IJmuiden, Kop van de Haven
Het was heerlijk toeven op het bankje op de Kop van de Haven. Een flets zonnetje met een mooie bijzon en voorjaarsachtige temperaturen van ruim boven de 10 graden. Dat bankje had extra aantrekkingskracht omdat ik moe was, echt moe. En dat is niet normaal na een middellange duurloop van 24 kilometer. Vanaf huis nu eens niet de duinen in, maar via de polders rond Velserbroek en het recreatiegebied Spaarnwoude naar het Noordzeekanaal. Hoogste punt van de route, die verder nagenoeg vlak is, wordt gevormd door de kunstmatig aangelegde uitzichtheuvel die 32 meter boven het vlakke landschap uitsteekt en inderdaad een mooi panorama oplevert. Je ziet het hele uitgestrektheid van het Noordzeekanaal, van Amsterdam tot aan IJmuiden.
Na de mooie dorpskern van Oud-Velzen ben ik met de pont overgestoken om mijn weg te vervolgen langs de noordkant van het kanaal om zo via het gigantische zeesluizencomplex in IJmuiden aan te komen. De aanleg van de nieuwe grote sluis is in volle gang en vormt een indrukwekkend schouwspel, maar betekent wel dat je een behoorlijk eind moet omlopen.
Maar die vermoeidheid…. Al ruim een week heb ik last van een lichte hoofdpijn boven in mijn hoofd, voel ik me af en toe misselijk en heb ik geïrriteerde en lichtschuwe ogen. Reden genoeg om gisteren eens bij de dokter langs te gaan, maar die heeft vooralsnog niets bijzonders kunnen vinden. Een hardnekkig virusje?
Het plan was eigenlijk om nog een stukje door te lopen en ook het strand en de Zuidpier te bezoeken. Maar het liep al tegen vijf uur en ik begon weer misselijk te worden. Naar huis dus maar, met de bus.