6 Uur van de Haarlemmermeer

Met Mo Idrissi voor de start

Door allerlei omstandigheden heb ik sinds november 2023 geen marathon meer gelopen. Medio januari zag het er zelfs eventjes naar uit dat ik helemaal niet meer zou kunnen hardlopen. Gelukkig viel dat mee en kon ik na het herseninfarct weer voorzichtig gaan opbouwen. Dat resulteerde op 1 april in de Lions Heuvelloop van 15 km en sindsdien twee halve marathons en een 10 km. Maar langer dan 25 kilometer heb ik qua afstand dit voorjaar niet gelopen. Daarom was het een groot avontuur om toch in de Zes uur van de Haarlemmermeer te starten. Maar ik dacht: dit kan een mooie test worden want ik kan er na elk rondje van ca. 1400 meter uit stappen mocht het niet meer gaan. Kortom, kijken hoe ver ik kan komen met de 30 km als richtlijn.

Welnu, het werden ruim 48 kilometers. En dat hadden er best 50 of meer kunnen zijn als ik niet zo voorzichtig was geweest. Halverwege de marathonafstand heb ik 10 minuten rustig koffie zitten drinken in de kantine en ná de marathon opnieuw. Vervolgens heb ik een paar rondjes gewandeld en de laatste twintig minuten ben ik nog even voluit gegaan. De marathon heb ik in 4u55min gelopen, inclusief die 10 minuten onderbreking. Een bemoedigend en best wel onverwacht resultaat dus. En dat terwijl het met 24 graden ook nog eens behoorlijk warm (en zonnig) was. Maar het ging gewoon lekker. Tot aan de 36 km heb ik ruim 9 km/uur gemiddeld gelopen. Daarna ging het gas er af omdat het ultieme doel, een marathonafstand, me niet meer zou kunnen ontglippen.

De Zes uur van de Haarlemmermeer is een goed georganiseerd en gezellig evenement dat overloopt van het enthousiasme. Een ‘old school’ ultrafestijn waar ik weer oude bekenden zoals Bob Bock, Mo Idrissi, Wilma Dierx en Ferry van der Ent heb mogen ontmoeten. Alle lof en hulde voor de organisatoren en vrijwilligers. Het was mijn elfde deelname.

Staat de deur naar de marathon nu dan weer open? Het lijkt er wel op hoewel ik met ook op de kortere afstanden wil blijven richten. Maar het kriebelt wel weer. Zo is de gedachte aan de Midzomeravondmarathon, die uit rondjes van 10 km bestaat, best wel aanlokkelijk. We zullen wel zien. Laten we maar zeggen dat de marathondeur weer op een kiertje staat!

De atletiekbaan van AV Haarlemmermeer na afloop

 

Overzicht alle deelnames

Haarlemse Grachtenloop

Sfeerfoto: Maaike Daatselaar

Na een afwezigheid van 5 jaar heb ik me maar weer eens aan de Grachtenloop gewaagd. Sinds 2019 is er veel veranderd. De start bleek niet meer aan de Nieuwe Gracht te zijn maar bij de Koepel. Ook het parcours was helemaal veranderd en eigenlijk niet ten nadele. Alle mooie plekjes in de binnenstad werden aangedaan, zoals de Botermarkt, Klein Heiligland, de Bakenes, de Grote Markt en de Vijfhoek.

De start verliep nogal chaotisch. De tasseninname kon het aanbod nauwelijks aan waardoor er een enorme rij stond. Dat de 5 km net gefinisht was maakte het er niet beter op en bovendien was de toegang vernauwd als gevolg van afzettingen door bouwwerkzaamheden bij de Koepel. Ik had er een half uur voor uitgetrokken maar dat bleek nog te weinig te zijn. Met als gevolg dat ik me pas om 20u20 richting het startvak kon haasten terwijl de startprocedure al om 20u15 begonnen was. Ik moest helemaal achteraan aansluiten en dat had gevolgen. Op het bochtige en veelal smalle parcours was inhalen bijna niet te doen en dus moest ik de eerst ronde in een veel te laag tempo lopen. Gedurende de tweede ronde kon ik mijn achterstand weer een beetje goed maken. De EK wedstrijd Nederland-Frankrijk was inmiddels begonnen waardoor de hagen toeschouwers aan weerskanten van de route als bij toverslag opgelost waren. Dat gaf genoeg extra ruimte om wat sneller te gaan lopen. Maar dat viel toch tegen, want het had in de voorbije uren flink geregend. Bij de start was het wel droog geworden, maar tussen de bebouwing in de stad hing nog een vochtige en benauwde atmosfeer waarin het moeilijk ademen en ventileren was. Ik kwam zodoende binnen na iets meer dan 57 minuten wat me eigenlijk een beetje tegenviel.

