Assendelft Marathon

Klim naar het kunstwerk in recreatiegebied Spaarnwoude

We zitten nog steeds in de Corona-crisis. Er zijn wel hoopvolle tekenen dat het hoogtepunt van de golf voorbij is en dat het virus in steeds meer landen onder controle is. De ‘intelligente lockdown’-maatregelen kunnen nu beetje bij beetje worden teruggeschroefd. Zo mogen we eerdaags weer naar de kapper, op een terrrasje gaan zitten of naar de bioscoop. Maar dat allemaal nog steeds op 1,5 meter van elkaar. Vergunningsplichtige evenementen, en daartoe behoren de meeste hardloopwedstrijden, zijn echter nog steeds verboden tot minstens 1 september. Daarvoor in de plaats is nu het fenomeen ‘virtuele race’ gekomen. Het aantal kilometers dat je aflegt (mag via elke niet-gemotoriseerde vorm van verplaatsing zijn, dus lopend, fietsend, skeelerend etc.) wordt afgezet tegen een virtuele route zoals de ‘Race across Tennessee van 1000 km, de ‘Hadrians Wall’ of ‘Lands End to John o’Groats’. Die afstanden moet je dan binnen een bepaald aantal dagen afleggen door steeds de tracks te uploaden. Dan krijg je mooie plaatjes te zien van waar je dan bent aanbeland. Er is ook een competitie-element in opgenomen in de vorm van een ranglijst. Aan het eind krijg je een mooie medaille.

Doorkijkje door het kunstwerk in recreatiegebied Spaarnwoude

In sommige kringen zijn deze virtual races erg populair. Het geeft je iets om je te kunnen matchen met anderen. Maar zelf heb ik dat allemaal niet zo nodig. Ik verzin liever mijn eigen ‘fysieke’ marathons. Op 6 mei, een woensdag, heb ik bij mooi weer de ‘self-declared’ Assendelt Marathon gelopen. Natuurlijk precies 42,2 km (exclusief de twee oversteekjes met de pont over het Noordzeekanaal). Opnieuw was het stralend weer, ietsje aan de warme kant, en ik heb heerlijk gelopen. Het oude dorp Assendelft is erg leuk met diverse houten ‘Zaanse-schans’ huisjes en mooie oude boerenhoeven. Vanuit het dorp lopen prachtige fiets- en wandelpaden omzoomd door uitbundig bloeiend koolzaad en fluitenkruid. En het is er rustig. Het eerste deel van de route (15 km) liep door het recreatiegebied Spaarnwoude en het (kunstmatige) heuvelgebied aldaar. Het tweede deel was een 16 km lange lus langs Assendelft, Westzaan en Nauerna. Vervolgens over een mooi pad langs de heuvels van de ‘Nauernasche polder’ in aanleg terug naar het veer van Buitenhuizen. Het laatste deel ging via het Houtrak en Spaarndam terug naar Haarlem. Ik heb het rustig aan gedaan meteen koffiestop bij beide aanlegplaatsen van het veer van Buitenhuizen.

Volop bloeiend koolzaad in de polder bij Assendelft (de Haverland)

En toch moest ik hier ook weer de tol voor betalen. Niet zoals de vorige keer met pijn in de Achilles (ik heb inmiddels nieuwe schoenen) maar met flinke darmproblemen na afloop. Twee dagen lang had ik verstopping en pijnlijke darmkrampen zodat ik nauwelijks kon slapen. Waarschijnlijk had ik weer eens te weinig gedronken onderweg. Ook het verdere herstel duurde een dag of drie. Ja, het gaat niet meer zo vanzelf als vroeger. Tijdens het lopen van een marathon in dit tempo  merk ik niet veel van vermoeidheid, de impact komt echter een dag of wat later. Maar goed, het zijn dan ook wel weekjes van zo’n 80 kilometer die ik de laatste tijd loop en die marathon gaat daar gewoon tussendoor.

