Geplaatst op

Ronde Venen Marathon

De startlocatie in Abcoude

Wat een mooie marathon is dit toch! Grotendeels door de natuur met zelfs hier en daar een stukje trail, zoals de modderige passage door de Botshol en het ploeteren door het zompige weiland richting de koeienstal. Want de passage door die stal en door de plantenkassen staat elk jaar standaard op het menu. Tel daarbij op de mooie zichten op de Vinkeveense plassen, de route over de ‘Oude Trambaan’ en de vele aardige dorpskernen waar je doorheen komt en je weet wat dit parcours zo uniek maakt.

Door de kas van Kwekerij van Kempen (foto Mieke van ’t Schip)

Toch is deze marathon tot nu toe (gelukkig!) redelijk kleinschalig gebleven met een dikke 400 deelnemers op de hele marathon en ruim 200 duo’s op de duomarathon (half lopen, half fietsen). In de mooie accommodatie van Sporthuis Abcoude was er dan ook volop ruimte. En er reed van daar zelfs een pendelbus naar de start, 1300 meter verderop. Niets te klagen dus, mede dankzij het zichtbare enthousiasme van de vrijwilligers. Die stonden vaak in de kou langs de route, want zo’n mooi weer was het niet. Grijs, af en toe een vlaag motregen en een kille noordenwind. Maar ja, november… Het enige aandachtspuntje is het autoverkeer op sommige delen van de route. Veel polderwegen zijn smal en het doorgaande verkeer moet zich tussen lopers en fietsbegeleiders een weg zien te banen. Zo werd ik op de Botsholsedwarsweg in de berm gedrukt door een auto die tussen mij (ik liep aan de linkerkant van de weg) en een fietser aan de rechterkant door probeerde te glippen. En dat is best link want na ruim 30 kilometer zijn je reflexen niet geweldig meer. Misschien zou de organisatie moeten overwegen of deze wegen niet tijdelijk afgezet kunnen worden.

Het lopen, want daar gaat het uiteindelijk ook om, ging mij prima af. Heb heel constant gelopen zonder inzinkingen. De ademhaling en hartslag bleven prima onder controle en dat is hoopgevend omdat ik afgelopen woensdag tijdens een training ineens weer hartkloppingen en kortademigheid kreeg. Dat is al eens medisch onderzocht maar daar kwam niets verontrustends uit, behalve dat ik gevoelig ben voor hyperventilatie. Tot mijn eigen verbazing finishte ik dik onder de 5 uur. Dus ruim binnen de limiet van vijf en een half uur. De vermoeidheid achteraf valt ook erg mee.

16 november 2025
Ronde Venen Marathon
4:54:07

Geplaatst op

Vlewoscheweg

Vanmiddag weer eens een klassieker gelopen. Een duurloop over de schitterende Vlewoscheweg tussen Castricum aan Zee en Egmond aan Zee. Een van de mooiste routes die ik ken. Je waant je bij tijd en wijlen op een van de Engelse ‘Moors’, inclusief het wilde vee en de moerassige condities. Vanuit Egmond ben ik verder gelopen naar Bergen. Totaal zo’n 23 km.

Aan het eind begon het al donker te worden en rees er een grote volle ‘supermaan’ boven de horizon. Adembenemend.

Geplaatst op

Halve van Haarlem

Vandaag heb ik mijn 70e halve marathon gelopen tijdens de hernieuwde editie van de Halve van Haarlem. Hernieuwd in die zin dat de start niet op de Grote Markt was maar op de Nieuwe Gracht en dat de route nu niet rechtsom maar linksom liep. Dus heen over de Zeeweg en terug over het Visscherspad. Voor mijn gevoel was dat zwaarder dan andersom. De reden voor deze verandering was dat de organisatie het deelnemersaantal heeft willen doen groeien naar ruim 5000. De Grote Markt zou veel te klein zijn voor een massastart. Op de Nieuwe Gracht kon er met startvakken gewerkt worden, wat op de Grote Markt niet zou kunnen. En ik moet zeggen dat de start inderdaad goed georganiseerd en vlekkeloos verliep. Van het grote aantal extra lopers was niet veel te merken omdat de meesten al onderweg waren toen ik zelf van start ging om kwart over twaalf.

