Geplaatst op

Maasduinen

Voor een bezoek aan vrienden verbleven Bernadette en ik een nachtje in Venlo. Dat bood mij naast de visite gelegenheid om de Maasduinen eens te verkennen. Dat Nationale Park ten oosten van de Maas in Noord-Limburg stond al geruime tijd op mijn verlanglijstje maar vanwege de afstand tot Haarlem was het er nog niet van gekomen om daar heen te gaan. En nu was het dan zo ver.

Vanaf het spoorwegstation van Vierlingsbeek heb ik een mooi rondje gelopen van 34 kilometer. Bij Afferden met het veer de Maas over, dan een lus door het natuurgebied en vervolgens via het veer bij Bergen weer terug naar Overloon, waar we bij onze kennissen gegeten hebben. Terwijl ik liep was Bernadette bij hen gebleven.

Verschroeide heide

De Maasduinen vormen een prachtig, afwisselend terrein met vennetjes, heide en bossen. Door de grote hitte van de afgelopen weken (gelukkig was het vandaag met zo’n 22 graden en stuk aangenamer) was veel van de heide verschroeid, wat goed te zien is op de foto’s. Maar hier en daar stond deze toch nog mooi in paarse bloei. Ik ben eerst vanaf Afferden langs het Zevenboomsven het Broederbosch in gelopen. Vervolgens, na de Eckeltse Beek overgestoken te zijn, Bleyenbeek in. Hier ligt een mooi stuk heide met diverse vennen, de zogenaamde Duvelskuul. Daarna volgden de Eckeltse Bergen. Langs het mooie Eendenmeer arriveerde ik in Nieuw Bergen (koffiepauze!)  en daarna in het leuke oude dorpje Oud Bergen. Hier weer de Maas over, terug naar Vierlingsbeek. Het laatste deel van de route tot aan Overloon liep door de Overloonsche Duinen, waar ik ondanks mijn GPS en de geel-oranje markeringen van de lange-afstand-wandelroute toch nog een paar keer verkeerd liep op de smalle singletracks. Ook hier veel bloeiende heide.

Sporen van een eerdere bosbrand

Een mooie en best wel uitdagende route. Bij de eerstvolgende gelegenheid ga ik de Maasduinen verder verkennen, want ze zijn veel uitgestrekter dan de circa 11 kilometer van het routedeel dat ik er vandaag gevolgd heb. Met name het Quin wil ik wel eens zien en het meer zuidelijk gelegen landgoed de Hamert. Maar daarvoor ontbrak de tijd, want ik moest op tijd aanschuiven aan de eettafel!

Bloeiende heide bij Overloon

Route
Foto’s

Geplaatst op

Uitgedroogd

De duinen, maar ook de polders bij Spaarnwoude vertonen een uiterlijk dat ik nooit eerder heb gezien. Geelbruine, uitgedroogde vlakten onder een meedogenloos stralende zon. Wanneer ik er doorheen loop komen er herinneringen op aan loopjes tijdens vakanties in Italië. Hetzelfde landschap, dezelfde lichtval, dezelfde kleuren en contrasten. Het lijkt wel alsof heel Nederland begin mei is opgepakt en ergens in het mediterrane gebied weer is neergelegd. Want al drie maanden beleven we de meest standvastige, zonnigste en droogste zomer sinds mensenheugenis. Niet alleen in Nederland, maar in heel Noord-Europa. In Haarlem en omstreken zijn en op twee of drie dagen een paar buitjes gevallen, en dan is het toch wel ‘pech’ om juist tijdens zo’n sporadische bui net op het IJmuiderstrand te rennen en daar van nabij zelfs een blikseminslag mee te maken. Schrikken! Vanwege de warmte loop ik nu ’s avonds vaak richting het iets koelere strand in plaats van de warme polder in. Van huis uit een mooi loopje van 14 kilometer tot aan IJmuiderslag en van daar uit weer met de (airconditioned!) bus terug. In deze tijd van het jaar kan ik dan vanaf het strand zo rond 21:30 de zonsondergang bewonderen.

