Zo’n anderhalve week gelden wilde ik iets van de grond oprapen dat de kat van de tafel geduwd had. Daarbij maakte ik een onverwachte beweging waardoor ‘het in mijn rug schoot’. Dit wordt ook wel een acute rugklacht op ‘spit’ genoemd. Het is niet zozeer een beschadiging maar een uit balans raken van de samenwerking tussen de rugspieren, de gewrichten of de banden. Het gevolg is een nog steeds voortdurende pijn in de onderrug. Vooral ’s ochtends bij het opstaan en bij het gaan zitten en weer opstaan van een lage zitplaats, zoals de bank. Ook bij lang zitten treedt het op. Regelmatig bewegen is dus belangrijk. Dat is ook niet erg, maar juist goed, omdat de oorzaak zoals gezegd geen beschadiging is maar een onbalans. Door beweging kan deze balans zich weer langzaam herstellen. Ik ben ook even bij de fysio langs geweest en die constateerde een overbelasting van het sacro-iliacale gewricht (SI-gewricht). Ik weet niet of dat hetzelfde is als spit. Zijn advies was om bepaalde oefeningen te doen, spanningen te vermijden en bij voorkeur niet hard te lopen maar te wandelen of te fietsen. Natuurlijk heb ik dat opgevolgd (want ik heb echt een goede fysio die veel ervaring met sportblessures heeft). Dus heb ik gefietst en gewandeld in de duinen. Maar dat wandelen ging helemaal niet lekker en ook het fietsen niet met al die verkeersdrempels en hobbels in de weg. Al wandelend kreeg ik steeds de neiging om hard te gaan lopen en bovendien kreeg ik juist spanning omdat ik elke dag dat de pijn aanhield moest aftikken als een dag dat ik eigenlijk had willen (en kunnen?) rennen. Dus ben ik na een dag of vijf toch weer stukjes gaan hardlopen. Zo’n 10 km op vlakke 
wegen. Dat ging heel redelijk, alleen scherpe bochten maken en plotseling moeten afremmen was wel pijnlijk. Op gang komen ging wel. En eenmaal stabiel lopend had ik helemaal geen last. Bovendien nam het een hoop ‘niet-lopen-stress’ weg en kon ik de resulterende rustpijn wegstrepen tegen het prettige gevoel die dag weer gerend te hebben. Daarnaast doe ik wel steeds de oefeningen. Inmiddels heb ik vijf keer hardgelopen en wordt er enig herstel merkbaar. Maar dat gaat wel langzaam. Bovendien was ik vandaag wat al te enthousiast door 15 km door de Schoorlse Duinen en het Noord-Hollands Duinreservaat bij Bergen te lopen. Dat zijn zo’n beetje de hoogste duinen van Nederland met veel oneffenheden en zand op de route. Ik wilde natuurlijk de bloeiende heide al hardlopend ervaren en dat is gelukt. Maar helaas ben ik daardoor qua rugklachten wel weer een beetje teruggevallen. Ook onderweg voelde het niet helemaal lekker. Dus nu weer een paar dagen rustig bewegen en komend weekend weer twee rustige loopjes. Mochten de klachten aanhouden dan maak ik een nieuwe afspraak met de fysio. Ik zal dan wel mijn ongehoorzaamheid moeten opbiechten…
Trainingsloop Schoorlse Duinen 15 km
Route