Monnikentocht

Het klooster van Ter Apel

In 2011 en 2009 heb ik de Monnikentocht ook al eens gelopen. Een leuke landschapsloop door de Westerwolde. Dat is de naam voor de ZO-punt (!) van de provincie Groningen. Mooie natuur, bossen, kanaaltjes en landerijen. Het doet meer aan Drenthe dan aan Groningen denken en volgens der Groningers is het zelfs mooier dan Drenthe. In elk geval is de rust er nog tastbaarder dan in Drenthe.

De Monnikentocht is wat je zou kunnen noemen een ‘comfortabele’ loop. Een goed uitgeruste startlocatie (restaurant bij de abdij van Ter Apel), een leuke finish in het historische hart van Bourtange, vervoer per golfkarretje naar de nabijgelegen camping met douches en een zitje aan de vijver, busvervoer terug naar Ter Apel. Daar tussenin een afwisselende en goed beloopbare route met om de 5 kilometer een uitgebreide verzorgingspost. Kortom, de verwende ultraloper wordt op zijn wenken bediend en dat is een van de redenen dat er elk jaar weer recidivisten aanwezig zijn vanuit het hele land. Ondanks dat is het geen massaal gebeuren doordat de kortere afstanden ergens anders starten (Sellingen). Er deden ook wandelaars mee, maar die waren al eerder gestart.

Dit jaar heb ik voor de 43 km gekozen. Vanwege mijn wat langzamere loopsnelheid kwam dat beter uit, want dan kon ik min of meer tegelijk finishen met mijn loopmaat Tom van de Veldt, die de 51 km liep. Ondanks dat kwam hij me vlak voor Bourtange nog voorbij en finishte als eerste overall! Wat zo’n Spartathlon-training als niet met iemand doet! Onderweg sprak ik nog Jacolien Schreuder uit Haarlem die ook een goede 51 km liep.

Op sommige stukken was het nogal warm, maar verder hadden we niets te klagen over de omstandigheden: een flauw windje, droog en een zonnetje dat een beetje werd afgeschermd door sluierbewolking. Naar mijn gevoel heb ik redelijk gelopen, met aan het eind een paar kleine (enkele minuutjes) wandelmomentjes terwijl ik wat aan het eten was. Alleen de linker voet deed pijn omdat de Hallux Valgus (scheefstaande grote teen) weer aan het opspelen is. Op de terugreis in de auto met Tom leidde dat tot interessante discussies over wat langdurig ultralopen in goede en verkeerde zin met je psyche en je lijf doet. Onze conclusie was dat het moeilijk is om tot een eenduidige conclusie te komen. Dus moeten we onszelf maar als testcases opwerpen en nog een tijdje doorlopen. We shall see.

Finish in Bourtange

Monnikentocht Ter Apel
26 augustus 2017
43 km
4u27m

Heideloop in de Schoorlse Duinen

De heide bloeit weer in de Schoorlse Duinen! Voldoende reden om op deze winderige en koele zomerdag net als vorig jaar weer eens een uitdagende loop in dit prachtige gebied uit te stippelen. Deze keer heb ik de route rechtsom gelopen: van Alkmaar via Bergen noordwaarts tot in het duingebied onder Harger en langs de westrand van de dennenbossen bij Schoorl weer zuidwaarts terug naar Bergen.

Het Oude Hof in Bergen, bakermat van de ‘Bergense School’

Dat zijn zo’n 30 bijzonder pittige kilometers, vooral in het noordelijke deel, waar kilometer na kilometer het ene na het andere duintje over mulle zandpaadjes beklommen en afgedaald moet worden. Daarna volgen er aan de Schoorlse kant nog een paar stevige klimmetjes over met dichte dennenbossen bedekte duinen van enkele tientallen meters hoog. Voeg daarbij de forse  en vlagerige westenwind van 6 á 7 Beaufort en je hebt de ingrediënten voor een parcours dat er zijn mag.

En dat niet alleen vanwege de zwaarte, maar ook vanwege de adembenemende schoonheid van dit duin- en bosgebied. Onderstaande foto’s proberen daar een indruk van te geven.

Deze loop sluit een zomerse reeks af van 5 zaterdagse 30-plussers in successie, allemaal (deels) boven het Noordzeekanaal. Volgende week staat de Monnikentocht (43 km) gepland en daarna volgt de vakantie in Italië.

Route

50×350 en nog meer bijzondere cijfertjes

Nadat juni 2017 de 100e maand was met een totaal van 300 km of meer kan ik aan die bijzondere categorie van mijlpalen nu ook juli 2017 toevoegen als zijnde de 50e maand waarin ik in totaal 350 km of meer kilometer heb afgelegd. Natuurlijk niet in een aaneengesloten reeks, maar sinds augustus 2009. Toen, 8 jaar geleden, liep ik met 358 km voor het eerst meer dan 350 km in één kalendermaand. Tot die 50 350-plussers behoren er trouwens 10 van 400-plus en 1 van 450-pus.

Ik moest er in de afgelopen maand trouwens wel even aan sleuren om op die 350-plus (om precies te zijn 371 km) uit te komen. Met 32 km op 29 juli, 17 op de 30e en 15 op de 31e lukte het op de valreep nog net.  Als gevolg van het nogal trage herstel van de St. Cuthberts Way ultra liep het maandtotaal aanvankelijk maar langzaam op.

Maar goed, het is binnen en inmiddels doemt er alweer een nieuw ‘leuk cijfertje’ op. Als ik namelijk nog 4 lopen in het buitenland doe dan kom ik uit op een totaal van 50 (ultra)marathons in het buitenland. Zou dat de volgende cijfermatige mijlpaal zijn?  Hoewel…, nog 6 georganiseerde marathons/ultra’s en dan zou die teller op 150 staan…