Geplaatst op

Haarlemse Grachtenloop

Wat was het weer een leuk evenement dit jaar! Twee rondjes van 5 km door de binnenstad van de eigen woonplaats. Heel bijzonder was dit jaar dat de start plaatsvond nagenoeg op de stoep van de woning van mijn zoon Edward. Na afloop konden we dan ook heerlijk bij hem thuis chillen en napraten.

Geen gemakkelijk parcours door de vele bochten, bruggetjes, stoepranden en verkeersdrempels, maar op een enkele valpartij na kwamen bijna alle 1500 lopers op de 10 km veilig binnen. Zeker in het begin was het behoorlijk dringen en viel het niet mee om in je eigen tempo te blijven lopen. Het is dan ook geen snel parcours. Maar de leuke straatjes en steegjes, de bandjes en het enthousiaste publiek langs de route doen deze kleine ongemakken snel vergeten. En het was dit jaar bovendien eens een keer niet warm en drukkend in de stad maar heerlijk loopweer onder een bewolkte hemel en met een verkoelende noordwesten wind.

Mede daardoor liep Edward, die nog aan het herstellen was van een Japanse jet-lag, keurig ruim onder het uur. Zelf was ik, nog geen week na de 6-uursloop in den Haag, tevreden met mijn tijd van onder de 51 minuten. Een ‘leeftijds-categorie’ PR.

Grachtenloop Haarlem
22 juni 2018
0:50:54 chiptime
541 van 1448 overall
461 van 972 M

Geplaatst op

Oude Rot

‘André Boom is ook een van die oude rotten…’ klonk het uit de luidsprekers op de atletiekbaan van Haag Atletiek. Inderdaad, en zo voelde ik me ook. Na de 12 uurs, twee maal 9 uurs was het ditmaal de beurt aan de 6 uurs. Aangezien ik afgelopen zondag nog een warme marathon in Amersfoort had gelopen en het mij allang niet meer lukt om in 3 dagen van een dergelijke inspanning te herstellen wist ik van tevoren al dat er geen wonderen te verwachten waren. 55 Kilometer was het streven, maar de afgelopen dagen voelden mijn benen dusdanig dat ik al blij zou zijn met de marathon afstand.

Inderdaad volgde er, na ruim 30 km in de eerste 3 uur, een behoorlijke dip. Geen reden tot paniek dacht ik, eerst die marathon maar eens zien te halen. Dus ging ik rustig even de kantine in om op mijn gemak een bak koffie te dringen. Daarbij kwam ik in gesprek met de ‘speaker’ Dick Passchier (een naamgenoot van de Dick Passchier) die mij vertelde dat hij 30 jaar geleden ook commentaar gaf bij de eerste editie en dat hij uitgenodigd was omdat dit de laatste editie van de 6- en 9-uurs van Den Haag zou zijn. Nou, dat was wel even schrikken, erg jammer dat zo’n mooie en gezellige klassieker aan zijn eind komt. Gelukkig was ik er wel bij aanwezig, bij deze laatste editie. Ik vertelde hem ook van de marathon van afgelopen zondag. Vervolgens heeft hij bij mijn doorkomsten een paar keer omgeroepen dat ik deze 6-uurs zat als ‘een beetje uitlopen na de marathon’.

Nou, zo was het nou ook weer niet. Na de rustpauze kon ik er weer even tegenaan, maar na een kilometer of 5 begon het weer moeilijker te worden. Aan het weer lag het niet, het was niet al te warm en er stond een heerlijk frisse zeewind. De atletiekbaan ligt dan ook maar een paar kilometer van het strand van Kijkduin. In het parcours zit een stukje duinrand met twee klimmetjes. En die werden steeds lastiger zodat ik daar af en toen even moest gaan wandelen. Maar geen nood, de 50 Km werd gepasseerd, 51, 52. En toen lukte het me om er in de laatste drie ronden nog even flink de beuk in te gooien, want ik bedacht me dat het toch wel moois zou zijn om die 55 km er uit te slepen. Hoofdrekenen tijdens het laatste halfuur van een 6-uursloop is echter geen sinecure, vooral als je de lengte van een ronde niet precies weet. De omroeper hoorde ik zoiets zeggen als 1870 meter. Dus met 29 ronden en nog 1 km zou ik het net kunnen halen. Het werd 29 ronden en 950 meter. De rekenmachine komt dan uit op 29×1852 + 950 = 54.703 meter! Nou ja, dat rond ik gewoon af op 55 km hoor! Missie volbracht. 119 km binnen een week met daarin twee wedstrijden met minimaal marathonlengte. Mooi toch?

