Nederland – Bid Me Run

1 april 20242 april 2024

Lions Heuvelloop

Eindelijk weer een wedstrijd gelopen! Na alle tegenslagen van de afgelopen maanden mag dit toch wel als een kleine overwinning gelden. De drie rondjes van 5 km over het Kopje van Bloemendaal (met in totaal 165 hoogtemeters over 15 km) gingen me best wel gemakkelijk af. Ondanks de vele hoogteverschillen heb ik toch een gemiddelde van bijna 10,5 km per uur gehaald. De linker knie was wat pijnlijk maar een icepack na afloop deed wonderen.

De Lions Heuvelloop is een gemoedelijk lokaal evenement op 2e Paasdag waarbij ook de wat langzamere lopers aan hun trekken kunnen komen. De aangekondigde regen bleef uit en met een graad of 9 was het uitstekend weer om hard te lopen. En daarmee was dit dan mijn laatste wedstrijd als 65-plusser. Op 28 april hoop ik als M70-er de Halve van Noordwijk te kunnen lopen.

1 april 2024
Lions Heuvelloop Bloemendaal
15 km
1:25:58
M50 25e van 30

20 maart 202420 maart 2024

Weer op gang

Inmiddels zijn er ruim twee maanden verlopen sinds het herseninfarct. Omdat het herstel sindsdien heeft doorgezet kan ik ook weer wat vaker en wat langer trainen. Ik zit nu op 60 á 65 km per week, verdeeld over vier loopjes. De langste daarvan zijn een kilometer of 20. Op tweede Paasdag staat er zelfs weer een wedstrijd op het programma, de Lions Heuvelloop van 15 km in Bloemendaal. Als dat goed gaat (het zal zeker geen toptijd worden!) wil ik me op 30 april in Noordwijkerhout wagen aan een halve marathon.

Als ‘test’ daarvoor heb ik vandaag 21,5 kilometer getraind in het Noord-Hollands Duinreservaat, tussen Bergen en Schoorl. Dat is nog een behoorlijke uitdaging geworden door de extreem hoge waterstanden. Regelmatig moest ik van het pad af omdat zich daar een compleet meer had gevormd. Om dat over te steken zou ik moeten zwemmen of een opblaasbaar bootje mee moeten torsen. Dan het maar hogerop zoeken en via de duintoppen een eigen pad banen door kreupelhout en doornenstruiken. Gelukkig had ik op mijn mobiel een topografische kaart-app met GPS waardoor ik niet hoefde te verdwalen. Los van die obstakels heb ik het traject goed volbracht. Wel voelde ik dat ik voorlopig nog niet aan een marathon toe ben. Er is meer kracht en coördinatie in het linkerbeen maar ik wordt gewoon nog te snel moe.

Bovenop de Kerf in elk geval nog droge voeten

Dus of Leiden op 12 mei reëel is? Ik zou het niet weten en wil er eigenlijk ook nog niet te veel over nadenken. Het is al heel mooi wat er nu mogelijk is.

23 december 20235 januari 2024

Linschotenloop

Een betere naam voor deze editie van de Linschotenloop zou zijn ‘Windstotenloop’. Vormden vorig jaar sneeuw en vorst de grootste hindernissen, dit jaar was het de harde westenwind. Aan de kust stormachtig, maar op het parcours 6 á 7 Bft met windstoten tot 65 km/uur. Die wind maakte de eerste 10 kilometer tot aan Oudewater behoorlijk pittig hoewel er zich allerlei kleine pelotonnetjes vormden waarin je even kon schuilen. Maar op de laatste 2 á 3 kilometer, tussen Montfoort en Linschoten, beukten de vlagen er pas echt op los. Menigeen moest er de brui aan geven en ging wandelen, de meeste anderen waaronder schrijver dezes verloren er kostbare minuten. Voor mij ‘kostbaar’ omdat ik daardoor net boven de 2 uur bleef terwijl het er aanvankelijk naar uit leek te zien dat ik er nét onder zou blijven.