Behalve het landschap is ook het lichaam veranderd. Het heeft zich perfect ingesteld op het verrichten van inspanning bij hoge temperaturen. Was ik vroeger helemaal kapot na een duurloop van een uurtje of twee bij een temperatuur van boven de 25 graden, nu draai ik mijn hand niet om voor een marathon onder het geweld van 28 graden of meer. Amersfoort (24C), de Bokemei Run (28C) en de Midzomeravond Marathon (29-30C bij de start). Toegegeven, de  lage luchtvochtigheid en het passaat-achtige windje uit noordelijke tot oostelijke richtingen maken de warmte dragelijker dan de gebruikelijke drukkend-benauwde transportwarmte die meestal de basis vormt voor hitte-uitspattingen in dit landje aan de Noordzee. Toch begint de aanhoudende warmte afmattend te werken, niet in de laatste plaats door het slechte slapen tijdens de ‘tropische’ nachten. Overdag staat er vaak een lekker briesje, maar dat valt ’s avonds weg waardoor het moeilijk is om het huis te luchten. Voor zover dat überhaupt mogelijk is bij etmaalgemiddelden die uitkomen op ruim boven de twintig graden. Maar we zullen er wel aan moeten wennen, want het einde van deze superzomer is nog niet in zicht. Nadat er afgelopen zaterdag een eind kwam aan de officiële hittegolf die 13 dagen had geduurd en waarbij op twee dagen 38-plussers zijn gemeten, kondigt zich de volgende hittegolf alweer aan.

Geplaatst op

Puffen op de Midzomeravondmarathon in Diever

Gezelligheid op het Kasteel voor de start

Na de Bokemei Run afgelopen zondag heb ik zaterdagavond in Diever de tweede hete marathon in één week gelopen. Vooral de eerste ronde, beginnend met twee voorloop-rondjes door het dorp was bloedheet met 29C in de schaduw maar op de zonnige stukken nog veel hoger. Ook was het benauwd en onweersachtig, maar de dreigende lucht in het zuiden dumpte zijn in deze droogteperiode hoognodige regen een paar kilometer verderop (20 tot 25 mm vers hemelwater viel er die avond zeer lokaal in zuid-Drenthe). Geleidelijk nam de warmte wat af, maar ik na de finish heb ik een kwartier op mijn rug in het gras moeten liggen om bij te komen. Maar door de goede verzorging, met een extra post aan het eind van het Studentenpad en overal heerlijke koudwatersponzen is het gelukt. Vanwege de mix van zelf meegenomen blauwe AH sportdrank, de verstrekte oranje sportdrank, cola, water en warme (ja vreemd genoeg was dat juist heerlijk!) thee ben ik de laatste ronde wel misselijk geworden, maar hoefde gelukkig niet over te geven. Die misselijkheid duurde voort tot diep in de nacht waardoor ik  slecht geslapen heb. Toch moést ik wel wat eten om niet duizelig te worden, en heb daarom in het Kasteel, lekker buiten op een bankje nadat de zon was ondergegaan en het nog ‘maar’ 23 graden was, een Radler en een patatje-met genomen. Op de één of andere manier heb ik dat grotendeels naar binnen weten te werken. Dennis Hoekstra uit Drachten schoof bij mij aan en was zo aardig om mij een lift aan te bieden naar mijn B&B ruim twee kilometer verderop. Want ik zag het niet meer zo zitten om daarheen te lopen.

Maar wat een gezellig en goed opgezet evenement was dit weer. Een echte zomerklassieker waaraan zelfs behoorlijk wat buitenlanders deelnamen die waarschijnlijk in Nederland  hun vakantie vierden. De winnaar (3:18:26) was een Zweed. Dat het door de warmte een zware editie was blijkt ook wel uit het aantal marathon-starters dat uiteindelijk voor een kortere afstand heeft gekozen: 24 van de 74, oftewel één derde.

Het heetste stuk van het parcours

Verslag Dieversportief
Uitslagen Marathon

21 juli 2018
Midzomeravondmarathon Diever
4:25:43
35 van 50 overall

Het dreigde wel maar het bleef droog, stoffig en warm
Geplaatst op

De Woestijn van het Westen

Het Woeste Westen  is een natuurspeeltuin in het Westerpark bij Amsterdam Sloterdijk. Pal tegenover de kleine maar gezellige kantine van die vlak naast de spoorwegemplacementen groenspeelzone trekt Bob Bock samen met zijn enthousiaste team van de Stichting Bokemei de tent op die de start en finish locatie vormt van de Bokemei Run. Een ‘kleinschalige loop voor het goede doel’ en al enige jaren een ontmoetingsplaats voor  ‘die-hard’ ultralopers die niet bang zijn voor een beetje zomerse warmte. Want deze bijna 44 km lange loop wordt gehouden vlak voor de zomervakanties, in een van de warmste perioden van het jaar. Het Westerpark zou ook dit jaar weer de passende naam ‘Woestijn van het Westen’ kunnen dragen. Niet alleen vanwege de temperaturen van tussen de 25 en 30 graden maar ook omdat er door de al weken aanhoudende droogteperiode geen gras neer te bekennen valt. Grasvelden zijn dorre bruine vlakten geworden en op het oogverblindend witte ‘Konijnenpad’ (zoals Bob het noemt) wierpen de loopschoenen grote stofwolken op. Toevallig reed de Tour de France vandaag door het stof van de ‘Hel van het Noorden’ op weg naar Roubaix terwijl wij ons in deze ‘Hel van het Westen’ bevonden.