Op de Brouwerskolkweg in Overveen, de eerste klim

Het blijft een mooie loop dit. Ja, wat zijn Haarlem en omgeving toch mooi! Zeker met het zonnige weer van vandaag en de vroege herfstkleuren. Met bijna 20 graden was het zelfs een beetje aan de warme kant zodat sommige deelnemers het in het laatste deel zwaar kregen. Ik heb rustig gelopen zonder ook maar even te forceren. De vermoeidheid van de afgelopen weken (veel kluswerk na verhuizing dochter!) zat nog voelbaar in mijn lijf en ik wilde voorkomen dat ik net als vorig jaar weer hartkloppingen zou krijgen. Dat gebeurde dan ook niet en ik kwam behoorlijk fit over de finish. Tsja, mijn tijd was niet om over naar huis te schrijven, 12 minuten langzamer dan vorig jaar. En toch heb ik nergens lang stilgestaan, laat staan gewandeld. Het was eigenlijk een trainingsloop, een lange duurloop op een parcours waar ik wekelijks wel een deel van loop. Hoe dan ook was het een prachtige loopervaring in deze schitterende entourage.

Op de Zeeweg

28 september 2025
Halve van Haarlem

Bij de finish
Geplaatst op

Brockenlauf Ilsenburg

Am Gipfel!

De Brocken blijft roepen! Deze keer was het de Brockenlauf vanuit Ilsenburg die me de numineuze ‘Brockengipfel’ (voor mij de top der toppen…) deed bereiken. Inmiddels was dat alweer de veertiende keer als onderdeel van een loopwedstrijd. Daarnaast ben ik er ook nog een keer geweest als toerist, met de stoomtrein. Negen keer was ik er als deelnemer aan de ‘Brocken Challenge’, een ultraloop van ruim 80 km vanuit Göttingen. Drie keer als deelnemer aan de ‘Brocken Marathon’, 42 km vanuit Wernigerode. En nu dus als deelnemer aan de 26 km lange ‘Brockenlauf’ vanuit Ilsenburg.

Bij de start (nr. 53)
Vertrek uit Ilsenburg

De Brockenlauf van dit jaar was de 54e editie van dit historische hardloopevenement dat, met enkele langere onderbrekingen als gevolg van de Tweede Wereldoorlog en de Koude Oorlog, al plaatsvindt sinds 1927. Het parcours bergop valt grotendeels samen met dat van de Brockenmarathon en volgt het mooie Ilsedal. De weg terug gaat net als bij de marathon eerst over de Brockenweg maar volgt daarna deels een andere route die behoorlijk steil omlaag loopt langs de bovenloop van de onder rotsblokken verborgen Ilse. Met bijna 900 meter omhoog en weer omlaag is het een behoorlijk belastend traject. Omhooggaand is het met stijgingspercentages van tussen de 12 en 20 procent onvermijdelijk (althans voor mij) dat er regelmatig ‘gewandeld’ moet worden. Dat dan wel zo snel mogelijk, met de handen op de dijen gedrukt om meer kracht te kunnen zetten. Maar de afdaling is misschien nog wel zwaarder, met name voor de knieën, omdat je voortdurend ‘op de rem’ moet. Ik heb dan ook nog drie dagen daarna last van pijn in mijn dijen gehad. En een slijmbeursontsteking in de linker schouder. Maar ja, dat was het wel waard.

De Brocken doemt op

De sfeer op de startlocatie in Ilsenrode was voor en na de loop heel gezellig onder de klanken van het Brockenlauf-Lied dat uit de speakers klonk. Aan de deelnemers werd bij de start al gratis eten en drinken aangeboden en velen lieten zich het gratis biertje na afloop niet ontgaan. Voor mij was een cappuccino met ‘Kuchen’ bij de lokale bakker echter een beter alternatief. Er was geen medaille maar wel een speciaal bedrukte draagtas met allerlei memorabilia zoals een uitgebreide brochure over de geschiedenis van de loop. Ook was er een mooi T-shirt beschikbaar. Het schitterende weer zorgde voor prachtige vergezichten vanaf de Brocken.

