Maand: oktober 2020

Oktober zit er op. Het was de eerste maand sinds mei dat ik weer nagenoeg blessurevrij heb kunnen lopen. Elke week één of twee 20-plussers, en één 25-plusser. Het maandtotaal is uitgekomen op 267 kilometer over 17 trainingen en dat is niet gek. Heel af en toe laat de Achilles nog van zich horen, dus het is wel belangrijk om maat te houden. Op 24 oktober passeerde ik wat betreft het jaartotaal de 2500 km.

Als je naar de landen om ons heen kijkt waar de ene na de andere strenge lockdown wordt afgekondigd vanwege de ‘tweede Coronagolf’ dan is het nog steeds een voorrecht dat we in Nederland nog de volledige vrijheid hebben om buitenshuis te sporten. Er zijn landen waar je niet langer dan een uur per dag naar buiten mag en als je verder dan 1 km van je huis gaat dan moet je een speciale permissie bij je hebben. Ik vind dat echt een horrorscenario. Maar ook in Nederland hangen strengere restricties nog steeds in de lucht. In elk geval heb ik vandaag nog kunnen genieten van een mooie ronde door de Waterleidingduinen. Dat de laatste kilometers in het donker, bij harde wind en in de stortregen gelopen werden heeft de beleving alleen maar intenser gemaakt.

Deze week een mijlpaal: voor het eerst sinds half mei weer een 25-plusser! Met een mooie ronde van 25,3 km door de Waterleidingduinen ben ik dus weer terug op het niveau van de ‘lange duurloop’. Onderweg geen last gehad van klachten en ook de conditie voelt weer goed. Dat wil niet zeggen dat ik al fantaseer over 30 km en langer. Het is beter om te proberen om dit niveau met ca. 60 km per week de rest van dit jaar te handhaven. Daarmee zou ik dan met het volume van vóór de blessure erbij misschien toch nog op een jaartotaal van 3000 km uitkomen. Dat zou dan de 12e keer in successie zijn. De laatste kans op een marathon, de Ronde Venen marathon op 15 november, is nu trouwens ook afgelast vanwege de Corona. Laten we maar realistisch blijven. Want zo heel af en toe is er rond die Achilles noch wel enige gevoeligheid, bijvoorbeeld na veel traplopen.

Langzaam maar zeker keer ik terug naar het niveau waarop ik weer zonder belemmeringen kan lopen. De halve marathon afstand geeft geen noemenswaardige problemen meer. Twee maal per week een loop van 21 á 23 km behoort weer tot de mogelijkheden, ook wanneer dat grotendeels  over trails met geaccidenteerd terrein gaat. De vorm wordt daardoor ook weer wat beter, hoewel een marathon nog te hoog gegrepen zou zijn. Daarvoor zou ik eerst weer gemakkelijke 30-plussers moeten kunnen lopen, terwijl het nu na de halve marathon afstand toch wel een beetje op is.

Maar juist nu het met lopen weer wat beter gaat steekt in dit bizarre jaar de coronacrisis weer dusdanig de kop op dat verstrekkende beperkingen (tweede lockdown?) op de loer liggen. Wat dat gaat betekenen voor de bewegingsvrijheid buiten zullen we waarschijnlijk deze week te horen krijgen.

Van de week ben ik aangevallen door een hond. Er lijken steeds meer honden rond te lopen, vaak ook los. Met name in de zogenaamde ‘losloopgebieden’ in de stadsparken is ongestoord hardlopen nauwelijks nog mogelijk. Dus zoek ik maar weer wat vaker de duinen op, daar mogen die beesten niet in. Zo heb ik gisteren een prachtige route gelopen door de oude bossen aan de oostelijke duinrand van het NPZK naar IJmuiden en weer terug. Dat het daarbij plensde van de regen kon me niet deren. Hardlopend kun je heel wat hebben, behalve honden dan.