De watertoren van Assendelft

6 mei 2020
Assendelft Marathon (trainingsloop)
42,2 km
ca. 5 uur netto
Route
Foto’s

Spaarnwoude, Noordzeekanaal en Houtrak

Ook deze Paaszaterdag weer een route door het poldergebied ten noordoosten van Haarlem gelopen. De duinparken zijn min of meer taboe. Maar ik heb er bepaald geen spijt van. Het was vandaag een zonnige dag met een extreem lage luchtvochtigheid van maar 13% waardoor het heerlijk weer om te lopen was. Bovendien werden alle kleuren in het kraakheldere licht buitengewoon scherp geaccentueerd. Hoe mooi contrasteerde het geel van het uitbundig bloeiende koolzaad met de diepblauwe hemel die deed denken aan die in het hooggebergte! Hoe fris was het groen van het nieuwe gras!

In de heuvels van het Spaarnwoude-gebied

Een leuke, afwisselende route met het nodige klimwerk in het ‘heuvelgebied’ in de noordwestelijke lus. Allemaal kunstmatig aangelegd maar wel met oog voor het detail waardoor het inderdaad iets weg heeft van een miniatuur-berglandschap. Bij de Afrikahaven in het noordoosten een mooi zicht op de scheepvaart in het Noordzeekanaal. Ook daar weer leuke landschapsarchitectuur, zoals het groene schip en een ‘wijngaard’ bestaande uit kleine knotwilgen. Met een beetje fantasie waan je je in Zuid-Limburg.

‘Wijngaard’ bij het Groene Schip

Het echte Zuid-Limburg, dat op 28 april gepland stond, zit er door de corona-maatregelen niet in, maar dicht bij huis valt ook nog heel wat te beleven!

Het Noordzeekanaal bij de Afrikahaven

Route
Foto’s

Around Amersfoort

Even poseren voor de start

Vanwege de 10e editie van de Amersfoort Marathon heeft de organisatie het jaar 2020 geopend met een ‘trainingsmarathon’ onder de welluidende naam ‘Around Amersfoort’. Waarom voor deze Engelstalige benaming is gekozen zou ik niet weten, maar mogelijk is deze ingegeven door het deel van de website dat zich tot de buitenlandse bezoekers richt. Want welke historische stad wil geen toeristen aantrekken met zijn marathon-evenement?

De naamgeving klopte overigens wel, want het parcours liep echt (linksom) helemaal om de stad heen en volgde min of meer de gemeentegrenzen van Amersfoort. De start was om 0900 (ja, behoorlijk vroeg voor de Zondag!) in het luxe sportcentrum annex binnenbad Amarena aan de oostkant van de stad en vervolgens ging het noordwaarts via Hooglanderveen naar Spakenburg. Vervolgens langs de westkant van de stad weer omlaag richting Soestduinen, waar we de bossen in gingen. Mooi stukje van het parcours rond het heidegebied de Vlasakkers. Daarna oostwaarts langs de Utrechtseweg met een stuk gemeen vals plat (hoogste punt 50 meter) richting Soesterberg. Na de verkeersdrukte daar gepasseerd te zijn ging het langs de bossen van Den Treek  richting Leusden om uiteindelijk na 42 km weer in Amarena te arriveren. Het streven van de organisatie was om 6 min per kilometer te lopen en dat is mij aardig gelukt met een tijd van net onder de 4 uur 15. En dat is inclusief het wachten op groene oversteeklichten hier en daar. Het was geen wedstrijd, dus we hadden niet de luxe van verkeersregelaars… Uiteindelijk viel de groep helemaal uit elkaar want sommige lopers waren natuurlijk niet te houden…

Voor het luttele bedrag van 15 euro kregen we een (gifgroen) functioneel shirt en een leuke marathon met onderweg 3  goed voorziene verzorgingsposten. Als kers op de taart zat er nog een stukje trail in van een paar kilometer over de grassige en modderige Eemdijk. Top dus! Ook het weer was prima. In plaats van de kille, grijze en mistige dag die de weerprofeten ons hadden voorgeschoteld klaarde het na een uur behoorlijk op en liepen we op een zeker moment zelfs onder een strakblauwe hemel. Aanvankelijk was het met 2 graden wel fris, maar door het zonnetje steeg de temperatuur nog enkele graden. Ik was mijn petje vergeten en heb daarom maar de wintermuts die ik bij de start had opgezet gedurende de hele loop opgehouden. Want als je hoofd bezweet is en je zet hem dan ineens af dan ligt een verkoudheid zo op de loer. Het leverde echter wel bizarre foto’s op en vragen van andere lopers of ik het niet te warm had…