Voor het overige was het prima weer op deze ‘kerstklassieker’. Droog (!) en met 11 graden heel zacht. Eigenlijk ging het lopen me behoorlijk goed af. Constant tempo, geen inzinkingen, geen hartkloppingen of benauwdheid zoals vorig jaar. En dan te bedenken dat ik vorige week zaterdag nog met 39 graden koorts in bed lag vanwege corona. Gisteren was ik nog behoorlijk moe, vandaag resteerde alleen nog een flinke snotneus.

De Linschotenloop is een stemmige loop in kerstsfeer. Goed te bereiken met pendelbussen vanaf station Woerden. Ik had wel de indruk dat het veel drukker was dan vorig jaar, bij de bussen stonden lange rijen. In de drukte kwam ik ook Wilma Dierx nog tegen. Ze liep zelf niet vanwege een blessure maar was er bij om een kennis van haar te coachen. Na afloop hebben we in de ‘huiskamer’ van station Woerden onder het genot van een kopje koffie nog even bijgepraat, natuurlijk over het (ultra)lopen.

Het was weer genieten op het mooie landelijke parcours langs de oude boerenhoeven met hun kerstverlichting. De bomen loeiden in de wind en de vroeg invallende duisternis (de start was pas om kwart voor twee) zorgde voor een mystiek sfeertje. Toen we met de pendelbus terug naar Woerden reden werd de westelijke horizon in een oranje gloed gezet door de ondergaande zon die heel even onder de lage voortjagende wolken zichtbaar werd.

23 december 2023
Linschotenloop 21,1 km
2:01:56
M65 31e van 49
Parcours

26 november 202328 november 2023

Spark marathon Spijkenisse

Het is alweer geruime tijd geleden dat ik in twee achtereenvolgende weekends een marathon heb gelopen. Vorige week de Ronde Venen marathon en nu dus de ‘Spark’ marathon. Na de Ronde Venen voelde ik me dermate in de ‘marathon mood’ dat ik de ‘Spark’ niet wilde laten schieten, ook al was die maar zeven dagen later. Misschien dat al die energie een gevolg is van de ‘rustige’ maand oktober, toen ik de Brocken Marathon moest schrappen.

Hoe dan ook, ik heb er geen spijt van gekregen, hoewel ik me nu wel behoorlijk afgepeigerd voel. Maar dat zal wel weer herstellen. In 2019 heb ik ook in Spijkenisse gelopen en ook toen was ik heel gecharmeerd van de goede sfeer en organisatie aldaar. Alles rondom deze marathon is perfect: de berichtgeving, inschrijving, ontvangst, accommodatie, begeleiding en de posten onderweg. Vanuit Haarlem bovendien goed te bereiken met het OV. Rechtstreekse trein naar Schiedam, vandaar de metro naar Spijkenisse Centrum. Op de site van ‘Spark’ stond zelfs een kaartje met de wandelroute naar de sporthal, aan alle details is gedacht.

Het was typisch novemberweer, bewolkt en regenachtig. Alleen de wind die bij deze marathon altijd prominent aanwezig is liet het deze keer vrijwel afweten. Het parcours rondom Spijkenisse is op een paar taluds na volkomen vlak en loopt grotendeels door de polder. Eerst gaat het langs het Hartelkanaal naar Geervliet. Bij westenwind tegen een berucht stuk. Tussen km 7 en km 11 wordt de loop van de Bernisse gevolgd en vervolgens tussen km 21 en km 27 opnieuw. In dat tweede stuk wordt er een mooie lus gelopen rondom het natuurgebied de Stompaardse Plas. Rond km 29 wordt het pittoreske Simonshaven gepasseerd. Via Hekelingen gaat het dan terug naar Spijkenisse. Het laatste stuk langs de Oude Maas boulevard naar de Spijkenisserbrug is imposant. Finish is op de atletiekbaan van ‘Spark’, waar ook de start was.

Net als vorige week ben ik weer helemaal achterin gestart. Van de ca. 250 deelnemers zat er maar een handjevol achter mij. Ik kwam vervolgens terecht in het groepje van de 4u30 hazen. Dat heb ik gevolgd tot op km 17. Toen was ik het een beetje zat. Een hoop geklets en veel drukte om je heen. Geef mij maar de rust en de ruimte. Dus ben ik er voorzichtig langs gekropen (‘daar gaat ie dan’) en heb ik de laatste 25 km in eigen tempo gelopen, zodat ik uiteindelijk zo’n 8 minuten eerder finishte dan de felgele hazen.