Vooral tijdens de eerste ronde was er sprake van een enorm spektakel. Muziekbandjes, hossende Oranjesupporters en joelende toeschouwers alom. En de kluwen lopers moest zich daar tussendoor zien te wringen wat heel wat duwen en trekken opleverde. Wat een heksenketel! Een mooie belevenis, maar niet de meest geschikte entourage om in een lekkere flow te komen. Van de stad heb ik niet veel gezien want al mijn aandacht was nodig om me zonder te struikelen een pad door deze kakofonie te banen.

21 juni 2024
Haarlemse Grachtenloop
10 km
0:57:17

Leiden halve marathon

De finish

Oorspronkelijk had ik mij ingeschreven voor de hele marathon, maar vanwege de gezondheidsproblemen eerder dit jaar heb ik dit omgezet naar de halve. Achteraf bezien bleek dit een verstandig besluit geweest te zijn. Sindsdien ben ik weer aardig opgeknapt en theoretisch had ik de hele afstand mogelijk wel aangekund als de omstandigheden een beetje mee zouden werken. Maar dat deden ze niet! Het werd een zeer warme editie met veel zon en temperaturen die opliepen tot 26 graden in de schaduw. In de zon komen daar nog een paar graden bij en de gevoelstemperatuur zal wel ergens rond de 30 graden hebben gelegen. Bovendien was het de eerste echt warme dag van het seizoen waardoor het lichaam daar nog niet op is ingesteld. Dit alles resulteerde in een waar slagveld onder de deelnemers. In de laatste kilometers zag ik overal onwel geworden lopers langs de weg liggen of zitten, meestal gelukkig wel met hulp erbij. Ambulances reden af en aan. Geen prettig beeld. Uiteindelijk heeft de organisatie op last van de burgemeester ingegrepen: de hele marathon werd voor degenen die nog op het parcours waren stilgelegd. Hen werd geadviseerd verder te gaan wandelen. De 10 km, die al met een uur uitgesteld was, werd helemaal afgelast. Bij mijn weten is dus alleen de halve helemaal uitgelopen, zei het dan met veel uitvallers.

Ook na de finish waren er echter problemen ontstaan. De duizenden finishers kwamen in een kluwen mensen terecht die het Garenmarktplein en het van der Werffpark probeerden te bereiken. Omdat het hele terrein was afgezet met hekken kon men geen kant op. Ook hier werden diverse mensen onwel. Uiteindelijk werd er een nieuwe doorgang vrijgemaakt nadat de hordes toeristen die vanwege het mooie weer ook ter plekke waren de doorgang was ontzegd. Ik ben een beetje in de buurt van de finishboog blijven hangen waar in elk geval nog water en fruit voorradig was. Pas na drie kwartier kon ik via de omleidingsroute het van der Werffpark bereiken. Daar bleek het echter weer complete chaos te zijn bij de tassenuitgifte. Rijen en rijen dik stond men daar te dringen. Dat kwam ook doordat de 10 km werd afgelast en al die lopers hun spullen ook weer terug wilden halen. Ik heb daar een uur in de schaduw in het gras gelegen, wachtend op een mogelijkheid om mijn spullen terug te krijgen. Mijn mobieltje en portefeuille zaten in de ingeleverde tas, dus ik kon niemand bellen en ook niets te eten of te drinken kopen. Uiteindelijk heb ik een weggeworpen lege waterfles bij een nabijgelegen horecagelegenheid met water laten vullen. Ook thuis was men inmiddels ongerust geworden omdat ze geen contact met me konden krijgen. Gelukkig was mijn zoon wel zo slim om in de uitslagen te constateren dat ik wel gefinished was. De taferelen hebben uitgebreid aandacht gekregen in het landelijke nieuws zoals TV-journaals en nieuwssites. Dit zal volgend jaar toch echt anders moeten. Wat ook een rol heeft gespeeld is dat er dit jaar zo’n 2000 meer deelnemers op de halve waren dan vorig jaar: zo’n 6500 in totaal. Je zou dus denken dat de deelnemerslimiet omlaag moet en wellicht ook vroeger in het jaar gelopen moet worden. En hoe voorkom je dat jonge onervaren mensen van start gaan?

