Geplaatst op

Weer op gang

Overal water

Inmiddels zijn er ruim twee maanden verlopen sinds het herseninfarct. Omdat het herstel sindsdien heeft doorgezet kan ik ook weer wat vaker en wat langer trainen. Ik zit nu op 60 á 65 km per week, verdeeld over vier loopjes. De langste daarvan zijn een kilometer of 20. Op tweede Paasdag staat er zelfs weer een wedstrijd op het programma, de Lions Heuvelloop van 15 km in Bloemendaal. Als dat goed gaat (het zal zeker geen toptijd worden!) wil ik me op 30 april in Noordwijkerhout wagen aan een halve marathon.

Geen voetpad maar een modderstroom

Als ‘test’ daarvoor heb ik vandaag 21,5 kilometer getraind in het Noord-Hollands Duinreservaat, tussen Bergen en Schoorl. Dat is nog een behoorlijke uitdaging geworden door de extreem hoge waterstanden. Regelmatig moest ik van het pad af omdat zich daar een compleet meer had gevormd. Om dat over te steken zou ik moeten zwemmen of een opblaasbaar bootje mee moeten torsen. Dan het maar hogerop zoeken en via de duintoppen een eigen pad banen door kreupelhout en doornenstruiken. Gelukkig had ik op mijn mobiel een topografische kaart-app met GPS waardoor ik niet hoefde te verdwalen. Los van die obstakels heb ik het traject goed volbracht. Wel voelde ik dat ik voorlopig nog niet aan een marathon toe ben. Er is meer kracht en coördinatie in het linkerbeen maar ik wordt gewoon nog te snel moe.

Bovenop de Kerf in elk geval nog droge voeten

Dus of Leiden op 12 mei reëel is? Ik zou het niet weten en wil er eigenlijk ook nog niet te veel over nadenken. Het is al heel mooi wat er nu mogelijk is.

Post Views: 43
Geplaatst op

Opnieuw een tegenslag

Na de cardiologische problemen van oktober vorig jaar die medicinaal goed onder controle konden worden gehouden had ik het lopen dit jaar weer vol enthousiasme opgepakt. Ik had me zelfs als ingeschreven voor de marathons van Amstelveen en Leiden. Half januari kreeg ik echter flink de griep en moest ik een aantal dagen bed houden. Vier dagen liggen en tot overmaat van ramp vergat ik mijn cardio medicijnen te nemen… Totaal onverwacht kon ik ineens niet meer samenhangend praten en kon ik mijn armen en benen niet meer coördineren. Met spoed naar het ziekenhuis en daar werd een herseninfarct (CVA) geconstateerd. Gelukkig konden ze de verstopping in de bloedbaan succesvol oplossen zodat ik na een uur of twee alweer verstaanbaar kon praten. Het aansturen van armen en benen kwam pas na 24 uur weer in voldoende mate op gang om weer voorzichtig zonder ondersteuning te kunnen lopen.

Inmiddels is dat nu een maand geleden en zijn de meeste klachten voorbij. Ik kan zelfs weer redelijk hardlopen. Er zit wel een maximum aan van zo’n 10 á 15 kilometer per training omdat daarna het linkerbeen zijn kracht verliest. Dat is nog niet helemaal hersteld. Ook ben ik nog steeds snel moe. Maar met de medicijnen en de revalidatie die ik nu bij de fysio doe zou het volgens de artsen met een maand of drie weer OK moeten zijn.

Dus een streep door de marathon ambities, maar ik mag in mijn handen knijpen dat de gevolgen niet erger waren. Het is al heel wat dat ik nu om de dag een uur of anderhalf uur in een rustig tempo mijn rondjes kan lopen.