Na een lekkere bak frites in de kantine en een warme douche ben ik met een voldaan gevoel weer huiswaarts getogen.

26 november 2023
‘Spark’ marathon Spijkenisse
4:21:46
M60 10 van 23

Parcours

19 november 202331 december 2023

Ronde Venen Marathon 2023

De Ronde Venen Marathon mag zich verheugen in een groeiend aantal deelnemers. Dat is geen wonder, want dit is echt een heel leuke marathon. Niet bedoeld voor PR-zoekers, want het parcours bevat een aantal passages over weilanden en door natuurgebied waar snelheid maken niet echt een optie is. Dit jaar, na de overvloedige regenval van de afgelopen maanden, was het bij de fameuze boerderijpassage en in het laatste gedeelte van de Botshol zelfs zo zompig en drassig dat je blij mocht zijn op de been te blijven en dat je schoenen niet van je voeten werden gezogen. De op het laatste moment uitgestrooide stro mocht amper baten. Maar dat hoort nu juist bij de Ronde Venen Marathon waardoor deze zo uniek en uitdagend is. Ook dit jaar was er behalve de passage door de koeienstal weer een doortocht door een groot kassencomplex.

De krachtige zuidwestenwind, af en toe tippend aan windkracht 7, maakte het dit keer extra zwaar. Met name in de eerste 22 kilometer tot aan de Hoef was de tegenwind een remmende factor. De aangekondigde regen bleef, op een enkel fris buitje na, achterwege. Op een gegeven moment klaarde het zelfs breed op.

De tijd die ik gelopen heb is niet om over naar huis te schrijven. Dat was niet alleen een gevolg van de harde wind en de zware modderpassages, maar was ook een bewuste keuze. Omdat ik een maand gelden nog op de O.K. lag voor een inwendig hartvaten onderzoek was ik enorm blij dat ik nu alweer probleemloos een marathon kon lopen. De resultaten van het onderzoek waren dusdanig positief dat ik van de cardioloog groen licht had gekregen om aan deze marathon mee te doen. Om het zekere voor het onzekere te nemen ben ik wel helemaal achterin gestart en heb ik het rustig aan gedaan. En dat pakte dus goed uit.

19 november 2023
Ronde Venen Marathon Abcoude
4:43:23 (bruto 4:44:45)
M 246 van 280

4 november 202317 november 2023

11 Strandentocht editie 2023

In 2018 en 2019 heb ik de 60 kilometer versie van de 11 Strandentocht gelopen. Deze sponsorloop van de Hartstichting startte indertijd in Bloemendaal aan Zee en ging over het strand naar Hoek van Holland. Daarbij werden 11 strandpaviljoens aangedaan, vandaar de naam. Het is eigenlijk een wandelevenement, maar het staat ook open voor hardlopers.

Na de corona leek het er op dat het evenement ter ziele was gegaan, maar begin dit jaar ontving ik een mail dat er in 2023 weer een editie georganiseerd zou worden. Gezien de leuke herinneringen aan deze loop het ik me meteen weer ingeschreven, en wel voor de 50 km. Dat de 60 vervangen was door de 50 was niet het enige verschil. De route was nu ook omgekeerd: van Zuid (Ter Heijde) naar Noord (Zandvoort). In november kun je op herfststormen rekenen en die waaien meestal vanuit het zuidwesten. Daar tegenin lopen zou inderdaad geen goed idee geweest zijn. Want de organisatie had geen WK tegenwindrennen op het oog maar veel deelnemers die veel sponsorgeld opleveren. Als gevolg van de omgekeerde looprichting werden we nu met bussen heen gebracht in plaats van terug. Dat was een grote verbetering en misschien wel de voornaamste reden om de looprichting om te keren. Ik zal de chaos bij de finish in 2019 niet snel vergeten: kilometerslange wachtrijen voor bussen die maar mondjesmaat kwamen opdagen.

