Categorie: Commentaar

De beperkende maatregelen tijdens de huidige Corona-crisis hebben vanzelfsprekend ook de nodige invloed op de hardlooptrainingen. Eigenlijk zijn het helemaal geen trainingen want tot zo’n beetje tot de zomer zijn alle wedstrijden in binnen- en buitenland afgelast. Het lopen is echter een effectief middel tot ontspanning in deze stressvolle tijd en bovendien helpt het om het lichaam fit en daarmee de weerstand op peil te houden.

Het is echter wel de vraag hoe lang dit nog mogelijk is, want langzaam maar zeker worden de lock-down maatregelen steeds strenger. Vandaag was er een NL-alert om de mensen ervan te weerhouden om massaal naar de stranden en de natuurgebieden te trekken. Omdat alle evenementen stilliggen en in de steden niets te beleven is trekken de mensen met dit mooie weer (het is strakblauw en zonnig) en masse de natuur in. Dat is niet alleen slecht voor de kwetsbare natuur, zeker nu het broedseizoen begonnen is, maar het bevordert ook de overdracht van het virus. Als dit zo doorgaat ligt een afsluiting van de natuurparken en de stranden met name in de weekends in het verschiet.

Ook het OV is drastisch beperkt en men wordt ontmoedigd om ervan gebruik te maken. Voor mij heeft dat tot gevolg dat ik niet meer via de Waterleidingduinen naar de Zilk of Zandvoort kan lopen om van daar uit met de trein terug te gaan. Hetzelfde geldt voor de ‘pierloopjes’ naar IJmuiden en dan met de bus terug.

Dus heb ik maar weer de oude routes door Spaarnwoude, het Houtrak en het Westhoffbos uit de kast gehaald. In het Houtrak, waar ik eigenlijk al tijden niet meer geweest ben, blijkt een mooi natuurgebied met goed beloopbare paden aangelegd te zijn. Daar is ook het ‘Groene Schip’ verrezen, een hoge kunstmatige heuvel aan de Machineweg nabij het Noordzeekanaal. Er loopt ook een pad naar boven maar dat is helaas (nog) niet toegankelijk.

Omdat er nu van huis uit gewerkt wordt heb ik vaak aan het eind van de middag nog even gelegenheid om een rondje te lopen. Daardoor maak ik toch nog behoorlijk wat kilometers. En tsja, voor het geval we onverhoopt helemaal niet meer naar buiten mogen heb ik maar alvast een loopband aangeschaft…

Het afgelopen jaar is een goed ‘loopjaar’ geweest. De ervaringen en belevenissen zijn terug te lezen in de verslagen op deze site. Het is moeilijk om deze in een paar regels samen te vatten, daarom laat ik de ‘droge’ cijfers maar voor zich spreken.

Met in totaal 3819 kilometer is de limiet van ’10 km gemiddeld per dag’ ruim gehaald. Ten opzichte van vorig jaar (3901 km) slechts zo’n 80 km minder. Sinds 2016 (4256 km) is er wel een dalende trend, maar dat is logisch bij de oplopende leeftijd. Elke kalendermaand van 2019 is het totaal boven de 300 km uitgekomen, met als hoogste december (338 km).
In 2019 heb ik 8 marathons en 3 ultra’s (>50 km) gelopen. Opvallend was mijn eerste DNF bij de Brocken Challenge. Dat was mijn 10e deelname. Voor 2020 heb ik me niet meer ingeschreven en daarmee lijkt er een eind gekomen te zijn aan een illustere reeks van jaarlijkse BC-deelnames. Een mooi alternatief heb ik gevonden in de Brocken Marathon vanuit Wernigerode.

Met ingang van 2019 ben ik aan het verschuiven van de langere ultralopen naar de marathon. Dit jaar zaten er enkele nieuwe marathons tussen, zoals de Ronde Venen Marathon en de Spark Marathon. Een mooie prestatie (en leeftijd-PR) was de 3:51:30 tijdens de Leiden Marathon. Erg leuk was ook de Steamtrain Trail op de Veluwe: met de stoomtrein heen en lopend terug over een parcours van 44 km. Het was een memorabele loop vanwege de hitte (ruim boven de 30 graden op de Posbank). Over  hitte gesproken: op 25 juli werd het 40,7 graden in Nederland. In de avond van die dag heb ik een duinenloop gedaan. Het was toen nog boven de 35 graden! Wat de ultra’s betreft blijven ‘Sjravele door Limburg’ (50 km) en de 11-strandentocht (60 km) ook in 2020 op de kalender staan.

Behalve marathons en ultra’s heb ik nog 6 kortere wedstrijden gelopen (10 km tot halve marathon). Leuk om te doen en een goede manier om te testen welke snelheid er nog in de benen zit. Met al die lange duurlopen waarbij ik 8 á 9 km per uur loop is een gemiddelde snelheid van 11 km/uur al een hele uitdaging geworden!

Het fenomeen van de 42 km-plus trainingslopen lijkt passé. Is ook niet meer echt nodig omdat ik geen hele lange ultra’s meer loop. De lange duurlopen (veelal in de Amsterdamse Waterleidingduinen of in het Nationaal Park Zuid-Kennemerland) liggen tussen de 25 en 35 km. Ik train 3 á 4 keer per week met een weekgemiddelde over het hele jaar van 73 km. Het hoogste weektotaal was 115 km.

Blessures en andere gezondheidsproblemen zijn mij niet helemaal bespaard gebleven. In maart had ik flinke darm k hamstringklachten en in december sloeg het verkoudheidsvirus toe ondanks het feit dat het tot na de kerst uitzonderlijk zacht is gebleven.