Het laatste steile deel van de klim

Mijn tijd was niet bepaald indrukwekkend, maar ik liet nog wel enkele tientallen loop(st)ers achter me. Maar wat maakt het uit, ik ben weer op de Brocken geweest en daar gaat het om.
Wat de cijfertjes betreft: deze 54e editie van de Brockenlauf was tevens mijn 54e wedstrijd in het buitenland!

6 september 2025
Brockenlauf 26,2 km

Geplaatst op

340e Mollenmarathon Almere


En dan ontdek je, veel te laat natuurlijk, weer zo’n pareltje. In dit geval was dat de door Ben Mol in Almere Oostvaarders georganiseerde Mollenmarathon. Dit staat er over in Ultraned:

“Zeer kleinschalige marathon in Almere (Buiten) op de meest simpele wijze met beperkt aantal deelnemers. Vol =vol.
Behalve de marathon zijn ook kortere afstanden mogelijk.
Start om 9.30 uur. Limiet is 8 uur met tolerantie. Kosten Euro 5,00. De unieke Mollen Marathon medaille is te koop voor eveneens Euro 5,00.
Er mag zowel gewandeld als hardgelopen worden. Trim-en wandelboekje kunnen afgestempeld worden. Na afloop wordt een uitslagenlijst opgemaakt en is een oorkonde beschikbaar.”

Achter deze bescheiden aankondiging blijkt een evenement schuil te gaan dat zeer de moeite waard is. De laagdrempeligheid; het enthousiasme van de organisator; het afwisselende parcours; het samentreffen van boeiende ‘marathonverzamelaars en veellopers’; de ontspannen sfeer, de groepsfoto bij de start – om maar wat te noemen. Niet direct iets voor pr-lopers, want een officiële tijdswaarneming is er niet, je neemt na afloop zelf je tijd op een geeft die door aan Ben. En daarbij wordt op een minuutje of enkele minuutjes meer of minder niet gekeken. Het doet allemaal een beetje denken aan de ‘funrunner-loopjes’ van Willem Mütze.
Deze editie was alweer de 340e Mollenmarathon. In bepaalde perioden van het jaar wordt deze wekelijks gehouden en er zijn getrouwen die elke week acte de présence geven. Ben zelf heeft hem al meer dan 300 keer gelopen, ongelooflijk!

Ik was getipt door Bob Bock, die er vandaag ook weer bij was. Echt, als je daar zoals in mijn geval zegt dat je zo’n 250 marathons en/of ultra’s heb gelopen dan ben je nog maar een kleine jongen. Pas boven de 500 ga je een beetje meetellen… En als je aarzelend toegeeft een 70-plusser te zijn dan maakt dat ook nauwelijks indruk. Want 60- en 70-plussers zijn er rijkelijk vertegenwoordigd.

Het parcours bestaat uit 7 ronden van (ongeveer) 5,7 km met een voorloop van (ongeveer) 2,3 kilometer om op de 42,2 uit te komen. Naar keuze kun je elke ronde linksom of rechtsom lopen. De windrichting bepaalt vaak wat het beste is omdat er een stuk over de IJmeerdijk gaat. Overigens zijn er twee varianten: een geasfalteerde ronde en een ronde waarin een stuk trail door het bos zit. Die laatste vind ik persoonlijk de mooiste, hoewel deze in de winter moeilijker begaanbaar kan zijn. De lengte van beide ronden is vrijwel gelijk. Zelf heb ik drie geasfalteerde rondjes en drie trailrondjes gelopen.