Post Views: 46
Geplaatst op

2023

Klein Olmen

Volgens het KNMI was 2023 klimatologisch gezien een zeer bijzonder jaar. Het was niet alleen landelijk gezien het warmste jaar ‘ooit gemeten’ maar ook het natste. Die natheid was het gevolg van het regenachtige voorjaar en vooral van de enorme hoeveelheden regen die in de herfst zijn gevallen. In de duinen is dat goed merkbaar aan de extreem hoge stand van het grondwater. Ik ren al een kwart eeuw wekelijks door de duinen maar dit heb ik nog nooit gezien. Het komt er eigenlijk op neer dat je niet richting het strand kan komen zonder tot je knieën door het water te moeten waden. De duinpannen zijn complete meren geworden en niet alleen de wandelroutes maar ook de fietspaden staan op veel plaatsen onder water. PWN heeft hier en daar alternatieve looproutes met linten aangegeven maar als je niet door het diepe water wilt waden dan moet je je toch nog op veel plaatsen over de hogere duinkammen een weg zien te banen door het doornige struikgewas. Ook geen pretje. Beelden van vroeger gelopen Ardennentrails en ultra’s in de UK waar natte en modderige voeten steevast op het menu stonden  doemden weer op.

Ezelweg, Groot Olmen

Hiermee is een niet tegenvallend ‘loopjaar 2023’ afgesloten, met daarin  6 marathons en 6 kortere wedstrijden. In totaal 3163 kilometer, daarmee het 15e jaar in successie van boven de 3000 kilometer. Het had ook heel anders kunnen aflopen want in oktober werd bij mij een ‘ernstige’ mate van coronaire aderverkalking geconstateerd. Het leek er op dat dit het einde betekende van het hardlopen, zeker in de mate waarin ik het gewend was te doen. Gelukkig bleek uit nader onderzoek (hartkateterisatie)  dat het zich op minder riskante plaatsen bevond zodat ik, weliswaar met medicijnen, tot mijn grote verbazing en opluchting van de cardioloog weer groen licht  kreeg om het oude niveau weer op te pakken. Het had wel tot gevolg dat ik, in afwachting van het definitieve onderzoek, in oktober alleen korte afstanden heb gelopen (hoewel dat eigenlijk ook niet mocht…). De Brocken Marathon en de Halve van Haarlem waarvoor ik al ingeschreven had moest ik laten schieten. Maar goed, ik mocht natuurlijk niet klagen. Want de twee marathons die ik daarna nog gelopen heb (Ronde Venen en Spijkenisse) gingen prima. In december heb ik het lopen nog een week moeten onderbreken vanwege corona, dus ook toen wat minder kilometers dan gemiddeld. Na hersteld te zijn van de corona heb ik nog de Linschotenloop gelopen, wat nagenoeg dezelfde tijd opleverde als vorig jaar.
Kortom, een resultaat waar ik alleen maar tevreden over kan zijn. En dan hopelijk volgend jaar op dezelfde manier verder in de M70 categorie.

2023
3163 km
183 lopen
6 marathons
6 kortere wedstrijden
344 uur totaal
9,20 km/uur gemiddeld

 

Post Views: 47
Geplaatst op

Linschotenloop

Een betere naam voor deze editie van de Linschotenloop zou zijn ‘Windstotenloop’. Vormden vorig jaar sneeuw en vorst de grootste hindernissen, dit jaar was het de harde westenwind. Aan de kust stormachtig, maar op het parcours 6 á 7 Bft met windstoten tot 65 km/uur. Die wind maakte de eerste 10 kilometer tot aan Oudewater behoorlijk pittig hoewel er zich allerlei kleine pelotonnetjes vormden waarin je even kon schuilen. Maar op de laatste 2 á 3 kilometer, tussen Montfoort en Linschoten, beukten de vlagen er pas echt op los. Menigeen moest er de brui aan geven en ging wandelen, de meeste anderen waaronder schrijver dezes verloren er kostbare minuten. Voor mij ‘kostbaar’ omdat ik daardoor net boven de 2 uur bleef terwijl het er aanvankelijk naar uit leek te zien dat ik er nét onder zou blijven.

