100 x 300 !!

100 x 

En eindelijk is het dan zo ver: het maandtotaal van juni is 315 kilometer.
Dat betekent dat een langgekoesterd doel bereikt is: 100 maanden waarin ik per maand 300 of meer kilometer hardgelopen heb.

Het begon in 2006 met in dat jaar 3 maanden (april, juli, augustus) boven de 300 km. Maar de echte vrijwel aaneengesloten reeks startte in mei 2009.  Sindsdien heb ik alleen in december 2009 (276 km) en augustus 2016 (289 km) een maandtotaal van onder de 300 km gelopen. In augustus 2016 was dat het gevolg van een blessure.
In maart 2009 liep ik mijn eerste ultra (Connemara, Ierland) en daarna kreeg ik een longontsteking waarvan ik in april 2009 herstelde. Daarna begon dus die 300 km-plus reeks die nu al 8 jaar gaande is. In die periode zaten 49 maanden van boven de 350 km, 11 van boven de 400 km en 1 van boven de 450 km (oktober 2011, 452 km).
Gemiddeld heb ik dus sinds mei 2009 ruim 10 km per dag gelopen. Het past niet om trots op jezelf te zijn, maar het is wel een memorabel moment. Ik kan me zoveel maanden herinneren dat ik door blessures, ziektes of andere omstandigheden heel wat discipline en doorzettingsvermogen heb moeten opbrengen om die 300 km te halen.

Te veel gevraagd

Nou, dat is dan duidelijk. Na een 9-uursloop met bijna 80 kilometer in de warmte heb ik gewoon méér dan 1 week herstel nodig. Om zeven dagen later een 6-uursloop te doen is voor lijf én geest duidelijk teveel gevraagd. De benen waren van het begin af aan zwaar en de geest niet voldoende gemotiveerd. Op zich was het een leuk rondje daar in Hoofddorp. Atletiekbaan van AV Haarlemmeer, een mooi pad onder imposante oude bomen en een stukje wijk. Een lekkere bries uit het zuidwesten en een bewolkte hemel waar af en toe wat motregen uit viel. Wel een hoge luchtvochtigheid waardoor het een beetje klam aanvoelde.
Na 3 uur stevende ik nog steeds af op een 60-plusser, maar de motivatie om door te zetten ontbrak. Gedachten als ‘OK, maar waarom zou ik daar moeite voor doen? Wat is het bijzondere ervan? Ben ik dan niet tevreden met die 78-plus van vorige week?’. En ‘wat valt hier eigenlijk te bewijzen? Over twee weken is het allemaal alweer vergeten want dan is de volgende loop’. Toen ik na een korte pauze niet meer goed op gang kwam en duidelijk werd dat ik ook nog eens onder de 60 uit zou komen was het bijna gedaan. Vervolgens ging de speaker na mijn passage ook nog eens door de microfoon uitleggen ‘dat het er weliswaar bij die ultralopers veel langzamer uitzag dan we gewend zijn van baanatleten, maar (etc.)’ had ik het ineens helemaal gehad. De marathon worden, niet meer en niet minder, en dan de doek in de ring. Zo gezegd, zo gedaan na 4 uur en 18 minuten.

Geeft niet, ik had het eigenlijk vooraf al kunnen weten. Boompje komt om zijn loontje. Thuisgekomen viel ik als een blok in slaap, dat zegt genoeg. Was een goede leerschool en een goede training in één, dat wel. Elk nadeel hep zijn voordeel.