Omdat ik deze week meerdere dagen geklust heb i.v.m. de verhuizing van mijn dochter had ik best wel zware benen. Ook was het weer nog steeds wat drukkend, hoewel de temperatuur juist vandaag flink gezakt was, wat het einde betekende van de tweede hittegolf dit jaar. Toch heb ik er redelijk de gang in weten te houden met gemiddeld zo’n 8,4 km/uur. Dat zou een tijd van ruim onder de vijfenhalf uur hebben moeten opleveren, ware het niet dat de doorkomsten op de parkeerplaats nogal wat tijd in beslag namen. Want ja, auto openmaken, eten en drinken er uit halen en al consumerend even een gezellig praatje met andere lopers maken. Want die ontspannen gezelligheid, dat is óók de Mollenmarathon. Met dank aan Ben Mol en als het aan mij ligt kom ik hier snel weer eens terug!

16 augustus 2025
340e Mollenmarathon 
5:49:00 (bruto)
5:19:00 (netto, op basis van eigen rondetijdmetingen)

Geplaatst op

Midzomeravondmarathon Diever

Na 21 km zag het er al niet zo goed meer uit…

Het was mijn 13e deelname aan dit leuke evenement in Diever. Nou wordt wel eens beweerd dan 13 nou niet direct een geluksgetal te noemen is. En als je dan ook nog eens als 13e finisht – nou, niks te klagen toch, zou je zeggen!?
Alleen… ik was de 13e van de 14 mannen die hem uitliepen. Uitliepen?
Nou nee, ik bedoel niet de marathon, maar de 31,6 km. In een tijd van… 3 uur 46 minuten en 12 seconden.

Wat was er gebeurd?
De temperatuur was bij de start 28 graden met een luchtvochtigheid van 56% en een dauwpunt van 17 graden. Tijdens de loop daalde de temperatuur nauwelijks. Het voelde broeierig warm aan en er was onweer voorspeld wat overigens uitbleef. Op zich heb ik wel vaker in dit soort omstandigheden gelopen, vorig jaar was het zelfs nog wat warmer in Diever. Maar toen was de hele afstand geschrapt en de maximale afstand op 30 km gezet. Ook werd er toen een uur later gestart. Ik liep de 30km toen in 3 uur 9 minuten. Om de een of andere reden viel het me dit jaar erg zwaar. Om heel eerlijk te zijn had ik van het begin af aan al in gedachten om maximaal drie rondjes te lopen en er een soort langzame duurloop van te maken. Als dat eenmaal in je hoofd zit dan wordt het dat meestal ook. Kwestie van motivatie. Maar dat ik al na de eerste ronde van 10,5 km was afgeknapt had ik niet verwacht. In de tweede ronde moest ik af en toe wandelen en overwoog ik zelfs even om het dan maar bij een halve marathon te laten. Het  was inmiddels rond half acht en mijn vrouw stond ook aan de finishlijn. De verleiding om er mee te stoppen en met haar mee te rijden naar ons pension in Vledder was groot. Ik had bij vertrek vanuit het pension ook tegen haar gezegd dat ik met dit weer waarschijnlijk 3 ronden zou gaan doen en dat ik ca. 20:15 zou finishen en dat ze me rond die tijd wel kon ophalen.  Toch nog maar een rondje met de belofte dat ik rond kwart voor negen terug zou zijn. Want ik wist dat ik over die 3e ronde ruim 1 uur en een kwartier zou doen. Dat klopte ook, maar het werd wel een drama. Ik moest steeds vaker wandelen en had moeite met ademen. Ik hield me op de been met héél veel cola en stukjes banaan.
Bij dit soort dingen is het altijd moeilijk om een oorzaak te vinden, maar het moet naast de warmte voor een groot deel ook iets mentaals geweest zijn, zoals bezorgdheid voor mijn gezondheid. Bovendien had ik onlangs nog een 6-uursloop gedaan, dus de ‘kick’ van weer een marathon was ook een beetje weg. Wie zal het zeggen. Het worden al gauw smoesjes voor een slechte dag. In elk geval was ik na afloop weer snel hersteld. Ik ben eigenlijk benieuwd hoe anderen het er af hebben gebracht, want ik kreeg het idee dat er heel wat waren die hun afstand hebben ingekort.


