Twee jaar geleden heb ik ‘Around Amersfoort’ gelopen. Een georganiseerde marathon zonder wedstrijdkarakter rondom Amersfoort. Deze wordt beschouwd als een opstap naar de echte Amersfoort Marathon in juni. Indertijd was het zo’n beetje de laatste marathon voordat de corona crisis losbrak. Nu was het zo’n beetje de eerste die weer mogelijk was na de zoveelste lockdown. Het was dan ook officieel geen ‘evenement’ maar een ‘buitentraining’.
Het animo om op zondagochtend om 0900 vanaf het Amarena sportcomplex voor de 42,2 kilometers op weg te gaan was dit keer duidelijk lager dan 2 jaar geleden. Toen werd er op het bordes nog een startfoto van de grote groep lopers gemaakt, nu gingen er nog geen vijf lopers de winderige maar zonnige morgen in. Dat was toch wel een beetje een domper. Daar kwam nog bij dat mijn Garmin geen positie wist te verkrijgen zodat ik noodgedwongen achter de anderen aan moest gaan waarbij degene die ik in het vizier hield ook nog eens verkeerd bleek te lopen. Toen was ik er min of meer klaar mee, legde mijn Garmin in het gras van een plantsoentje en nam me voor daar net zo lang te wachten totdat die een positie aangaf. Want de route was niet uitgepijld, we hadden alleen een GPS-track gekregen. Gelukkig kwam de Garmin terug op zijn slechte gedrag en had ik ineens een fix.
Wat volgde was een leuke trainingsloop langs een mooi parcours dat inderdaad helemaal linksom rond Amersfoort ging. De eerste helft richting Bunschoten en het Eemmeer was vlak met een stevige en frisse tegenwind uit het noorden, de tweede helft was bosrijk en bevatte wat klimwerk langs de flanken van de Utrechtse Heuvelrug. Na een rondje om de voormalige Vliegbasis Soesterberg ging het via de omgeving van Leusden terug naar de Amarena. Op dat gedeelte bevonden zich ook enkele lopers die de halve liepen.
In de Amarena was er tijd voor een lekkere kop koffie en wat te eten en kregen we het marathonshirt van de afgelopen editie uitgereikt. Al met al kleinschalig maar wel leuk om te doen. Ik heb de afstand probleemloos gelopen ondanks dat ik de week ervoor hangerig en verkouden was maar had wel een paar dagen nodig om te herstellen.
Dit was mijn 175e georganiseerde marathon/ultraloop.
30 januari 2022 Rondom Amersfoort aka Around Amersfoort 42,2 km 205 phm ca. 4u25m Route
Klavertje 4 heet in het Frans ‘Le trèfle á quatres feuilles’. Een mond vol. In het Nederlands is het gewoon ‘Klavertje 4’. We hebben het hier niet over een plantensoort of een gelukssymbool maar over een hardloopevenement. En nog wel een happening ‘voor het plezier’ . In het Frans ‘Courir pour le Plaisir’. Zo heet de organisatie. Het plezier zit hem dan vooral in de lage kosten: 10 euro en dan heb je een goed georganiseerde en met linten afgezette loop over vier lussen van ca. 10 km die allemaal starten en eindigen in Olne, een gehucht in de buurt van Soumagne bij Luik. Het plezier zit hem niet in het weer: kil, druilerig en somber. Ook niet in het terrein tenzij je een liefhebber van veel hoogtemeters, modder, stenen, boomstronken, beekbeddingen en glibberige hompen klei bent. Nou, zulke liefhebbers waren er genoeg, ruim 700. En laten we eerlijk zijn, een potje lekker afzien in de natuur heeft ook wel wat.
