had overigens nog best gekund ook, want veel binnenwegen zijn al dagen lang spekglad door een ijslaagje. Maar de organisatie had de loop toch vrijgegeven na een hele nacht en ochtend zout strooien en inderdaad, het parcours was goed beloopbaar. Nee, het probleem zat bij mijzelf. Door de koude lucht (ruim onder nul) raakten mijn luchtwegen geïrriteerd zodat is regelmatig even moest inhouden of zelfs stoppen om ze weer voldoende vrij te krijgen. Het is een kwaal waar ik sinds de corona (?!) regelmatig last van heb. Of dat die volle minuut ‘te laat’ helemaal kan verklaren weet ik niet, de twee plaspauzes en fotomomenten hebben daartoe ook het nodige bijgedragen.

Maar OK, zonder die handicaps zou ik zeker wel onder de 2 uur gebleven zijn en met de 31e plaats onder de 62 gefinishte 65-plussers ben ik eigenlijk best wel tevreden. Nu we toch aan het cijferen zijn zal ik de WAVA leeftijdscorrectie er eens op loslaten. Ten tijde van het PR was ik 52 jaar oud, dat levert een naar 30 jaar gecorrigeerde tijd op van 1:20:19. Nu ben ik dus 68 en dat levert op: 1:32:45. Kijk, dan is het verschil nog ‘maar’ 12 minuten. Dus kennelijk is het leeftijdsverschil niet de enige verklaring.

Het was wel weer genieten. Het landschap lag er prachtig bij met de berijpte weilanden en de bevroren met knotwilgen omlijste vaarten en sloten waar hier en daar ook al geschaatst werd. En goede en enthousiaste organisatie en de gezelligheid in de dorpjes waren de kers op de taart. Ik ben blij dat ik na al die jaren de Linschotenloop weer ontdekt heb.

Linschotenloop (halve marathon)
17 december 2022

150 maal 300 km

Op 30 november heb ik met een duurloopje van 22 kilometer het maandtotaal weer boven de 300 kilometer gebracht. Daarmee werd de mijlpaal van 150 maal een maandtotaal van 300 km of meer bereikt. In 2006 waren er drie maanden van 300+, daarna twee jaar geen enkele maar vanaf 2009 begon het pas echt. Van 2010 t/m 2019 heb ik onafgebroken alle maanden meer dan 300 kilometer gerend (met uitzondering van augustus 2016 die bleef steken op 289 km). Daarna werd het mede door de coronapandemie wat minder. Maar nu dus die 150e keer. Vóór 2020 ging het halen van die 300+ vrij gemakkelijk omdat ik toen veel ultra’s en marathons liep (1 á 2 per maand). Dat aantal is nu behoorlijk afgenomen naar ongeveer 1 in de 2 maanden. Mede daardoor, maar ook doordat de beentjes wat ouder worden, voelt het nu als een wat grotere opgave om zo’n maandtotaal van 300-plus te halen. Maar die 150 keer werd voor iemand die alles optelt en bijhoudt een doel op zich en dat is nu dus gehaald. En daarom voel ik me nu minder ‘genoodzaakt’ om me elke maand op die 300 km te focussen. Zullen we dan maar zeggen dat 250 per maand voortaan ook goed is?