11 maal Brocken,50 maal Buitenland

Am Gipfel

Voor de tweede keer heb ik deelgenomen aan de Brocken Marathon, onderdeel van de 42e (!) editie van Harz Gebirgslauf in Wernigerode. De vorige keer was exact negen jaar geleden, op 12 oktober 2013. Samen met de negen voltooide Brocken Challenges was dit dus de 11e ‘Brockenstieg’. En bovendien was dit de 50e (ultra)marathon op buitenlandse bodem.

Bij de ‘Eiserne Tisch’ op ruim 900 meter hoogte

Het is een bijzonder parcours. De eerste 19 kilometer gaan vrijwel constant omhoog, eerst nog geleidelijk, maar op de flanken van de Brocken die vanaf het noorden beklommen moet worden over de door het voormalige DDR-leger met ruwe betonplaten aangelegde weg is het stijgingspercentage rond de 20%. En dan loop je echt niet meer hard! Hier sloeg het weer zoals zo vaak plotseling om en werd het kil en nevelachtig terwijl er een stormachtige wind opstak. Indrukwekkend is ook de snelle verandering van het landschap. De mooie herfstbossen maken plaats voor sparrenwouden die tenslotte overgaan in een kale alpiene hoogvlakte. Na een kort fotomoment bij de ‘Brockenstein’ loop je dan aan de andere kant weer even steil naar beneden. De gemiddelde snelheid in het tweede deel ligt dan ook aanzienlijk hoger dan in het eerste. Maar denk niet dat 23 kilometer bergafwaarts rennen gemakkelijk is! Integendeel, het is een flinke belasting voor de knieën en de scheenbenen, wat zich dagen later nog laat voelen. Na opnieuw de prachtige herfstige bossen doorkruist te hebben, met en passant nog twee pittige klimmetjes, wordt er gefinished op de ‘Himmelpforte’ in Wernigerode, waar een gezellige samenkomst is met muziek en allerlei hapjes en drankjes. De dag erna heb ik nog volop van die mooie stad in de Harz kunnen genieten.

Een heel andere loop dan de winterse en ‘harde’ Brocken Challenge, maar wel met zijn heel eigen charme, een echte herfstloop. Ook een stuk drukker dan de BC, maar dat deert nauwelijks. In het tempo waarin ik loop finish ik tijdens de BC in de avond, en dan is de Brocken donker en verlaten. De laatste trein is dan al vertrokken. Maar ook nu waren er op het winderige en mistige plateau weinig mensen te zien, terwijl we ze tijdens de afdaling over de Brockenweg toch in drommen tegenkwamen.

De opbrengsten van deze editie kwamen voor een deel ten goede aan een project om nieuwe bomen in de Harz te planten ter vervanging van de sparren die met name in de lagere delen massaal ten gronde gaan aan de droogte (kilmaatverandering) en een explosieve toename van een voor de sparren schadelijke keversoort.

Of ik de BC nog een keer ga lopen weet ik niet. Maar de Brocken Marathon staat wat mij betreft in 2020 weer op het programma!

Brocken-Marathon
12 oktober 2019
42,2 km 1200 phm
5:10:19 netto (2u45m tot de top)
M65: 14e van 23
M overall: 503e van 636
Overall 592e van 777 (896 inschrijvingen)

Foto album

De Brocken de volgende dag, gezien vanaf Wernigerode

11 Strandentocht 2019

Stempelpost Noordwijk aan Zee

Net als vorig jaar heb ik weer met veel plezier deelgenomen aan de 11 strandentocht van de Hartstichting. Ook nu weer een spetterend evenement. Altijd weer leuk om als hardloper deel uit te maken van wat in feite een wandeltocht is (vandaar dat het niet de 11-Strandenloop was; wandelaars spreken altijd van een ‘tocht’, net als schaatsers trouwens…). Wandeltochten zijn gericht op het volbrengen, niet op snelheid. Tijd speelt geen rol, het is de sfeer die telt.

Nou, sfeer was er volop. En toch was mijn euforie wat minder dan vorig jaar. Het evenement was duidelijk gegroeid, het was met name in het laatste deel door de grote aantallen 20 en 11 km lopers erg druk, het was één lang lint op het strand van Kijkduin tot Hoek van Holland. Op zich was dat nog geen probleem, maar de finishlocatie kon de grote toeloop nauwelijks aan. Wat resulteerde in minder persoonlijke aandacht en lange rijen bij het buffet en de pendelbussen. Voor het buffet had ik gelukkig niet ingeschreven; voor de bus wel, maar omdat er een prima (en uiteindelijk sneller!) alternatief met het OV was heb ik daarvoor maar gekozen. De eerste bus naar Bloemendaal zou trouwens pas om 20:00 vertrekken terwijl ik al om 17:00 gearriveerd was.

Ik ben om 9:15 in mijn eentje gestart in Bloemendaal aan Zee. De meeste andere lopers waren als groep meteen om 9 uur al weggegaan maar waarom zou ik haast maken? Starten kon tussen 9 en 10 en zo’n groep leidt er alleen maar toe dat je probeert bij te blijven en daardoor in een te hoog tempo start. En de dag is nog lang en zoals gezegd, het was geen wedstrijd en er zouden geen tijden geregistreerd worden.

Ter hoogte van stempelpost Scheveningen Zuid

Vorig jaar was het behoorlijk warm, nu ronduit fris. Gemiddeld een graadje of 9. De zwakke oostenwind stond dwars in en het bleef grotendeels bewolkt met soms een knipoogje van de zon. Dat waren natuurlijk prima condities om hard te lopen en ik voltooide de tocht dan ook met veel minder moeite en een kwartier sneller dan in 2018. Op 20 km (Noordwijk) en 40 km (Scheveningen Zuidstrand) ben ik lekker even in één van de vele strandtenten gaan zitten voor een koffie met wat erbij. Het was geen wedstrijd toch? Niet dat ik iets tekort kwam, want er werd genoeg eten verstrekt door de organisatie: bananen, mandarijnen, appels en nog ander meer exotisch fruit.

Al met al een mooi evenement. Indrukwekkend hoe datgene wat eerst nog een nauwelijks zichtbaar silhouet aan de verre horizon is tijdens uren en uren lopen geleidelijk uitgroeit tot een imposant beeld van de ingang van de Nieuwe Waterweg en de haveninstallaties van Rotterdam. Een betere ervaring van de lange afstand kun je niet krijgen dan tijdens het lopen langs het lange lange strand.

222 deelnemers startten in Bloemendaal aan Zee voor de 60-km afstand. Daarvan waren er 31 hardlopers, waarvan 19 individueel en 12 in teams. Het totaal aantal deelnemers op alle afstanden was maar liefst 3075 (222 op de 60 km, 263 op de 40km, 1535 op de 20 km, 1055 op de 11 km).

11 Strandentocht
Strandloop van Bloemendaal aan Zee naar Hoek van Holland
60 km
7u 50m bruto

Route

Foto’s

En ook dit jaar weer een mooie medaille!