100 x 

En eindelijk is het dan zo ver: het maandtotaal van juni is 315 kilometer.
Dat betekent dat een langgekoesterd doel bereikt is: 100 maanden waarin ik per maand 300 of meer kilometer hardgelopen heb.

Het begon in 2006 met in dat jaar 3 maanden (april, juli, augustus) boven de 300 km. Maar de echte vrijwel aaneengesloten reeks startte in mei 2009.  Sindsdien heb ik alleen in december 2009 (276 km) en augustus 2016 (289 km) een maandtotaal van onder de 300 km gelopen. In augustus 2016 was dat het gevolg van een blessure.
In maart 2009 liep ik mijn eerste ultra (Connemara, Ierland) en daarna kreeg ik een longontsteking waarvan ik in april 2009 herstelde. Daarna begon dus die 300 km-plus reeks die nu al 8 jaar gaande is. In die periode zaten 49 maanden van boven de 350 km, 11 van boven de 400 km en 1 van boven de 450 km (oktober 2011, 452 km).
Gemiddeld heb ik dus sinds mei 2009 ruim 10 km per dag gelopen. Het past niet om trots op jezelf te zijn, maar het is wel een memorabel moment. Ik kan me zoveel maanden herinneren dat ik door blessures, ziektes of andere omstandigheden heel wat discipline en doorzettingsvermogen heb moeten opbrengen om die 300 km te halen.

Nou, dat is dan duidelijk. Na een 9-uursloop met bijna 80 kilometer in de warmte heb ik gewoon méér dan 1 week herstel nodig. Om zeven dagen later een 6-uursloop te doen is voor lijf én geest duidelijk teveel gevraagd. De benen waren van het begin af aan zwaar en de geest niet voldoende gemotiveerd. Op zich was het een leuk rondje daar in Hoofddorp. Atletiekbaan van AV Haarlemmeer, een mooi pad onder imposante oude bomen en een stukje wijk. Een lekkere bries uit het zuidwesten en een bewolkte hemel waar af en toe wat motregen uit viel. Wel een hoge luchtvochtigheid waardoor het een beetje klam aanvoelde.
Na 3 uur stevende ik nog steeds af op een 60-plusser, maar de motivatie om door te zetten ontbrak. Gedachten als ‘OK, maar waarom zou ik daar moeite voor doen? Wat is het bijzondere ervan? Ben ik dan niet tevreden met die 78-plus van vorige week?’. En ‘wat valt hier eigenlijk te bewijzen? Over twee weken is het allemaal alweer vergeten want dan is de volgende loop’. Toen ik na een korte pauze niet meer goed op gang kwam en duidelijk werd dat ik ook nog eens onder de 60 uit zou komen was het bijna gedaan. Vervolgens ging de speaker na mijn passage ook nog eens door de microfoon uitleggen ‘dat het er weliswaar bij die ultralopers veel langzamer uitzag dan we gewend zijn van baanatleten, maar (etc.)’ had ik het ineens helemaal gehad. De marathon worden, niet meer en niet minder, en dan de doek in de ring. Zo gezegd, zo gedaan na 4 uur en 18 minuten.

Geeft niet, ik had het eigenlijk vooraf al kunnen weten. Boompje komt om zijn loontje. Thuisgekomen viel ik als een blok in slaap, dat zegt genoeg. Was een goede leerschool en een goede training in één, dat wel. Elk nadeel hep zijn voordeel.

24 juni 2017
6-uursloop Haarlemmermeer
42,7 km in 4u18m
9,92 km/u

Net als vorig jaar heb ik weer meegedaan aan de 9-uursloop in Den Haag. Mooi parcours van bijna 1900 meter waarin een rondje over de atletiekbaan is opgenomen, een stukje van de Laan van Poot en een duinpad met aan het begin en halverwege een klimmetje. Een echt loopfeest met veel sfeer, mede door de enthousiaste organisatoren en vrijwilligers van de atletiekvereniging, de muziek en de aankleding.  Prima verzorging, mooi clubhuis en comfortabele douches. Bij elke doorkomst werd je door de speaker bij naam genoemd en kon je op het scorebord je progressie zien (naam, aantal gelopen ronden, totale afstand). Dat werkt erg motiverend. En niet te vergeten natuurlijk de enthousiaste aanmoedigen van de in exotische kledij gehulde dames en heren in het tentje aan het begin van de toegangsweg naar de baan. Door de afwisseling van de ondergrond (tarmac, grindpad, bestrating) is het er fijn lopen.  Er was vandaag in den lande echter veel concurrentie van andere ultralopen waardoor dit evenement niet het aantal deelnemers kreeg dat het mijns inziens verdient. Nadat de 6-uursloop erbij was gekomen waren zo’n 30 atleten (solo en estafette) in omloop. Maar door de vele bezoekers en andere loopgroepen op en rond de baan was het allesbehalve saai.  Het weer was prima, hoewel om een uur of twaalf de zon verzengend doorbrak en het met name op de baan best wel warm werd met een zeer hoge UV-factor. Maar zo dichtbij de kust zorgde een zeewindje voor wat afkoeling; bovendien was er langs het parcours veel schaduw van bomen, met name op het schaduwrijke duinpad.

