Bid Me Run

DNS. Geen Calderdale Way Ultra. Ondanks het feit dat alles geregeld en grotendeels gefinancieerd was heb ik op het laatste moment besloten om niet af te reizen naar Engeland. Het voelde niet goed. Fysiek en psychisch zag ik er tegenop als een berg. Een vreemd gevoel dat ik niet kende had bezit van mij genomen.

Niet gaan, zei ook het brekende glas.

De beslissing om datgene waar ik me al weken op had voorbereid niet ten uitvoer te brengen viel op dat moment gemakkelijk.   Veel moeilijker is de nasleep. De twijfel, het zelfverwijt, de momenten van spijt. Morgen gaan ze lopen en zit ik thuis.

En ik ben niet fit. Lusteloos, moe, teleurgesteld ook. Toch weet ik dat het de juiste beslissing is geweest. Die 80 kilometer zou ik met deze instelling niet uitgelopen kunnen hebben. En als dat het enige was dan zou dat nog het minst erge zijn. Ik had het gevoel dat er nog veel meer mis had kunnen gaan.

En nu? Ik zie alweer uit naar de volgende lange duurloop, dat wel. Met lopen heb ik door het gebeurde nog niet afgedaan. Maar ik besef wel dat dit een keerpunt zou kunnen zijn. Zojuist zat ik een opname van ‘La Grande Bellezza’ van Paolo Sorrentino te bekijken, een beetje als troost. Daarin speelt Toni Servillo de rol van Jepp Garbardella die na het uitbundig vieren van zijn 65e verjaardag in een prachtig gefilmd Romeins decor terugblikt op zijn leven. Op een gegeven moment zegt hij: ‘Nu weet ik zeker dat ik geen tijd meer wil besteden aan dingen waarin ik geen zin heb’. Precies zoals ik het nu ook voel: geen zin en het ‘moeten’ is voorbij.

Is de prikkel weg? De uitdaging verdwenen? Heb ik het wel gezien allemaal?
Is het een ‘lopers burn-out’ of was het gewoon een tijdelijke dip, veroorzaakt door oververmoeidheid?

Er zijn (nogal wat) veellopers die hun marathons en ultra’s tellen. Vanzelfsprekend moet je dan wel weten wát je telt. Iedere hardloper weet dat een marathon 42,195 kilometer is. Maar daarmee ben je er nog niet. Want kun je een langzame trainingsloop van 43 kilometer vergelijken met een stadsmarathon die je in 3uur 15min loopt? En kun je het parcours van die stadsmarathon hetzelfde laten wegen als een trailmarathon met een paar duizend hoogtemeters waarvoor je acht uur of meer nodig hebt? En hoe tel je dan een ultra van 85 kilometer? Zijn dat zomaar ineens twee marathons? Dan heb je ook nog die ultra van 105 kilometer waarbij je na 70 kilometer moest uitstappen omdat je de cut-off tijd niet haalde.
Er zijn verschillende pogingen gedaan om een hanteerbare maatstaf op te stellen opdat de ‘marathonverzamelaars’ hun tellingen met elkaar kunnen vergelijken, bijvoorbeeld door de ‘100-marathon clubs’ die je in diverse landen hebt.
Dan lees je bijvoorbeeld het volgende:

Hardloop-evenementen van marathon afstand of langer die niet op de IAAF en / of IAU wedstrijdkalender staan tellen alleen als:

– de juiste afstand wordt gelopen ofwel 42195 meter of meer,
– de beoogde prestatie wordt geleverd, ofwel de afstand wordt afgelegd na de officiële start en binnen de tijdslimiet,
– er bewijs is van de prestatie ofwel er is een eindklassement opgemaakt,
– het hardloop-evenement minimaal 4 weken vooraf bekend is gemaakt in een internationale of landelijke loopagenda of minimaal 4 weken vooraf akkoord is bevonden door de 100 Marathon club Nederland,
– het parcours vooraf is vastgelegd,
– het parcours is gemarkeerd of zeer eenvoudig met GPS is te lopen,
– het geen groepsloop is,
– het geen trainingsloop of sponsorloop zonder wedstrijdkarakter is,
– er minimaal 3 deelnemers starten.
– Een marathon is alleen geldig voor de 100 Marathon club Nederland als hij wordt gelopen binnen 6 uur. Voor een 100KM wedstrijd is dit 15 uur. Ongeacht de hoogtemeters en aard van het parcours. Voor bergraces en trails vanaf Ultra Long is dit niet van toepassing en worden de limieten van de organisatie gehanteerd.
– Indien in de uitslag van een uurloop niet is te zien dat er is voldaan aan het vorige punt dan is de minimale afstand voor een 12 uurs 70KM en voor een 24 uurs 140km.
– Voor hardloop-evenementen zonder tijdslimiet geld een minimum snelheid van 7 min/km. Voor een marathon betekend dit een tijdlimiet van 5 uur en voor een 100KM wedstrijd een tijdslimiet van 12 uur. Leeftijd van de loper/loopster, aard van het parcours en gelopen hoogtemeters kunnen de tijdslimiet verlengen:
– Voor leden van de leeftijd 70 t/m 74 is de tijdslimiet 5:30 en voor leden 75 en ouder 6:00.
– Voor elke 500 hoogtemeters wordt de tijdslimiet met 30 minuten verlengd.
– Voor trails wordt, voor elke 42 kilometer, de tijdlimiet met 30 minuten verlengd.
– Ultra afstanden tellen als 1 enkele wedstrijd ongeacht de afstand of duur.

… en zo gaat het nog wel eventjes door…

Dan kan ik toch niet nalaten om heimelijk in mijn vuistje te lachen. Zoveel regeltjes om iets in te kaderen dat ooit is begonnen met een volstrekt arbitrair gekozen afstand van 42,195 meter… Eigenlijk komt het er op neer dat je iets telt dat eigenlijk niet bestaat. Of dat je iets telt dat je eigenlijk helemaal niet kunt tellen, want hoeveel regeltjes je ook opstelt, van een appel kun je nooit een peer maken.

Zelf hou ik ook tellingen bij, dat moet gezegd. Maar die zijn een stuk simpeler. Een ‘marathon’ is voor mij alles wat tussen de 42 en 45 km ligt en een ‘ultra’ alles wat daar qua afstand bovenuit gaat. Ongeacht hoe lang ik er over gedaan heb en of ik wel of niet de officiële finish (wat toch ook maar een denkbeeldig getrokken lijntje in het landschap is…) heb gehaald. Want elke loop boven de 40 á 42 kilometer is gewoon een klus. En wat blijkt?

Volgens mijn eenvoudige criterium heb ik op dit moment precies 200 (ultra)marathons gelopen!

En als ik dat dan toch nader zou willen preciseren dan kom ik (sinds mijn eerste marathon op  4-4-2004) uit op  :
152 wedstrijden 42+ (waarvan enkele met een DNF na 42 km)
48 duurlopen 42+

Volgens het marathonclub-criterium zou ik ergens rond de 140 uitkomen, schat ik zo. Trouwens, met betrekking tot mijn eigen maatstaf heb ik ook een beetje gecheat (er zit namelijk één loop van 41,7 km bij…). Foei.