Zo’n 30 lopers liepen de hele marathon, waaronder 5 duo’s (afwisselend lopen/fietsen). Er was ook een halve marathon die op een later moment vanaf de Onze Lieve Vrouwetoren startte. Op ca. 25 kilometer voegde die zich op ons parcours waardoor het wel wat drukker  werd.  Dat duurde echter niet lang, want de meesten ‘stoven’ ons zo weer voorbij.

En hiermee is dan mijn 170e georganiseerde (ultra)marathon een feit. En niet alleen dat, want het kilometertotaal van al mijn lopen sinds ik in 1995 (25 jaar geleden dus) met het hardlopen begon is nu boven de 70.000 km uitgekomen.

26-jan-2020
Around Amersfoort
42,2 km 205 phm
4:14:42 (eigen meting)
9,94 km/u
Route

 

IJmuiden

Havenlicht Zuidpier IJmuiden

Ze zijn de ruggengraat van het hardlopen. De lange duurlopen die ik week in, week uit op woensdag- en zaterdagmiddag loop. Een uurtje of 3 á 4 en tussen de 25 en 30 kilometer,  soms iets meer. Rustig aan en ontspannen, met een gemiddelde van tussen de 8 en 9 km per uur. Soms huis-huis, vaak ook met het OV terug zodat ik een grotere omtrek kan bereiken. IJmuiden via het NPZK is een favoriete bestemming, net als Zandvoort of Hillegom via de Waterleidingduinen. Vandaag was het echt weer zo’n ouderwetse IJmuiden-middag met afwisselend zon en buien en een frisse westenwind. En voor het eerst deze ‘winter’ liet een wat zwaardere hagelbui een wit bepoederd spoor achter.

Na het overtrekken van een hagelbui

Duurloop Haarlem-duinen NPZK-IJmuiden pier-Velsen Zuid
26 km
3u 15 min

We zijn weer op weg!

Op de Vlewosche Weg

Het (hardloop)jaar 2020 is vandaag ‘officieel’ geopend met een duurloop van 25 kilometer in het Noord-Hollands Duinreservaat tussen Castricum en Egmond. Het was grijs, er stond een stevige westenwind en met een graadje of 8 was het voor begin januari niet koud te noemen.

Dit gebied doet me in deze tijd van het jaar altijd denken aan de trails die ik in Engeland en Schotland heb gelopen. Desolaat, heuvelachtig en modderig. Wat dat betreft kun je die sfeer ook veel dichter bij huis ervaren. De lagere delen van de Vlewosche weg zijn in de winter altijd ondergelopen zodat je je een weg moet zien te banen door poelen met koud water. Soms zijn deze uitgegroeid tot ware meertjes waar je dan maar beter omheen kunt trekken.

Dezelfde route heb ik ook in januari 2018 gelopen. Het is een echt fijne trail met wisselende ondergrond en behoorlijk wat klimwerk, met name tussen de 12 en 22 km. De entourage is schitterend.


Route

Filmen in Zeeland

Zonsondergang boven de Westerschelde bij Zoutelande, 30 december 2019

Net als de afgelopen jaren heb ik de hardloopkalender afgesloten met een ‘rondje Walcheren’. Dit jaar was mijn zoon Bruno erbij om een docu-film op te nemen. Daartoe heb ik 5 geselecteerde ‘tracks’ gelopen: bij Neeltje Jans, Domburg, Westkapelle, Zoutelande en Vlissingen. Omdat de opnamen natuurlijk tijd in beslag namen zijn we met de auto van de ene naar de andere locatie gereden. De totale loopafstand (23 km) was daardoor minder dan in de voorgaande jaren, maar daar staat hopelijk een mooie hardloopfilm tegenover. Al met al was het een leuke dag met prachtig (wel koud) weer en mooie impressies van de Deltawerken en Walcheren.