Voor het overige was het prima weer op deze ‘kerstklassieker’. Droog (!) en met 11 graden heel zacht. Eigenlijk ging het lopen me behoorlijk goed af. Constant tempo, geen inzinkingen, geen hartkloppingen of benauwdheid zoals vorig jaar. En dan te bedenken dat ik vorige week zaterdag nog met 39 graden koorts in bed lag vanwege corona. Gisteren was ik nog behoorlijk moe, vandaag resteerde alleen nog een flinke snotneus.

De Linschotenloop is een stemmige loop in kerstsfeer. Goed te bereiken met pendelbussen vanaf station Woerden. Ik had wel de indruk dat het veel drukker was dan vorig jaar, bij de bussen stonden lange rijen. In de drukte kwam ik ook Wilma Dierx nog tegen. Ze liep zelf niet vanwege een blessure maar was er bij om een kennis van haar te coachen. Na afloop hebben we in de ‘huiskamer’ van station Woerden onder het genot van een kopje koffie nog even bijgepraat, natuurlijk over het (ultra)lopen.

Het was weer genieten op het mooie landelijke parcours langs de oude boerenhoeven met hun kerstverlichting. De bomen loeiden in de wind en de vroeg invallende duisternis (de start was pas om kwart voor twee) zorgde voor een mystiek sfeertje. Toen we met de pendelbus terug naar Woerden reden werd de westelijke horizon in een oranje gloed gezet door de ondergaande zon die heel even onder de lage voortjagende wolken zichtbaar werd.

23 december 2023
Linschotenloop 21,1 km
2:01:56
M65 31e van 49
Parcours

Post Views: 57
Geplaatst op

3000

Vandaag staat de tussenstand op 3000 km. Daarmee is 2023 het 15e opeenvolgende jaar waarin ik 3000 of meer kilometers heb hardgelopen. Ten opzichte van de piek tussen 2010 en 2016 (de ultra-periode) neemt het jaartotaal vanzelfsprekend wel langzaam af, maar ik ben toch heel tevreden met dit resultaat.

Post Views: 43
Geplaatst op

Spark marathon Spijkenisse

Voor de start op de atletiekbaan

Het is alweer geruime tijd geleden dat ik in twee achtereenvolgende weekends een marathon heb gelopen. Vorige week de Ronde Venen marathon en nu dus de ‘Spark’ marathon. Na de Ronde Venen voelde ik me dermate in de ‘marathon mood’ dat ik de ‘Spark’ niet wilde laten schieten, ook al was die maar zeven dagen later. Misschien dat al die energie een gevolg is van de ‘rustige’ maand oktober, toen ik de Brocken Marathon moest schrappen.

Hoe dan ook, ik heb er geen spijt van gekregen, hoewel ik me nu wel behoorlijk afgepeigerd voel. Maar dat zal wel weer herstellen. In 2019 heb ik ook in Spijkenisse gelopen en ook toen was ik heel gecharmeerd van de goede sfeer en organisatie aldaar. Alles rondom deze marathon is perfect: de berichtgeving, inschrijving, ontvangst, accommodatie, begeleiding en de posten onderweg. Vanuit Haarlem bovendien goed te bereiken met het OV. Rechtstreekse trein naar Schiedam, vandaar de metro naar Spijkenisse Centrum. Op de site van ‘Spark’ stond zelfs een kaartje met de wandelroute naar de sporthal, aan alle details is gedacht.

Het was typisch novemberweer, bewolkt en regenachtig. Alleen de wind die bij deze marathon altijd prominent aanwezig is liet het deze keer vrijwel afweten. Het parcours rondom Spijkenisse is op een paar taluds na volkomen vlak en loopt grotendeels door de polder. Eerst gaat het langs het Hartelkanaal naar Geervliet. Bij westenwind tegen een berucht stuk. Tussen km 7 en km 11 wordt de loop van de Bernisse gevolgd en vervolgens tussen km 21 en km 27 opnieuw. In dat tweede stuk wordt er een mooie lus gelopen rondom het natuurgebied de Stompaardse Plas. Rond km 29 wordt  het pittoreske Simonshaven gepasseerd. Via Hekelingen gaat het dan terug naar Spijkenisse. Het laatste stuk langs de Oude Maas boulevard naar de Spijkenisserbrug is imposant. Finish is op de atletiekbaan van ‘Spark’, waar ook de start was.

