Geplaatst op

Trainingsmarathon van Enkhuizen naar Hoorn

Enkhuizen

Met ‘trainingsmarathon’ bedoel ik niet dat het gaat om een training voor een specifieke marathon, maar dat het een trainingsloop is met de lengte van ongeveer een marathon. Misschien is ‘toeristische loop’ een beter woord. Want ik neem er de tijd voor om om me heen te kijken en foto’s te maken en meestal houd ik halverwege een ‘ruime’ koffiepauze van een kwartier. De netto looptijd is daardoor een stuk korter dan de bruto tijd.
Aan de andere kant vormen dit soort loopjes wel degelijk een goede voorbereiding voor een ‘echte’ marathon. Dus heb ik me een dag na dit Noord-Hollandse avontuur maar meteen ingeschreven voor de marathon van Leiden.

Vuurtoren bij Oude Ven

Het was mooi weer vandaag. Een strakblauwe hemel en een frisse noordoosten bries. De lente is duidelijk begonnen en dat was niet alleen te merken aan de vele narcissen en krokussen maar ook aan de talloze motorrijders die de bochtige IJsselmeerdijken kennelijk erg aantrekkelijk vonden om hun stuurkunsten bij hoge snelheid en met een hoop lawaai te beproeven. Ieder zijn hobby, maar het is erg verstorend voor de rust in dit prachtige natuurgebied. “Trainingsmarathon van Enkhuizen naar Hoorn” verder lezen

Geplaatst op

Binnen de 3 uur!

Uitzichtheuvel met klimmuur in januari 2017

Voor het eerst in 10 jaar heb ik weer eens een officiële 30-km wedstrijd gelopen. De Spaarnwoudeloop, bestaande uit 3 rondjes van 10 kilometer in het recreatiegebied Spaarnwoude, met in elke ronde een klimmetje naar de Uitzichtheuvel. Althans, zo had de organisatie het bedacht. Maar door een misverstand waren we na 5 km weer terug bij de start. Dat was op zich OK. De route heeft namelijk de vorm van een acht, bestaande uit twee lussen van elk 5 kilometer. Door een misverstand (verkeerd geplaatst lint, foutief gegeven aanwijzing?) ging echter niemand de tweede lus in, maar opnieuw de eerste. De organisatie heeft dat opgelost door ons twee hele ronden van 10 km en twee van 5 te laten lopen. Wel jammer, want daardoor gingen we maar twee keer over de Uitzichtheuvel, toch wel het mooiste en meest uitdagende deel van het parcours.
Het doel van deze wedstrijd was om mijn snelheid te testen. Door al die ultra’s en ‘long slow distance’ trainingen (‘toeristische loopjes’) vroeg ik me af of ik zo’n 30 km nog wel binnen de 3 uur zou kunnen lopen. Met die heuvel er in en de harde wind (ZW 6á 7) was dat nog behoorlijk twijfelachtig. Na een regenachtige en langzame (drie plasstops) eerste vijf kilometer kwam ik goed op gang en begon ik steeds meer op mijn loopstijl te letten: eerst de knie naar voren gooien, voldoende kniehef en paslengte. Naar mijn gevoel werd mijn tempo inderdaad hoger en bij de doorkomst op 25 kilometer stond de klok op 2 uur 17 minuten! In de laatste 5 kilometer kon ik het tempo (met enige moeite) vasthouden en zodoende finishte ik in 2 uur 44 minuten. Missie meer dan geslaagd! Het is ook nog een leeftijds-PR (60 plus) op deze afstand. In 2005 liep ik hier 2:22:53 en in 2007 2:20:22.
Zoon Edward liep een P.R. van 57 minuten op zijn 10 kilometer, een mooie prestatie na weinig getraind te hebben als gevolg van een blessure.

Spaarnwoudeloop 2017
30 km
2:44:15
Overall 51 van 72
M60 3 van 4

Geplaatst op

Mijn Tibet

Een van de mooiste plekjes in het Nationaal Park Zuid Kennemerland (oftewel de ‘Kennemerduinen’) is wel Kattendel. Nadat daar enige jaren geleden de kustlijn in zijn natuurlijke staat is teruggebracht hebben er zich schitterende,  fotogenieke stuifduinen gevormd. Het kleine blauwgroene meertje  vormt een geweldig contrast met het witte zand. Ik noem het altijd ‘mijn kleine Tibet’ en heb het tot een vast landmerk van mijn trainingslopen gemaakt.

 
Nog meer foto’s van Kattendel

Geplaatst op

Voorjaar!!

Het is voorjaar!!

Krokussen, Narcissen, Klein Hoefblad en het Speenkruid staan in bloei, het zonnetje schijnt en het de temperatuur kruipt richting de 15 graden.

Geplaatst op

Via Spaarnwoude naar IJmuiden

IJmuiden, Kop van de Haven

Het was heerlijk toeven op het bankje op de Kop van de Haven. Een flets zonnetje met een mooie bijzon en voorjaarsachtige temperaturen van ruim boven de 10 graden. Dat bankje had extra aantrekkingskracht omdat ik moe was, echt moe. En dat is niet normaal na een middellange duurloop van 24 kilometer. Vanaf huis nu eens niet de duinen in, maar via de polders rond Velserbroek en het recreatiegebied Spaarnwoude naar het Noordzeekanaal. Hoogste punt van de route, die verder nagenoeg vlak is, wordt gevormd door de kunstmatig aangelegde uitzichtheuvel die 32 meter boven het vlakke landschap uitsteekt en inderdaad een mooi panorama oplevert. Je ziet het hele uitgestrektheid van het Noordzeekanaal, van Amsterdam tot aan IJmuiden.
Na de mooie dorpskern van Oud-Velzen ben ik met de pont overgestoken om mijn weg te vervolgen langs de noordkant van het kanaal om zo via het gigantische zeesluizencomplex in IJmuiden aan te komen. De aanleg van de nieuwe grote sluis is in volle gang en vormt een indrukwekkend schouwspel, maar betekent wel dat je een behoorlijk eind moet omlopen.

Maar die vermoeidheid…. Al ruim een week heb ik last van een lichte hoofdpijn boven in mijn hoofd, voel ik me af en toe misselijk en heb ik geïrriteerde en lichtschuwe ogen. Reden genoeg om gisteren eens bij de dokter langs te gaan, maar die heeft vooralsnog niets bijzonders kunnen vinden. Een hardnekkig virusje?

Het plan was eigenlijk om nog een stukje door te lopen en ook het strand en de Zuidpier te bezoeken. Maar het liep al tegen vijf uur en ik begon weer misselijk te worden. Naar huis dus maar, met de bus.