Midzomeravondmarathon Diever

Vandaag ben ik voor de 11e keer afgereisd naar Diever voor de Midzomeravondmarathon. Gezien het aantal keren dat ik daar aan deelgenomen heb mag je het wel een persoonlijke klassieker noemen. De eerste twee keer, in 2005 en 2006, heb ik trouwens 3 ronden gelopen (32 km). Maar dit jaar voor de 9e keer dus de volle afstand van 42,2 km. Dat ging vrijwel probleemloos, twee minuutjes sneller zelfs dan vorig jaar. Ik kon tot aan het eind goed door blijven lopen, behalve dan drie korte wandel/eet pauzes van enkele minuten aan het begin van de 2 t/m 4e ronde. Dat het zo lekker ging was te danken aan het weer. Mooie temperatuur van rond de 16 graden en een heerlijk verkoelend zomerregentje dat extra zuurstof in de lucht bracht. De ademhalingsproblemen en het ‘scheeflopen’ (teken van uitputting) bleven dan ook achterwege.

Het parcours kan ik natuurlijk wel dromen, dat is al jaren hetzelfde, maar het is elke keer weer fijn om door de groene natuur te lopen. De paden zijn goed beloopbaar en er is geen ander verkeer behalve een enkele fietser. Door het tijdstip (start om 1700) is het trouwens erg rustig. Ook om een andere reden was het erg rustig, en dat is een minder mooie reden. Want elke jaar, en zeker sinds de corona, neemt het aantal deelnemers verder af. Op de marathon startten dit jaar maar zo’n 14 lopers (waaronder 1 vrouw) terwijl dat er vóór de corona al gauw 40 á 50 waren. Misschien deed het ‘slechte’ weer dit jaar een extra duit in het zakje, maar toch is het verontrustend. Want hoe lang zal Dieversportief dit goed verzorgde en sfeervolle evenement op deze uitdunnende basis nog kunnen blijven organiseren? Het is trouwens een landelijke trend dat de kleinschalige ultra’s en marathons steeds kleiner worden. Alleen de grote stedelijke marathons blijven nog steeds het grote publiek trekken. Ik denk dat sinds de corona het ‘hardcore’ ultra- en marathonlopen op zijn retour is en dat er uiteindelijk alleen nog een paar ouder wordende ‘die-hards’ overblijven die bereid zijn om voor dit soort loopjes in de auto te stappen en naar de andere kant van het land te rijden. Voor hen is de pure loopervaring belangrijker dan het blazoen van een groot evenement dat immers op de social media de volgers beter aanspreekt. ‘Heb jij Rotterdam gelopen, wauw! Uhh, nee de Midzomeravondmarathon in Diever.’

De rit van Haarlem naar Diever duurde dit keer trouwens ruim twee uur vanwege wegwerkzaamheden op de A28. De omleidingsroute via de A6 en vanaf Emmeloord tot Diever over onverlichte lokale wegen was mooi maar met name terug in het donker en met regen best een uitdaging. Ik was daardoor pas tegen half één ’s nachts weer thuis. Maar het heerlijke loopje was het meer dan waard. Met dank aan organisatie en vrijwilligers!

22 juli 2023
Midzomeravondmarathon Diever
4:22:12

Storm Poly

Afgelopen woensdag ontstond er ten zuidwesten van Engeland een kleine depressie die in de buurt van ons land zo snel uitdiepte dat ook het KNMI erdoor verrast werd. Dinsdagavond was het code geel, ’s nachts werd het  code oranje en om 8 uur code rood voor onder andere Noord-Holland. De regio Haarlem bevond zich in het epicentrum van het stormgeweld. Gedurende meer dan een uur werd in IJmuiden windkracht 11 (zeer zware storm) gemeten met een maximale windstoot van 146 km/uur. Zo erg was het in de zomer nog niet eerder geweest in Nederland.

Donkerelaan in Bloemendaal

In de middag luwde de wind weer snel en ben ik via Bleek en Berg naar de Zandwaaier gelopen. Alle paden lagen bezaaid met afgewaaide takken zodat het lastig vooruitkomen was. De uitgang bij de Zandwaaier was geblokkeerd door omgevallen bomen die men aan het opruimen was. Met moeite kwam ik er langs. De bedoeling was om verder te gaan via Middenduin, maar daar was er helemaal geen doorkomen meer aan. Ook het fietspad langs de Zeeweg was op meerdere plaatsten volkomen geblokkeerd.

De Zeeweg bij ingang Zandwaaier

Op vrijdag, twee dagen na de storm, heb ik geprobeerd om via de Drieduinenweg naar IJmuiden te lopen. Ik kwam toen in een gebied terecht waar de ravage nog veel groter was. Overal blokkades door gevelde bomen en enorme takken. Later bleek dat dat gebied afgesloten was voor bezoekers. Maar omdat ik allerlei kleine trails had gevolgd om er te komen had ik de rood-witte linten die op de grotere paden  gespannen waren gemist. Het leverde me wel de waarschuwende vinger van een boswachter op.

Duin en Kruidberg

Drieduinenweg

Ik kan me niet herinneren ooit zoveel schade aan de natuur gezien te hebben. Ook langs het Spaarne richting Spaarndam zijn vele oude wilgen geknapt. Een triest gezicht.

Op dit moment zijn de duinen helemaal afgesloten. Ben benieuwd hoe lang dit nog gaat duren.

Foto album