Het laatste deel van het parcours was anders dan vorig jaar en ging via de Oosterkamperweg, waardoor er niet meer langs het hunebed werd gelopen. Wel een beetje jammer, maar het voordeel was dat het rondje met 10,5 km iets langer was geworden zodat de twee voorlooprondjes door het dorp niet meer nodig waren om aan de 42,2 km te komen. Maar goed, daar kwam ik dus sowieso niet aan toe. Veelzeggend was de uitspraak van de speaker die bij mijn finish door de lucht galmde: ‘Nummer 301, André Boom uit Haarlem. Je moet niks… je wil alleen de streep halen…’. Tsja, het kan verkeren.

En o ja, het was mijn 13e(!) 30-km wedstrijd.

19 juli 2025
Midzomeravondmarathon Diever
31,6 km
3:46:12
M: 13 van 14

Geplaatst op

Zes uur van de Haarlemmermeer


Met deze loop van 47427 meter erbij heb ik sinds 4-4-2004 in totaal 250 ultra/marathons gelopen! Dat aantal bestaat uit 190 georganiseerde wedstrijdlopen en 60 individuele trainingen van langer dan 42,2 kilometer.

Het lopen ging me duidelijk moeilijker af dan tijdens de 50 km Sri Chinmoy loop een maand geleden. Dat had alles met het weer te maken. Toen was het koel en regenachtig en nu warm met een vrij hoge luchtvochtigheid. De eerste drie uur ging het nog wel door de aanwezige bewolking, maar daarna brak de zon door en kregen veel lopers het zichtbaar zwaarder. Er werd veel geklaagd over ‘zware benen’. Natuurlijk zijn er altijd (veelal jongere) atleten die er helemaal geen last van lijken te hebben en mooi constant blijven lopen. Voor mij was dat niet weggelegd, er tekende zich een behoorlijk verval af. Dat was echter voor een deel georkestreerd omdat ik het focus vooral op de marathon had gelegd (of beter 45 km zodat ik in de DUV zou worden opgenomen). Toen na een kilometer of dertig duidelijk werd dat dat in de knip zat en de temperatuur bovendien begon te stijgen heb ik de rondjes opgedeeld in ca. 700 meter rennen en ca. 700 meter wandelen. Dat leverde een resultaat op dat weinig verschilde van 2024 en 2023. Het hoofddoel was die 250 ultra/marathons vol maken en dat is hiermee gelukt.

Het was de 12e keer dat ik aan deze sfeervolle en goed georganiseerde zes uursloop onder auspiciën van Tom Aker en AV Haarlemmermeer heb meegedaan.

Geplaatst op

Sri Chinmoy 50 km Amsterdamse Bos

Daar was ie dan! Eindelijk weer een ‘ultra’! En het ging nog lekker ook. De dagen ervoor voelde ik me zoals gewoonlijk een beetje ziek, zwak en misselijk en ook de voorspelde regen na weken van droogte was geen prettig vooruitzicht. Kortom, met het figuurlijke lood in de schoenen trok ik met de ruitenwissers aan naar het Amsterdamse Bos.
Daar aangekomen viel de loodgrijze stemming echter direct van me af toen ik de uitgebreide, gezellige en welvoorziene post zag. Dit is alleen mogelijk bij het Sri Chinmoy Marathon Team. Van zulke enthousiaste, hulpvaardige, gedreven en toch vriendelijke en bescheiden mensen zouden er meer op deze wereld moeten zijn!
De 100 km was al 3 uur onderweg toen wij, de 50 km lopers, na het gebruikelijke meditatieve stiltemoment, van start gingen. Ook zo iets bijzonders: een moment van bezinning en dankbaarheid voorafgaande aan elke loop!
Helaas kwam het lood weer terug in mijn schoenen. Nu niet figuurlijk maar letterlijk. Het was koud, grijs en regenachtig met een kille wind. Gedurende de eerste 10 kilometer twijfelde ik er echt aan of ik dit wel zou gaan volbrengen. Nou, dan maar weer het oeroude trucje van tussendoelen stellen. Eerste doel: halve marathon, tweede doel: 30 km, dan de hele marathon en dan… Voorlopig maar niet verder kijken dan het eerstkomende doel. Het ging steeds harder regenen en de plassen werden dieper en dieper. Maar mijn moraal ging juist omhoog! Ook geholpen natuurlijk door de fantastische post die na elke 2,22 km klaar stond met eten, drinken en jawel: vers gezette koffie! Top!


