Categorie: Nederland

De heide bloeit weer in de Schoorlse Duinen! Voldoende reden om op deze winderige en koele zomerdag net als vorig jaar weer eens een uitdagende loop in dit prachtige gebied uit te stippelen. Deze keer heb ik de route rechtsom gelopen: van Alkmaar via Bergen noordwaarts tot in het duingebied onder Harger en langs de westrand van de dennenbossen bij Schoorl weer zuidwaarts terug naar Bergen.

Dat zijn zo’n 30 bijzonder pittige kilometers, vooral in het noordelijke deel, waar kilometer na kilometer het ene na het andere duintje over mulle zandpaadjes beklommen en afgedaald moet worden. Daarna volgen er aan de Schoorlse kant nog een paar stevige klimmetjes over met dichte dennenbossen bedekte duinen van enkele tientallen meters hoog. Voeg daarbij de forse  en vlagerige westenwind van 6 á 7 Beaufort en je hebt de ingrediënten voor een parcours dat er zijn mag.

En dat niet alleen vanwege de zwaarte, maar ook vanwege de adembenemende schoonheid van dit duin- en bosgebied. Onderstaande foto’s proberen daar een indruk van te geven.

Deze loop sluit een zomerse reeks af van 5 zaterdagse 30-plussers in successie, allemaal (deels) boven het Noordzeekanaal. Volgende week staat de Monnikentocht (43 km) gepland en daarna volgt de vakantie in Italië.

Route

Tussen april en oktober vaart er een watertaxi tussen de Kop van de Haven in IJmuiden en de overzijde van het Noordzeekanaal, aan het begin van de Noordpier. Het is een leuk vaartochtje van een kleine 2 kilometer waarbij het Forteiland aan de zeezijde gepasseerd wordt en je de vaarroute van en naar de sluizen doorkruist. Voor 4 euro vaar je heen en terug. Als loper biedt het mij de gelegenheid om zonder heen en/of terug een enorme omweg rondom het Corus-complex te hoeven maken het gebied rondom de Noordpier te verkennen. Die pier is een stukje korter dan de Zuidpier en ligt bij zuidwesten wind in de beschermende omarming daarvan. Om die reden blijft hij bij een stevige zuidwester (zoals vandaag met ZW 6 á 7 buitengaats) langer geopend dan de Zuidpier, die dan de volle laag krijgt.

Op de Noordpier staan twee rood-wit gestreepte bakens, één helemaal aan het eind en één op een derde van de lengte, aan het einde van de oorspronkelijke pier, voordat deze verlengd werd. Het ligt op een verhoogd stenen plateau dat je via een trap moet betreden. Een fotogenieke setting.

Bij Wijk aan Zee ligt een hoog duin, het Paasduin (zo geheten omdat daarop naar verluid vroeger de Paasvuren werden ontstoken), dat door zijn geïsoleerde ligging direct in het oog springt. De steile, met helmgras begroeide flanken beklim je via een reeks van trappen. Bovenop de winderige top heb je een mooi uitzicht over Wijk aan Zee, de hoogovens van Corus en de beide in de Noordzee uitstekende pieren. Tussen dit duin en het afgesloten Corusterrein ligt de ‘Zee van staal’, een uitgestrekt terrein waarop diverse uit staal vervaardigde, groteske en gigantische kunstwerken staan. Door die Zee van Staal loopt een pad richting het Noordzeekanaal. Aan het eind van dat pad staan drie enorme windturbines die al van ver te zien zijn. Hier liggen ook de vele tientallen meters hoge bergen kolen en ijzererts die door de hoogovens verwerkt worden.

Zowel de vorige als deze zaterdagmiddag heb ik een route van zo’n 30 kilometer gelopen die uit noordelijke richting bij de watertaxi uit kwam (vertrek naar IJmuiden om 14:35). Vorige week via Spaarnwoude en de pont bij Velzen en daarna helemaal om Corus heen. Deze week vanaf Castricum via het zuidelijke deel van het Noord-Hollands Duinreservaat. Mooie tochten, met een boeiende afwisseling van natuur en infrastructuur.

Route van 22 juli
Route van 29 juli

Op werkdagen gaat de wekker op mijn mobieltje om 5u55 af.
Vandaag ook. Alleen is het vandaag geen werkdag en bovendien lag ik niet in bed.
Ik bevond mij namelijk midden in de duinen bij Haarlem. Want het was Hemelvaartsdag en sinds 5 uur was ik aan het ‘dauwtrappen’.
Volop dauw, want onder een heldere hemel was het flink afgekoeld. Met weinig wind resulteerde dat in glinsterende dauwdruppels en laaghangende mistbanken die prachtig door de opkomende zon werden doorschenen. Ik werd zelfs een heuse ‘Brocken Spectre’ gewaar (zie foto). Alsof dat al niet omineus genoeg was kwam ik op de terugweg een Engelse loopster tegen die hetzelfde Hardmoors shirt (met de twee gekruiste zwaarden) droeg als ik. ‘What a coincidence!’