16 juni 2018
6-uursloop Den Haag Atletiek
54.703 meter
11e van 23

Geplaatst op

Marathon Amersfoort

Dit was een leuke en gemoedelijke marathon met veel groen. Niet de grootschalige toestanden van Rotterdam, Amsterdam of Enschede. Enigszins vergelijkbaar met Leiden, maar met 177 ingeschrevenen op de hele marathon (inclusief de estafettelopers) toch nog een factor kleiner. Met de andere afstanden erbij was het al met al een gezellige drukte op het Eemplein met zo’n 5000 lopers en lopertjes. En natuurlijk was het mooi om door het oude centrum van mijn ‘second home’, Amersfoort, te lopen. Het parcours was nagenoeg vlak.

Het ging zwaarder dan ik had verwacht door de hoge temperatuur (24C, maar met wind mee en in de zon lag de gevoelstemperatuur een stuk hoger). Gelukkig waren er onderweg voldoende drankposten en een tweetal koude douches. Ik heb de bekertjes water rijkelijk over me heen gegoten. Helaas was er weinig aanbod van voedsel. In de eerste 21 km helemaal niets en daarna af en toe een stukje banaan of appel.

Onder de vier uur blijven zat er totaal niet in. Bovendien wilde ik de eerste halve persé onder de twee uur lopen, wat lukte. Maar dat moest ik in de warme tweede helft ten volle bekopen. Toch was ik tevreden met de tijd van net iets boven de 4:15 voor een ‘last minute’ marathondeelname.

Pas afgelopen dinsdag trof ik deze marathon aan in de kalender, en heb me toen onmiddellijk ingeschreven. Het was een mooi alternatief voor het buitenlandse avontuur dat vorige week niet doorging. De voorbereiding was daardoor echter niet optimaal. Hoewel ik de afgelopen week eigenlijk had moeten ‘taperen’ had ik juist meer trainingskilometers gemaakt dan gemiddeld, in de aanloop naar de 6-uren in de Haag. Dat zal ook wel een rol hebben gespeeld bij de in de tweede  rond opkomende vermoeidheid.

Aanstaande zaterdag dient zich dus alweer de 6 uur van Haag Atletiek aan. Ben benieuwd in hoeverre het me lukt om voor die tijd een beetje te herstellen. Gelukkig heb ik me niet zoals vorig jaar voor de 9-uurs variant aangemeld. Het zou ook weer tamelijk warm worden, dus laat ik de lat, zeker na deze ‘ingelaste’ marathon maar niet te hoog leggen en op 55 kilometer mikken.

Marathon Amersfoort
10 juni 2018
4:15:25 netto
66e van 115 overall
62e van 102 M

Uitslag

Geplaatst op

Burn-out?

DNS. Geen Calderdale Way Ultra. Ondanks het feit dat alles geregeld en grotendeels gefinancieerd was heb ik op het laatste moment besloten om niet af te reizen naar Engeland. Het voelde niet goed. Fysiek en psychisch zag ik er tegenop als een berg. Een vreemd gevoel dat ik niet kende had bezit van mij genomen.

Niet gaan, zei ook het brekende glas.

De beslissing om datgene waar ik me al weken op had voorbereid niet ten uitvoer te brengen viel op dat moment gemakkelijk.   Veel moeilijker is de nasleep. De twijfel, het zelfverwijt, de momenten van spijt. Morgen gaan ze lopen en zit ik thuis.

En ik ben niet fit. Lusteloos, moe, teleurgesteld ook. Toch weet ik dat het de juiste beslissing is geweest. Die 80 kilometer zou ik met deze instelling niet uitgelopen kunnen hebben. En als dat het enige was dan zou dat nog het minst erge zijn. Ik had het gevoel dat er nog veel meer mis had kunnen gaan.

En nu? Ik zie alweer uit naar de volgende lange duurloop, dat wel. Met lopen heb ik door het gebeurde nog niet afgedaan. Maar ik besef wel dat dit een keerpunt zou kunnen zijn. Zojuist zat ik een opname van ‘La Grande Bellezza’ van Paolo Sorrentino te bekijken, een beetje als troost. Daarin speelt Toni Servillo de rol van Jepp Garbardella die na het uitbundig vieren van zijn 65e verjaardag in een prachtig gefilmd Romeins decor terugblikt op zijn leven. Op een gegeven moment zegt hij: ‘Nu weet ik zeker dat ik geen tijd meer wil besteden aan dingen waarin ik geen zin heb’. Precies zoals ik het nu ook voel: geen zin en het ‘moeten’ is voorbij.

Is de prikkel weg? De uitdaging verdwenen? Heb ik het wel gezien allemaal?
Is het een ‘lopers burn-out’ of was het gewoon een tijdelijke dip, veroorzaakt door oververmoeidheid?