Opnamelocatie bij het lage licht van Westkapelle

30-12-2019
Filmopnames in Zeeland
Gelopen routes

December

Verlaten strand tussen Kattendel en Parnassia

Het is december en het zou zo langzamerhand winter moeten zijn. Maar het is eerder herfst. Vrijwel dagelijks regen en een wind die net tegen stormkracht aan zit. Vandaag was het een keertje droog met een flets zonnetje. Het water stond echter erg hoog vanwege de stevige zuidwestenwind en het smalle strand lag er prachtig en desolaat bij. Koud is het niet, een graadje of 7. Het is nog steeds goed te doen om in korte broek en thermoshirt te lopen.  Vreemd genoeg waren op het strand met tegenwind wel handschoenen nodig maar voelden de benen niet koud aan.

Op de Lichtbakkeet.
11 december!

Ik heb weer de nodige lange duurlopen gedaan en hoop klaar te zijn voor de Spark marathon a.s. zondag. Het belooft een regenachtige en tamelijk winderige editie te worden. Alleen de linker knie sputtert al een tijdje (Pes Anserinus klachten). En alom heerst de griep; er ligt een hoestende en proestende kleinzoon op de bank. Hopelijk slaat het niet over.

Duurloop van 27 km in de Amsterdamse Waterleidingduinen afgelopen zaterdag

(Aanvulling 14-12) Toch een beetje last gekregen van een virusje, wat koude rillingen en minder fut. Maar geen reden om niet naar Spijkenisse te gaan. Vandaag nog even een kort duurloopje van 10km gedaan (in wind en regen, tsja…), wat het jaartotaal tot nu toe op 3601 km brengt. Daarmee is een ‘hardloopdoel’ van 2019 gehaald, namelijk een maandgemiddelde van 300 km.

Op het Hubertuspad

Nog meer heide

Vandaag verbleef ik in Venlo en heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om vroeg in de ochtend een rondje te lopen over de Groote Heide. Dit natuurgebied aan de Duitse grens lag er schitterend bij met de uitbundig bloeiende heide. Bovendien was het prachtig weer. Volop zon. Nog wat frisjes, maar in de loop van de dag zou het bijna 31 graden worden. De zomer weet van geen ophouden!

31-8-2019
Rondje Groote Heide, Venlo
11 km
Route

Temperatuurrecord Nederland!

Het strand op woensdagavond 24 juni

Ja, en toen werd het in Nederland voor het eerst warmer dan 40 graden. Donderdag 25 juli: 40,7 graden in Gilze-Rijen en eveneens 40-plussers op diverse andere KNMI meetstations in het oosten en het zuiden. Het moest een keer gebeuren. Woensdag de 24e werd met 38,8 graden in Eindhoven trouwens al het bijna 75 jaar oude temperatuurrecord van Warnsveld (38,6) verbroken.

Absoluut geen hardloopweer natuurlijk.  En toch heb ik in de avond van beide dagen een loopje gedaan. Woensdagavond door de duinen naar IJmuiden aan Zee, toen viel het eigenlijk nog wel mee omdat er een frisse zeewind was opgestoken. Maar dan die donderdagavond! Het plan was om te gaan picknicken op het strand en natuurlijk wilde ik niet op de fiets daarheen. Maar op 18 uur was het nog steeds 35,9 graden. Het idee was daarom: heen met de bus en terug lopen. Maar die bus van Haarlem naar Bloemendaal aan Zee was stampvol en warm. Bovendien liep hij bij Overveen vast in een file als gevolg van een aanrijding op de Zeeweg. Dus ben ik er bij de Zandwaaier uitgesprongen om vervolgens zo’n 6 kilometer door de bloedhete duinen naar Parnassia te rennen. Misschien wel mijn warmste loopje ooit, want op de witte zandpaadjes was het ruim boven de 40 graden! Alleen de Navacerrada in Spanje was misschien nog heter. Maar daar ben ik dan ook flauwgevallen. Nu gelukkig niet, door veel te drinken en regelmatig even te stoppen als er ergens schaduw was onder een paar bomen. Toen ik langs het Wed in looppas voorbij kwam werd er hier en daar natuurlijk wel vreemd opgekeken.