In elk geval ga ik ook goed nadenken over een eventuele volgende keer. Sowieso mijn geld en communicatie bij me houden tijdens het lopen.

Overigens heb ik persoonlijk niet veel last van de warmte gehad. Ik had een goede basisconditie en kon mijn ritme goed vasthouden. In de beruchte warme laatste kilometers door de binnenstad viel het tempo wel wat terug, maar ik kon blijven rennen. De vele waterdouches en drank- en sponsposten langs de route zorgden wat mij betreft voor voldoende verkoeling.  En wat was het verder een prachtig evenement. Door het mooie weer stonden en zaten overal juichende en aanmoedigende mensen langs de route en op veel plaatsen was er livemuziek. Zoeterwoude-Dorp en Zoeterwoude-Rijndijk waren feestelijk opgetuigd en de Splinterlaan in Leiderdorp was één grote kermis.

12 mei 2024
Leiden halve marathon
2:07:31
M70 5/24
M 2325/3410

 

Omloop van Noordwijkerhout

Daar was ie dan, de eerste wedstrijd in de M70 categorie! Geen marathon, maar een halve: de Omloop van Noordwijkerhout. Een mooie en gezellige duinloop naar Noordwijk aan Zee en weer terug. Er stond een stevige en koude wind uit het zuidoosten die we op de heenweg behoorlijk tegen hadden. Bij Noordwijk een kille regenbui maar eigenlijk was het goed weer om hard te lopen. Met mij ging het ook goed en het leek er een hele tijd op dat ik onder de 2 uur zou blijven. Maar op het laatste stuk van Langevelderslag terug naar Noordwijkerhout begon het pas echt hard te waaien en moesten we ons door hele wolken stuifzand heen een weg banen. Dat kostte minuten. Hoewel ik in de laatste drie kilometer nog soepel liep en zelfs kon versnellen was het niet meer genoeg om onder de ‘magische grens’ te blijven.

Maar wat doet het er toe, het lopen ging prima, een teken dat ik weer bijna de oude ben. Letterlijk dan.

En die halve marathons? Nou dat bevalt eigenlijk wel. Qua afstand en tijd te overzien en toch, als je de snelheid erin probeert te houden, een pittige en voldoening schenkende loopervaring.

28 april 2024
Omloop van Noordwijkerhout
21,1 km
2:02:41
M70 1e van 2
M 119e van 135

 

Lions Heuvelloop

Eindelijk weer een wedstrijd gelopen! Na alle tegenslagen van de afgelopen maanden mag dit toch wel als een kleine overwinning gelden. De drie rondjes van 5 km over het Kopje van Bloemendaal (met in totaal 165 hoogtemeters over 15 km) gingen me best wel gemakkelijk af. Ondanks de vele hoogteverschillen heb ik toch een gemiddelde van bijna 10,5 km per uur gehaald. De linker knie was wat pijnlijk maar een icepack na afloop deed wonderen.

De Lions Heuvelloop is een gemoedelijk lokaal evenement op 2e Paasdag waarbij ook de wat langzamere lopers aan hun trekken kunnen komen. De aangekondigde regen bleef uit en met een graad of 9 was het uitstekend weer om hard te lopen. En daarmee was dit dan mijn laatste wedstrijd als 65-plusser. Op 28 april hoop ik als M70-er de Halve van Noordwijk te kunnen lopen.

1 april 2024
Lions Heuvelloop Bloemendaal
15 km
1:25:58
M50 25e van 30

Weer op gang

Overal water

Inmiddels zijn er ruim twee maanden verlopen sinds het herseninfarct. Omdat het herstel sindsdien heeft doorgezet kan ik ook weer wat vaker en wat langer trainen. Ik zit nu op 60 á 65 km per week, verdeeld over vier loopjes. De langste daarvan zijn een kilometer of 20. Op tweede Paasdag staat er zelfs weer een wedstrijd op het programma, de Lions Heuvelloop van 15 km in Bloemendaal. Als dat goed gaat (het zal zeker geen toptijd worden!) wil ik me op 30 april in Noordwijkerhout wagen aan een halve marathon.