Voor iemand die graag trails loopt zijn de polders van Oostelijk Flevoland nu niet direct het eerste waar je aan denkt wanneer je een trainingsloop van dik 40 kilometer aan het plannen bent. Er dringt zich een beeld op van saaie, kaarsrechte, boomloze asfaltwegen langs eindeloze rijen windmolens met hier een daar een modern agrarisch bedrijf en elke twintig kilometer of zo een betonnen woonkern zonder allure. Inderdaad, over zulke wegen heb ik vandaag ook gelopen. En het enige dorp waar ik na 21 kilometer doorheen kwam, Swifterbant, was  oersaai en telde welgeteld één snackbar waar een kop koffie te krijgen was. Toch is het lopen door zo’n gebied een indrukwekkende ervaring. Een enorme vlakte, één en al horizon onder een lucht die zo laag hangt dat je voortdurend de neiging voelt om je te bukken. Nederigheid is op zijn plaats in dit Nederland van Nederland. Een lange trail door bergen en bossen zet je als mens op zijn plaats, maar deze uitgestrekte monotonie overweldigt op een onvergelijkbare wijze. Je loopt, maar er komt geen eind aan, er is geen eind. Een nieuw land waarvan de golven van de Zuiderzee de enige historie zijn.

Maar in het voorjaar wordt deze zeebodem omgetoverd in een kleurig palet. Wit, oranje, vuurrood, paars, geel. Tulpen. Veld na veld, net zo eindeloos als dit land eindeloos is. Letterlijk een zee van bloemen. Toegegeven, eind april is dit fenomeen al over zijn hoogtepunt heen, veel tulpen zijn dan al gekopt. Maar er waren er nog genoeg over. Speciaal voor deze gelegenheid heeft men een ‘Tulpenroute Dronten’ gemarkeerd. Delen daarvan heb ik al hardlopend en fotograferend gevolgd en dat was zeker de moeite waard. Veel velden kun je betreden en, neergehurkt tussen de banen met bloemen, jezelf een schipbreukeling wanen op een vlot in een oceaan van geur en kleur.
Het was tamelijk bewolkt en fris, maar af en toe scheurden de wolken en trok er een bundel van licht over de velden die hen deed opgloeien alsof ze brandden in een geheimzinnig vuur.

Op een tocht als deze mag ook een blik op de voormalige Zuiderzee niet ontbreken en daarom heb ik op de terugweg naar Lelystad de IJsselmeerdijk gevolgd. De door de noordwesten wind opgezweepte golven spatten uiteen op de basaltblokken en door een gordijn van opstuivend water was in de verte Urk te zien. Alles is hier ver.

Een verrassend mooie loop was het, met zware benen. Die waren nog moe van de onlangs gelopen reeks wedstrijden. Regelmatig kregen ze echter rust als ik weer eens stopte om een foto te maken of een tulpenveld te betreden. Want op een dag als deze ben ik net zozeer toerist als hardloper.

Tulpenroute Oostelijk Flevoland
28 april 2017
45,5 km
5u:15m netto
Route
Foto album

Met ‘trainingsmarathon’ bedoel ik niet dat het gaat om een training voor een specifieke marathon, maar dat het een trainingsloop is met de lengte van ongeveer een marathon. Misschien is ‘toeristische loop’ een beter woord. Want ik neem er de tijd voor om om me heen te kijken en foto’s te maken en meestal houd ik halverwege een ‘ruime’ koffiepauze van een kwartier. De netto looptijd is daardoor een stuk korter dan de bruto tijd.
Aan de andere kant vormen dit soort loopjes wel degelijk een goede voorbereiding voor een ‘echte’ marathon. Dus heb ik me een dag na dit Noord-Hollandse avontuur maar meteen ingeschreven voor de marathon van Leiden.

Het was mooi weer vandaag. Een strakblauwe hemel en een frisse noordoosten bries. De lente is duidelijk begonnen en dat was niet alleen te merken aan de vele narcissen en krokussen maar ook aan de talloze motorrijders die de bochtige IJsselmeerdijken kennelijk erg aantrekkelijk vonden om hun stuurkunsten bij hoge snelheid en met een hoop lawaai te beproeven. Ieder zijn hobby, maar het is erg verstorend voor de rust in dit prachtige natuurgebied. “Trainingsmarathon van Enkhuizen naar Hoorn” verder lezen