Net als vorige week ben ik weer helemaal achterin gestart. Van de ca. 250 deelnemers zat er maar een handjevol achter mij. Ik kwam vervolgens terecht in het groepje van de 4u30 hazen. Dat heb ik gevolgd tot op km 17. Toen was ik het een beetje zat. Een hoop geklets en veel drukte om je heen. Geef mij maar de rust en de ruimte. Dus ben ik er voorzichtig langs gekropen (‘daar gaat ie dan’) en heb ik de laatste 25 km in eigen tempo gelopen, zodat ik uiteindelijk zo’n 8 minuten eerder finishte dan de felgele hazen.

In het hazengroepje (links, 665)

Na een lekkere bak frites in de kantine en een warme douche ben ik met een voldaan gevoel weer huiswaarts getogen.

26 november 2023
‘Spark’ marathon Spijkenisse
4:21:46
M60 10 van 23

Parcours

Post Views: 64
Geplaatst op

Ronde Venen Marathon 2023

Langs de Spoordijk

De Ronde Venen Marathon mag zich verheugen in een groeiend aantal deelnemers. Dat is geen wonder, want dit is echt een heel leuke marathon. Niet bedoeld voor PR-zoekers, want het parcours bevat een aantal passages over weilanden en door natuurgebied waar snelheid maken niet echt een optie is. Dit jaar, na de overvloedige regenval van de afgelopen maanden, was het bij de fameuze boerderijpassage en in het laatste gedeelte van de Botshol zelfs zo zompig en drassig dat je blij mocht zijn op de been te blijven en dat je schoenen niet van je voeten werden gezogen. De op het laatste moment uitgestrooide stro mocht amper baten. Maar dat hoort nu juist bij de Ronde Venen Marathon waardoor deze zo uniek en uitdagend is. Ook dit jaar was er behalve de passage door de koeienstal weer een doortocht door een groot kassencomplex.

Door de koeienstal

De krachtige zuidwestenwind, af en toe tippend aan windkracht 7, maakte het dit keer extra zwaar. Met name in de eerste 22 kilometer tot aan de Hoef was de tegenwind een remmende factor. De aangekondigde regen bleef, op een enkel fris buitje na, achterwege. Op een gegeven moment klaarde het zelfs breed op.

De tijd die ik gelopen heb is niet om over naar huis te schrijven. Dat was niet alleen een gevolg van de harde wind en de zware modderpassages, maar was ook een bewuste keuze. Omdat ik een maand gelden nog op de O.K. lag voor een inwendig hartvaten onderzoek was ik enorm blij dat ik nu alweer probleemloos een marathon kon lopen. De resultaten van het onderzoek waren dusdanig positief dat ik van de cardioloog groen licht had gekregen om aan deze marathon mee te doen. Om het zekere voor het onzekere te nemen ben ik wel helemaal achterin gestart en heb ik het rustig aan gedaan. En dat pakte dus goed uit.

19 november 2023
Ronde Venen Marathon Abcoude
4:43:23 (bruto 4:44:45)
M 246 van 280

Post Views: 52
Geplaatst op

11 Strandentocht editie 2023

Inschrijven in Zandvoort

In 2018 en 2019 heb ik de 60 kilometer versie van de 11 Strandentocht gelopen. Deze sponsorloop van de Hartstichting startte indertijd in Bloemendaal aan Zee en ging over het strand naar Hoek van Holland. Daarbij werden 11 strandpaviljoens aangedaan, vandaar de naam. Het is eigenlijk een wandelevenement, maar het staat ook open voor hardlopers.