Het ging steeds gemakkelijker en wind en regen konden me niet meer deren. Ik kwam halverwege zowaar in een flow terecht en ook de traditionele dip na zo’n 32 km bleef uit. Het was ook wel gezellig in het bos, met een honden-wandel evenement (gelukkig aangelijnd) begeleid door opbeurend gezang (‘Het regent, het regent en de pannen worden nat…’).
Ik bleef in een rustig tempo doorlopen. Alleen na het passeren van de post wandelde ik steeds een stukje en verder rennen maar… En zo was daar dan tenslotte de finish na iets meer dan 6 uur. Tot mijn grote verbazing wachtte daar zelfs een mooie zilveren beker op mij: 2e in de categorie 60-plus. Ik vroeg nog met een knipoog of ze geen 70-plus categorie hadden, dan zou ik 1e geworden zijn. Maar nee, dat was dan ook het enige dat zij niet hadden. Bedankt SCMT!

24 mei 2025
Sri Chinmoy 50 km Amsterdamse Bos
6:03:22
2e M60

Geplaatst op

Omloop van Noordwijkerhout

Met Ferry van der Ent

Volgens de nieuwsberichten zit het lopen weer in de lift. De coronapandemie heeft een paar jaar geleden veel mensen naar buiten gelokt als alternatief voor de gesloten sportscholen. Daar hebben zij het hardlopen ontdekt. En zoals het dan gaat: voor je het weet wil je niets anders, je bent er aan verslaafd. Vooral bij de ‘grote’ lopen, zoals de marathons van Rotterdam en Amsterdam zie je dit verschijnsel, maar ook bijvoorbeeld in Leiden waar vorig jaar zo’n 7000 mensen aan de halve marathon deelnamen. Ook de sociale media spelen hierbij een rol met ‘runfluencers’ die het hardlopen ‘trending’ hebben gemaakt.

En dan is het best bijzonder om een halve marathon te lopen met ‘slechts’ 200 deelnemers. Zeker wanneer het een prachtig en uitdagend parcours betreft. Ik zou bijna zeggen: gelukkig maar. Want alles rondom inschrijven, starten, lopen en finishen is dan zo relaxed en geordend! Geen eindeloze rijen bij de tassenafgifte en de toiletten. Geen half uur of langer wachten voordat jouw startvak eindelijk mag gaan lopen. Geen parkeerproblemen. En dat alles voor een veel lagere prijs dan die massa-evenementen. Toegegeven, je loopt niet over een verkeersvrij parcours. Maar dat is dan ook het enige minpuntje dat ik bij de Omloop van Noordwijkerhout kan bedenken.

Zoals gezegd, een schitterend parcours door de duinen en langs de bollenvelden. Deels over (drukke) fietspaden, deels over veel rustiger schelpenpaden. Hier en daar een klimmetje of een stuk vals plat. En volop zon deze keer! Het lopen ging me tot mijn verbazing goed af hoewel ik de laatste dagen erg moe en futloos was. Waarschijnlijk een virusje. Maar al lopend wordt dat door de adrenaline en endorfine weggespoeld. Ik kon het tempo goed vasthouden en kreeg in de laatste paar kilometer zowaar een aantal lopers op sleeptouw. Na de finish bleek een van hen Ferry van der Ent te zijn, de organisator van de strand-ultralopen waaraan ik een paar keer heb deelgenomen. Hij loopt nog steeds ultra’s, voor mij heeft dat zo langzamerhand wel een beetje afgedaan. Over mijn tijd was ik best tevreden, een paar minuutjes langzamer dan vorig jaar. In de uitslagen bleek ik een van de twee 70-plussers te zijn die de 21 km hadden gelopen. Al met al was het weer een fijne hardloopervaring, daar tussen Noordwijkerhout en Noordwijk.

27 april 2025
Omloop van Noordwijkerhout
21,1 km
2:05:40
M70 2 van 2
M 140 van 159