Geen voetpad maar een modderstroom

Als ‘test’ daarvoor heb ik vandaag 21,5 kilometer getraind in het Noord-Hollands Duinreservaat, tussen Bergen en Schoorl. Dat is nog een behoorlijke uitdaging geworden door de extreem hoge waterstanden. Regelmatig moest ik van het pad af omdat zich daar een compleet meer had gevormd. Om dat over te steken zou ik moeten zwemmen of een opblaasbaar bootje mee moeten torsen. Dan het maar hogerop zoeken en via de duintoppen een eigen pad banen door kreupelhout en doornenstruiken. Gelukkig had ik op mijn mobiel een topografische kaart-app met GPS waardoor ik niet hoefde te verdwalen. Los van die obstakels heb ik het traject goed volbracht. Wel voelde ik dat ik voorlopig nog niet aan een marathon toe ben. Er is meer kracht en coördinatie in het linkerbeen maar ik wordt gewoon nog te snel moe.

Bovenop de Kerf in elk geval nog droge voeten

Dus of Leiden op 12 mei reëel is? Ik zou het niet weten en wil er eigenlijk ook nog niet te veel over nadenken. Het is al heel mooi wat er nu mogelijk is.

Opnieuw een tegenslag

Na de cardiologische problemen van oktober vorig jaar die medicinaal goed onder controle konden worden gehouden had ik het lopen dit jaar weer vol enthousiasme opgepakt. Ik had me zelfs als ingeschreven voor de marathons van Amstelveen en Leiden. Half januari kreeg ik echter flink de griep en moest ik een aantal dagen bed houden. Vier dagen liggen en tot overmaat van ramp vergat ik mijn cardio medicijnen te nemen… Totaal onverwacht kon ik ineens niet meer samenhangend praten en kon ik mijn armen en benen niet meer coördineren. Met spoed naar het ziekenhuis en daar werd een herseninfarct (CVA) geconstateerd. Gelukkig konden ze de verstopping in de bloedbaan succesvol oplossen zodat ik na een uur of twee alweer verstaanbaar kon praten. Het aansturen van armen en benen kwam pas na 24 uur weer in voldoende mate op gang om weer voorzichtig zonder ondersteuning te kunnen lopen.

Inmiddels is dat nu een maand geleden en zijn de meeste klachten voorbij. Ik kan zelfs weer redelijk hardlopen. Er zit wel een maximum aan van zo’n 10 á 15 kilometer per training omdat daarna het linkerbeen zijn kracht verliest. Dat is nog niet helemaal hersteld. Ook ben ik nog steeds snel moe. Maar met de medicijnen en de revalidatie die ik nu bij de fysio doe zou het volgens de artsen met een maand of drie weer OK moeten zijn.

Dus een streep door de marathon ambities, maar ik mag in mijn handen knijpen dat de gevolgen niet erger waren. Het is al heel wat dat ik nu om de dag een uur of anderhalf uur in een rustig tempo mijn rondjes kan lopen.

2023

Klein Olmen

Volgens het KNMI was 2023 klimatologisch gezien een zeer bijzonder jaar. Het was niet alleen landelijk gezien het warmste jaar ‘ooit gemeten’ maar ook het natste. Die natheid was het gevolg van het regenachtige voorjaar en vooral van de enorme hoeveelheden regen die in de herfst zijn gevallen. In de duinen is dat goed merkbaar aan de extreem hoge stand van het grondwater. Ik ren al een kwart eeuw wekelijks door de duinen maar dit heb ik nog nooit gezien. Het komt er eigenlijk op neer dat je niet richting het strand kan komen zonder tot je knieën door het water te moeten waden. De duinpannen zijn complete meren geworden en niet alleen de wandelroutes maar ook de fietspaden staan op veel plaatsen onder water. PWN heeft hier en daar alternatieve looproutes met linten aangegeven maar als je niet door het diepe water wilt waden dan moet je je toch nog op veel plaatsen over de hogere duinkammen een weg zien te banen door het doornige struikgewas. Ook geen pretje. Beelden van vroeger gelopen Ardennentrails en ultra’s in de UK waar natte en modderige voeten steevast op het menu stonden  doemden weer op.