Dat het een sponsorloop betreft wordt er door de Hartstichting trouwens wel erg dik bovenop gelegd. Op het laatst regende het mailtjes en SMS-jes met de vraag om toch vooral (meer) sponsors te werven. Uiteindelijk was ik best tevreden met de 105 euro die ik had weten te verzamelen en liet ik al die berichtjes maar aan me voorbij gaan.

Ik heb trouwens niet de 50 km maar de 20 km gelopen. De reden daarvoor waren de hartperikelen van de afgelopen weken en de mede daardoor veroorzaakte trainingsachterstand. Deze 20 km zou voor mij en mijn hart een testloop moeten worden en waar kan je de werking van je hart beter (en veiliger) testen dan met een loop van de Hartstichting (lol)? Nou, het goede nieuws is dat het prima ging. Door de windkracht 5 in de rug (inderdaad!) flyerde ik in no-time van Katwijk naar Zandvoort. Het had de voorgaande nacht flink geregend en het strand was als een biljartlaken. Omdat de hardlopers (en dat waren er nog best veel) tegelijk met de wandelaars waren gestart kwamen die als eerste aan in Zandvoort. Omdat we zo ‘voorop’ liepen misten we wel grotendeels de gezelligheid die de vorige edities kenmerkte. Alleen over een verlaten en grauw strand, het zou zomaar één van mijn trainingsloopjes geweest kunnen zijn. We droegen geen startnummer, dus bij de finish wist de organisatie niet wie we waren en dus ook niet of we 20 of 50 km hadden afgelegd. De snellere 50 km lopers (die al om 0735 gestart waren) kwamen tegelijk aan met de 20 km lopers die om 1135 gestart waren. Dus werden we door de speaker allemaal over één kam geschoren als ‘helden’. Ik had nog geluk, want een regenfront dat vanuit het zuiden kwam opzetten bleef ik net voor. Ik was nog niet gefinisht of het begon te hozen. De herinnering was dit keer geen medaille maar een muts en een speldje (‘elfstrandenkruisje’).

Al met al wel weer lekker gelopen, maar de sfeer van de twee voorgaande edities ontbrak deze keer wel een beetje.

4 november 2023
11 Strandentocht 20 km
1:50:15

4 augustus 20235 augustus 2023

IJmuiden Kop van de Haven

De Kop van de Haven in IJmuiden is een bijna wekelijks doel voor mijn 20 km trainingsloopjes. Mooi uitzicht op vuurtoren, havenmond en Hoogovens en een goede kop koffie in het visrestaurant.

22 juli 202323 juli 2023

Midzomeravondmarathon Diever

Vandaag ben ik voor de 11e keer afgereisd naar Diever voor de Midzomeravondmarathon. Gezien het aantal keren dat ik daar aan deelgenomen heb mag je het wel een persoonlijke klassieker noemen. De eerste twee keer, in 2005 en 2006, heb ik trouwens 3 ronden gelopen (32 km). Maar dit jaar voor de 9e keer dus de volle afstand van 42,2 km. Dat ging vrijwel probleemloos, twee minuutjes sneller zelfs dan vorig jaar. Ik kon tot aan het eind goed door blijven lopen, behalve dan drie korte wandel/eet pauzes van enkele minuten aan het begin van de 2 t/m 4e ronde. Dat het zo lekker ging was te danken aan het weer. Mooie temperatuur van rond de 16 graden en een heerlijk verkoelend zomerregentje dat extra zuurstof in de lucht bracht. De ademhalingsproblemen en het ‘scheeflopen’ (teken van uitputting) bleven dan ook achterwege.