24 juni 2017
6-uursloop Haarlemmermeer
42,7 km in 4u18m
9,92 km/u

9-uurs loop Haag Atletiek

André, Tom, Merlijn

Net als vorig jaar heb ik weer meegedaan aan de 9-uursloop in Den Haag. Mooi parcours van bijna 1900 meter waarin een rondje over de atletiekbaan is opgenomen, een stukje van de Laan van Poot en een duinpad met aan het begin en halverwege een klimmetje. Een echt loopfeest met veel sfeer, mede door de enthousiaste organisatoren en vrijwilligers van de atletiekvereniging, de muziek en de aankleding.  Prima verzorging, mooi clubhuis en comfortabele douches. Bij elke doorkomst werd je door de speaker bij naam genoemd en kon je op het scorebord je progressie zien (naam, aantal gelopen ronden, totale afstand). Dat werkt erg motiverend. En niet te vergeten natuurlijk de enthousiaste aanmoedigen van de in exotische kledij gehulde dames en heren in het tentje aan het begin van de toegangsweg naar de baan. Door de afwisseling van de ondergrond (tarmac, grindpad, bestrating) is het er fijn lopen.  Er was vandaag in den lande echter veel concurrentie van andere ultralopen waardoor dit evenement niet het aantal deelnemers kreeg dat het mijns inziens verdient. Nadat de 6-uursloop erbij was gekomen waren zo’n 30 atleten (solo en estafette) in omloop. Maar door de vele bezoekers en andere loopgroepen op en rond de baan was het allesbehalve saai.  Het weer was prima, hoewel om een uur of twaalf de zon verzengend doorbrak en het met name op de baan best wel warm werd met een zeer hoge UV-factor. Maar zo dichtbij de kust zorgde een zeewindje voor wat afkoeling; bovendien was er langs het parcours veel schaduw van bomen, met name op het schaduwrijke duinpad.

Een andere reden om hier te lopen was mijn voorbereiding op de 100 km ultra in Schotland over 3 weken. De afgelopen tijd heb ik veel te weing lange afstanden gelopen. De marathon van Leiden op 21 mei, een training van 45 kilometer op 28 april en de Castricum ultra (62 km) op 8 april. Tijdens de recente vakantie in Portugal heb ik in totaal ‘maar’ 34 km gelopen. Geen wonder dus dat ik het moeilijk kreeg, vooral toen het warmer werd. De marathonafstand liep ik in 4u10, dat was prima en de 50 km in 5u15. Ook goed en zelfs veel te snel. In de resterende 4u45 legde ik echter nog maar 28 km af waarbij ik steeds vaker moest gaan wandelen. Ook heb ik drie keer een pauze ingelast van 5 á 10 minuten achter een kop koffie in de kantine. Maar goed, het trainingsdoel is bereikt want ik heb weer eens een langere afstand afgelegd. 78,4 km is ook weer niet zó slecht. Vorig jaar, toen ik minder trainingsachterstand had en het bovendien een stuk koeler was met regenbuien, haalde ik 83,5 km. En in 2010, toen het nog een 12-uursloop was, legde ik er 104 km af. Ja, dat waren nog eens tijden!
Mijn loopmaat Tom van der Veldt, met wie ik naar Den Haag gereden was, werd 2e met ruim 91 km. Proficiat Tom!
Na afloop heb ik met vrouw en kleinzoon een heerlijke pannenkoek met warme kersen en ijs gegeten bij het strand van Kijkduin. Het vermoeide lijf had wel een beloning verdiend!

9-uursloop Haag Atletiek
17 juni 2017
78,2 km (4e plaats solisten)
8,7 km/u

Portugal

Aan het lijstje met verschillende landen waar ik hardgelopen heb, is er weer een toegevoegd: Portugal. Ik ben daar een paar dagen op bezoek geweest bij mijn zus en haar man die in Espinhal wonen, een klein plaatsje in de buurt van Coimbra.

Het stenige pad naar de waterval

Natuurlijk gingen de hardloopschoenen mee en daar heb ik geen spijt van gehad. Want ondanks dat we na ruim vijf jaar elkaar niet gezien te hebben heel wat te bespreken hadden bleef er voor het ontbijt toch tijd over voor twee loopjes in de vroege ochtend. Espinhal ligt in een heuvelachtig gebied dat door talloze paadjes en trails doorkruist wordt. Geen wonder dat ik onderweg diverse overblijfselen van ultralopen tegenkwam, zoals linten aan de bomen en bordjes met de tekst ‘trail’. Het is er heerlijk lopen langs de met geurende Eucalyptusbomen begroeide hellingen.

Waterval Pedra da Ferrada

Het binnenland van Portugal kan in juni erg heet zijn, maar ondanks een felstralende zon hield de vanaf de Atlantische oceaan waaiende noordwesten wind de temperatuur op een aangenaam niveau van 24 tot 28 graden in de middag en ruim onder de 20 graden bij zonsopkomst.

Behalve Espinhal hebben we ook nog de steden Lissabon, Coimbra en Porto bezocht, maar daar is het niet van hardlopen gekomen. Maar wat mij betreft ga ik nog eens terug naar Espinhal om er een echte ultra te lopen…

Loopje op 4 juni: 9,7 km en 546 phm (hoogste punt 394m)
Loopje op 5 juni: 12,4 km en 434 phm (hoogste punt 560m)

Espinhal
Overblijfsel van een ultraloop

 

 

Hellingen met Eucalyptusbomen