Na de corona leek het er op dat het evenement ter ziele was gegaan, maar begin dit jaar ontving ik een mail dat er in 2023 weer een editie georganiseerd zou worden. Gezien de leuke herinneringen aan deze loop het ik me meteen weer ingeschreven, en wel voor de 50 km. Dat de 60 vervangen was door de 50 was niet het enige verschil. De route was nu ook omgekeerd: van Zuid (Ter Heijde) naar Noord (Zandvoort). In november kun je op herfststormen rekenen en die waaien meestal vanuit het zuidwesten. Daar tegenin lopen zou inderdaad geen goed idee geweest zijn. Want de organisatie had geen WK tegenwindrennen op het oog maar veel deelnemers die veel sponsorgeld opleveren. Als gevolg van de omgekeerde looprichting werden we nu met bussen heen gebracht in plaats van terug. Dat was een grote verbetering en misschien wel de voornaamste reden om de looprichting om te keren. Ik zal de chaos bij de finish in 2019 niet snel vergeten: kilometerslange wachtrijen voor bussen die maar mondjesmaat kwamen opdagen.

Dat het een sponsorloop betreft wordt er door de Hartstichting trouwens wel erg dik bovenop gelegd. Op het laatst regende het mailtjes en SMS-jes met de vraag om toch vooral (meer) sponsors te werven. Uiteindelijk was ik best tevreden met de 105 euro die ik had weten te verzamelen en liet ik al die berichtjes maar aan me voorbij gaan.

Ik heb trouwens niet de 50 km maar de 20 km gelopen. De reden daarvoor waren de hartperikelen van de afgelopen weken en de mede daardoor veroorzaakte trainingsachterstand. Deze 20 km zou voor mij en mijn hart een testloop moeten worden en waar kan je de werking van je hart beter (en veiliger) testen dan met een loop van de Hartstichting (lol)? Nou, het goede nieuws is dat het prima ging. Door de windkracht 5 in de rug (inderdaad!) flyerde ik in no-time van Katwijk naar Zandvoort. Het had de voorgaande nacht flink geregend en het strand was als een biljartlaken. Omdat de hardlopers (en dat waren er nog best veel) tegelijk met de wandelaars waren gestart kwamen die als eerste aan in Zandvoort. Omdat we zo ‘voorop’ liepen misten we wel grotendeels de gezelligheid die de vorige edities kenmerkte. Alleen over een verlaten en grauw strand, het zou zomaar één van mijn trainingsloopjes geweest kunnen zijn. We droegen geen startnummer, dus bij de finish wist de organisatie niet wie we waren en dus ook niet of we 20 of 50 km hadden afgelegd. De snellere 50 km lopers (die al om 0735 gestart waren) kwamen tegelijk aan met de 20 km lopers die om 1135 gestart waren. Dus werden we door de speaker allemaal over één kam geschoren als ‘helden’. Ik had nog geluk, want een regenfront dat vanuit het zuiden kwam opzetten bleef ik net voor. Ik was nog niet gefinisht of het begon te hozen. De herinnering was dit keer geen medaille maar een muts en een speldje (‘elfstrandenkruisje’).

Al met al wel weer lekker gelopen, maar de sfeer van de twee voorgaande edities ontbrak deze keer wel een beetje.

4 november 2023
11 Strandentocht 20 km
1:50:15

Post Views: 62
Geplaatst op

Doorlopen

Bij de ruïne van Brederode in Santpoort

In de vorige post was ik nogal somber gestemd over de toekomst van mijn hardlopen. De reden was een behoorlijk negatieve uitslag van een CT scan. Twee weken geleden heb ik een hartkateterisatie ondergaan en daaruit bleek dat de verkalking wel aanwezig is maar vooral aan de buitenkant van de aderen zit. Daardoor is het risico veel kleiner dan het aanvankelijk leek en kan het met behulp van medicijnen goed onder controle gehouden worden. Dat betekent dat ik weer verder kan gaan met hardlopen en dat er vooralsnog ook geen beperkingen zijn opgelegd. Goed nieuws dus en na een onderbreking van anderhalve week heb ik inmiddels de eerste trainingsloopjes weer gedaan. Was wel even schrikken. Blijft natuurlijk de vraag waar die ademhalingsklachten die ik had dan wel vandaan komen. Daarom zal er half november nog een inspanningstest op de fiets plaatsvinden.