Het parcours kan ik natuurlijk wel dromen, dat is al jaren hetzelfde, maar het is elke keer weer fijn om door de groene natuur te lopen. De paden zijn goed beloopbaar en er is geen ander verkeer behalve een enkele fietser. Door het tijdstip (start om 1700) is het trouwens erg rustig. Ook om een andere reden was het erg rustig, en dat is een minder mooie reden. Want elke jaar, en zeker sinds de corona, neemt het aantal deelnemers verder af. Op de marathon startten dit jaar maar zo’n 14 lopers (waaronder 1 vrouw) terwijl dat er vóór de corona al gauw 40 á 50 waren. Misschien deed het ‘slechte’ weer dit jaar een extra duit in het zakje, maar toch is het verontrustend. Want hoe lang zal Dieversportief dit goed verzorgde en sfeervolle evenement op deze uitdunnende basis nog kunnen blijven organiseren? Het is trouwens een landelijke trend dat de kleinschalige ultra’s en marathons steeds kleiner worden. Alleen de grote stedelijke marathons blijven nog steeds het grote publiek trekken. Ik denk dat sinds de corona het ‘hardcore’ ultra- en marathonlopen op zijn retour is en dat er uiteindelijk alleen nog een paar ouder wordende ‘die-hards’ overblijven die bereid zijn om voor dit soort loopjes in de auto te stappen en naar de andere kant van het land te rijden. Voor hen is de pure loopervaring belangrijker dan het blazoen van een groot evenement dat immers op de social media de volgers beter aanspreekt. ‘Heb jij Rotterdam gelopen, wauw! Uhh, nee de Midzomeravondmarathon in Diever.’

De rit van Haarlem naar Diever duurde dit keer trouwens ruim twee uur vanwege wegwerkzaamheden op de A28. De omleidingsroute via de A6 en vanaf Emmeloord tot Diever over onverlichte lokale wegen was mooi maar met name terug in het donker en met regen best een uitdaging. Ik was daardoor pas tegen half één ’s nachts weer thuis. Maar het heerlijke loopje was het meer dan waard. Met dank aan organisatie en vrijwilligers!

22 juli 2023
Midzomeravondmarathon Diever
4:22:12

8 juli 202311 juli 2023

Storm Poly

Afgelopen woensdag ontstond er ten zuidwesten van Engeland een kleine depressie die in de buurt van ons land zo snel uitdiepte dat ook het KNMI erdoor verrast werd. Dinsdagavond was het code geel, ’s nachts werd het code oranje en om 8 uur code rood voor onder andere Noord-Holland. De regio Haarlem bevond zich in het epicentrum van het stormgeweld. Gedurende meer dan een uur werd in IJmuiden windkracht 11 (zeer zware storm) gemeten met een maximale windstoot van 146 km/uur. Zo erg was het in de zomer nog niet eerder geweest in Nederland.

In de middag luwde de wind weer snel en ben ik via Bleek en Berg naar de Zandwaaier gelopen. Alle paden lagen bezaaid met afgewaaide takken zodat het lastig vooruitkomen was. De uitgang bij de Zandwaaier was geblokkeerd door omgevallen bomen die men aan het opruimen was. Met moeite kwam ik er langs. De bedoeling was om verder te gaan via Middenduin, maar daar was er helemaal geen doorkomen meer aan. Ook het fietspad langs de Zeeweg was op meerdere plaatsten volkomen geblokkeerd.

Op vrijdag, twee dagen na de storm, heb ik geprobeerd om via de Drieduinenweg naar IJmuiden te lopen. Ik kwam toen in een gebied terecht waar de ravage nog veel groter was. Overal blokkades door gevelde bomen en enorme takken. Later bleek dat dat gebied afgesloten was voor bezoekers. Maar omdat ik allerlei kleine trails had gevolgd om er te komen had ik de rood-witte linten die op de grotere paden gespannen waren gemist. Het leverde me wel de waarschuwende vinger van een boswachter op.

Ik kan me niet herinneren ooit zoveel schade aan de natuur gezien te hebben. Ook langs het Spaarne richting Spaarndam zijn vele oude wilgen geknapt. Een triest gezicht.

Op dit moment zijn de duinen helemaal afgesloten. Ben benieuwd hoe lang dit nog gaat duren.