Zonsondergang in de Kennemerduinen. 25 juli 21:30. Temperatuur: 33 C

Bij het strand aangekomen heb ik meteen een frisse duik genomen. Na een uurtje volgde dan de terugtocht van 9 km naar huis en zelfs toen, om een uur of tien, was de warmte enorm. Ik kwam tamelijk oververhit aan, en ondanks een koude douche lukte het de hele nacht niet om te slapen. Geen wonder, want het bleef tussen de 30 en 25 graden met rond 3 uur een onverwacht knetterend onweer zonder regen. Bizar.

Fotoalbum hitterecord

Storm tegen

Waarschuwingsbordje bij Panneland in de Waterleidingduinen

Hoe kom je op het idee om met windkracht 8 á 9 aan de kust en met windstoten van zo’n 85 km/uur pal tegen de wind in van Haarlem naar Noordwijk te rennen, een afstand van 33 kilometer! Nou, dat idee werd me niet ingegeven vanwege die zomerstorm maar omdat ik gewend ben om elke zaterdagmiddag een lange training te doen en ik die avond om zeven uur op een verjaardagsfeestje in Leiderdorp werd verwacht. Dan is het niet handig om met de wind mee naar IJmuiden te lopen, wat ik anders gedaan zou hebben. Dat is precies de verkeerde kant op. Dus ben ik om kwart voor twee van huis vertrokken om via de Waterleidingduinen naar Langevelderslag te lopen en vervolgens naar de vuurtoren van Noordwijk. En daar vandaan met de bus naar Leiderdorp.

Nou, dat heb ik geweten! Gelukkig was ik zo verstandig om niet de kortste weg via het strand te nemen, want daar bulderde de ZZW-er op zijn hardst. Nee, zo veel mogelijk ‘binnendoor’, waar nog wat beschutting was. In de bossen raasde de wind oorverdovend door de bomen. Temidden van dat geloei en geraas hoorde ik vervaarlijk krakende geluiden en zelfs een soort geknal. Overal lagen afgebroken takken op het pad en de boswachter had zelfs provisorische bordjes neergezet die waarschuwden tegen vallende takken. Maar het ging allemaal goed en zelfs de neerregenende dennenappels wisten me niet te raken. Op de open duintoppen was het af en toe niet om vooruit te komen en naarmate ik Langevelderslag naderde en dichter bij de kust kwam nam de windkracht alleen maar toe. Toen kwam het stuifzand. Hele wolken fel striemende zandkorreltjes die als een straalstroom over de duinen wervelden. Ik moest mijn ogen tot kleine spleetjes of zelfs helemaal dicht knijpen, want de bril die ik droeg hielp weinig.

De hele ochtend had het geregend, maar zodra ik vertrok werd het droog en tegen de tijd dat ik de Waterleidingduinen betrad was het mooi opgeklaard. Dat dan weer wel. De bedoeling was aanvankelijk om in Langevelderslag een koffiestop te houden, maar door de tegenwind had ik zo veel tijd verloren dat ik meteen door moest om op tijd in Noordwijk te zijn. Daar moest ik om zes uur de bus hebben zodat ik om zeven uur in Leiderdorp kan zijn. Mijn favoriete koffietent was trouwens gesloten en in de yuppentent had ik geen zin.

Op een paar afgewaaide petten na  is het allemaal gelukt. Een zware training geworden en een bijzondere ervaring. Misschien wel een beetje té zwaar een weekje voor de marathon van Amersfoort. De rest van de week maar even heel rustig aan doen.

Vuurtoren van Noordwijk. Let op de vlaggen!

9 juni 2019
Duurloop Haarlem-Noordwijk aan Zee via de Waterleidingduinen
33 km 4 uur netto.
Route