Deze week voor het eerst sinds medio mei weer boven de 70 km uitgekomen. Er valt niet zo heel veel te melden. Ik loop mijn rondjes en de vorm begint weer terug te komen. Eigenlijk een heel vast schema van vier loopjes per week waarvan twee ‘halve marathons’. Tot een kilometer of 25 gaat het nu vrij gemakkelijk, maar aan een 30-plusser heb ik me nog niet gewaagd. De prikkel om dat te doen ontbreekt, omdat er geen georganiseerde marathons op het programma staan vanwege de Corona maatregelen die er de rest van dit jaar wel zullen blijven. Dus amuseer ik me voorlopig met privé-loopjes met op de 20-plus afstanden ergens halverwege een Coffee-to-go. Want die kun je nu overal krijgen, wel makkelijk eigenlijk.
Even was het schrikken toen de linker knie begon te zeuren. Vooral aan het begin van de training en later thuis bij het traplopen, vooral trap af. Maar ook hier hielp de Ibuprofen zalf van de Etos weer. De oude NPZK- en IJmuiden-routes zijn ook weer terug van weggeweest. De Zuidpier is echter nog steeds niet toegankelijk vanwege (uitlopende) werkzaamheden. Er staan hekken langs, dus als je vanaf Bloemendaal langs het strand aan komt lopen moet je je rechtsaf langs die hekken heen wringen om via smalle duinpaadjes bij de jachthaven uit te kunnen komen.
Maar het lopen gaat best lekker en na enkele weken met wind, regen en extreem zacht weer is het nu rustig en droog weer met temperaturen net onder de 10 graden. Heerlijk loopweer dus.