Nou ja, nu overdrijf ik een beetje, want meer dan de helft van het 4340 meter lange parcours ging over lommerrijke, met bloemen omzoomde paden en op het heetste stuk, ja dat Konijnenpad inderdaad, viel er een verkoelend briesje te bespeuren. Bovendien was de luchtvochtigheid laag zodat het totaal niet benauwd aanvoelde. Het warme weerbericht had kennelijk diverse voor-inschrijvers van plan doen veranderen, want in plaats van het maximaal toegestane aantal van 30 gingen er maar 16 lopers/loopsters van start. Niet iedereen heeft de 10 rondjes volgemaakt.vanwege de warmte.

Hoewel ik in vergelijking met mijn drie eerdere deelnames veruit de langzaamste tijd liep ben ik heel tevreden met het feit dat ik nergens hoefde te wandelen en alle 10 de ronden netjes binnen de tijd voltooid heb. Ik ben namelijk helemaal geen ‘warmteloper’. Als ik mijn gemiddelde snelheid afzet tegen die van overeenkomstige lopen dit jaar dan steekt deze daar helemaal niet slecht bij af.

Samenvattend: een heerlijk loopje met een ontzettend vriendelijke, kundige en enthousiaste ‘support crew’. Lekkere hapjes, prima drankjes en ook de zoutjes en de koudwatersponzen waren niet vergeten. Echt fijn om hieraan deel te hebben mogen nemen.

De Bokemei Run viel dit jaar samen met de festiviteiten op de naburige Westergasfabriek in verband met het 15-jarig bestaan van het Westerpark. Daardoor werden we begeleid door de klanken van het openluchtconcert aldaar. De tip die ‘local’ Wilma Dierx mij gaf dat het daar een  gezellig evenement was heb ik naar het thuisfront geapped. Zij zijn vervolgens ook naar het Westerpark afgereisd zodat ik daar naar afloop van de ‘BR’ nog een uurtje met hen heb zitten ‘chillen’ onder het genot van een ijsje en een biertje. Een topdag!

Bokemei Run
15 juli 2018
43,3 km
4u42m
7 van 11 finishers

Geplaatst op

Haarlemse Grachtenloop

Wat was het weer een leuk evenement dit jaar! Twee rondjes van 5 km door de binnenstad van de eigen woonplaats. Heel bijzonder was dit jaar dat de start plaatsvond nagenoeg op de stoep van de woning van mijn zoon Edward. Na afloop konden we dan ook heerlijk bij hem thuis chillen en napraten.

Geen gemakkelijk parcours door de vele bochten, bruggetjes, stoepranden en verkeersdrempels, maar op een enkele valpartij na kwamen bijna alle 1500 lopers op de 10 km veilig binnen. Zeker in het begin was het behoorlijk dringen en viel het niet mee om in je eigen tempo te blijven lopen. Het is dan ook geen snel parcours. Maar de leuke straatjes en steegjes, de bandjes en het enthousiaste publiek langs de route doen deze kleine ongemakken snel vergeten. En het was dit jaar bovendien eens een keer niet warm en drukkend in de stad maar heerlijk loopweer onder een bewolkte hemel en met een verkoelende noordwesten wind.

Mede daardoor liep Edward, die nog aan het herstellen was van een Japanse jet-lag, keurig ruim onder het uur. Zelf was ik, nog geen week na de 6-uursloop in den Haag, tevreden met mijn tijd van onder de 51 minuten. Een ‘leeftijds-categorie’ PR.

Grachtenloop Haarlem
22 juni 2018
0:50:54 chiptime
541 van 1448 overall
461 van 972 M

Geplaatst op

Oude Rot

‘André Boom is ook een van die oude rotten…’ klonk het uit de luidsprekers op de atletiekbaan van Haag Atletiek. Inderdaad, en zo voelde ik me ook. Na de 12 uurs, twee maal 9 uurs was het ditmaal de beurt aan de 6 uurs. Aangezien ik afgelopen zondag nog een warme marathon in Amersfoort had gelopen en het mij allang niet meer lukt om in 3 dagen van een dergelijke inspanning te herstellen wist ik van tevoren al dat er geen wonderen te verwachten waren. 55 Kilometer was het streven, maar de afgelopen dagen voelden mijn benen dusdanig dat ik al blij zou zijn met de marathon afstand.

