Geplaatst op

2019 doormidden

29 juni: meer dan 30 graden in de duinen (bij het Vogelmeer, NPZK).

In deze warme junimaand ben ik uitgekomen op 331 kilometer in totaal over 18 lopen. Dat is het hoogste maandkilometrage in 2019 tot nu toe. De maand met de meeste kilometers ooit was oktober 2011 met 452 km.
Het eerste halfjaar van 2019 telt daarmee 1923 km en 98 lopen.

Van ‘rustiger aan doen’ is dus nauwelijks sprake, hoewel ik toch een tendens zie naar minder lange afstanden. Vaker en korter lijkt het motto te zijn. Hele lange ultra’s zitten er niet meer in, wel diverse marathons. Bij die laatste gaat het meer dan vroeger weer om de snelheid. Onder de 4 uur lopen als het even kan. Leiden met 3:51:30 was wat dat betreft een hoogtepunt. De ultra-lange trainingslopen van 50 kilometer of meer lijken ook tot het verleden te behoren. Maximaal zo’n 30 kilometer is wat mij betreft prima. En wat dichter bij huis. Ook heb ik dit jaar nog geen 6-uursloop gedaan. Dus er veranderen wel dingen. Zo zijn de kortere  wedstrijden van 10 of 15 km weer terug. En de intervallen tussen de marathons (ultra’s?) worden wat groter: zo’n 4 weken.

Komende vrijdag de 10 km Grachtenloop in Haarlem en dan op 20 juli de Midzomeravondmarathon in Diever. Eind september begint dan het ‘najaarsprogramma’ met de ‘Halve van Haarlem’. In oktober zal ik moeten pieken met de Brocken marathon en de 11-Strandenloop van 60 km.

En… ik moet een beetje zuinig zijn op mijn rechterknie, want die voelt niet zo lekker, met name bij het trap af lopen.

21 juni, middernacht: schitterende ‘lichtende nachtwolken’.

 

Geplaatst op

Amersfoort Marathon

Altijd zwaar, de Amersfoort Marathon, door het warme weer. Dit jaar minder warm dan in 2018, mede daardoor een beter resultaat: bijna een kwartier sneller dan vorig jaar. Maar wel een stuk ‘langzamer’ dan Leiden. Het bleek niet haalbaar om onder de 4 uur te blijven. Desalniettemin een fijne marathon gelopen door het mooie groene land langs de Eem en het mij zo bekende oude centrum van Amersfoort. Ik werk er tenslotte alweer een paar jaar.

Er waren duidelijk meer deelnemers dan vorig jaar. Omdat de hele marathon tegelijk start met de halve (iets waar ze in Leiden nu afstand van hebben genomen) was het tijdens de eerste ronde met name op het smalle fietspad langs de Eem erg druk. Er zat vaak niets anders op dan door het gras van het talud te lopen. In de tweede ronde wordt ook fruit verstrekt. Helaas had men op sommige posten de appels niet in mootjes gesneden. Al kluivend hardlopen met een hele appel in je hand is niet echt handig. Na de finish bleek de kleedgelegenheid al gesloten te zijn. Gelukkig had ik mijn tas daar niet laten liggen. Maar dat waren de enige smetjes, verder was alle prima geregeld. Lof daarom aan de organisatie en de vrijwilligers.

Opvallend was dat ik over de derde kwartmarathon bijna 5 minuten langer deed dan de andere ‘estafettedelen’. Op zich liep ik in dat deel niet veel slechter, maar waarschijnlijk heb ik na de doorkomst op de halve wat te lang gedaan over het eten en drinken. Ik heb daarbij zo’n 300 meter langs de Kleine Koppel gewandeld tot aan de Kwekersbrug. Achteraf wel jammer, want misschien zou ik anders wel net onder die 4 uur gebleven zijn. Maar zeker weet je het nooit. Voor hetzelfde geld had ik dan verderop toch nog een inzinking gehad.

Geplaatst op

Storm tegen

Waarschuwingsbordje bij Panneland in de Waterleidingduinen

Hoe kom je op het idee om met windkracht 8 á 9 aan de kust en met windstoten van zo’n 85 km/uur pal tegen de wind in van Haarlem naar Noordwijk te rennen, een afstand van 33 kilometer! Nou, dat idee werd me niet ingegeven vanwege die zomerstorm maar omdat ik gewend ben om elke zaterdagmiddag een lange training te doen en ik die avond om zeven uur op een verjaardagsfeestje in Leiderdorp werd verwacht. Dan is het niet handig om met de wind mee naar IJmuiden te lopen, wat ik anders gedaan zou hebben. Dat is precies de verkeerde kant op. Dus ben ik om kwart voor twee van huis vertrokken om via de Waterleidingduinen naar Langevelderslag te lopen en vervolgens naar de vuurtoren van Noordwijk. En daar vandaan met de bus naar Leiderdorp.

Nou, dat heb ik geweten! Gelukkig was ik zo verstandig om niet de kortste weg via het strand te nemen, want daar bulderde de ZZW-er op zijn hardst. Nee, zo veel mogelijk ‘binnendoor’, waar nog wat beschutting was. In de bossen raasde de wind oorverdovend door de bomen. Temidden van dat geloei en geraas hoorde ik vervaarlijk krakende geluiden en zelfs een soort geknal. Overal lagen afgebroken takken op het pad en de boswachter had zelfs provisorische bordjes neergezet die waarschuwden tegen vallende takken. Maar het ging allemaal goed en zelfs de neerregenende dennenappels wisten me niet te raken. Op de open duintoppen was het af en toe niet om vooruit te komen en naarmate ik Langevelderslag naderde en dichter bij de kust kwam nam de windkracht alleen maar toe. Toen kwam het stuifzand. Hele wolken fel striemende zandkorreltjes die als een straalstroom over de duinen wervelden. Ik moest mijn ogen tot kleine spleetjes of zelfs helemaal dicht knijpen, want de bril die ik droeg hielp weinig.

De hele ochtend had het geregend, maar zodra ik vertrok werd het droog en tegen de tijd dat ik de Waterleidingduinen betrad was het mooi opgeklaard. Dat dan weer wel. De bedoeling was aanvankelijk om in Langevelderslag een koffiestop te houden, maar door de tegenwind had ik zo veel tijd verloren dat ik meteen door moest om op tijd in Noordwijk te zijn. Daar moest ik om zes uur de bus hebben zodat ik om zeven uur in Leiderdorp kan zijn. Mijn favoriete koffietent was trouwens gesloten en in de yuppentent had ik geen zin.

Op een paar afgewaaide petten na  is het allemaal gelukt. Een zware training geworden en een bijzondere ervaring. Misschien wel een beetje té zwaar een weekje voor de marathon van Amersfoort. De rest van de week maar even heel rustig aan doen.

Vuurtoren van Noordwijk. Let op de vlaggen!

9 juni 2019
Duurloop Haarlem-Noordwijk aan Zee via de Waterleidingduinen
33 km 4 uur netto.
Route