Ezelweg, Groot Olmen

Hiermee is een niet tegenvallend ‘loopjaar 2023’ afgesloten, met daarin  6 marathons en 6 kortere wedstrijden. In totaal 3163 kilometer, daarmee het 15e jaar in successie van boven de 3000 kilometer. Het had ook heel anders kunnen aflopen want in oktober werd bij mij een ‘ernstige’ mate van coronaire aderverkalking geconstateerd. Het leek er op dat dit het einde betekende van het hardlopen, zeker in de mate waarin ik het gewend was te doen. Gelukkig bleek uit nader onderzoek (hartkateterisatie)  dat het zich op minder riskante plaatsen bevond zodat ik, weliswaar met medicijnen, tot mijn grote verbazing en opluchting van de cardioloog weer groen licht  kreeg om het oude niveau weer op te pakken. Het had wel tot gevolg dat ik, in afwachting van het definitieve onderzoek, in oktober alleen korte afstanden heb gelopen (hoewel dat eigenlijk ook niet mocht…). De Brocken Marathon en de Halve van Haarlem waarvoor ik al ingeschreven had moest ik laten schieten. Maar goed, ik mocht natuurlijk niet klagen. Want de twee marathons die ik daarna nog gelopen heb (Ronde Venen en Spijkenisse) gingen prima. In december heb ik het lopen nog een week moeten onderbreken vanwege corona, dus ook toen wat minder kilometers dan gemiddeld. Na hersteld te zijn van de corona heb ik nog de Linschotenloop gelopen, wat nagenoeg dezelfde tijd opleverde als vorig jaar.
Kortom, een resultaat waar ik alleen maar tevreden over kan zijn. En dan hopelijk volgend jaar op dezelfde manier verder in de M70 categorie.

2023
3163 km
183 lopen
6 marathons
6 kortere wedstrijden
344 uur totaal
9,20 km/uur gemiddeld

 

Linschotenloop

Een betere naam voor deze editie van de Linschotenloop zou zijn ‘Windstotenloop’. Vormden vorig jaar sneeuw en vorst de grootste hindernissen, dit jaar was het de harde westenwind. Aan de kust stormachtig, maar op het parcours 6 á 7 Bft met windstoten tot 65 km/uur. Die wind maakte de eerste 10 kilometer tot aan Oudewater behoorlijk pittig hoewel er zich allerlei kleine pelotonnetjes vormden waarin je even kon schuilen. Maar op de laatste 2 á 3 kilometer, tussen Montfoort en Linschoten, beukten de vlagen er pas echt op los. Menigeen moest er de brui aan geven en ging wandelen, de meeste anderen waaronder schrijver dezes verloren er kostbare minuten. Voor mij ‘kostbaar’ omdat ik daardoor net boven de 2 uur bleef terwijl het er aanvankelijk naar uit leek te zien dat ik er nét onder zou blijven.

Voor het overige was het prima weer op deze ‘kerstklassieker’. Droog (!) en met 11 graden heel zacht. Eigenlijk ging het lopen me behoorlijk goed af. Constant tempo, geen inzinkingen, geen hartkloppingen of benauwdheid zoals vorig jaar. En dan te bedenken dat ik vorige week zaterdag nog met 39 graden koorts in bed lag vanwege corona. Gisteren was ik nog behoorlijk moe, vandaag resteerde alleen nog een flinke snotneus.

De Linschotenloop is een stemmige loop in kerstsfeer. Goed te bereiken met pendelbussen vanaf station Woerden. Ik had wel de indruk dat het veel drukker was dan vorig jaar, bij de bussen stonden lange rijen. In de drukte kwam ik ook Wilma Dierx nog tegen. Ze liep zelf niet vanwege een blessure maar was er bij om een kennis van haar te coachen. Na afloop hebben we in de ‘huiskamer’ van station Woerden onder het genot van een kopje koffie nog even bijgepraat, natuurlijk over het (ultra)lopen.

Het was weer genieten op het mooie landelijke parcours langs de oude boerenhoeven met hun kerstverlichting. De bomen loeiden in de wind en de vroeg invallende duisternis (de start was pas om kwart voor twee) zorgde voor een mystiek sfeertje. Toen we met de pendelbus terug naar Woerden reden werd de westelijke horizon in een oranje gloed gezet door de ondergaande zon die heel even onder de lage voortjagende wolken zichtbaar werd.

23 december 2023
Linschotenloop 21,1 km
2:01:56
M65 31e van 49
Parcours

3000

Vandaag staat de tussenstand op 3000 km. Daarmee is 2023 het 15e opeenvolgende jaar waarin ik 3000 of meer kilometers heb hardgelopen. Ten opzichte van de piek tussen 2010 en 2016 (de ultra-periode) neemt het jaartotaal vanzelfsprekend wel langzaam af, maar ik ben toch heel tevreden met dit resultaat.