Dit jaar vormt de afsluiting van een decennium dat zich kenmerkte door heel veel kilometers: in totaal 41494. Het topjaar was 2010 met 4401 km. Over het gehele decennium levert dat een gemiddelde op van 11,36 km per dag! In de afgelopen 10 jaar heb ik 123 wedstrijden van 42 km of langer gelopen.

Wat 2020 gaat brengen zullen we wel zien. In elk geval begint er een nieuw decennium waarin ik het hardlopen zal moeten gaan afbouwen. Maar ik ga nog niet bij de pakken neerzitten, want  voor komend jaar staan er nog diverse mooie loopjes op het programma.

De herfst is aangebroken. Het wordt weer nat en donker, de wind steekt op. Hier en daar hangt in de tuinen alweer de eerste kerstverlichting. Koud is het nog niet. Prima omstandigheden om de trainingsloopjes af te wikkelen. Nog één marathon en dan zit het er qua wedstrijden voor dit jaar weer op. Dat zou dan de tiende marathon/ultra van dit jaar worden, een prima resultaat.

De eerste week van november is ook de week waarin ingeschreven kan worden voor de Brocken Challenge. Na tien jaar heb ik besloten om daar een punt achter te zetten. Vorig jaar heb ik de finish niet gehaald (zoals bij enkele grote componisten was ook voor mij de 10e een ‘unvollendete’). Misschien mis ik in 2020 wel dé heroïsche editie, maar ik heb er vrede mee. Bovendien heb ik met de ‘Brocken Marathon’ in oktober een mooi alternatief gevonden. Minder kilometers, maar evenveel ‘Harz en Brocken’. De eerste 42 km van de BC gaat immers nog niet door de Hochharz. En wat de Harz betreft, als het allemaal volgens plan verloopt komt volgend jaar ook de ‘Harzquerung’ op mijn kalender te staan. Deze ultra van 51 km gaat zoals de naam al zegt dwars door de Harz, maar niet over de Brocken. De start is net als bij de Brockenmarathon in het mooie en gezellige Wernigerode, dat in tegenstelling tot Göttingen overal de Brockensfeer in- en uit ademt. Al was het alleen maar omdat je die vanuit de stad kunt zien liggen en de Brockenbahn er begint. Bovendien kan ik er weer in mijn favoriete pension terecht.

Qua kilometers ben ik dit jaar de 3000 al ruim gepasseerd. Oktober was met een ultra van 60 km en een marathon plus een kleine 220 trainingskilometers een goede loopmaand. Eens kijken of we dit jaar weer de 3600 km (300 gemiddeld per maand) kunnen halen.

Lopen is een vreemde ervaring. Je bent je bewust van je beweging, van het weer, het landschap om je heen, de bomen, de wolken, de wind, je adem en je inspanning. Dat alles vloeit samen tot een intense ervaring, een versterkt bewustzijn van het nu, het moment, het bezig-zijn. En je denkt: wat mooi, wat indringend, wat verruimend en verhelderend is dit, dat vergeet ik nooit meer. Maar het vreemde is, dan je na afloop als het ware weer uit deze toestand ontwaakt. Je voelt nog de geleverde inspanning in je lichaam, je voelt nog de gelukshormonen in je bloed. Uiteindelijk zakt ook dat weer weg en lost alles op in een soort van vergetelheid. Het is als bij het ontwaken, je weet dat je gedroomd hebt, maar de details van die droom kun je niet meer te voorschijn roepen. Je bent ontwaakt uit het loopbewustzijn. Je herinnert je de intensiteit van de ervaring, maar de details zijn verdwenen. Wat je wel zeker weet is dat je weer terug wilt keren naar die wereld die je alleen kunt beleven in het loopbewustzijn, vol verlangen denk je vooruit naar de volgende training in weer en wind. Het is een eenzame wereld, want net zo goed als je je droom niet kunt delen met iemand anders kun je ook de loopervaring niet delen met iemand die nog nooit in het loopbewustzijn geweest is.

In deze warme junimaand ben ik uitgekomen op 331 kilometer in totaal over 18 lopen. Dat is het hoogste maandkilometrage in 2019 tot nu toe. De maand met de meeste kilometers ooit was oktober 2011 met 452 km.
Het eerste halfjaar van 2019 telt daarmee 1923 km en 98 lopen.

Van ‘rustiger aan doen’ is dus nauwelijks sprake, hoewel ik toch een tendens zie naar minder lange afstanden. Vaker en korter lijkt het motto te zijn. Hele lange ultra’s zitten er niet meer in, wel diverse marathons. Bij die laatste gaat het meer dan vroeger weer om de snelheid. Onder de 4 uur lopen als het even kan. Leiden met 3:51:30 was wat dat betreft een hoogtepunt. De ultra-lange trainingslopen van 50 kilometer of meer lijken ook tot het verleden te behoren. Maximaal zo’n 30 kilometer is wat mij betreft prima. En wat dichter bij huis. Ook heb ik dit jaar nog geen 6-uursloop gedaan. Dus er veranderen wel dingen. Zo zijn de kortere  wedstrijden van 10 of 15 km weer terug. En de intervallen tussen de marathons (ultra’s?) worden wat groter: zo’n 4 weken.

Komende vrijdag de 10 km Grachtenloop in Haarlem en dan op 20 juli de Midzomeravondmarathon in Diever. Eind september begint dan het ‘najaarsprogramma’ met de ‘Halve van Haarlem’. In oktober zal ik moeten pieken met de Brocken marathon en de 11-Strandenloop van 60 km.

En… ik moet een beetje zuinig zijn op mijn rechterknie, want die voelt niet zo lekker, met name bij het trap af lopen.