Inderdaad volgde er, na ruim 30 km in de eerste 3 uur, een behoorlijke dip. Geen reden tot paniek dacht ik, eerst die marathon maar eens zien te halen. Dus ging ik rustig even de kantine in om op mijn gemak een bak koffie te dringen. Daarbij kwam ik in gesprek met de ‘speaker’ Dick Passchier (een naamgenoot van de Dick Passchier) die mij vertelde dat hij 30 jaar geleden ook commentaar gaf bij de eerste editie en dat hij uitgenodigd was omdat dit de laatste editie van de 6- en 9-uurs van Den Haag zou zijn. Nou, dat was wel even schrikken, erg jammer dat zo’n mooie en gezellige klassieker aan zijn eind komt. Gelukkig was ik er wel bij aanwezig, bij deze laatste editie. Ik vertelde hem ook van de marathon van afgelopen zondag. Vervolgens heeft hij bij mijn doorkomsten een paar keer omgeroepen dat ik deze 6-uurs zat als ‘een beetje uitlopen na de marathon’.

Nou, zo was het nou ook weer niet. Na de rustpauze kon ik er weer even tegenaan, maar na een kilometer of 5 begon het weer moeilijker te worden. Aan het weer lag het niet, het was niet al te warm en er stond een heerlijk frisse zeewind. De atletiekbaan ligt dan ook maar een paar kilometer van het strand van Kijkduin. In het parcours zit een stukje duinrand met twee klimmetjes. En die werden steeds lastiger zodat ik daar af en toen even moest gaan wandelen. Maar geen nood, de 50 Km werd gepasseerd, 51, 52. En toen lukte het me om er in de laatste drie ronden nog even flink de beuk in te gooien, want ik bedacht me dat het toch wel moois zou zijn om die 55 km er uit te slepen. Hoofdrekenen tijdens het laatste halfuur van een 6-uursloop is echter geen sinecure, vooral als je de lengte van een ronde niet precies weet. De omroeper hoorde ik zoiets zeggen als 1870 meter. Dus met 29 ronden en nog 1 km zou ik het net kunnen halen. Het werd 29 ronden en 950 meter. De rekenmachine komt dan uit op 29×1852 + 950 = 54.703 meter! Nou ja, dat rond ik gewoon af op 55 km hoor! Missie volbracht. 119 km binnen een week met daarin twee wedstrijden met minimaal marathonlengte. Mooi toch?

16 juni 2018
6-uursloop Den Haag Atletiek
54.703 meter
11e van 23

Geplaatst op

Marathon Amersfoort

Dit was een leuke en gemoedelijke marathon met veel groen. Niet de grootschalige toestanden van Rotterdam, Amsterdam of Enschede. Enigszins vergelijkbaar met Leiden, maar met 177 ingeschrevenen op de hele marathon (inclusief de estafettelopers) toch nog een factor kleiner. Met de andere afstanden erbij was het al met al een gezellige drukte op het Eemplein met zo’n 5000 lopers en lopertjes. En natuurlijk was het mooi om door het oude centrum van mijn ‘second home’, Amersfoort, te lopen. Het parcours was nagenoeg vlak.

Het ging zwaarder dan ik had verwacht door de hoge temperatuur (24C, maar met wind mee en in de zon lag de gevoelstemperatuur een stuk hoger). Gelukkig waren er onderweg voldoende drankposten en een tweetal koude douches. Ik heb de bekertjes water rijkelijk over me heen gegoten. Helaas was er weinig aanbod van voedsel. In de eerste 21 km helemaal niets en daarna af en toe een stukje banaan of appel.

Onder de vier uur blijven zat er totaal niet in. Bovendien wilde ik de eerste halve persé onder de twee uur lopen, wat lukte. Maar dat moest ik in de warme tweede helft ten volle bekopen. Toch was ik tevreden met de tijd van net iets boven de 4:15 voor een ‘last minute’ marathondeelname.

Pas afgelopen dinsdag trof ik deze marathon aan in de kalender, en heb me toen onmiddellijk ingeschreven. Het was een mooi alternatief voor het buitenlandse avontuur dat vorige week niet doorging. De voorbereiding was daardoor echter niet optimaal. Hoewel ik de afgelopen week eigenlijk had moeten ‘taperen’ had ik juist meer trainingskilometers gemaakt dan gemiddeld, in de aanloop naar de 6-uren in de Haag. Dat zal ook wel een rol hebben gespeeld bij de in de tweede  rond opkomende vermoeidheid.

