Deze week is het opnieuw mogelijk gebleken om in totaal een marathonafstand af te leggen. Dit in vier trainingen, waarvan er drie 10 kilometer of meer bedroegen. De langste was 13 kilometer. De eerste twee loopjes, op dinsdag en woensdag, gingen prima. Samen goed voor 22 kilometer binnen 24 uur. Maar helaas, donderdag en vrijdag kreeg ik weer last, zoals ochtendstijfheid en een zeurderig gevoel overdag. Toen heb ik er vrijdagavond Advil-zalf op gesmeerd, waar 5% Ibuprofen in zit. En wonder boven wonder liep ik op zaterdagmiddag een pijnloze 13 kilometer naar IJmuiden, van huis uit via Santpoort langs het tracé van de voormalige IJmuider spoorbaan. En de dag daarop, zondagochtend, een rondje Schoteroog van 8 kilometer dat ook al zo goed ging. Dat geeft weer hoop natuurlijk, maar voorzichtigheid blijft geboden. Het zou namelijk best kunnen dat de Ibuprofen die in de zalf zit voor een verdoving zorgt. Het goede van Ibuprofen is wel dat het ontstekingsremmend werkt. Ik ga dit een tijdje proberen vol te houden, waarbij de limiet per loop op 14 á 15 kilometer ligt (in LSD tempo) en binnen 24 uur niet meer dan 25 kilometer. Eens kijken hoe dat uitpakt.
O ja, en deze week ik het jaartotaal ondanks alle beperkingen boven de 2000 km uitgekomen. Maar dat is vooral te danken aan de eerste 5 maanden van het jaar, die elk ruim boven de 300 km zaten.
Week 12 blessure-herstel
4x weg/trail 43 km