Een andere reden om hier te lopen was mijn voorbereiding op de 100 km ultra in Schotland over 3 weken. De afgelopen tijd heb ik veel te weing lange afstanden gelopen. De marathon van Leiden op 21 mei, een training van 45 kilometer op 28 april en de Castricum ultra (62 km) op 8 april. Tijdens de recente vakantie in Portugal heb ik in totaal ‘maar’ 34 km gelopen. Geen wonder dus dat ik het moeilijk kreeg, vooral toen het warmer werd. De marathonafstand liep ik in 4u10, dat was prima en de 50 km in 5u15. Ook goed en zelfs veel te snel. In de resterende 4u45 legde ik echter nog maar 28 km af waarbij ik steeds vaker moest gaan wandelen. Ook heb ik drie keer een pauze ingelast van 5 á 10 minuten achter een kop koffie in de kantine. Maar goed, het trainingsdoel is bereikt want ik heb weer eens een langere afstand afgelegd. 78,4 km is ook weer niet zó slecht. Vorig jaar, toen ik minder trainingsachterstand had en het bovendien een stuk koeler was met regenbuien, haalde ik 83,5 km. En in 2010, toen het nog een 12-uursloop was, legde ik er 104 km af. Ja, dat waren nog eens tijden!
Mijn loopmaat Tom van der Veldt, met wie ik naar Den Haag gereden was, werd 2e met ruim 91 km. Proficiat Tom!
Na afloop heb ik met vrouw en kleinzoon een heerlijke pannenkoek met warme kersen en ijs gegeten bij het strand van Kijkduin. Het vermoeide lijf had wel een beloning verdiend!

9-uursloop Haag Atletiek
17 juni 2017
78,2 km (4e plaats solisten)
8,7 km/u

Voor de 6e keer heb ik deelgenomen aan de door Willem Mütze in samenwerking met wandelvereniging de LAT georganiseerde ‘Ultraloop Castricum’. Wanneer je deze loop van 62 kilometer ‘zwaar’ noemt dan overdrijf je niet. Het parcours loopt nagenoeg alleen over natuurpaden en bevat strandpassages, talloze duinen en veel, heel veel zand. Vanuit Castricum (met het eerste ‘klimduin’ al na een paar honderd meter) loop je naar Castricum aan Zee, dan via een stukje strand en het duingebied naar Egmond aan Zee en vervolgens over het strand naar Bergen aan Zee. Daarna een grote lus door de Schoorlse  Duinen, waarbij de Schoorlse Nok (een bijna 50 meter hoog en steil duin), het Klimduin en ‘Jan Bas zijn Tuintje (zandverstuiving) hun herinnering nalaten in je kuiten. Daarna gaat het via de oostelijke rand van het duingebied weer helemaal terug naar Castricum. Ook dit is geen gemakkelijk stuk, met wederom diverse zandpartijen maar ook mooie uitkijkjes over de in bloei staande bollenvelden.

Al dit afzien wordt echter verzacht door de van alle geneugten voorziene verzorgingsposten : 2x de camper van Willem en Annemarie in Bergen (boterham met gebakken ei, beker vla) en 3x ‘wagenrusten’ van de LAT (koffie met melk en suiker!!). Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik op die 5 posten in totaal 20, misschien wel 30, minuten heb verwijld. ‘Ultraloop Castricum’ staat dit toe, want het is nadrukkelijk  geen wedstrijd, maar een vriendenloop. Hoewel… na afloop is er een oorkonde met in vette letters je gelopen tijd er op en op de website en Ultraned staat een uitslagenlijst.

Dus toch een beetje een wedstrijd, maar voor al een rendez-vous voor de ‘wat oudere’, ervaren en gelooide ultraloper. Het zal dan ook niet verbazen dat diverse deelnemers op Tweede Paasdag de 120 van Texel lopen en dat  de verhalen over nog véél langere afstanden en de horror-stories over degenen die daardoor blijvende blessures hebben opgelopen niet van de lucht waren. Maar gelukkig was die lucht vandaag wel onbewolkt en zonovergoten.

Castricum Ultraloop
8 april 2017
62 km
7uur 44 min
20e van 40 finishers
Route

Dit weekend blijk ik een mijlpaal bereikt te hebben. Met de duurloop van vandaag (1 april!) heb ik het totaal aantal hardloopkilometers van 55.000 overschreden. Nog 5000 erbij en ik ben anderhalf keer de aarde rondgelopen langs de evenaar. Wie weet gaat dat nog lukken.

In het najaar van 1996 ben ik met hardlopen begonnen, dat is nu 20 jaar en een half geleden. Gemiddeld bijna 2300 km per jaar. Meer dan de helft (29759km) van die 55.000.000 meter is gelopen in de 7 jaren van 2010 t/m 2016. In die periode kwam ik elk jaar dik boven de 4000 km uit.

Als ik deze aantallen zie word ik er zelf bijna moe van. Vooral wanneer ik bedenk dat ik vóór 1996 een nog veel groter aantal kilometers op de racefiets heb afgelegd.

Maar de ambitie om te lopen zal er niet minder door worden, integendeel!

Een van de mooiste plekjes in het Nationaal Park Zuid Kennemerland (oftewel de ‘Kennemerduinen’) is wel Kattendel. Nadat daar enige jaren geleden de kustlijn in zijn natuurlijke staat is teruggebracht hebben er zich schitterende,  fotogenieke stuifduinen gevormd. Het kleine blauwgroene meertje  vormt een geweldig contrast met het witte zand. Ik noem het altijd ‘mijn kleine Tibet’ en heb het tot een vast landmerk van mijn trainingslopen gemaakt.

 
Nog meer foto’s van Kattendel