Foto album

14 mei 202316 mei 2023

Lijden in Leiden

De Leiden marathon van dit jaar kan wat mij betreft met een lange ij geschreven worden. Ik was er al een beetje bang voor. Ten eerste ontbrak bij mij de gebruikelijke wedstrijdspanning vooraf. Als je de dag ervoor denkt ‘O ja, morgen heb ik een marathon’ en je slaapt de hele nacht als een roos dan is er iets mis. De noodzakelijke vrees ontbrak. Ten tweede had ik een lauw gevoel bij de start. Het deed me minder dan anders. De wedstrijdgeest ontbrak. Ten derde zou het op deze Moederdag behoorlijk zonnig en warm worden. En door het koele voorjaar tot nu waren bijna alle trainingen in de koelte geweest. De hittebestendigheid ontbrak.

Zonder het echt in de gaten te hebben had de meute zich in beweging gezet en was ik al onder de startboog door. Er moest gelopen worden. Al snel kwam ik in het groepje van de 4-uurs hazen terecht. Vreemd genoeg dacht ik dat ik vandaag wel eens onder de 4 uur zou kunnen gaan lopen (want in Amstelveen had ik verrassend genoeg 4 uur en 5 minuten gelopen) dus ging ik vol hoogmoed vlak voor deze pacers lopen. Omdat ik het gevoel kreeg achtervolgd te worden heb ik me maar weer in het drukke groepje achter de pacers verstopt. Dat ging een tijdje best lekker totdat iemand tegen mijn voeten trapte en ik bijna struikelde. Het ‘Linschoten’ complex voor drukke groepen kwam meteen weer op dus ik besloot dan maar een stukje achter het groepje te gaan zitten. Na een sanitaire stop zag ik de blauwe ballonnetjes ineens ver vóór mij. Toen, na een kilometer of 10, kwamen de eerste wanhoopsgedachten al op. Het gaat helemaal niet lekker vandaag! Wat zijn mijn benen zwaar! En die kniehef lukt ook al niet. En het werd warmer en warmer. Volgens Weerplaza een ‘grastemperatuur’ van 23 graden. Maar ik liep nog en bij elke verversingspost dronk ik voldoende. Rond de 18 km vond ik het nodig om het gelletje dat ik bij me had te verorberen. Maar het hielp allemaal niet. Slap, slap, slap. De gedachte kwam op om er maar uit te stappen. Maar hoe en waar dan? Als ik een schaduwplek zag ging ik in de koelte even wandelen. De halve passeerde ik in een nog redelijke 2 uur en 2 minuten. Ik zag echter enorm op tegen de rest van de marathon. Met afwisselend hardlopen en korte snelwandel intermezzo’s lukte het me ondanks alle weerzin om in 3 uur 2 minuten de 30 km te passeren.

Maar na 30 km werd het 50-50 lopen en wandelen. Een mooie tijd had ik opgegeven, maar ik wist inmiddels wel zeker dat ik op deze manier wel op tijd zou gaan finishen. Dus doorzetten maar. Om mij heen overal wandelende lopers. De omstandigheden eisten hun tol. En dan ben je ineens in Leiden. Overal schreeuwend, joelend en aanmoedigend publiek. Wat een atmosfeer! ‘André, je kunt het’, klonk het links en rechts. ‘Ziet er goed uit’, ‘Goed bezig!!’. De laatste kilometers begonnen weer op hardlopen te lijken. Rijndijk, Maresingel, Morspoort, Boommarkt, Aalmarkt, Botermarkt, FINISH!!!

Net binnen de 4 en een half uur. Ik heb de schade beperkt weten te houden tot een minuut of 20. Zonder inzinking zou ik ergens rond de 4u10 zijn uitgekomen. Maar mensen, wat.zat.ik.er.doorheen.zeg. Wat een lijdensweg waren die laatste 10 kilometers. En nu, terugblikkend, was het eigenlijk best wel mooi allemaal. Wat een heerlijke sfeer in de dorpen van het Groene Hart en in Leiderdorp en Leiden zelf! Wat een fijne start en finishlocaties. Heerlijk even bijkomen met een capuccino liggend in het gras van het Garenmarktplein. Een no-nonsense marathon die van alle markten thuis is, inclusief de mooie medaille met een afbeelding van de markt.

14 mei 2023
Leiden Marathon
4:29:48