Maasduinen

Voor een bezoek aan vrienden verbleven Bernadette en ik een nachtje in Venlo. Dat bood mij naast de visite gelegenheid om de Maasduinen eens te verkennen. Dat Nationale Park ten oosten van de Maas in Noord-Limburg stond al geruime tijd op mijn verlanglijstje maar vanwege de afstand tot Haarlem was het er nog niet van gekomen om daar heen te gaan. En nu was het dan zo ver.

Vanaf het spoorwegstation van Vierlingsbeek heb ik een mooi rondje gelopen van 34 kilometer. Bij Afferden met het veer de Maas over, dan een lus door het natuurgebied en vervolgens via het veer bij Bergen weer terug naar Overloon, waar we bij onze kennissen gegeten hebben. Terwijl ik liep was Bernadette bij hen gebleven.

Verschroeide heide

De Maasduinen vormen een prachtig, afwisselend terrein met vennetjes, heide en bossen. Door de grote hitte van de afgelopen weken (gelukkig was het vandaag met zo’n 22 graden en stuk aangenamer) was veel van de heide verschroeid, wat goed te zien is op de foto’s. Maar hier en daar stond deze toch nog mooi in paarse bloei. Ik ben eerst vanaf Afferden langs het Zevenboomsven het Broederbosch in gelopen. Vervolgens, na de Eckeltse Beek overgestoken te zijn, Bleyenbeek in. Hier ligt een mooi stuk heide met diverse vennen, de zogenaamde Duvelskuul. Daarna volgden de Eckeltse Bergen. Langs het mooie Eendenmeer arriveerde ik in Nieuw Bergen (koffiepauze!)  en daarna in het leuke oude dorpje Oud Bergen. Hier weer de Maas over, terug naar Vierlingsbeek. Het laatste deel van de route tot aan Overloon liep door de Overloonsche Duinen, waar ik ondanks mijn GPS en de geel-oranje markeringen van de lange-afstand-wandelroute toch nog een paar keer verkeerd liep op de smalle singletracks. Ook hier veel bloeiende heide.

Sporen van een eerdere bosbrand

Een mooie en best wel uitdagende route. Bij de eerstvolgende gelegenheid ga ik de Maasduinen verder verkennen, want ze zijn veel uitgestrekter dan de circa 11 kilometer van het routedeel dat ik er vandaag gevolgd heb. Met name het Quin wil ik wel eens zien en het meer zuidelijk gelegen landgoed de Hamert. Maar daarvoor ontbrak de tijd, want ik moest op tijd aanschuiven aan de eettafel!

Bloeiende heide bij Overloon

Route
Foto’s

Uitgedroogd

De duinen, maar ook de polders bij Spaarnwoude vertonen een uiterlijk dat ik nooit eerder heb gezien. Geelbruine, uitgedroogde vlakten onder een meedogenloos stralende zon. Wanneer ik er doorheen loop komen er herinneringen op aan loopjes tijdens vakanties in Italië. Hetzelfde landschap, dezelfde lichtval, dezelfde kleuren en contrasten. Het lijkt wel alsof heel Nederland begin mei is opgepakt en ergens in het mediterrane gebied weer is neergelegd. Want al drie maanden beleven we de meest standvastige, zonnigste en droogste zomer sinds mensenheugenis. Niet alleen in Nederland, maar in heel Noord-Europa. In Haarlem en omstreken zijn en op twee of drie dagen een paar buitjes gevallen, en dan is het toch wel ‘pech’ om juist tijdens zo’n sporadische bui net op het IJmuiderstrand te rennen en daar van nabij zelfs een blikseminslag mee te maken. Schrikken! Vanwege de warmte loop ik nu ’s avonds vaak richting het iets koelere strand in plaats van de warme polder in. Van huis uit een mooi loopje van 14 kilometer tot aan IJmuiderslag en van daar uit weer met de (airconditioned!) bus terug. In deze tijd van het jaar kan ik dan vanaf het strand zo rond 21:30 de zonsondergang bewonderen.

Behalve het landschap is ook het lichaam veranderd. Het heeft zich perfect ingesteld op het verrichten van inspanning bij hoge temperaturen. Was ik vroeger helemaal kapot na een duurloop van een uurtje of twee bij een temperatuur van boven de 25 graden, nu draai ik mijn hand niet om voor een marathon onder het geweld van 28 graden of meer. Amersfoort (24C), de Bokemei Run (28C) en de Midzomeravond Marathon (29-30C bij de start). Toegegeven, de  lage luchtvochtigheid en het passaat-achtige windje uit noordelijke tot oostelijke richtingen maken de warmte dragelijker dan de gebruikelijke drukkend-benauwde transportwarmte die meestal de basis vormt voor hitte-uitspattingen in dit landje aan de Noordzee. Toch begint de aanhoudende warmte afmattend te werken, niet in de laatste plaats door het slechte slapen tijdens de ‘tropische’ nachten. Overdag staat er vaak een lekker briesje, maar dat valt ’s avonds weg waardoor het moeilijk is om het huis te luchten. Voor zover dat überhaupt mogelijk is bij etmaalgemiddelden die uitkomen op ruim boven de twintig graden. Maar we zullen er wel aan moeten wennen, want het einde van deze superzomer is nog niet in zicht. Nadat er afgelopen zaterdag een eind kwam aan de officiële hittegolf die 13 dagen had geduurd en waarbij op twee dagen 38-plussers zijn gemeten, kondigt zich de volgende hittegolf alweer aan.