Start in Olne
Een echte trail dus in een landschap dat veel weg heeft van Zuid-Limburg. Dat is niet zo vreemd, want de natuur trekt zich niets aan van door mensen getrokken grenzen. De infrastructuur trouwens wel. Na 250 km rijden kwam ik na zonsondergang bij Maastricht de grens over, ik had in België een overnachting geregeld. Na de uitbundige straatverlichting die in Nederland gebruikelijk is rijdt je meteen over de grens een zwart en mistig gat in over weggetjes zonder markeringen zodat je eigenlijk niet weet of je op of naast de weg rijdt. De weg is namelijk even hobbelig als de berm ernaast en heeft dezelfde kleur. Het plaatsje waar ik logeerde was trouwens een onooglijk en somber gat met zowaar één afhaal-pizzeria. Het kostje voor die avond was daarmee in elk geval verzekerd.
Maar goed, waarom heet dit stukje eigenlijk ‘Klavertje drie?’. Nou dat kwam omdat er één blaadje (het noordelijke) is weggevallen. Na de eerste ronde maakte ik een fout waardoor ik meteen in de 3e terechtkwam. Zomaar 11 km naar voren geschoven! Het viel me al op dat ik ineens tussen wel heel snelle lopers zat. Na voltooiing van de 3e ronde (voor mij de tweede dus) had ik de keuze om alsnog de 2e te lopen of meteen door te gaan naar de vierde. Ik koos voor dat laatste omdat ik vreesde dat er inmiddels niemand meer op de 2e ‘boucle’ zou zitten en dat die misschien al onttakeld was.
Na die vierde ronde had ik dus 12+10+9=31 km gelopen. Even overwoog ik nog om de 4e ronde nog een keer te lopen om zo in de buurt van de marathon te komen, maar wat had dat voor zin? Wie zou dat nog begrijpen? We liepen met een chip en die zou dan ook op tilt gaan. Bovendien was het vies gaan regenen. Dus maar gestopt. Het was zwaar genoeg geweest met 750 hoogtemeters. Een mooie training en een rendez-vous met Olne. In 2013 had ik daar ook de Trèfle gelopen en verder nog 8 keer Olne-Spa-Olne tussen 2009 en 2016. Dit was dus mijn tiende bezoek aan Olne.
In een beekbedding
Maar er was nog een andere reden dat ik ‘maar’ drie rondjes heb gelopen. Ik ben namelijk mijn trailschoenen (met noppen) kwijt. Ik kon ze thuis nergens vinden. Het laatst heb ik ze een jaar geleden gebruikt bij ‘Limburgs Halfzware’. Daarna zijn ze ‘verdwenen’. Hoe dan ook, ik heb slechte ervaringen met de glibberige modderpaden rondom Olne dus was het idee om dan maar de Yaktrax mee te nemen en onder te binden om zo meer grip te krijgen. Dat werkte uitstekend totdat ik aan het eind van het eerste klaverblad merkte dat de rechtervoet toch weer steeds weggleed. Wat bleek? De rechter Yaktrax was verdwenen, er letterlijk afgezogen door de klei. Jammer. Dan maar de loopstokken gaan gebruiken. Die lagen nog in de auto omdat ik het lastig vond om die steeds maar mee te zeulen. Ik had toch de Yaktrax aan, dat zou voldoende moeten zijn. Dat betekende wel een extra ommetje van 1 kilometer, want de auto stond een behoorlijk eindje vanaf de Hal Omnisport geparkeerd. Maar enfin. Op één Yaktrax en met twee loopstokken (die ik maar een paar keer echt nodig had) heb ik zo nog twee ronden uitgestrompeld. En toen was het wel genoeg. De organisatie maakte al aanstalten om de doorkomststraat af te tuigen.
Al met al was het weer een hele ervaring waar ik uiteindelijk toch weer met genoegen op terugblik. Het is en het blijft een apart gebeuren daar in Olne. Geen wedstrijd, geen prijzen met op elke ronde op een geheime plaats iemand die je een lint in telkens een andere kleur overhandigt waar bij de finish dan weer niemand naar keek. Maar we deden het toch voor het plezier hee?
Le trèfle á quatre feuilles 16-jan-2021 3 ronden (doorkomsten via chip geregistreerd) 32,3 km 775 phm 4:31:31 746 deelnemers (r1: 214, r2: 270, r3: 120; r4: 142) 10e in r3 (252 van 746)