Post Views: 41
Geplaatst op

Een streep erdoor?

Wat is er aan de hand?

Het issue is dat ik al enige tijd borst- en benauwdheidsklachten heb als ik me tijdens het hardlopen meer dan gemiddeld inspan. Ik heb dan het gevoel dat er ineens een grote hand op mijn borst drukt waardoor ik niet bij mijn adem kan komen. Dat noopt mij dan om te stoppen met rennen en even stil te staan of te wandelen. Daarna gaat het dan wel weer. Het begon vorig jaar bij de Leiden marathon en daarna bij de Halve van Haarlem. Altijd in de eindfase als ik probeer om nog iets van mijn tijd af te snoepen of om nog een paar lopers vóór mij nog in te halen. Niemand van de toeschouwers op de Zijlweg in Haarlem begreep waarom ik honderd meter voor de finish ineens moest stoppen en gaan wandelen. Dat was geen leuke ervaring. Misschien dat ik het al veel langer dan een jaar onder de leden heb, maar dat kan ik me niet zo goed herinneren. Onlangs voelde ik me ook niet goed na afloop van een lange en zware duurloop in het Noordhollands Duinreservaat.

Ik ben daarom naar een sportarts gegaan om een cardio-vasculaire inspanningstest te doen met ademgasmeting. Daar werd een goede conditie gemeten, prima longfunctie en uitstekende hemoglobinewaarden maar… ook een paar vreemde terugslagen in het hart terwijl de bloeddruk richting de 160 ging. Mijn bloeddruk is inderdaad al enige tijd aan de hoge kant. De sportarts heeft de metingen naar een cardioloog gestuurd en die zag er aanleiding in voor een verder onderzoek. Hartfilmpje, een CT-scan en een 24-uurs Holtermeting. Het hartfilmpje was OK maar de CT-scan liet een behoorlijk uitgebreide verkalking van de hartvaten zien. Daar zit dus waarschijnlijk het probleem. In elk geval was het alarmerend genoeg om mij ertoe te bewegen om van de Halve van Haarlem af te zien. De nacht vóór de loop was ik onrustig en had ik vreemde dromen. Ik draag altijd een gouden kettinkje met een groene steen eraan. Die is mij ooit door iemand gegeven ‘om te dragen als ik gezondheids- of andere problemen had’. Een beschermende talisman dus. En laat nou op de ochtend van de Halve bij het opstaan dit kettinkje ineens breken en de steen kletterend op de grond vallen. Bijgeloof of niet, ik had er genoeg van. Ik besloot om niet te starten en van dat besluit was ik niet meer af te brengen. In plaats daarvan ben ik met mijn vrouw meegereden naar Bergen. Zij moest daar in de ochtend werken en ik heb in de tussentijd een mooie korte duintraining gedaan. Ging prima overigens.

Inmiddels heb ik naar aanleiding van de CT-scan en de Holtermeting een gesprek met de cardioloog gehad. Deze heeft mij het lopen van marathons ontraden en ook geadviseerd om even met kortere afstanden te stoppen totdat er meer duidelijkheid is verkregen via een hartkathedrisatie. Voor de tussentijd heb ik medicijnen gehad. Geen goed nieuws dus.

Geen Brocken Marathon dit jaar en waarschijnlijk ook geen wedstrijden meer. Ondanks dat loop ik wel af en toe in een rustig tempo korte loopjes van een uurtje of iets langer. Dat gaat best wel goed maar meer dan dat zit er voorlopig niet in.

Post Views: 66