Aanstaande zaterdag dient zich dus alweer de 6 uur van Haag Atletiek aan. Ben benieuwd in hoeverre het me lukt om voor die tijd een beetje te herstellen. Gelukkig heb ik me niet zoals vorig jaar voor de 9-uurs variant aangemeld. Het zou ook weer tamelijk warm worden, dus laat ik de lat, zeker na deze ‘ingelaste’ marathon maar niet te hoog leggen en op 55 kilometer mikken.

Marathon Amersfoort
10 juni 2018
4:15:25 netto
66e van 115 overall
62e van 102 M

Uitslag

Geplaatst op

Burn-out?

DNS. Geen Calderdale Way Ultra. Ondanks het feit dat alles geregeld en grotendeels gefinancieerd was heb ik op het laatste moment besloten om niet af te reizen naar Engeland. Het voelde niet goed. Fysiek en psychisch zag ik er tegenop als een berg. Een vreemd gevoel dat ik niet kende had bezit van mij genomen.

Niet gaan, zei ook het brekende glas.

De beslissing om datgene waar ik me al weken op had voorbereid niet ten uitvoer te brengen viel op dat moment gemakkelijk.   Veel moeilijker is de nasleep. De twijfel, het zelfverwijt, de momenten van spijt. Morgen gaan ze lopen en zit ik thuis.

En ik ben niet fit. Lusteloos, moe, teleurgesteld ook. Toch weet ik dat het de juiste beslissing is geweest. Die 80 kilometer zou ik met deze instelling niet uitgelopen kunnen hebben. En als dat het enige was dan zou dat nog het minst erge zijn. Ik had het gevoel dat er nog veel meer mis had kunnen gaan.

En nu? Ik zie alweer uit naar de volgende lange duurloop, dat wel. Met lopen heb ik door het gebeurde nog niet afgedaan. Maar ik besef wel dat dit een keerpunt zou kunnen zijn. Zojuist zat ik een opname van ‘La Grande Bellezza’ van Paolo Sorrentino te bekijken, een beetje als troost. Daarin speelt Toni Servillo de rol van Jepp Garbardella die na het uitbundig vieren van zijn 65e verjaardag in een prachtig gefilmd Romeins decor terugblikt op zijn leven. Op een gegeven moment zegt hij: ‘Nu weet ik zeker dat ik geen tijd meer wil besteden aan dingen waarin ik geen zin heb’. Precies zoals ik het nu ook voel: geen zin en het ‘moeten’ is voorbij.

Is de prikkel weg? De uitdaging verdwenen? Heb ik het wel gezien allemaal?
Is het een ‘lopers burn-out’ of was het gewoon een tijdelijke dip, veroorzaakt door oververmoeidheid?

Geplaatst op

Zomaar wat trainingsloopjes

Nog een dag of tien en dan staat er weer een behoorlijke ultra op het programma. Vanaf nu moet ik het daarom wat rustiger aan gaan doen. Maar de afgelopen weken heb ik tijdens diverse trainingsloopjes weer volop kunnen genieten van het gevarieerde landschap in mijn eigen omgeving. Hieronder een impressie.

De Veermolen (Penningsveer) tussen het Fluitenkruid
Noord-Hollands Duinreservaat bij Castricum
Het Noordzeestrand bij Bloemendaal aan Zee
De Waterleidingduinen bij de Zilk (Fransevlak)

Haarlem-Castricum (33 km)

Route Waterleidingduinen (37 km)

Geplaatst op

Geheimpje

Mysterieus meertje in de duinen

Hoe vaak ik al door het duingebied tussen Haarlem en het Noordzeestrand heb gelopen zou ik niet weten. Twee keer per week? Dat maakt al gauw honderd per jaar. Duizend of meer trails in het NPZK dus.
En daarbij natuurlijk altijd netjes op de toegestane paden gebleven :-).

Dan is het het natuurlijk een enorme verrassing om ineens op zo’n idyllisch plekje te staan. Vanaf het voetpad is het niet te zien, want het ligt verscholen achter de bomen en het oplopende terrein. Maar er loopt wel een ‘koeienpad’ naar toe en zo heb ik het gevonden. Ik heb het in afstandmeten.nl nog op de luchfoto proberen te vinden, maar zelfs bij diep inzoomen kon ik het niet zien. Misschien is het er ook wel niet altijd en is het ontstaan door de overvloedige regenval van dit voorjaar.

Waar het is? Tsja, dat hou ik lekker geheim…